Dieven zeulen fiets naar politiebureau

Twee fietsendieven hebben in Maarssen een ongelukkige route gekozen. Ze zeulden een afgesloten fiets vrijdagnacht langs het politiebureau in het Utrechtse dorp. Daar liepen ze tegen de lamp. Een typisch geval van de verkeerde weg kiezen. Ik doe dat ook altijd, als ik linksaf of rechtsaf kan kiezen, kies ik altijd verkeerd. En als ik denk, dan neem ik de andere, dan blijkt dat weer de verkeerde te zijn. Volgens mij hebben alle mensen een ingebouwde neiging om de verkeerde route te kiezen. Waarom zijn anders die navigatiesystemen zo populair? Ik heb ook zo’n ding, maar het vervelende is dat die ook wel eens de verkeerde route aanwijst, dat schiet dan natuurlijk niet op. Maar – en dat is dan weer wel een goed idee – als de planner merkt dat hij fout zit, zoekt hij zelf een nieuwe route, zodat je uiteindelijk toch je doel bereikt. Daar is het bij de fietsendieven niet van gekomen, zij kunnen hun route aanpassen als de politie hen weer vrijlaat. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, leert een Nederlands spreekwoord. Ik hoop dat de dieven tot inkeer komen en geen fietsen meer stelen. Ik hoop ook dat als mensen een verkeerde levensroute kiezen ze op tijd tot inzicht komen en hun route aanpassen. De bijbel is een betrouwbaar navigatiesysteem.

Mobieltjes redden operatie

Artsen in Argentinië hebben een operatie, die dreigde te mislukken vanwege een stroomuitval, weten te voltooien met behulp van mobiele telefoons. Dat meldde de Argenstijnse krant La Nacion zaterdag.Toen ook het noodaggregaat niet bleek te werken, verzamelde de broer van de patiënt een aantal mobieltjes om de operatie van licht te voorzien. Bij het beetje licht werd de operatie succesvol afgemaakt. Mijn vraag is: waar zouden we zijn zonder licht? Antwoord: in het duister. Duisternis is het ontbreken van licht. Dan kun je alleen nog maar al tastend en zoekend verdergaan. Licht is onontbeerlijk. We staan er niet zo bij stil, maar op zulke momenten komt de noodzaak van licht pijnlijk duidelijk … inderdaad, aan het licht. God noemt ons leven zonder Hem ook duisternis, al tastend zoeken we onze weg in het duister, geen wonder dat je de weg niet meer weet. Jezus is gekomen met de oplossing: Hij is het licht en ook de weg. Nu zien we God weer en ook het leven met Hem. Nu leven we weer in het licht en de duisternis heeft niet langer vat op ons. Wat mij aanspreekt is dat zelfs het kleinste beetje licht van een mobieltje de duisternis al laat wijken. Licht is veel, veel, veel sterker dan duisternis. Glorie aan het Licht.

Overvallers staan voor dichte deur

Twee mannen met een bivakmuts stonden vanochtend voor een dichte deur van een tabakszaak in Amsterdam. De veronderstelde overvallers wilden rond 07.45 uur de winkel binnenvallen, meldt de politie. Toen ze merkten dat de deur nog op slot zat – de eigenaar was wel aanwezig – hebben ze de benen genomen. Meer vertelt het bericht er niet over, maar je kunt je afvragen wie ze dan gesnapt heeft en of ze zijn opgepakt. Maar goed, waar het mij om gaat is het voorbeeld. Een overvaller die afdruipt bij het vinden van een gesloten deur. Dat is ook hoe je je eigen leven beschermt. De deur kan alles zijn wat God verboden heeft. Als die openstaat kan elke overvaller zo je leven binnenkomen en stelen, roven, moorden en vernietigen. Houd je deur op slot, leert de Bijbel. Alleen God mag erin. De rest blijft buiten. En als er al vreemden ‘je huis’ zijn binnengedrongen, jaag ze er dan uit. Ook daarvan leert de Bijbel dat dat heel goed kan. Veel mensen zijn zuiniger op hun tijdelijke aardse bezit dan op hun eeuwige schatten. Daarom mijn advies aan de hand van dit verhaal: Besef dat er binnendringers bestaan. Je herkent ze niet altijd aan een bivakmuts, maar wel aan het feit dat ze tegen Gods woord ingaan. Door Gods woord te kennen, kun je elke aanvaller buitensluiten. Ken Gods woord, doe Gods woord en je bent veilig. Ook Jezus deed dat. Hij zei: ‘Er staat geschreven..’ en tenslotte verliet de duivel hem en liet hem met rust. Laten we dat voorbeeld navolgen en niets laten roven van onze hemelse schatten.

