Basisschool Kinderland in het Belgische Kortrijk verbiedt leerlingen nog langer met schoenen op wieltjes naar school te komen. De school is hiermee de eerste in Vlaanderen die zo'n verbod invoert. Ik wist niet eens dat ze bestonden, maar het klinkt wel leuk. Een schoen waarmee je een snelheid van 20 tot 30 kilometer per uur kunt halen. Flitsend. Het lijkt me voor veel scholen en bedrijven een superoplossing. Dat scheel heel veel loopminuten. Denk eens aan personeel in ziekenhuizen of verzorgingstehuizen. Meteen is de achterstand in de zorg opgelost. Je kunt nu langer met de patiënt bezig zijn en in geval van nood ben je snel ter plaatse. Toen ik vroeger op school zat en van lokaal moest wisselen tussen de lessen, kostte dat steeds minstens vijf minuten lestijd. Nu kan dat in 1 minuut. Allemaal voordeel, maar waarom dan deze snelle raceschoenen verbieden? Het is opnieuw de angst die deze beslissing heeft ingegeven. Er kan eens iemand vallen, en er schijnt al een lerares heel erg geschrokken te zijn toen een leerling langs flitste op de gang. Waarom wordt toch altijd de vooruitgang geblokkeerd door conservatieve angsthazen? Waarom moet alles weer traag en beheerst als het ook snel kan en onbeheerst? Als iets slecht bevalt, stopt het vanzelf en als iets een verbetering is krijgt niemand het meer weg. Waarom laten we de ontwikkeling niet zijn gang gaan. Juist het onderwijs zou de vooruitgang moeten prediken. Niet zo in België, niet in Kortrijk. Maar toch is er hoop, want ook Manneke Pis blijft doorgaan, terwijl het wildplassen al lang verboden is.
zondag 3 juni 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten