Hond vermindert risico op allergie

Een hond in huis zorgt ervoor dat kinderen minder allergieën ontwikkelen. Dat blijkt uit Duits onderzoek onder 9000 kinderen, meldt persbureau Reuters. De bacteriën op de hondenvacht zorgen er waarschijnlijk voor dat het immuunsysteem van de kinderen zich sterker ontwikkelt, waardoor allergieën als hooikoorts, astma en eczeem minder vaak voorkomen. Nou, iedereen aan de hond dan maar. Het is ook goed voor de stofzuigerverkoop, want ja, die honden verharen wel. Ook het bankstel moet wellicht geruild worden voor een wat steviger type, hondenpootbestendig zal ik maar zeggen. Nog even regelen wie het recht krijgt (plicht mag ook) om met hondlief aan de wandel te gaan, minstens tweemaal daags en dan is iedereen gelukkig. Het is wel mooi zo’n beest dat aandoeningen buiten de deur houdt. Nu nog iets vinden voor de hond zelf, want die is vreselijk allergisch voor katten.

Dagelijks chocolade eten voor je hart

Britse onderzoekers zoeken 150 vrouwen die dagelijks een reep chocolade willen eten. Die moeten toch te vinden zijn zou je denken. De wetenschappers willen onderzoeken wat het effect is van de chocolade op de vorming of het voorkomen van hart- en vaatziektes. Het gaat om speciale chocolade met extra veel flavonoïden, die dan weer cholesterolverlagend zouden moeten zijn. Gewone repen zijn niet goed genoeg want daar zitten weer verkeerde vetten en suikers in. Nou je begrijpt het al, we zullen nog even geduld moeten hebben met de uitslag. Maar als je elke dag een reep chocolade eet, komt die uitslag vanzelf. Wat me ook nog een raadsel is, waarom alleen vrouwen zich kunnen melden. Lusten mannen geen chocolade of hebben die weer andere bloedvaten en harten? Soms vraag je je af of die wetenschappers zelf niet teveel chocolade hebben gegeten en of ze daardoor de werkelijkheid wat uit het oog zijn verloren. Want stel je nu voor dat die flavonoïden helpen, dan kun je toch niet geloven dat we allemaal een reep per dag moeten gaan eten om gezond te blijven? Zijn we nu met elkaar niet een beetje verkeerd bezig? Moeten we niet gewoon wat gezonder gaan leven, meer bewegen en minder snoepen, dan gaat het toch vanzelf goed met ons hart en de vaten? Of zou er een overschot aan flavonoïden bestaan dat op deze manier kan worden weggewerkt? Het zou me in het geheel niet verbazen.

Urine laat zien in welk land je woont

Je kan aan de urine van een mens zien waar hij of zij woont. Dat blijkt uit internationaal onderzoek. We gaan wel terug in de tijd op deze manier. Vroeger bestonden er al ‘piskijkers’ die meenden daaruit voorspellingen te kunnen doen. Nu hebben de wetenschappers het idee dat ze aan de urine kunnen zien uit welk land iemand komt, welke ziektes hij wel of niet kan krijgen en nog zo het een en ander. Bijna 5000 mensen over heel de wereld produceerden zo’n 10.000 liter van het gele goedje en daarna konden de wetenschappers zich uitleven. Ze hebben nu ontdekt dat Japanners andere urine hebben dan Chinezen, dat wil zeggen, van een andere samenstelling. Dat lijkt me ook heel logisch en ik vermoed dat er ook grote verschillen te vinden zijn op de menukaarten van beide landen. Wat ik me afvraag bij dergelijke onderzoeken is wie dit nu allemaal verzint en met welk doel. Gaat het nu om het ‘kijk mij eens lekker wetenschappelijk onderzoek doen’ gehalte, of worden we er met elkaar wijzer van? Zijn straks de paspoorten niet meer nodig en wordt vervalsing op die manier uitgesloten? Komt er een wet dat je alleen nog maar nationale producten mag eten, omdat anders de hele boel van binnen in de war raakt en je urine niet meer weet uit welk land je komt? Moet je op Schiphol over enkele jaren tegen een paaltje piesen om doorgelaten te worden? Ach, wie zal het zeggen, maar een ding staat vast: Japanners zijn geen Chinezen.