Bejaarden krijgen 'illegale' stroopwafels

De bewoners van bejaardenhuis De Open Waard in Oud-Beijerland (Zuid-Holland) zijn verblijd met 'illegale' stroopwafels. De politie had de lekkernijen eerder in beslag genomen bij een man die ze in Klaaswaal huis-aan-huis verkocht zonder vergunning. De politie mag alles in beslag nemen wat illegaal is. Ook alles wat gestolen is wordt opgeslagen bij de politie tot de eigenaar is gevonden. Sommige zaken worden uiteindelijk verkocht of vernietigd. Maar ja, stroopwafels kun je niet te lang bewaren, want dan zijn ze niet meer te eten. Na enig overleg werd besloten ze aan de bejaarden cadeau te doen. Dat vind ik een prima idee, want het is zonde om stroopwafels te vernietigen, ze behoren gegeten te worden. De stroopwafel is Gouda’s trots, naast de stenen pijp, maar die is lang niet zo populair als de stroopwafel. Bijna iedereen lust stroopwafels, daarom is het een lucratieve handel. Je moet sterk in je schoenen staan om een echte stroopwafel af te slaan. Ik mag mezelf op dit gebied wel een expert noemen, want jarenlang at ik uitsluitend stroopwafels. Op mijn verjaardag kreeg ik stroopwafels met pakken tegelijk, heerlijk, tenminste de meeste. Er is echt wel verschil tussen een goede en een slechte stroopwafel. Het geheim zit hem in de samenstelling van het deeg, maar ook van de vulling. Mijn favoriete wafel kan me zelfs nu nog bij het schrijven het water door de mond doen stromen. Wat zullen de bejaarden blij zijn geworden van deze heerlijke traktatie. De politie is je beste vriend, maar ik vind dat de illegale verkoper ook wel bedankt mag worden, want zonder hem was het niets geworden. Kijk en dat maakt het verhaal toch weer krom. Laten we zeggen dat het toch wafels zijn met een bijsmaak.

Kat voorspelt overlijden

In een verzorgingshuis in de Amerikaanse staat Rhode Island loopt een kat rond met een nogal morbide gave. Het twee jaar oude beest kan voorspellen wanneer een patiënt komt te overlijden. Telkens als de kat bij een oudje in bed kroop, overleed die persoon dezelfde dag nog. Nu kun je concluderen dat de kat voorspellende gaven bezit, maar er kan ook iets anders aan de hand zijn. Misschien draagt de kat wel een bacterie bij zich waardoor de oudjes acuut last krijgen van de luchtwegen, of misschien veroorzaakt de kat wel een dodelijke allergie. Ook is het denkbaar dat de oudjes zo schrikken van het in bed springen van de kat dat het hart het begeeft. Kortom er zijn nog heel wat conclusies te trekken, maar opmerkelijk is het wel. Al 25 keer is het nu zo gebeurd. Het personeel is al begonnen de familie te waarschuwen als ze de kat weer op iemands bed zien springen. Dat gaat wel erg ver, maar de kat voelt kennelijk meer dan de mens. Ik heb ook zo’n kat. Iedere keer als hij voor mijn stoel gaat zitten, met zo’n schuine blik omhoog, dan kom ik uit mijn stoel en laat hem naar buiten. Hij voelt dat perfect aan. Het gaat nooit fout. Hij hoeft maar te gaan zitten voor mijn stoel en hup ik kom al overeind, loop naar de deur en doe hem open. Mijn kat weet dit gewoon, maar niemand heeft dit fenomeen nog ooit opgemerkt en ik houd mijn mond erover. Voor dat je het weet staat er een stuk in de krant en ik kan mijn kat niet vragen wat er dan gaat gebeuren.

Vrouwen zetten man in de wacht

Een onderzoek in Engeland heeft uitgewezen dat Britse mannen bijna twee jaar van hun leven besteden aan het wachten op hun vrouwelijke partner. Je kent het wel, je staat op het punt te vertrekken en dan zit er een haartje scheef, of er moet nog even iets gedaan worden aan de make-up. Manlief staat al klaar en moet wachten. Nu is er dan onderzocht hoelang een man per heel leven wachten moet op zijn vrouw en dat blijkt dan bijna twee jaar te zijn. Het onderzoek vermeldt niet hoelang de vrouw moet wachten op de man, maar dat zal minstens even lang of langer zijn. Hoe vaak gebeurt het niet dat de vrouw het eten op tafel heeft en dat de man nog even iets af moet maken? Kortom het zijn grappige onderzoeken maar ze stellen niets voor. Ik herinner me een rekenvoorbeeld uit mijn jeugd, waarbij uiteindelijk de uitkomst was dat een man maar een dag per jaar werkte en dat was dan op Koninginnedag en dan was hij vrij. Bij wachten denk ik aan een tekst in de Bijbel, waarin staat dat God niet talmt, niet treuzelt, met de belofte van zijn terugkomst op aarde, maar dat Hij wacht, omdat Hij niet wil dat er mensen verloren gaan. Op sommige mensen wacht Hij al hun leven lang. Gods wachttijd heeft een bron, liefde. Dat hoort bij mannen en vrouwen die op elkaar wachten toch ook zo te zijn?

