Bedelaar die miljonair werd terug bij af

Een Belgische man die van bedelaar drie jaar geleden miljonair werd dankzij een erfenis, is weer helemaal terug bij af. Alles is op, door domme pech en door het vertrouwen te schenken aan onbetrouwbare mensen. Dit verhaal is al zo vaak verteld, maar wanneer je denkt dat je bezit je zekerheid kan bieden, kom je vaak bedrogen uit. Van bedelaar tot miljonair en weer terug, het zou het plot voor een boek of film kunnen vormen. Wat ik me afvraag is, wat het met de man heeft gedaan. Is hij bitter geworden door deze ervaring? In feite zou zijn leven er nu zonder de erfenis ook zo hebben uitgezien, maar het is de ervaring van rijk geweest zijn, mogelijkheden gehad hebben, een erfenis verspeeld hebben, die een mens kan breken. Tegelijk besef ik opnieuw hoe rijk we zijn met Gods erfenis, de behoudenis en het eeuwige leven, dat iedere gelovige is geschonken en dat niet te roven of te vernietigen is. Natuurlijk is het leuk om onbemiddeld te zijn, maar het is beter om een hemelse schat te bezitten die je rijk maakt van binnen. Recessiebestendig, niet te evenaren, veel meer dan we beseffen, meer dan meer dan genoeg. Wie dat bezit kan zelfs als bedelaar schatrijk zijn.

Vlaming gebruikt dertig namen voor lezersbrieven

De Vlaams Belang-secretaris van Londerzeel blijkt onder dertig schuilnamen lezersbrieven te sturen naar media. In al deze brieven protesteert hij tegen allerlei zaken die volgens VB niet deugen. Een ding is zeker, hij heeft wel ontzettend veel fantasie. Niet omdat hij in staat is 30 niet bestaande adressen op te geven, zeker niet omdat hij onder alle valse namen dezelfde klachten opnoemt en al helemaal niet omdat hij zichzelf steeds een kopie stuurde van de ingezonden brieven, waardoor de politie hem kon opsporen, maar wel om de verklaring die hij daarvoor bedacht. De vraag van de politie was duidelijk: ‘Hoe komt het dat al deze niet bestaande mensen u een kopie sturen van hun ingezonden brieven?’ Het antwoord was verbluffend, geniaal bedacht, maar totaal ongeloofwaardig: ‘Al deze mensen heb ik eens ontmoet in een inmiddels niet meer bestaand café en waarom ze mij een kopie sturen van hun brieven weet ik niet.’ Wat moeten we hiervan nu denken? Ik weet het niet zo goed, maar dat het opmerkelijk is, dat staat vast.

Zweedse op bagageband beland

De luchthaven Arlanda bij Stockholm doet er goed aan om eens kritisch te kijken naar de uitleg bij het zelfstandig inchecken. Zelfstandig inchecken is reuze handig en kostenbesparend moeten ze bij Arlanda hebben gedacht. En dat leek ook zo te zijn, totdat op de lopende band, die de koffers van de passagiers naar de bagageruimte vervoert, plotseling een dame van 78 lag in plaats van haar koffer. Die laatste bleek nog bij het incheckpunt te staan. Een typisch geval van je vergissen misschien, zoals de verstrooide professor die zijn pen in de koffie doopte en de inktpot leegdronk, of de gehaaste vader die op weg naar zijn werk de deur kuste en zijn vrouw dichtsloeg. Hoe het ook zij, de vrouw werd ongeschonden teruggebracht en daar bij het incheckpunt ingeruild tegen haar koffer. Wat blijkt nu, dat de tekst over het inchecken voor tweeërlei uitleg vatbaar is en dat moet veranderen. Het is net zoiets als de tekst bij een bushalte: Neem eens wat vaker de bus. Maar als je dan van de chauffeur de sleutels eist, belt hij de politie. Zulke teksten snapt iedereen behalve een paar mensen die alles letterlijk opvatten. Mijn vrouw zei vroeger eens: ‘Wil jij nog een deken over het bed gooien?’, maar toen ik dat deed kon ze de grap niet waarderen. Taal is leuk, vooral omdat woorden vaak meerdere betekenissen kunnen hebben, dat maakt cryptogrammen ook zo leuk, maar zodra het oude vrouwen op een bagageband doet belanden is er toch iets wat niet helemaal helder is, de tekst of de vrouw, wie zal het zeggen.