'Bananen eten vergroot de kans op een jongen'

Het dieet van vrouwen voor de bevruchting is van invloed op het geslacht van het kind. Nieuw Brits onderzoek heeft daarvoor aanwijzingen geleverd. Het is nog geen week geleden dat een ander Brits onderzoek meldde dat het overslaan van het ontbijt de kans op de geboorte van een meisje sterk vergroot en nu horen we dat bananen eten ervoor zorgt dat het een jongetje wordt. Nou dan is de zaak opgelost zou ik zeggen. Makkelijker kunnen we het niet maken. Geen ontbijt een meisje, bananenontbijt een jongen. Het wordt wat lastiger bij tweelingen en helemaal als je een jongen en een meisje wilt. Misschien lukt het als je normaal ontbijt, maar dan zonder bananen. Ik zeg ook maar wat. Vroeger hoorde je ook verhalen in de trant van je klompen aanhouden in bed, of vrijen bij volle maan, maar kennelijk heeft alle menselijke inzicht nog niet echt geleid tot een waterdichte prognose. Het is toch ook veel leuker om het niet te weten, of in elk geval geen invloed te hebben op het geslacht van je baby? Al die slimme trucjes met bananen en klompen kunnen je alleen maar verwijten opleveren van ontevreden klanten. Trouwens als dat bananenverhaal klopte zouden de apen toch al lang uitgestorven moeten zijn?

Denk jezelf slank

Slanker worden door alleen aan eten te denken? Het kan. Dit blijkt uit onderzoek van Britse wetenschappers. Ze hebben ontdekt dat, wanneer je aan je laatste maaltijd denkt, je je hongergevoel kan verschuiven. Prima idee zou ik zeggen, vooral als je je laatste maaltijd niet te smakelijk maakt, kan je hongergevoel zelfs helemaal verdwijnen. Nu is deze ontdekking niet zo nieuw als hij lijkt, want ook in de Bijbel kun je al lezen, dat je je lustgevoelens de baas kan zijn door aan wat beters te denken. Het is namelijk zo, dat hetgeen waaraan je denkt ook hetgeen is wat je gaat doen. Ook dat staat al eeuwen in de Bijbel. Zoals een mens denkt, zo doet hij. Mensen worden getrokken door wat ze waarnemen met hun zintuigen. Door aan die prikkel, dat gevoel, die gedachte, toe te geven, ga je vanzelf doen waaraan je denkt, zelfs als je het niet wilt. Door steeds te denken: ‘Ik wil niet eten’, ga je juist eten. Je kunt beter denken aan wat je wel wilt, dat helpt veel beter. Dus denken aan je vorige maaltijd zet je uiteindelijk toch aan tot eten, ook al is dat wat langer uitgesteld door al dat denken. Mijn tip voor mensen die zich slank willen denken is dan ook, ga vakantiefoto’s inplakken iedere keer dat je aan eten denkt. Ga je auto wassen en desnoods ook die van de buren als de gedachte aan eten zich opdringt. Vertel je lichaam dat er vandaag helemaal niet meer gegeten wordt als het maar blijft zeuren over eten. Ga onkruid wieden, een eindje fietsen, je straatje vegen, alles is goed als je maar niet aan eten denkt. Op die manier word je vanzelf slank, denk ik.

'Prikfeestjes' voor kleuters in Amsterdam

Ezeltje prikje, priklimonade en een klein prikje in de vinger. Op die manier willen Amsterdamse onderzoekers komende zomer ongeveer 6000 5-jarige kleuters van hun angst bevrijden, lieten ze woensdag weten. Wat een onzinnige gedachte, denk ik dan. Als je kinderen van hun angst voor prikjes wil afhelpen moet je ze juist niet gaan prikken. Angst verdrijf je niet door datgene waar je bang voor bent maar veel te doen. Het enige wat je doet is bevestigen dat een prikje niet leuk is en pijn doet. Priklimonade en ezeltje prik veranderen daar helemaal niets aan, sterker nog, door associatie kunnen kinderen juist ook een angst krijgen voor deze zaken, omdat die bij een prikfeestje horen, waar ook die echte prik werd gegeven. Arme kleuters, om op die manier in handen te vallen van onderzoekers die weer eens wat bedacht hebben. En het gekke is dat je dan altijd ouders hebt die denken dat het nog niet zo gek is om er met hun kleuters heen te gaan. De meeste ouders zijn zelf bang voor prikjes en hebben die angst vaak ongemerkt geprojecteerd op hun kinderen. Tegenover angst moet veel liefde staan. Prikjes zijn niet leuk, worden ook niet leuk en daar mag je gewoon tegenop zien. Wat ouders kunnen doen is de kinderen leren hoe ze met hun angsten kunnen omgaan. Wat doen ouders zelf als ze bang zijn, gaan ze dan ook ezeltje prik doen of priklimonade drinken? De Amsterdamse onderzoekers moeten maar wat anders gaan bedenken, want dit is een raar plan. Leer kinderen te schuilen bij hun ouders als ze bang zijn en leer ouders een veilige schuilplaats te bieden voor angstige kinderen, misschien wel met priklimonade of ezeltje prik, maar dan absoluut zonder prikje.