Kwalijke geuren desastreus bij eerste afspraak

Onwelriekende geuren van zweet en anderszins zijn dodelijk voor de eerste date, concludeert onderzoeksbureau RuigrokNetpanel en relatiebemiddelingsbureau Just2Match onder 760 Nederlanders. Nou, daar kijk ik van op, zeg. Dat is wereldnieuws. Ik voorspel met mijn ogen dicht dat kwalijke geuren ook desastreus zijn bij de tweede date, en de derde en de vierde, kortom bij alle dates. Wie zoekt er nu een stinkende partner? Het vervelende is dat je vaak niet weet dat je stinkt. Onze reukorganen (of onze hersenen) zijn zo ingericht, dat we gewend raken aan de geuren die ons omringen en ze niet meer opmerken. Zo kan het dus gebeuren dat iemand die stinkt, denkt dat hij niet stinkt en er dus ook niets aan gaat doen. Er bestaan namelijk mensen die pas een douche of bad nemen als dat aantoonbaar nodig is. Er bestaan ook mensen die voor een date wel douchen, maar van de zenuwen vergeten hier en daar een lekker geurtje aan te brengen en dan toch nog, laten we zeggen ‘geurend’ aankomen bij hun date. Met direct desastreus gevolg natuurlijk. Daarom lijkt het me een goed idee om een soort geurpolitie in te stellen. Een man of vrouw met een goed ontwikkeld reukorgaan, die de kandidaten voor een date besnuffelt en die, indien nodig, nog wat geurcorrecties kan aanbrengen. Zo’n geuragent kan dan gesponsord worden door de luchtjesfabrikanten, of, nog beter, elke fabrikant zet zijn eigen agent neer voor de deur van een restaurant, schouwburg of bioscoop. Ik denk dat het probleem op deze manier afdoende is op te lossen. Zul je zien dat de date daarna afknapt op de kleur van de ogen, of de stand van het gebit, of op de tafelmanieren. Maar ja, we kunnen ook niet alles regelen. Dan blijft er niets te onderzoeken over.

Chihuahua als beschermengel

Zoey de chihuahua heeft laten zien waar kleine hondjes groot in kunnen zijn. Toen een ratelslang de 1-jarige kleinzoon van haar baasje aanviel sprong ze tussenbeide en ving ze de giftige beet op. De chihuahua is een van de kleinste hondjes ter wereld met naar mijn gevoel veel te grote oren, waardoor hij meer op een te grote muis lijkt dan op een te kleine hond. Vaak worden ze nog aangekleed alsof het een pop is en er worden veel grappen gemaakt over het hondje. Maar deze chihuahua is een held. Terwijl het kleinkind in het water van de vissenkom speelde met zijn hand, kwam een ratelslang naderbij en viel de dreumes aan. Op dat moment kwam de chihuahua in actie en stortte zich tussen de giftige tanden van de slang en de beentjes van de kleuter. Toen oma de kamer binnenkwam trof ze deze scène aan. Het zag ernaar uit dat het kleine hondje de beet niet zou overleven, maar de kleinzoon was ongedeerd. Ik weet niet waar dit alles zich heeft afgespeeld, het doet er ook niet toe, maar het doet me wel denken aan de Here Jezus. Niet dat Hij een chihuahua is, maar de Bijbel vertelt wel dat Hij zich klein maakte, als een dienstknecht, om de dodelijke beet van de slang satan op te vangen die ons leven bedreigde. Hij stierf aan deze daad van opoffering, maar werd door God opnieuw tot leven gewekt na drie dagen. Ons leven is gered door het offer van Christus. Verder gaat de vergelijking niet op, want wat daarna gebeurde is niet te vergelijken. God heeft ons een leven gegeven dat niet meer sterfelijk is, maar eeuwig, onwankelbaar, onvernietigbaar. Leven dat uit God in ons is geplant, waardoor we voor slangen en schorpioenen een bedreiging zijn en niet meer andersom. Ja wat God voor ons deed en doet slaat alles en is met niets te vergelijken. Daar valt de chihuahua geheel bij in het niet.

Kus wordt schilderij fataal

Een vrouw is zaterdag aangeklaagd wegens de vernieling van een geëxposeerd schilderij in Frankrijk, nadat ze het werk met haar gestifte lippen had aangeraakt. Dat hoor je toch niet veel dat een schilderij wordt vernield door er een kus op te geven. Het lijkt me ook wel te herstellen, dus meer een storm in een glas water. De vrouw in kwestie wilde met haar daad – een kunstuiting – nog wat extra waarde aan het schilderij toevoegen. Toen ze nietsvermoedend de expositie wilde verlaten werd ze in haar kraag gegrepen. Kunstenaars zijn toch vaak niet te doorgronden. Ik verdenk deze vrouw ervan oprecht te menen dat ze de kunst met haar kus een dienst bewees. Kunstenaars zijn over het algemeen gevoelige mensen, snel geraakt ook, vaak onbegrijpelijk in hun gedrag en onvoorspelbaar in hun uitingen. Deze vrouw was dus ook een echte kunstenares, een liefhebber, een bewonderaar die dat met een kus wilde bezegelen. Jammer dat de gewone platte wereld dat nu niet begrijpt. Waarom moet zo’n liefdesuiting naar de kunst nu weer bestraft worden met een rechtzaak? Waarom moet er meteen weer over beschadiging worden gesproken, terwijl het juist een verrijking is. Het schilderij is door de kus meteen veel meer waard geworden. Het staat nu in de belangstelling van de hele wereld. Ik zou het ook niet laten schoonmaken. De afdruk van de kus moet blijven, de vrouw moet gehuldigd worden en misschien moet het wel een traditie worden dat het mooiste stuk uit een expositie door een kus wordt aangewezen. Zo zal ook voor leken duidelijk zijn dat het om topstukken gaat. Nee, niet veroordelen, maar belonen die vrouw. Leerden we vroeger al niet dat een topprestatie beloond hoort te worden met een tien met een griffel en een zoen van de juffrouw?