Horrorfan wil hele bioscoopzaal voor zichzelf

Een Indiase filmfan heeft een hele bioscoopzaal afgehuurd. Hij wilde een regisseur in het ongelijk stellen die beweerd had dat zijn nieuwste film zo eng was dat niemand hem alleen zou durven kijken. Oei, dat tartte het ego van deze horrorliefhebber. Zeg niet dat je iets niet durft, want dan staat je eer op het spel. Het is een oude list, waar nog vaak mensen de dupe van zijn. Je hoort het kinderen zeggen: “Dat kan jij lekker toch niet.” Of ook: “Doe dan als je durft.” Zulke zinnen prikkelen je geest. Wanneer je tobt met je zelfbeeld, kun je niet anders dan reageren. “Wat? Denk je dat ik dat niet kan? Hier, kijk maar eens.” En dan begint een brute actie om te bewijzen dat voor de held niets te gek is. Waarom laten mensen zich zo frustreren door een opmerking? Waarom is het zo belangrijk te bewijzen dat de ander ongelijk heeft? Waarom al die emotie? Daar is voor iedereen een ander antwoord op te geven, maar meestal komt het neer op onzekerheid. Niet zeker zijn van jezelf, niet zeker weten wie je bent, geen vastheid hebben in je hart, het gevoel dat je misschien niet meetelt als je niet je stoerheid of je dapperheid toont. Ja, de mens zit ingewikkeld in elkaar. Psychologie is een hele bedrijfstak geworden. Iets heel anders is dat deze man door zich zo in de horror te storten zijn geest vergiftigt met allerlei duistere invloeden. Ik kan me niet voorstellen dat je rustig slaapt na het zien van zo’n enge film. Het is toch een zaad dat je zaait in je geest en je kan je wel voorstellen dat de vrucht dan niet lieflijk kan zijn. Dit is het terrein van de slang, die op een sluwe manier mensen in zijn greep probeert te krijgen. Uitdaging, sensatie, subtiele infiltratie, eergevoel, het zijn middelen die worden gebruikt voor het ene doel: de mens weglokken bij de enige Bron van rust en vrede: Jezus, de Zoon van God. Voor al degenen die van hun angsten af willen: Hij is de weg.

'Bach helpt soja gisten'

Japanse bedrijven die soja en miso produceren maken steeds vaker gebruik van klassieke muziek om het fermentatieproces te versnellen. Wie het ontdekt heeft, weet waarschijnlijk niemand meer, maar iedereen doet het nu, klassieke muziek spelen ter bevordering van het gistingsproces in de soja en de miso. Zeven luidsprekers staan op de ketel gericht en volgens zeggen is de winst 10 procent in tijd en gaat ook de smaak erop vooruit. Laat Bach het maar niet horen. Het werkt trouwens ook met andere componisten, zoals Beethoven en Mozart. Dat is wel prettig voor de werknemers, dan hoeven ze niet de hele week in dezelfde Bachcyclus te arbeiden. Waarschijnlijk spelen de trillingen van vooral de hoge tonen een bepaalde rol bij het versnellingseffect. Dat moet nog maar eens uitgezocht worden. Het is overigens niet te hopen dat er nu allerlei proeven worden gedaan met andere processen en andere soorten muziek. Straks kan niemand meer normaal leven, maar moeten we ontbijten op de klanken van Mantovani en naar het werk met Vivaldi en in de pauze wordt Scardelli ten gehore gebracht tijdens de koffie, terwijl de boterhammen het best worden verwerkt onder de klanken van Händel. Natuurlijk alles zo hard mogelijk, zodat de trillingen goed doordringen in elke vezel van het lichaam. Waarschijnlijk wordt er dan zo’n 8 tot 12 procent verbetering gehaald bij de arbeidsproductie, terwijl het lichaam er gezonder door wordt vanwege de betere fermentatie in de darmen. De moderne mens is bezeten van presteren. Nog beter, nog harder, nog meer, nog sneller. En dan, na alles gezien en gedaan te hebben, zijn we uitgeblust en afgebrand en uitgekeken. En als we dan klaar zijn met werken gaat er een etiket op: niet reanimeren. Is het nog normaal allemaal of moet ik toch ook eens wat vaker Bach draaien?

Schoonheidswedstrijd voor nonnen

De Italiaanse priester Antonio Rungi wil met een schoonheidswedstrijd voor kloosterzusters het idee uit de wereld helpen dat nonnen oud en vermoeid zijn. Ik vertrouw de motieven van deze priester niet. Zoals bekend leven priesters binnen de katholieke kerk in celibaat, dat wil zeggen, dat ze afzien van de genoegens en verplichtingen van de huwelijkse staat om zich volledig aan hun taak te wijden. Daarin past volgens mij geen schoonheidswedstrijd voor nonnen, die trouwens dezelfde celibataire keuze hebben gemaakt. Zowel monniken als nonnen en priesters hebben wel wat anders aan hun hoofd dan te reageren op meningen uit de wereld. Wat kan hun dat nou schelen, of iemand de nonnen oud en vermoeid vindt. Kennelijk zijn de meesten dat ook, want anders deed de priester geen pogingen het te ontkennen. Iets wat niet waar is hoef je niet te ontkennen, want iedereen kan zien dat het onzin is. Door deze wedstrijd bewijst de priester het nonnenvolk geen dienst, want nu wordt opnieuw de aandacht op hun uiterlijk gevestigd en dan is nu juist wat zij niet willen. Een priester die met schoonheidswedstrijden voor nonnen bezig is, mag zich afvragen of het geen tijd wordt te huwen. Kennelijk zit hij met zijn gedachten meer bij de nonnetjes en hun schoonheid dan bij zijn liefde voor de arbeid. Misschien is verliefdheid wel de reden dat hij denkt dat nonnen niet oud en vermoeid zijn, wie weet. Ik denk er zo het mijne van.