Spinnen nemen Australisch ziekenhuis over

Giftige spinnen hebben een ziekenhuis in de Australische deelstaat Queensland overgenomen. Het gaat om de redback-spin die zich niet zomaar laat verjagen. Een beet van deze spin is niet meteen dodelijk, maar wel pijnlijk en kan spierkrampen veroorzaken, niet gewenst dus. Tot nu toe is het niet gelukt de spinnen te verjagen en dus is besloten het ziekenhuis te ontruimen en de zaak in handen te geven van professionele bestrijders. Zo af en toe hoor je wel eens de verhalen dat een bepaald gif niet meer werkt, dat ongedierte resistent is geworden. Er moet dan een ander middel worden gezocht en meestal in een sterkere concentratie. Hetzelfde geldt voor het griepvirus, dat wordt ook steeds agressiever. Toen ik het stukje las moest ik denken aan de Apenplaneet, een boek dat ik in mijn jeugd een keer heb gelezen en waarin apen de planeet aarde hebben overgenomen van de mensen. De mensen zelf zitten in hokken in mensentuinen waar de apen met hun kinderen naar de mensen komen kijken. Een boeiend verhaal over degeneratie van de mens en het steeds slimmer worden van de aap. Zouden insecten of dieren het op een dag kunnen winnen van de mens? Is het denkbaar dat de mens zijn macht over de natuur verliest en tenslotte moet gehoorzamen aan de wil van spinnen, torren, of andere beesten? Is het ziekenhuis in Australië een waarschuwing van de spinnen? Nog even en dan komen we de stad bezetten? Het zijn leuke vragen en ze geven misschien stof voor een spannende film, maar staan totaal buiten de werkelijkheid. Toch kun je wel de vraag stellen of het nog goed gaat met de mens, die steeds meer bos en leefgebied van dieren en insecten inpikt voor eigen gewin. Misschien kan zo’n voorval in een ziekenhuis toch de aanzet zijn voor een discussie over het gedrag van de mens en zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van andere levende have. Hoe je het ook wendt of keert, we leven nu eenmaal samen op deze planeet, ook met dieren en insecten, vogels en vissen.

Zoektocht naar zwevende Braziliaanse priester

De Braziliaanse luchtmacht en marine zijn een zoekactie begonnen naar de priester Adelir de Carli. De geestelijke wordt vermist, nadat hij zondag hangend aan duizend ballonnen in de haven van Paranaguá in de zuidelijke deelstaat Paraná was opgestegen. Dat priesters in hogere sferen willen verkeren is niet zo vreemd, maar om dat nu hangend aan 1000 ballonnen te doen, is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Wat moet een priester nu in de lucht? Weet hij dan niet dat er geen stuur aan zit? Wilde hij expres een speelbal van de wind worden en zien waar hij terecht zou komen? Het is wel een gaaf idee om zoiets te doen en als je vindt dat je er bent, prik je gewoon wat ballonnen lek om te dalen. Zoiets moet de priester ook hebben gedacht, maar de wind blies hem de zee in en toen pakte hij zijn mobiel en meldde dat hij in nood verkeerde. Daarna begon de zoekactie en er is tot op heden geen uitslag bekend. Heeft de priester zijn avontuur met de dood moeten bekopen? Dat zou toch wel heel erg jammer zijn. Ik hoop echt dat hij levend wordt gevonden en dat hij dan besluit zulke avonturen maar te laten voortaan. Ook al was het voor een goed doel, er zijn dingen die gewoon te gevaarlijk zijn. Als God wilde dat we konden vliegen, dan hadden we wel vleugels gekregen. Ons domein is de aarde tot Jezus terugkomt. Dan vliegen we met elkaar Hem tegemoet in de lucht, zonder ballonnen. Dat is pas spectaculair.