Man koelt woede op eigen auto

De politie heeft donderdagavond een 30-jarige man uit Den Haag opgepakt die met een breekijzer op een auto in Leidschendam stond in te rammen. Op het bureau aangekomen ontdekten agenten dat de auto waarop de man zijn woede koelde van hem zelf was. Het lijkt een goede grap, maar is het dat ook? Nee natuurlijk, er moet iets mis zijn, anders verniel je niet je eigen bezit. De politie heeft ook goed gehandeld, want vernieling kan niet getolereerd worden op straat. Dat de man zijn eigen auto sloopte bleek pas later. De man was gefrustreerd en koelde zijn woede op de auto. Dat zie je zo vaak, dat het haast gewoon wordt. Niet dat mensen hun auto slopen, maar wel hun eigen leven. Dingen zitten tegen, dan maar aan de drank. Doelen worden niet gehaald, dan maar compenseren met een paar te dure uitgaven. Dat daardoor de problemen alleen groter worden is op dat moment niet in beeld. Mensen reageren vaak vanuit gevoel, emotie. Ik ben boos dus ik ram iets in elkaar. Ik ben teleurgesteld dus ik drink me zat. Ik ben verdrietig dus ik eet veel te veel. Emotie is een slechte raadgever. Maar wat dan? Ik zou zeggen, wees beter voorbereid. Denk van tevoren na over je gedrag. Bouw een fundament voor wanneer dingen tegenzitten. Leer zelfbeheersing, leer ergens iemand te hebben die naar je wil luisteren. Vraag ook eens advies aan anderen. Al deze dingen zijn beschikbaar bij God. Geloof geeft je een goede basis om alle stormen te doorstaan. God kan begrijpen als geen ander en geeft je altijd de juiste raad. In plaats van je leven of je bezit te slopen, helpt Hij je jezelf terug te vinden en je bezit te vergroten. Ik vind het onbegrijpelijk dat zoveel mensen deze God negeren en alles zelf proberen op te lossen.

Hoogleraar geeft tienen zonder tentamen

Een Duitse hoogleraar heeft studenten een tien gegeven zonder dat zij een tentamen hadden afgelegd. Zijn werkgever, een hogeschool in Hildesheim, overweegt disciplinaire maatregelen omdat de docent de regels overtrad. Leuk voor de studenten zo’n hoogleraar. Volgens de geruchten was hij ook vaak afwezig op colleges. Dat zou een verklaring voor zijn gulle gedrag kunnen zijn. Maar het mag natuurlijk niet, want dan heeft je diploma geen inhoud meer. We verwachten een eerlijke beoordeling voor geleverde prestaties. Toch zet dit verhaal me wel aan het denken, want wie beoordeelt het beoordelingsvermogen van docenten? Ik weet uit ervaring dat leraren geen vaste normering hanteren bij het beoordelen van geleverd werk. Als de uitslag van een repetitie hoofdzakelijk onvoldoendes oplevert, kan afgevraagd worden: “Waren de vragen te moeilijk, of zijn de leerlingen te dom?” Vaak wordt dan voor het eerste gekozen en wordt de normering aangepast. Eigenlijk deed de hoogleraar nu ook zoiets. Een goede man, of toch niet? Zijn geweten werkt wel ten opzichte van de uitslag van de toetsen, maar kennelijk niet bij het geven van colleges. Hoe dan ook, de man zal wel disciplinair gestraft worden, de tienen zullen ongeldig worden verklaard en uiteindelijk zijn de studenten dus toch gewoon de dupe. Ze kunnen de tentamens wel overdoen, maar de benodigde kennis ontbreekt helaas. Geen goed idee dus van de hoogleraar om zijn taken te verzuimen en ook niet om dat te camoufleren met het geven van tienen. Je kan de ene fout niet corrigeren met de andere. Die weg gaat alleen maar naar beneden. En uiteindelijk zijn er alleen maar slachtoffers.

Politie toont begrip voor computeragressie

Een man uit het Duitse Hannover ontving sympathie uit onverwachte hoek, nadat zijn buren de politie hadden gebeld omdat hij midden in de nacht voor lawaai zorgde. De man was zo gefrustreerd door het dienstweigeren van zijn computer, dat hij het ding het raam uit gooide. Ja en dat geeft herrie zo midden in de nacht. Ik stel me voor dat de man zijn computer nog een aantal verwensingen heeft nageroepen toen hij hem op straat gooide. Wat ik niet begrijp is de reactie van de buren. Waarom kijk je niet gewoon wat er aan de hand is en betuig je je medeleven met de gefrustreerde buurman. Waarom meteen de telefoon gepakt en de politie gebeld? Je weet toch dat er dan nog meer herrie in de straat zal komen? Is het niet in de nacht zelf dan wel de dag erna. Wie vindt het nu leuk om de politie op de stoep te krijgen omdat een buurman zich aan het geluid ergert? Ik heb dat zelf een keer meegemaakt, toen ik jaren geleden in de tuin van de buren saxofoon ging spelen om een uur of drie in de nacht. Dat was natuurlijk niet zo slim van me, maar ik heb me jarenlang – ja, tot op de dag van vandaag – afgevraagd welke buur de politie heeft gebeld. Gelukkig toonde de politie meer begrip voor de moedeloze Duitser dan voor de boze buurman. Hij zal ook niet worden vervolgd voor zijn woede-uitbarsting, maar hij moet wel zelf de rommel opruimen. Kijk en dan blijf je met een ding zitten en dat is je buurman die de politie belde. Want die irritatie is minstens even groot en je kunt echt niet op begrip van de politie rekenen als je hem ook het raam uitgooit.

Ezels in Kenia moeten luier om

Tot groot ongenoegen van de inwoners hebben de autoriteiten van een Keniaans dorp besloten dat alle ezels een luier moeten dragen. De bestuurders hebben genoeg van de stinkende ontlasting die de dieren in het dorp achterlaten. Ik wrijf even twee keer in mijn ogen en lees opnieuw dit opmerkelijke bericht. Het staat er echt en het bericht is geen grap. Ezels poepen op de weg en dat stinkt. Er zijn wel wat straatvegers maar er is niet tegenop te vegen. Dus heeft de burgemeester besloten de ezels tot het dragen van een luier te verplichten. Hij komt ze niet zelf omdoen en vertelt ook niet waar ze te verkrijgen zijn, maar het gepoep op straat moet afgelopen zijn. De boeren protesteren hevig. De ezels zijn koppige beesten en trappen hard en leg dan maar eens een luier om zo’n beest. Het lijkt me trouwens ook een goed idee voor koeien en paarden, want die kunnen er ook wat van. Daar verbaas ik me ook in Nederland over. Honden mogen niets meer op de stoep laten vallen, maar paarden kunnen gewoon verder schijten, hele hopen vol. De artsen staan klaar met tetanusinjecties voor het geval er een ongelukkige is die erin terechtkomt en gewond raakt. Ik ben benieuwd hoe de ervaringen in Kenia zullen zijn. Volgens mij staan de fabrikanten in de rij om de luiers te produceren in de kleuren ezelgrijs, lentegroen en Keniakaki. Ik hoop zo dat het aanslaat en dat dan premier Balkenende ervoor zorgt dat in Nederland alle paarden een luier krijgen. Lijkt me mooi met Prinsjesdag, goudkleurige luiers voor de paarden die de koets trekken. Af en toe is het nieuws wel leuk, vind ik.

Chinezen vestigen wereldrecord touwtjespringen

In het Chinese Changsha is het nieuwe wereldrecord touwtjespringen neergezet. Meer dan drieduizend mensen van alle leeftijden hebben tegelijkertijd drie minuten lang over een touwtje gesprongen. Is het niet geweldig? Meer dan drieduizend mensen springen op en neer over een touwtje en zijn daar speciaal voor bij elkaar gekomen. Ze kennen elkaar niet en zullen het ook verder niet doen, maar dit is hun gezamenlijke inspanning geweest. De beloning is dat ze met elkaar een nieuw record hebben gevestigd. Nu kunnen ze hun levenlang zeggen: “Ik was een van hen.” De eerzucht van de mens of moeten we zeggen de behoefte aan erkenning zet mensen hiertoe aan. Vooral in een land als China waar meer dan een miljard mensen wonen is het moeilijk je te onderscheiden van de rest. Deze drieduizend is het gelukt, ook al zullen ze wat hun namen betreft altijd anoniem blijven. In de boeken komt alleen hun aantal te staan. “Ik was er een van de drieduizend”, wie zal het controleren? Wie zal er om malen? De wereld draait door, de mensen draaien door en morgen is er weer een dag, met weer een nieuwe poging om iemand te zijn waarover wordt gesproken. Ik ben er ook. Oehoe, zie je mij, hierzo, kijk tussen al die andere springers! We doen dit al meer dan drie minuten, goed hè?

Duitse Debora 'te sexy voor de bus'

Een Duitse buschauffeur heeft gedreigd een vrouw uit zijn bus te zetten omdat ze te sexy zou zijn, zo vertelde de 20-jarige Debora maandag in de Duitse krant Bild. Het zal je maar gebeuren dat je op een warme zomerdag de bus pakt en plotseling het middelpunt wordt van een originele rel. Plotseling stopt de bus en de boze chauffeur gebiedt je een andere plaats te zoeken omdat hij teveel wordt afgeleid door het zicht op de decolleté in de spiegel van de bus. Hij kan zijn aandacht niet meer bij het verkeer houden. Alle buspassagiers worden op deze manier op de situatie gericht en bekijken de vrouw, die nu een andere plaats moet kiezen, met extra aandacht. Zij voelt zich daardoor opgelaten en laat het bericht in de krant zetten. Wat moet je daar nu van vinden? Doet iemand iets verkeerd? De vrouw niet en de chauffeur ook niet, blijkt uit de reglementen. Als een situatie in de bus de veiligheid in gevaar brengt is hij verplicht maatregelen te nemen. De vrouw mag zich kleden met een decolleté, ook dat is niet verboden. Het gaat vooral over de manier waarop de chauffeur de zaak heeft aangepakt, dat was niet zo handig. Uiteindelijk is het niet de schuld van de vrouw, dat hij zijn ogen niet op de weg kan houden. Hij had beter boos op zichzelf kunnen worden wegens gebrek aan zelfbeheersing, maar in plaats daarvan foetert hij de vrouw uit. Dat zie je vaker, schuld schuiven heet dat. Jij maakt me kwaad, wordt er dan gezegd, in plaats van: ik maak mezelf kwaad. Dat is het probleem, we worden kwaad en zoeken de schuldige. Gelukkig was er een oplossing door een andere plaats te zoeken, maar vaak lopen zulke problemen hoog op. De vrouw doet geen kwaad, de buschauffeur maakt zich kwaad en reageert af op de vrouw. Daarom is het zo nodig dat we verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen gedrag, voor onze eigen reactie. Geen struisvogelpolitiek maar uitkomen voor je zwakheid. Als de chauffeur had gezegd: “Mevrouw, ik kan mijn ogen niet van u afhouden, want ik heb op dat punt te weinig zelfbeheersing, zou u zo vriendelijk willen zijn ergens anders te gaan zitten, u zou mij daar geweldig mee helpen,” dan was alles opgelost en had de vrouw het gevoel gehad een goede daad te doen. Ja de toon maakt de muziek, ook in de bus.