575.000 Belgen zoek

De Belgische overheden weten van ruim 575.000 van de 10,5 miljoen Belgen niet waar die zijn gebleven. De administratie is niet helemaal waterdicht daar in Brussel. Het is toch wel veel als bij een op de twintig de gegevens niet kloppen. Vijf procent is dus spoorloos en kan niet worden opgespoord. Volgens de gegevens moeten er bij die groep mensen lopen van 140 jaar en ouder. Die zou je toch moeten kunnen vinden lijkt me. En dan zijn er zo’n 2500 die ouder zijn dan 110. Waar zijn die spoorloze Belgen en weten ze wel dat ze spoorloos zijn? Zouden die mensen ook niet op loonlijsten staan, of in andere registers? Hoe kunnen ze zich registreren voor een paspoort of rijbewijs? Of gaan ze gewoon nooit uit rijden of op vakantie? Het is weer een typisch Belgisch verhaal vind ik. We zijn echt niet bevooroordeeld, maar op deze manier vragen ze erom om voor dom door het leven te gaan. Een op elke twintig Belgen is zoek, gewoon weg, plopperdeplop, dat kan toch niet.

Man met mega-harem moet verplicht scheiden

Een gezaghebbende islamitische raad in het midden van Nigeria heeft bepaald dat tachtig echtgenotes toch echt te gek is. Een man met tachtig wettige vrouwen wordt nu verplicht er binnen enkele dagen 76 weg te sturen en van hen te scheiden. Over de kinderen lezen we geen woord, maar de man mag nog 4 vrouwen houden van de sharia, het islamitisch recht. Volgens vertegenwoordigers van dit rechtsysteem is het veel vredelievender dan het westerse. Het valt me steeds weer op dat voorvechters van de islam deze religie afspiegelen als vredelievend. Dat moet het nieuwe imago zijn, maar in werkelijkheid is het een liefdeloos systeem, vol wreedheid en meedogenloos. O ja, wanneer de man niet op tijd aan zijn verplichtingen heeft voldaan zal hij worden onthoofd. Vredelievend toch?

Schapen ingezet voor verkeersveiligheid

Met grazende schapen langs wegen moet in België het verkeer veiliger worden. Door de dieren worden passerende voertuigen gedwongen af te remmen. Ik moest het wel drie keer herlezen, maar het staat er echt. De schapen moeten het verkeer afremmen. Ik vraag me werkelijk af hoe dat gaat werken. De schapen grazen langs de weg en dat moet het verkeer afremmen? Ik zou denken, daar komen ongelukken van. Gelukkig kunnen de schapen niet de weg op lopen, dus het verkeer heeft eigenlijk helemaal geen last van hen. Andersom kan wel, dat de automobilisten niet op de weg letten, maar op de schapen en zo wegens onoplettendheid een ongeluk veroorzaken. Dan komt het verkeer natuurlijk wel stil te staan en hebben de schapen inderdaad het verkeer gedwongen te stoppen. Maar of dat nu de bedoeling is? In elk geval is het een milieuvriendelijke oplossing en wat mij betreft beter dan al die vreselijke drempels.

Verslonden Bengaal hoopte op zegen krokodil

Een man uit Bangladesh die in een vijver waadde in de hoop door een krokodil te worden gezegend, is acuut verslonden. De vijver hoort bij een tempelcomplex waar dagelijks honderden mensen naar toe reizen, om de krokodillen een offer te brengen van kippen of geiten. Je kan je niet voorstellen dat iemand met gezond verstand kan bedenken dat een krokodil hem gaat zegenen in plaats van opeten. De Bijbel leert dat mensen verduisterd worden in hun verstand als ze het schepsel gaan vereren boven de Schepper. Helaas is dit een voorbeeld van de werkelijkheid ervan. Hoe kunnen mensen toch geloof hechten aan dieren, stenen, rituelen, houten palen, amuletten, kaarten, glazen bollen, sterren, handlezers, iriscopisten, koffiedikkijkers, wolkenluchten, toverspreuken, handbewegingen en wat dies meer zij, terwijl ze de levende God negeren, ontkennen en belachelijk maken? Ik kan geen andere verklaring vinden dan wat de Bijbel leert, het is donker geworden in hun verstand en ze kunnen de waarheid niet langer onderscheiden. De afloop is altijd dezelfde, mensen raken verstrikt in allerlei vormen van afgoderij, occultisme, magie en tenslotte de dood. De enige mens die op aarde zei: ‘Wie in mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven’, werd weggehoond. Maar degenen die hun leven verliezen door afgoderij en occulte rituelen worden vaak als helden vereerd. Wie doet in Bangladesh het licht aan?