Kampioenschap achteruit inparkeren voor vrouwen

Dat vrouwen niet kunnen autorijden is volgens autoverhuurbedrijf Hertz een fabeltje. Dus wordt er een wedstrijd achteruit inparkeren georganiseerd. Daar zit wel een luchtje aan hoor. Meneer Herz is een slimme zakenman en denkt er op deze manier slim een slaatje uit te kunnen slaan. Waarom anders zo aan de weg timmeren? Is dat om de vrouwen in bescherming te nemen tegen onterechte kritiek? Is meneer Herz opeens de woordvoerder van de vrouwen geworden? Ik kan het me niet voorstellen. Maar meneer Herz heeft een autoverhuurbedrijf en trekt op deze manier weer de aandacht voor zijn bedrijf en dat mag natuurlijk. Ik hoop maar dat de vrouwen die zich opgeven om mee te doen er de humor van inzien en het beeld van meneer Herz bevestigen, dat ze goed achteruit kunnen inparkeren. De wetenschap komt tot andere conclusies, die te maken hebben met linker en rechter hersenhelften en coördinatie en zo. Maar ja, die wetenschappers hebben geen autoverhuurbedrijven en verdienen gewoon een salaris met van alles en nog wat te beweren, terwijl meneer Herz in een wereld vol auto’s moet zien de zijne dagelijks te verhuren. En als hij nu de vrouwen op zijn hand krijgt, heeft hij al weer een heleboel klandizie. En tevreden vrouwen zijn een lust voor hun man, dus die willen de volgende keer ook wel bij meneer Herz een autootje huren. Ja, die truc is slim bekeken. Beetje reclame in de krant en wat aandacht op het nieuws en 2008 wordt weer een topjaar voor Herz. Voor volgend jaar maar een wedstrijdje bandje verwisselen voor vrouwen organiseren, want dat kunnen ze ook als de beste, net als achteruit inparkeren en oliefiltertje vervangen of ruitenwisservloeistof bijvullen, of olie peilen, of koplampje verwisselen, of banden op spanning brengen, of even door de wasstraat, ja vrouwen zijn gewoon supermannen, maar wel lief hoor.

Belgen dol op nieuw broodbeleg: speculaaspasta

Een nieuw Belgisch broodbeleg blijkt zeer in de smaak te vallen bij de zuiderburen. De een na de ander koopt potjes speculaaspasta, als ze tenminste niet zijn uitverkocht. Dat is toch wel heel apart, dat broodbeleg van speculaas, maar is dat wel zo? Ik herinner me uit mijn jeugd, dat mijn moeder speculaas tussen mijn brood deed als broodbeleg. Gewoon een speculaasje erop en dan dubbelklappen. Door de warmte en de boter veranderde het speculaasje dan in een zachte substantie die je het beste kan omschrijven als pasta. We hebben het over de jaren 50 uit de vorige eeuw. Maar nu hebben de Belgen dus de speculaaspasta uitgevonden. Hulde natuurlijk, maar dan voor mijn moeder, die kennelijk haar tijd ver vooruit was. Dat was ze trouwens met veel meer dingen, zo deed zij als eerste, daar ben ik van overtuigd, een potje sambal door de tomatensoep en hadden we de eerste echte Indische soep. Heet, heet, heet, maar ja, het was eten wat de pot schaft, dus niet zeuren. Mijn moeder speelde de gevierde onschuld en hield vol dat ze er maar een paar theelepeltjes had doorgedaan. Ja, de vooruitgang komt niet altijd zonder problemen, maar uiteindelijk wist mijn moeder dat een mespuntje sambal ook wel volstaat. Maar nu hebben de Belgen dus haar speculaasidee herontdekt. Ik zal het haar melden, als ze het zich nog kan herinneren, maar dat lijkt me eigenlijk geen probleem, want ze heeft een geheugen als een zeef. Dat wil zeggen, dat de onbelangrijke zaken gewoon niet bewaard zijn, maar alleen de grotere, de belangrijke, de zo je wil, wereldveranderende, zoals speculaaspasta op je boterham, of sambal in je soep, of een geklutst rauw eitje op je nuchtere maag, of smoort met krenten, of kaantjes op maandag, of een boterham met stroop en kaas, ach wat heb ik toch een bijzondere jeugd gehad met een moeder die eigenlijk uitvinder had moeten worden.