Gedetineerde weer per helikopter ontsnapt

Een Franse crimineel is zaterdagavond per helikopter ontsnapt uit de gevangenis in het Zuid-Franse Grasse. Vier gemaskerde mannen hadden kort ervoor een helikopter gekaapt op de luchthaven van Cannes-Mandelieu en de piloot gedwongen koers te zetten naar het cellencomplex. Dat was al de tweede keer dat de man op deze manier wist te ontsnappen. Wat ik niet snap is hoe dat toch mogelijk is. Een zo goed georganiseerd plan zal ook het een en ander kosten. Ik kan me niet voorstellen dat deze man geen telefoon in zijn cel heeft gehad om alles te regelen. Daarnaast moet de piloot geweten hebben hoe laat de gevangene op de buitenplaats zou zijn. Er zijn zoveel details die moeten kloppen, dat je zelfs gaat denken dat er hulp van binnenuit moet zijn geweest. Het is wel spectaculair om zo te ontsnappen. Niemand verliest graag zijn vrijheid, dat gebeurt nooit vrijwillig. De man zat een straf uit, die zal hij verdiend hebben. Stel je voor dat de politie deze man niet meer terugvindt. Hoe zal hij zich dan voelen? Vrij? Ik denk van niet. Onrustig zal hij leven en voortdurend moeten opletten, want hij weet dat er op hem gejaagd wordt. Nee, deze man is niet vrij, hij is nog steeds gevangen. Wat een verschil met wat Jezus heeft gedaan voor ons. Hij heeft ons spectaculair bevrijd, door kruisiging, sterven en opstaan, maar ook vrijgesproken van verdere vervolging. Een heel nieuw leven. Dat geeft alleen God.

Fransman slacht hond tijdens paddotrip

Hoelang blijven we in Nederland onze ogen sluiten? Hoeveel doden moeten er nog vallen onder vooral jonge mensen? Hoeveel buitenlanders lokken we nog de dood in door ons liberale drugsbeleid? Dit is al de derde keer in vrij korte tijd dat iemand totaal zijn verstand verliest na het eten van paddo’s. In Nederland zijn ze vrij te verkrijgen als ze maar niet gedroogd zijn. Dat is zoiets als je mag alcohol kopen zoveel je wilt als je het maar niet opdrinkt. In Amerika zouden ze zeggen: je mag zoveel wapens kopen als je wilt als je ze maar niet leegschiet. De duivel lacht zich rot om zoveel domheid. Hij is de mensenmoordenaar bij uitstek en weet wat de gevolgen zullen zijn. Nederland is trots op zijn rebelse houding. Hier kan alles, mag alles, leve de vrijheid. Kortgeleden sloeg iemand onder invloed van paddo’s zijn hotelkamer kort en klein, daarna sprong iemand onder invloed van paddo’s van een viaduct. Nederland slaapt vrolijk door. Nu slacht iemand zijn hond. Hoe lang nog? Wanneer gaan we inzien dat het niet een onschuldig vermaak is om hallucinerende middelen te gebruiken? Nederland is doodziek van tolerantie en liberalisme. In feite zijn we zo gebonden als wat, want we zijn het slachtoffer geworden van onze eigen vrije regels. In Limburg gaat burgemeester Leers tegen alle wetten in zijn eigen gang, tot woede van buurland België. In Amsterdam moet alles kunnen want dat trekt veel toeristen. Burgemeester Cohen wordt gepaaid door de verkiezing van populairste burgemeester van de wereld op een na te winnen. De regering en de Tweede Kamer gaat het vooral om populair bij de kiezer te zijn en er gebeurt al jaren helemaal niets. Wie durft in Nederland de drugs de oorlog te verklaren? Wie durft het op te nemen tegen de drugsdealers die beter weten dan wie ook hoe verslavend – lees winstgevend – de handel in drugs is? Nergens lees ik iets over het verbieden van drugs. We zijn bang voor de criminaliteit, bang dat de handel onzichtbaar wordt, bang dat we de controle verliezen die we denken erop te hebben. In Uruzgan wordt alles gedaan om ‘onze jongens’ te beschermen en terecht. Maar hoe zit het met ‘onze jongens en meisjes’ hier in Nederland? Zijn die vogelvrij verklaard? Mogen die zich dooddrinken, doodspuiten, doodslikken, doodeten aan de paddo’s? Nederland, hoe lang nog?

Studenten ontvangen diploma onder water

Studenten van het College voor Marinewetenschappen uit Taiwan hebben hun diploma onder water uitgereikt gekregen. De president van de universiteit, Huang Wenshu, droeg een duikpak en overhandigde zijn studenten waterproof diploma's. Dat kan ook nog en dan geven we brandweermannen hun diploma vanuit een lekker brandend vuur en piloten krijgen hun diploma in de lucht, militairen zullen voor hun diploma-uitreiking moeten wachten op een oorlog en afgestudeerde archeologen graven hun diploma zelf op, als ze hem kunnen vinden. Is het erg? Nee, maar wel vreemd. Waarom verzint die president zoiets? Waarschijnlijk om publicitaire redenen. Een soort reclame voor de opleiding dus. Nou, het zal allemaal wel, maar ik ontvang mijn diploma’s toch liever op het droge en in een normale omgeving. De speech van de directeur bij het overhandigen zal wel een serie bubbeltjes hebben veroorzaakt en is waarschijnlijk verder in het water gevallen. Wie maalt erom? De publiciteitsstunt is gelukt, de wereldpers is gehaald (die schrijven toch alles van elkaar over) en ze hebben in Taiwan weer een heel jaar de tijd om wat nieuws te verzinnen voor de volgende uitreiking. Het College voor Marinewetenschappen uit Taiwan, onthoud die naam.