Student op zoek naar wc valt uit raam

Een aankomend eerstejaars biomedische wetenschappen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen is maandagavond pardoes uit een raam gestapt, toen hij op zoek was naar de wc. Dit is nu een typisch voorbeeld van de weg kwijt zijn. Als nieuwe student in een vreemd gebouw en dan al dat inburgeren en ontgroenen, je zou ervan in de war raken. Eindelijk ligt de student in bed en dan droomt hij dat de wc aan het einde van de gang is. Al slaapwandelend loopt hij pardoes het raam uit. Dan ben je wel in een klap wakker, maar besef je dan ook nog waarom je opeens op straat staat? Ik ben meestal niet in staat te reproduceren wat ik enkele tellen voor ik wakker wordt heb gedroomd, maar deze student weet zelfs de krant te melden dat hij droomde dat de wc aan het einde van de gang was. Ik geloof hem op zijn eerlijke gezicht. Het is in elk geval een mooi onderwerp om als biomedisch student een onderzoek naar te starten. Maar wie heeft er nu aan het einde van een gang een raam dat ook nog open kan en waar je nietsvermoedend uit kan stappen? Dat zou verboden moeten zijn.

Burgemeester zoekt 'lelijke vrouwen'

Een burgemeester in Australië heeft 'lelijke eendjes' opgeroepen naar zijn mijnstadje te komen om een tekort aan vrouwen op te lossen. Dit is echt een raar verhaal en de burgemeester heeft dan ook heel wat kritiek gekregen. In de gedachten van de burgemeester zijn lelijke vrouwen kansloos wanneer het gaat om het vinden van een man. Ik zelf denk dat dat nogal meevalt, maar dat doet er nu niet toe. Nog steeds in de gedachten van de burgemeester zullen de mannen van zijn mijnstadje best genoegen nemen met een lelijke vrouw, want ze hebben slechts één alternatief, namelijk geen vrouw. In de gedachten van de burgemeester was het idee ontstaan dat hij zowel de mijnmannen als de lelijke vrouwen een plezier zou doen door beide partijen bij elkaar te brengen. Als het overschot aan mannen niet al te kritisch zou zijn en als de lelijke vrouwen bereid waren in het stadje te komen wonen, dan, ja dan, zou hij twee vliegen in een klap slaan. Maar als goede burgemeester had hij natuurlijk ook nog andere bedoelingen, namelijk dat op deze manier zijn stadje weer wat beter bevolkt zou raken en op termijn zeker zou groeien. Ik begrijp dat er nu lezers zijn die nieuwsgierig zijn geworden naar de afloop, maar daar kan ik helaas niets over melden. Een ding weet ik wel: hoe dom je ook bent, je kunt in Australië altijd burgemeester worden.

Arnhemmers stelen spoorrails

Twee Arnhemmers van 26 en 27 jaar zijn zaterdag betrapt, nadat zij van de Eerste Weteringsewal in het Betuwse Elst spoorrails hadden gestolen. Dat lijkt me nog een lastig klusje, want die dingen wegen nogal wat. En dan, wat moet je met die rails? Omsmelten, verkopen aan de oud-ijzerboer, in stukken zagen, of gewoon thuis aan de muur hangen? De spoorwegen hebben het zwaar te verduren tegenwoordig, rijden eindelijk de treinen weer wat beter op tijd en dan stelen ze het koper van het spoor, of zelfs de hele rails. Wat bezielt die twee Arnhemmers om zoiets te bedenken en dan ook nog uit te voeren? Allemaal vragen zonder antwoord, voorlopig althans, want ze worden nog verhoord. Een ding is wel duidelijk, je kunt niet zeggen dat ze het spoor bijster zijn.

'Bevallingscoach rukt op'

In Nederland is de doula, een soort bevallingscoach voor een barende vrouw, bezig aan een voorzichtige opmars. Daarover berichten de GPD-bladen. Tijden veranderen en ook de gewoontes. Vroeger beviel een vrouw met behulp van een baker, of arts en de echtgenoot verleende bijstand, als hij het tenminste overeind hield, want menig aanstaand vader streek het vaantje. Maar goed, dat was meestal van korte duur en dan kon er later om gelachen worden. Na drie of vier kinderen waren de vaders ervaringsdeskundigen en dan zaten of stonden ze erbij of hen niets meer overkomen zou. Sommige vaders maakten foto’s, later zelfs films, altijd leuk voor het nageslacht en er waren er die al wrijvend over moeders rug het idee hadden dat ze ook meehielpen. Maar nu is er de doula. Vraag me niet hoe je dat uitspreekt, maar ik houd het op ‘doela’. Een soort coach dus, die de barende vrouw bemoedigende aanwijzingen geeft tegen betaling. Hij mag nergens aankomen en zich zeker niet met de bevalling zelf bemoeien, maar hij is er puur voor de geestelijke bijstand. Wat ik me dan afvraag is: wat is er met de vaders gebeurd? Kunnen zij dat zelf niet meer aan? Hebben de moeders geen vertrouwen meer in de echtgenoot? Of staat het alleen maar deftig om te zeggen dat de doula bijna te laat was. Zijn we echt zover afgegleden, dat we niet meer weten hoe het allemaal gaat en moet zonder doula? Ik kan het bijna niet geloven. Volgens mij is het net zo’n nieuwigheid als de driewielige kinderwagen, sorry, buggy, of het geboortefeest. Je wilt het weer eens anders doen en dan verzin je wat, leuk toch? In elk geval voor de doula, want die kan na de bevalling gewoon naar huis, betaald en wel.