Staren naar vrouw in trein bestraft

Een Italiaanse dertiger is veroordeeld tot een geldboete van 40 euro en tien dagen voorwaardelijke celstraf voor het intensief staren naar een vrouw in de trein. De advocaat van de veroordeelde man zei vrijdag dat zijn cliënt tegen de straf in beroep gaat. Dat heb ik nu nog nooit gehoord, dat je voor het te lang staren naar een persoon bestraft kan worden. Ik kan me wel voorstellen dat het hinderlijk is als in de trein iemand voortdurend naar je kijkt, maar ga dan ergens anders zitten. Of, als je dat ziet als een nederlaag, blijf dan zitten en trek je er niets van aan. Als mensen verliefd zijn, ja, dan kunnen ze hun ogen niet van elkaar afhouden, tenslotte zijn de ogen rechtstreeks verbonden met de ziel, maar wat zou de reden van deze man zijn? En waarvoor zou die volhardende kijker nu eigenlijk aangeklaagd zijn, huisvredebreuk of zoiets? Iemand die zich in het openbare leven vertoont, weet toch dat mensen naar hem of haar kunnen kijken? Dat is toch niet verboden? Ik vind het maar een vreemde zaak en kan me niet voorstellen dat het rechtboek daar ook in voorziet. Volgens mij verzint die rechter maar wat met die straf van €40. Het lijkt me dan ook logisch dat de man daartegen in beroep gaat. Een voordeel kan dat nog opleveren, als hij geluk heeft, kan hij haar in de rechtzaal nog een poosje aanstaren. Ik ken Iemand, die het helemaal niet erg vindt als je de hele dag je oog op Hem gericht houdt, sterker nog, het wordt zelfs aangeraden. Maar dat is dan ook Iemand die vol hartelijkheid terugkijkt, daar blijf je vanzelf naar kijken.

Spanjaard (82) studeert voor dertiende keer af

Een 82-jarige Spanjaard studeerde onlangs af in de geesteswetenschappen. Het was het dertiende universitaire diploma voor eeuwige student die op zijn negentiende begon met een rechtenstudie. Voor de komende jaren staat een studie Arabisch gepland. Leuke hobby heeft deze knappe kop. Ik kan me voorstellen dat hij het heel leuk vindt om dingen te weten en dat hij uitdagingen zoekt voor zijn goed werkende brein. Hij moet wel ongeveer zijn hele leven gestudeerd hebben en dan ben ik zo benieuwd wat er van zo’n man geworden is in het leven. Heeft hij vrienden, heeft hij een sociaal leven, heeft hij een baan gehad, is hij getrouwd, enz. Zulk soort dingen staan er meestal niet bij. De wereld hecht meer waarde aan wat je allemaal kunt, dan aan wie je in het leven bent. Bij God is dat net andersom, maar die leeft dan ook in een heel ander koninkrijk. Met andere wetten en andere belangen. De vraag die God hem gaat stellen als zijn tijd op aarde voorbij is, is niet hoeveel heb je gestudeerd, maar: Kennen wij elkaar? Ik hoop van ganser harte dat de vele kennis hem er niet van heeft weerhouden om ook Hem te kennen, die de kennis te boven gaat.

Hersenen waarderen dure wijn meer

De hersenen waarderen dure wijn meer dan goedkope wijn. Dit ontdekten wetenschappers van Stanford University en het Instituut van Technologie. Nu is dat weer niet helemaal waar, want de hersenen werden voor de gek gehouden over de prijs. Als er verteld werd dat het om een dure wijn ging, waren de hersenen actiever dan bij een goedkope soort. Kennelijk reageren de hersenen meer op woorden dan op smaak. Nu wordt die truc ook in veel restaurants uitgehaald, heb ik me laten vertellen. Je doet goedkope wijn in een dure fles, of je presenteert goedkope wijn als heel exclusief, het resultaat is dat mensen het allemaal lekker vinden. Behalve door het horen over wijn reageert het lichaam ook op de alcohol. Naarmate er meer genuttigd is, lijkt de wijn steeds lekkerder te worden. Ach, ik maak me er niet zo druk om of mijn hersenen wel op de juiste manier reageren op wijn, als ik het maar lekker vind. Van veel wijn ga je wartaal spreken en of dat nu na een of na vijf glazen gebeurt, maakt niet zoveel uit. Het spreekwoord luidt niet voor niets: Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan. En dat zal nog wel een tijdje zo blijven.