Chinese broodjes gemaakt van karton

Fijngehakt karton, gedoopt in industriële chemicaliën en op smaak gebracht met varkensvleesaroma, blijkt het belangrijkste ingrediënt te zijn van broodjes die werden verkocht in een wijk in Beijing. Dat heeft de Chinese staatstelevisie woensdag gemeld. De Olympische Spelen van 2008 zorgen voor heel wat beroering in het oude China. Dit is het zoveelste schandaal dat aan het licht komt en moet worden weggewerkt voor de wereld op bezoek komt. Wantoestanden in de Chinese keuken. Weet wat je eet. Fijngehakt karton op smaak gemaakt met varkensvet en wat kruiden, een broodje er omheen en happen maar. Volgens de betrokken Chinees merkten de meeste klanten er niets van dat er nauwelijks smaak aan zat. Hij is nu gearresteerd en de ‘keuken’ is gesloten. Soms kun je maar beter niet weten hoe iets is bereid. Als ik al die druiventreders door zo’n kuip zie stappen met blote voeten en opgerolde broekspijpen, terwijl de zweetdruppels zich bij het druivenpapje voegen, dan denk ik, de alcohol zal de ziektekiemen wel doden, maar smakelijk is het niet. God moet het bij de schepping geweten hebben, dat er heel wat troep door de maag zou gaan. Hij heeft in de maag een soort zoutzuur gemaakt dat alles doodt wat niet hoort te leven en het onverteerbare omzet in zachte materie, een enkele uitzondering daargelaten. Wonderlijk zit de mens in elkaar, dat hij het meeste voedsel verdragen kan. Ook geestelijk verdragen we heel wat verkeerd voedsel, totdat we er toch ziek en beroerd van worden. Als er geen herstel intreedt zal de dood er op volgen. In China is de politie op zoek naar ongewenste praktijken in de keuken, dat is goed. Maar wie let er op wat we geestelijk tot ons nemen? Dat moeten we helaas zelf doen. Weet wat je eet en blijf gezond, naar geest, ziel en lichaam.

Politie in actie door zweetvoeten

De politie in Duitsland heeft na een inval een man aangetroffen met enorme zweetvoeten. De agenten kwamen in actie nadat de buren hadden geklaagd over de stank. Aanvankelijk vermoedde de politie een lijk aan te treffen, maar het was een slapende insluiper. Kennelijk waren de bewoners voor langere tijd weg en had de man zijn intrek in hun huis genomen. De politie trof niet alleen de man aan, maar ook een berg vuile was. Hoe is het mogelijk, denk je dan, dat die man niet even lekker in bad is gegaan, of minstens zijn voeten zou hebben gewassen. Nu was hij er gloeiend bij en werd hij verraden door zijn eigen lucht. Het is te hopen dat de politie wat ramen tegen elkaar heeft opengezet of iets anders heeft bedacht tegen de stank, want anders is het voor de eigenlijke bewoners ook geen pretje om thuis te komen. Je merkt het zelf niet als je stinkt, maar je omgeving des te meer. Daarom is het van belang een goede geur te verspreiden als je mensen te vriend wilt houden. Ook weer niet te nadrukkelijk, want dan heeft het weer een averechts effect. Mijn neus is erg gevoelig voor bepaalde dure parfums, die dringen zo scherp mijn neus binnen, dat het gewoon zeer doet. Waar anderen bewonderend ahh en ohhh en mmm zeggen, denk ik: bah wat een smerige bijtende lucht. Maar altijd beter dan de geur van zweetvoeten, hoewel dat toch weer puur natuur is. Het schijnt zo te zijn dat bepaalde geuren mensen aantrekken of afstoten. Het hangt niet van de geur maar van de mens af, of een luchtje lekker of vies wordt gevonden. De Bijbel roept ons op om de geur van Christus te verspreiden, maar dat is voor de één een doodslucht ten dode en voor de ander een levenslucht ten leven. Gek hè, het is maar net wat je lekker vindt. In de Bijbel wast Jezus de voeten van zijn discipelen als een voorbeeld om na te volgen. Zou dat ook iets te maken hebben met het verspreiden van een lieflijke geur?

Chinese stad looft geld uit voor dode vliegen

Een Chinese stad looft geld uit voor het inleveren van dode vliegen. Een bewoner van de stad Xigong streek zo ruim 90 euro op, toen hij 2000 vliegen inleverde. Het valt niet mee om een stad met miljoenen mensen te besturen, maar nu wil deze Chinese stad ook de controle krijgen over de miljoenen vliegen. Ik kan niet oordelen over de geestelijke vermogens van de bedenkers van dit plan, maar ik vind het vrij zinloos. Vliegen komen op afval af, op rottend vlees, of andere bronnen van ontbinding. Wanneer je de vliegen zou wegvangen – stel je voor dat dat kan – dan komen er binnen de kortste keren weer nieuwe horden uit de omliggende gebieden aangevlogen. Het lijkt me slimmer om de vliegenlokkers aan te pakken, de mesthopen en vuilnisbelten, de vleesresten uit de keukens en wie weet wat nog meer. De wereld is er vol van, symptoombestrijding in plaats van het aanpakken van de oorzaken. Je ziet het in de politiek, in de opvoeding, in de relaties, in de werksituaties, in de gezondheid, overal. Een put in de weg, even dichtmaken. De zeespiegel stijgt, even de dijken verhogen. Hoofdpijn, even een pilletje. Herrie in de tent, even de politie bellen. Er komen steeds meer wetten en steeds meer maatregelen. Als ze niet helpen bedenken we nieuwe. Bij God gaat dat anders, Hij pakt de oorzaak aan. De oude mens deugt niet, dan moet eerst de mens nieuw worden, daarna zal het gedrag veranderen. Dat is wat de wereld beter zal maken. Mensen die zich bekeren tot God en er dan ook naar gaan leven. Het is de redding voor de wereld en laat die vliegen dan maar vliegen.

'Bij mooi weer geen stropdas'

In de strijd tegen de opwarming van de aarde helpen alle beetjes. Zo moet Europees commissaris Charlie McCreevy hebben gedacht toen hij een interne memo naar zijn werknemers verstuurde, waarin hij de mannen opdraagt deze zomer hun stropdas thuis te laten. Wie bij warm weer een stropdas draagt krijgt het veel te heet. Al die hitte gaat de dampkring weer in en warmt de aarde op. Weg met de stropdas. Als de temperatuur van het lichaam minder hoog is hoeft ook de airco minder hard te draaien en dat is goed voor het milieu. Wie had dat ooit kunnen denken, toen prins Claus triomfantelijk zijn stropdas weggooide, dat hij daarmee handelde in het belang van het milieu. Terwijl zijn eigen milieu er minder over te spreken was. Je kan ook je sokken uittrekken tegen de opwarming van de aarde. Dan moet je geen zweetvoeten hebben want dat is weer luchtverontreiniging. Wat ook heel slecht voor het milieu is, is het bedrijven van de liefde, of het heel kwaad worden, waardoor ook de bloeddruk en daarmee de hitte stijgt. Werken is ook zo’n foute bezigheid, kost veel te veel energie en geeft ook extra warmte af aan de atmosfeer. Laten we met elkaar zo stil mogelijk blijven zitten en zo weinig mogelijk adem halen (elke uitgeademde luchtstroom is 37 graden). Laten we niet meer eten en langzame bewegingen maken als we gaan verzitten, totdat de herfst en de winter invallen. Dan mogen we weer wat productiever worden. Als we in de winter extra werken hebben we minder brandstof nodig om onze lichamen te verwarmen. De stropdassen mogen niet meer af in de wintertijd en we moeten meer uitademen dan in. Dat is allemaal goed voor het milieu. Zo werken we mee aan het handhaven van de poolkappen, aan het minder stijgen van de zeespiegel, aan het minder verhogen van de dijken, aan het terugdringen van de gaten in de ozonlaag, aan het redden van de planeet aarde. Wat kan het oplossen van wereldproblemen toch simpel zijn. Bedankt meneer Charlie McCreevy.

Zeven nieuwe wereldwonderen gekozen

Mensen over de hele wereld hebben zeven nieuwe wereldwonderen gekozen: de Chinese Muur, de antieke stad Petra in Jordanië, het Christusbeeld in Rio de Janeiro, de ruïnesteden Machu Picchu in Peru en Chichen Itza in Mexico, het Colosseum in Rome en de Taj Mahal in India. Zeven wonderen van menselijk kunnen. Kijk eens wat we hebben gebouwd! En inderdaad zijn het wonderlijke prestaties, getuigenissen van menselijk vernuft. Sommige bouwwerken houden eeuwenlang stand, maar uiteindelijk vervalt alles weer tot stof. Het is niet voor niets dat er nieuwe wereldwonderen moesten worden gezocht, de oude zijn haast allemaal vergaan tot puin of helemaal verdwenen. Dat is het lot van alles hier op aarde, uiteindelijk vervalt het tot stof en ben je weer terug bij het begin. Daarom kun je je afvragen wat de zin is van dergelijke verkiezingen. Voor wie doen we het allemaal? Ik hoorde al dat de omgeving van de nieuwe wonderen zich verheugt over de stroom toeristen (lees inkomsten) die eraan komt. Hebben we als mens deze wonderen nodig en zijn het wonderen? Mijn antwoord is: nee. We hebben ze niet nodig en het zijn geen wonderen. Als we echt wereldwonderen zoeken moeten we niet de mens met zijn prestaties zoeken, maar de Schepper van de mens. Hij heeft ons het vermogen en de middelen gegeven om zulke wonderlijke werken te bouwen, maar nooit voor eigen eer (lees het verhaal over de torenbouw van Babel). Als we al iemand willen eren om het wonder dat Hij heeft verricht, laten we dan de Schepper vereren, die niet alleen de mens wonderlijk heeft gemaakt, maar hem ook het vermogen heeft gegeven wonderlijk te leven. Maar het grootste wonder vind ik de naastenliefde, waarin je afziet van eigen voordeel en eer ten gunste van de ander.