Vrouwen stressen al jong over rimpels

Vrouwen beginnen zich al op hun 28ste jaar zorgen te maken over het verouderingsproces. Ze maken zich zorgen over kraaienpootjes, rimpels en grijze haren. Het moet toch niet gekker worden, zou je zeggen, want ik vermoed dat er veel delen op de wereld zijn waar dit in het geheel niet aan de orde is. Vroeger zeiden we: “Als je haar maar goed zit.” We wilden daarmee zeggen: “Maak je niet zo druk om al die futiliteiten.” Een rimpeltje, of een kraaienpootje, wie kan dat nou iets schelen? Maar door de reclame hebben we ons laten wijsmaken dat zoiets echt zorgelijk is. En zo begint de stress al voor het dertigste levensjaar bij sommige vrouwen. En die stress is ook niet goed voor je huid en voor het uiterlijk vertoon, dus nog meer reden voor paniek. Botox, plastisch ingrijpen, massage, modderbaden, of keientherapie, het zijn allemaal winstgevende zaken geworden voor degenen die ze aanbieden. Het zijn niet alleen de blondines die zich zorgen maken, nee het hele kleurspectrum doet eraan mee. En het gekke is, dat iedereen maar blijft roepen dat het niet om het uiterlijk, maar om het innerlijk gaat. En zo is het natuurlijk ook, schoonheid zit van binnen, behalve bij de mannen, maar die hebben weer andere problemen als ze ouder worden.

Octopussen hebben zes 'armen' en twee 'benen'

Octopussen hebben zes 'armen' en twee 'benen'. Dat zeggen de Duitse Sea Life aquaria in een donderdag gepubliceerd onderzoek naar de acht octopustentakels. Octopussen hebben acht tentakels, spinnen hebben acht poten, paarden hebben er vier. Maar zo simpel is het leven niet. De acht tentakels van de octopus blijken nu dus armen en benen te zijn, maar zo gewoon is het ook weer niet, want het zijn zes armen en twee benen. Of je die benen ook poten mag noemen weet ik nog niet. Bij paarden mag dat zeker niet en je bent een geweldige paardenverminker als je die paardenbenen poten noemt. Het zijn natuurlijk wel gewoon poten, want alleen mensen hebben benen, maar dat even terzijde. Alleen bij de spinnen heten de acht poten alle acht nog poten, maar dat zal binnenkort ook wel veranderen, want nu de armen en benen bij de octopussen zijn ontdekt, zal dat bij de andere meerpotigen ook wel onderzocht gaan worden. Het zou me ook niet verbazen als de wetenschappers ontdekken dat de mens vroeger meer armen en benen gehad moet hebben, want rechtlijnig denken leidt al gauw tot dergelijke conclusies. Nee, nu die octopussen zijn ontmaskerd als bezitters van armen en benen, zal het niet lang duren voor we te horen krijgen dat onze oren vroeger ook armen waren en dat we nog familie van de spinnen zijn, maar dan van de zespotige soort, hoewel je dan niet langer een spin maar een insekt bent geworden. Ik zei al, dat het leven niet zo simpel is en met al die nieuwe ontdekkingen wordt het er niet eenvoudiger op.

Rennen vertraagt verouderingsproces

Regelmatig rennen kan het verouderingsproces en het krijgen van ouderdomsziektes vertragen. Dit zeggen Amerikaanse wetenschappers van het Stanford University Medical Center. Ja mensen hebben er heel wat voor over om eeuwig jong te blijven. De potjes en pilletjes, de smeersels en extracten kunnen niet worden aangesleept. En steeds weer vernieuwd, nu nog beter! Ik denk altijd bij zulk soort berichten: een product dat zo vaak vernieuwd moet worden deugt van geen kant. Maar goed, rennen dus. Nu eens geen bietensap of worteltjesthee, maar gewoon rennen. Zorg dat je de ouderdom voor blijft, want als je even blijft stilstaan om uit te rusten, dan ben je meteen ingehaald. Onrust, dat is het, mensen worden opgejaagd, je mag vooral niet denken dat het over is. Nee, eeuwig jong blijven, meedoen met de jeugd. Oma ziet er tegenwoordig uit als een jonge meid van twintig en opa voetbalt nog als in zijn beste jaren. Niks kleinkinderen of generatiekloof, gewoon doorrennen en jong blijven. Ik denk dat bewegen prima is, maar laat je niet wijsmaken dat je het ouder worden kunt ontlopen, in dit geval zelfs letterlijk. Wat is er mis met ouder worden, niks toch. We zijn eeuwig aan het leven en dat doen we in allerlei vormen en fasen, eerst hier op aarde en daarna ergens anders. Het enige waarin ik jong wil blijven is in mijn denken, want als dat niet meer vernieuwen wil, dan ga je langzaam dood.

Ontvoerde tuinkabouter keert terug na wereldreis

Een ontvoerde tuinkabouter is na een wereldreis van zeven maanden naar de tuin van een Britse vrouw teruggekeerd. Kabouters willen ook wel eens wat van de wereld zien en deze gelukkige mocht mee op reis naar twaalf landen in de wereld. Natuurlijk werden er foto’s gemaakt en zo kon het gebeuren dat de kabouter na 7 maanden weer thuis kwam. Naast zijn plekje in de tuin lag het fotoboek. Hij was wel ver weg geweest, helemaal naar Nieuw-Zeeland en Thailand en Swaziland en Taiwan. Ja, de kabouter kon heel wat vertellen als de mensen hem maar konden verstaan. Toen heeft hij maar een briefje geschreven om uit te leggen dat een heel leven op hetzelfde plekje in de tuin ook niet alles is. Honden die aan je snuffelen, katten die tegen je aan piesen, of net andersom, onder de sneeuw en in de regen, kabouter kon er gewoon niet meer tegen. Maar de eigenares kon er de grap niet van inzien en heeft toch de politie gebeld. De politie kon de grap ook niet waarderen en is nu heus op zoek naar de kabouterdief. Flauw hè, ik zou willen dat er wat meer kabouters op reis mochten, dat is toch leuk. Grote mensen begrijpen niets van kabouters, maar ze zetten ze wel gewoon in de tuin voor de rest van hun leven. Het zou eens andersom moeten kunnen, dan zouden ze wel anders reageren.

Reiger overleeft landing in leeuwenkuil niet

Een reiger is afgelopen weekeinde aan een vroegtijdig einde gekomen nadat hij was geland in de leeuwenkuil van de Amsterdamse dierentuin Artis. De vogel eindigde in de maag van één van de roofdieren. Eten en gegeten worden, zo zit de wereld in elkaar. In de Bijbel kun je lezen dat God ons laat kijken naar de vogels. Ze zijn onbezorgd, zaaien en maaien niet en worden toch elke dag gevoed door hun hemelse Vader. Lange tijd dacht ik dat dat betekende dat je zelf niets hoefde te doen en dat de gebraden haantjes zo je mond in kwamen vliegen. Ik weet inmiddels beter. Dat God de vogels voedt betekent niet dat Hij het voedsel in hun bek komt stoppen, maar dat Hij ervoor zorgt dat ze het kunnen vinden. We moeten dus zelf wel blijven opletten waar we mee bezig zijn. Deze reiger heeft een moment van onbedachtzaamheid met de dood moeten bekopen. Maar dan denk ik aan al die kwakkels in de woestijn, die gebruikt werden om een heel volk te voeden, niemand heeft dat ooit zielig gevonden voor die kwakkels. Dan moeten we ook maar niet moeilijk doen over het maal van deze leeuw in Artis. Uiteindelijk moeten ook de leeuwen ergens van blijven leven, hoewel ze in de dierentuin niet hebben te klagen, want het vlees wordt hun dagelijks toegeworpen. Alleen deze leeuw kwam het eten gewoon de bek in vliegen, maar dat is echt een uitzondering.

Restaurant zoekt aap als voorproever

Restaurant Cuba Libre in Vijlen (Limburg) zoekt een aap. Het restaurant maakt namelijk bananensoep. De aap moet uitmaken welke soep het lekkerst is. Toch wel vreemd, omdat er geen apen in het restaurant komen, maar mensen. Of zouden apen dezelfde smaak hebben als mensen? In elk geval is het restaurant vastbesloten de aap te vinden. Door middel van een advertentie worden de apen uitgenodigd, want zij hebben verstand van bananen. De soep die gekozen wordt door de apen zal op het menu komen. Het is te hopen voor de restauranthouder dat de apen de bedoeling van de proeverij begrijpen, want tenslotte zijn het apen en die kunnen ook denken dat het nieuw speelgoed is. De soep kan je gebruiken om te smijten of te kliederen, om er iets in te stoppen, of om ermee te rennen. Kortom ik heb er weinig vertrouwen in dat dit goed gaat aflopen. Mocht de proef toch slagen, dan moeten ze in Limburg oppassen dat het recept niet wordt nageaapt. Bananensoep, is dat net zoiets als tomatenpudding?

Vuurspuwer verslikt zich

Een vuurspuwer heeft zich verslikt tijdens een optocht in het Zuid-Duitse Straubing. De 30-jarige man liep brandwonden op in zijn keel. Er zijn van die dingen die je vooral niet moet doen en voor een vuurspuwer is dat slikken. Met een mond vol brandstof mag je alleen maar spuwen en er een vlammetje bijhouden, succes verzekerd. Maar deze keer ging het mis, misschien heeft de man zich verslikt, of misschien dacht hij even niet na en liet hij de vloeistof gedachteloos zijn keel in glijden, het effect was in elk geval een verbrande keel. Toen hij in het ziekenhuis werd onderzocht bleek dat er een heel ander probleem was: hij had teveel gedronken! Nu blijf ik met de vraag zitten wat daarmee bedoeld wordt.

Komkommerrel in komkommertijd

De Duitse minister van Landbouw, Horst Seehofer (CSU), heeft een ambtenaar van zijn departement overgeplaatst die hem heeft belet te scoren bij de EU in Brussel, aldus de krant Münchner Merkur donderdag. Het gaat om komkommers en hoe krom die mogen zijn. Ja, u leest het goed, er bestaat een Europese regel die vertelt hoe krom een komkommer mag zijn. De bureaucratie viert hoogtij in Brussel en er zitten zoveel ambtenaren die hun aanwezigheid daar willen goedpraten door een nieuwe regel voor Europa te bedenken, dat de onzinnigheid ten top stijgt. En nu kost het zelfs een ambtenaar zijn baan. Voor alle duidelijkheid, de komkommer mag per 10 centimeter een kromming hebben van 1 centimeter, anders liggen ze niet meer netjes in de kratjes en in de schappen in de winkels. Nog even dan vertelt Brussel hoe groen een appel mag zijn en hoe geel een banaan. O ja en die banaan die gaat er ook nog wel aan geloven, want dat kromme groeien is helemaal niet nodig. Wacht maar af, over enige tijd zijn ook de bananen in de winkel kaarsrecht, net als de rug van minister Horst Seehofer of was het nu juist die van de eigenwijze ambtenaar?

Kerkklok op hol door blikseminslag

De klokken van de Bon Pasteurkerk in het Vlaamse Moeskroen hebben in de nacht van woensdag op donderdag een uur lang onophoudelijk geslagen na een blikseminslag. Ach ja, die kerkklokken, het is velen een doorn in het oor, maar afschaffen lukt niet. In het ene dorp mogen ze niet langer dan enkele minuten beieren bij een bruiloft of begrafenis of voorafgaand aan de zondagse dienst, terwijl anderen het nog wel een kwartier kunnen aanhoren. Het heeft iets nostalgisch dat gebeier en vooral als de wind waait en de flarden geluid harder of zachter langskomen, geeft het binnen in je eigen huis soms zelfs een knus gevoel. Maar als de weergoden ze midden in de nacht laten beieren voor meer dan een uur, dan is de maat wel vol, vermoed ik. De meesten zullen toch al wakker zijn geweest vanwege het onweer, maar toen de bliksem de klok van slag sloeg bleef het een heel uur onrustig in Moeskroen. Ik ben benieuwd of deze blikseminslag nog gevolgen gaat krijgen voor de klok, maar ook voor de bevolking. Het zou me niets verbazen als na deze slapeloze nacht de meimaand nieuw leven geeft in een mate die meer dan gemiddeld is. Je kan er haast de klok op gelijkzetten.

Tegenpolen blijken elkaar niet aan te trekken

Het vraagstuk of tegenpolen elkaar aantrekken of juist afstoten lijkt opgelost. Duitse onderzoekers pluisden zesduizend relaties uit en kwamen tot de conclusie dat de meeste mensen kiezen voor een partner die vergelijkbaar is met zichzelf. Leuk hè, al die meningen en opvattingen en ondertussen eindigt de helft van alle huwelijken in een scheiding. Ik geloof niet dat het een kwestie van de juiste combinatie kiezen is. Ik denk dat het slagen van een relatie veel meer afhangt van de kunst van liefhebben. Maar dan niet op de hebberige manier, maar op de gevende. Dat soort liefde vind je alleen bij God. Hij alleen is de bron en het voorbeeld van die liefde. Hoeveel je ook verschilt van elkaar met deze liefde wordt het goed. Ik spreek uit ervaring, want mijn vrouw en ik zijn twee uitgesproken tegenpolen, in alles. Er is geen enkel gen wat we samen delen om het zo maar eens te zeggen, geen stukje dna hetzelfde, maar we houden van elkaar op een manier die nooit stuk zal gaan, want we hebben Gods liefde leren kennen en gebruiken die nu in onze relatie. Dat alleen is het geheim van een goede relatie. Niet of je karakters bij elkaar passen, maar of je samen hebt leren liefhebben op de gevende manier. Dat is liefde die blijft en dan past het altijd.

Hond gaapt als baas gaapt

Honden vinden het gapen van mensen aanstekelijk. Vaak gaat de baas op zijn hond lijken, maar in dit geval is het andersom. Britse onderzoekers hebben ontdekt dat niet alleen mensen en chimpansees in de gaap schieten als ze dat anderen zien doen, maar dat honden dat kunstje ook blijken te kennen. Hoe is het mogelijk dat we dat niet eerder hebben ontdekt. Het grappige ervan is dat de mensen nu gaan bedenken waarom die hond dat doet, want zelf kan hij het natuurlijk niet duidelijk maken. Men vermoedt nu dat de hond meegaapt om aan de baas duidelijk te maken dat hij met hem meevoelt. Daardoor ga je toch nog meer van zo’n beestje houden, zou ik denken. Dus als iemand met je meegaapt betekent dat niet dat hij zich kapot verveelt bij jou, maar dat hij je sympathiek vindt. Althans wanneer hij een hond is. In het andere geval gedraagt hij zich honds, want het is niet sympathiek om in iemands bijzijn te gapen. Nu hebben we toch een probleem gecreëerd voor de hond, want is honds gedrag nu sympathiek of juist niet?

Gezin vergeet kind op vliegveld

Een Israëlisch echtpaar is zondag bij het vertrek vanaf de luchthaven Ben-Gurion een van hun vijf kinderen vergeten op het vliegveld. Ze waren zo onder de indruk van het tax-free winkelen dat ze bijna het vliegtuig misten. Toen ze net op tijd waren ingestapt en wat tot zichzelf kwamen, ontdekten ze dat ze een van hun kinderen misten. Toch wel slordig om op die manier met je kinderen om te gaan, maar het laat goed zien dat door sterke begeerte-prikkels het gezond verstand kan worden uitgeschakeld. Gelukkig is alles weer in orde gekomen, maar deze streng orthodoxe joden zouden toch het gebod ‘gij zult niet begeren’ wat beter moeten inpassen in hun levensstijl. Anders wordt het gebod ‘eert uw vader en uw moeder’ wat moeilijk uit te leggen door deze religieuze mensen.

Vrouw bijt politieagent

Een vrouw uit Doorn heeft zondagmiddag haar tanden in een politieagent gezet. Dat heeft de politie maandag bekendgemaakt. Ach wat doet een mens al niet wanneer hij – of in dit geval zij – zich benadeeld voelt. Het moet een vlaag van volkomen verbijstering van het verstand zijn geweest die de vrouw ertoe dreef zich op de agent te storten. Natuurlijk kon hij als gezagsdrager dat niet over zijn kant laten gaan, bovendien bleek zijn huid niet bestand tegen het gebit van de vrouw en als hij haar niet had meegenomen naar het bureau, had hij waarschijnlijk thuis heel wat uit te leggen. Zij werd dus achter slot en grendel verborgen voor verdere uitvallen. De politie heeft nu haar tanden in de zaak gezet en wil het tot op het bot uitzoeken. Een bijtende opmerking zijn de agenten wel gewend, maar bijtende gebitten dat gaat te ver.

Man wacht celstraf voor neerschieten grasmaaier

Een ietwat opvliegerige man staan boetes en een celstraf van maximaal zes jaar te wachten, voor het neerschieten van zijn grasmaaier. Ja, u leest het goed, voor het neerschieten van zijn grasmaaier. Dat kan alleen maar in Amerika en daar is het ook gebeurd. De man vond zijn gras te lang, maar de grasmaaier weigerde dienst. Daarop schoot de enigszins beschonken man zijn grasmaaier neer. Juist op dat moment reed er politie langs [in Amerika rijdt er altijd juist politie langs] en de man werd overmeesterd. Nu moet hij terecht staan en als het tegenzit gaat hij voor 6 jaar de cel in. Ook dat kan alleen in Amerika. Wat een ellende toch weer en het gras is nog steeds niet gemaaid.

Appelmoes legt rotonde lam

Honderden potten appelmoes hebben maandagochtend het verkeer in het Brabantse dorpje Wijk en Aalburg ernstig ontregeld. Taalkundig is het een goede zin, maar het staat er wel vreemd. Zo lijkt het erop dat de potten appelmoes samenzweerderig hebben besloten de rotonde van Wijk en Aalburg te saboteren. Dat is natuurlijk niet zo, sterker nog, de potten zijn zelf het lijdend voorwerp en de meesten hebben het niet overleefd. De conclusie kan daarom alleen zijn dat de chauffeur van de vrachtwagen de rotonde heeft lamgelegd en niet de potten appelmoes. Ik had het gevoel dat ik dit even moest rechtzetten, want de potten appelmoes kunnen het helaas niet navertellen. Inmiddels draait alles weer naar behoren daar in Brabant.

Peperdure limousine geplet door trein

Een 70-jarige Duitser stond erbij en keek ernaar toen zijn gloednieuwe limousine uit zichzelf het spoor opreed en geplet werd door een trein. Volgens het bericht moest de man zijn auto verlaten om een slagboom te openen en vergat daarbij zijn dure bolide op de handrem te zetten. Dat was meteen het einde. Gelukkig heeft de man het zelf zonder kleerscheuren overleefd. Even Apeldoorn bellen, lijkt me en dan met de trein naar huis.

Ruziënd stel valt uit het raam

Een ruziënd stel is dinsdagavond laat uit het raam van een woning op twee hoog aan de Van Boetzelaerstraat in Amsterdam gevallen. Zo kwam er in een klap een einde aan de ruzie. De schade viel gelukkig mee, de vrouw had niets en de man enkel een enkel gebroken. Of de ruzie nu ten einde is vertelt het verhaal niet, maar ze zullen hem vermoedelijk niet snel vergeten. Toch een rare manier om een ruzie te beëindigen. Een lichtpuntje zie ik nog wel, ze zijn in ieder geval voor elkaar gevallen.