Man vergeet peperdure viool

In Engeland heeft een man een peperdure viool in de trein laten liggen. Het instrument, een Goffriller uit 1698, is ruim 220.000 euro waard en lag in het bagagerek, zo meldden Britse media dinsdag. Toen de man zijn vergissing bemerkte was het al te laat, bij inspectie van de trein bleek de viool verdwenen. Ja, wat nu? De verzekering looft een beloning uit aan de eerlijke vinder, maar volgens mij is de vinder niet eerlijk, want dan had hij de viool wel ergens afgeleverd. Nu kun je zo’n zeldzame viool ook niet zomaar te koop aanbieden lijkt me, dus wat moet zo’n dief er eigenlijk mee, zou je denken. Het is te hopen dat de viool het in elk geval kan navertellen, want het zou toch zonde zijn als een instrument dat al zo’n 310 jaar de ene generatie na de andere heeft doorstaan, nu aan vandalisme ten onder moet gaan. Nee, laten we hopen dat de viool het kan navertellen en dat de man het overleeft, of net andersom, dat kan ook.

'Planten verdienen meer respect'

Planten krijgen niet het respect dat ze verdienen. Dat schreef een groep Zwitserse wetenschappers maandag in een rapport over de 'waardigheid van de van wezens in de plantenwereld'. Het is moreel verwerpelijk om een plant te doden, schrijven ze er ook nog bij. De waardigheid van de wezens in de plantenwereld. Ik ben benieuwd welke wezens dat dan moeten zijn, graselfjes, kabouters, trollen of bosduivels? Of zouden de wetenschappers daarmee de planten zelf tot wezens bestempelen? Eerbied voor de planten, respect. Tegenwoordig zijn dieren en planten belangrijker aan het worden dan mensen. Terwijl 10.000den levens worden geaborteerd in de moederschoot hebben we het hier over respect voor de plantenwezens. Hoe diep kan de mensheid nog zinken? Begrijp me goed, ik heb ook respect voor de natuur, voor dieren en planten, zelfs voor torretjes en kevertjes, maar als ze me te na komen, gaan ze eraan. Mieren en ander ongedierte heeft uit mijn huis te blijven, evenals het oprukkende onkruid in mijn achtertuin. Korte metten maak ik daarmee. Geen respect voor de tere plantenzieltjes, kom op zeg, wat een flauwekul. Maar wel respect voor de natuur, die geschapen is om ons mensen in leven te houden. Maar veel meer respect nog voor de Schepper, die ons dit alles geeft om ervan te genieten. Daar hoor ik de wetenschappers nu nooit over, raar hoor.

Dief probeert fiets aan agent te slijten

Een 30-jarige fietsendief uit Rhenen is zondag tegen de lamp gelopen door een gestolen fiets aan te bieden aan een agent. Dat is niet zo slim natuurlijk, maar de agent was dan ook vermomd als burger en dat kon de dief niet weten. Ik ben me eens gaan verdiepen in de achtergronden van fietsendieven en nu blijkt zo’n 40% gestolen te worden voor de handel. De rest wordt eerlijk verdeeld tussen gelegenheidsdieven – hij staat zo voor het grijpen – en verslaafden. Wat die verslaafden dan weer met die fiets doen is me een raadsel, want ze horen kennelijk niet bij de dieven die de fiets weer doorverkopen. Per jaar worden er zo’n 750.000 fietsen gestolen. Een derde deel van alle fietsen is minstens een keer gestolen. Dat zijn gruwelijke cijfers. Zo’n 40% van de gestolen fietsen is voor de verkoop en dat zijn er dan ongeveer 300.000. Die moeten dus aan de man of vrouw worden gebracht. Dat doe je dan het makkelijkst in de buurt waar fietsen nodig zijn, dus de stations. En daar liep onze dief dus tegen de lamp. De agent in burger belde meteen zijn echte collega’s en de dief werd opgepakt. Naar zijn fiets kan hij nu natuurlijk fluiten, maar of dat wat helpt betwijfel ik. Voorlopig dan maar even brommen.

Belgische parachutist landt in boom

Een 45-jarige parachutist uit België was zaterdagavond even duidelijk de weg kwijt. In plaats van op de grond eindigde zijn sprong in een boom. Twintig meter boven de grond bleef hij hangen. Gelukkig niets aan de hand en de brandweer heeft hem naar beneden gehaald. Op zo’n moment denk je toch onwillekeurig wat de motieven kunnen zijn van iemand die een paar kilometer de lucht in vliegt om vervolgens naar beneden te springen. Er zijn zo ontzettend veel zinloze bewegingen, dat je ze haast gewoon gaat vinden. Wat denk je van een visser, die na de vangst alle vis weer terugzet in het water? Wat denk je van een bergbeklimmer die naar boven klautert terwijl hij van tevoren weet dat hij op een gegeven moment niet verder zal kunnen en dan weer terugklimt? Wat denk je van mensen die na een maaltijd hun vinger in de keel steken en alles weer uitspugen? Wat denk je van voetballers die de bal in een netje schieten en hem er meteen weer uithalen? Datzelfde gebeurt trouwens bij heel veel sporten, de enige variatie is de grootte van bal en netje of bal en putje. De aarde is vol zinloosheid. Ramen zemen vlak voor een regenbui, je straatje vegen in de herfst, elke dag stofzuigen, je handen wassen en ze meteen weer vuil maken, kortom als je er op let komt er geen einde aan de zinloosheid van veel bezigheden. Daarom is het wel aardig dat deze parachutist eens in een boom heeft gestuurd. Prima gedaan, zou ik zeggen, probeer de volgende keer eens het dak van een huis of een vlaggenmast, maar doe iets wat de mensen in verwondering brengt. Ik ben blij met deze man en het heeft er niets mee te maken dat het hier om een Belg gaat.

Bisschop ontslaat spugende dominee

De Britse anglicaanse bisschop van Ely heeft de dominee van de kerk van de Heiligen Maria en Michael in het Engelse Trumpington ontslagen. De man had de voorzitter van de kerkenraad bespuugd en dat mag niet. Spugen in iemands gezicht is smerig, dat doe je alleen om iemand te krenken, het is een daad van grote minachting. In een kerkelijke setting verwacht je zoiets niet. We herinneren ons allemaal het spugen van Frank Rijkaard naar Rudi Völler, de hele wereld heeft dat intussen meerdere malen gezien en ik denk dat Frank hierdoor zichzelf geen dienst heeft bewezen. Het incident zal hem blijven achtervolgen, zijn levenlang. Twee ‘artiesten’ hebben het de afgelopen tijd nodig gevonden elkaar voor de grap in het gezicht en zelfs in de mond te spugen, een voorbeeld van totaal misplaatste poging tot humor, met als enige doel het publiek te choqueren. Ja, je moet wat, als je verder weinig talent hebt. Spugen in het openbaar vinden we niet netjes. Mensen die dat op straat doen ook niet, want een ander kan er weer in trappen. Spugen op voetbalvelden lijkt normaal te zijn, maar ik zie het bij andere sporten niet gebeuren, dus waar ligt de noodzaak? Nee, spugen is vies en in iemands gezicht spugen kan echt niet. Het moet wel een stevige ruzie geweest zijn die de dominee tot zoiets laags heeft aangezet. Maar om hem daarvoor te ontslaan? Ik denk toch dat het een eenmalig optreden is geweest, waarna schaamte de man moet hebben vervuld. Vergeving zou beter op zijn plaats zijn, maar ik denk dat de bisschop een mooie stok vond om de extravagante dominee te ontslaan. Hij liet toch ook lichtbeelden in de kerk zien in plaats van te preken, nou dan. De vooral bejaarde bezoekers van de kerk kunnen tevreden zijn, alles blijft weer bij het oude.

Eerlijke vinder retourneert 140.000 dollar

De Amerikaanse tuinman Eli Estrada heeft recentelijk de vondst van zijn leven gedaan. Midden op een straat in het Californische Cerritos vond hij niet alleen 140.000 dollar in contanten maar ook zijn geweten. De beste man twijfelde geen moment en bracht het bedrag naar de politie. Het geld bleek afkomstig van een waardetransport om pinautomaten te vullen. Er was een zak uit de auto gevallen. Wel een beetje slordig, lijkt me. In het bericht staat dat de vinder in de schulden zit en dat hij binnenkort gaat trouwen, met andere woorden, hij had het geld goed kunnen gebruiken. Toch koos hij voor eerlijkheid. Het was zijn geld niet en hij wilde het zich niet onrechtmatig toe-eigenen. Dat is natuurlijk heel normaal, maar ja, als je het eenmaal in je handen hebt, is het lastig om het weer weg te geven. Ik vind het heel moedig van de man. Het zegt iets over zijn moraal. Het zit met zijn geweten wel goed en zijn aanstaande kan trots op hem zijn. In elk geval hield hij er wel een beloning van $2000 aan over en dat is toch ook mooi. Ik ben alleen benieuwd of de transporteur behalve zijn geld nu ook de zak heeft gekregen.

Schoonmaken is gezond

Werken in het huishouden zorgt niet alleen voor een schoon en opgeruimd huis, het is ook nog eens goed voor je mentale gezondheid. Dit blijkt uit onderzoek van University College London. Leuk hoor, al die onderzoeken, het verhoogt het humorgehalte en lachen is gezond. Elke dag verzinnen ze weer wat nieuws, de ene ontdekking volgt op de andere en daarom letten we er haast niet meer op. O, die wetenschappers hebben weer wat ontdekt, zeggen we dan en gaan verder met de orde van de dag. Gisteren waren het de eieren en vandaag is het het schoonmaken van het huis en alles voor de gezondheid hè. Want we willen allemaal 110 worden en dan nog goed ter been zijn, eruit zien als een 20-jarige en ook helder van geest blijven. Nou, stoffen en poetsen dan maar, want dat is beweging, zo hebben de geleerden ontdekt, maar dan moet je het wel minstens 20 minuten volhouden en als het kan ook buiten adem raken. Dat zal niet meevallen met al die handige hulpjes van tegenwoordig om juist deze taak te verlichten. Leve de vooruitgang. Maar ja, hoe moet dat nou? Waar vind je nog totaal uitgetelde huisvrouwen, wie doet nog regelmatig het hele huis? Mannen als je van je vrouw houdt, help ze dan niet in het huishouden, want daarmee schaadt je haar gezondheid. Laat ze lekker minstens een half uur zweten, voor je een handje uitsteekt, dat is pas echte liefde. Je gunt je vrouw het beste toch? En je ziet ze mentaal sterker worden op die manier. Het mopperen wordt minder, het zeuren of je ook eens wat wil doen stopt, haar gelaat begint te stralen net als de vloer en de ramen en tenslotte slaat ze haar armen om je heen en bedankt je voor deze mogelijkheid om gezond te blijven. Ja, zo af en toe ben ik gewoon blij met die wetenschappers, al moet ik eerlijk toegeven, dat dit verhaal me wel erg onwaarschijnlijk overkomt.

Man moet niet te veel eieren eten

Mannen van middelbare leeftijd die zeven of meer eieren per week eten lopen het risico eerder te overlijden. ‘Daar gaat mijn ontbijtje’, denk ik meteen, want ik ben gek op eieren en neem er elke dag minstens een. Lekker gebakken met een plakje ontbijtspek, of bestrooid met kaas, een likje mayonaise er overheen en dan zonder brood gewoon lekker opeten, mmm, heerlijk. Maar dat mag dus niet meer, tenminste, als ik me iets zou aantrekken van de nieuwste inzichten over het ei. Voorlopig trek ik er niet eens een wenkbrauw voor op, want ik mag alles eten van mijn Ontwerper, zolang ik het met dankzegging aanvaard. Nou dat doe ik zeker, want een ei hoort er bij. Volgens mij loopt iedereen het risico eerder te overlijden, is het niet door een ei, dan wel door een keukentrapje, of een bananenschil. Maar ik hou me daar helemaal niet mee bezig. Ik geniet gewoon van elke dag die ik krijg en als mijn laatste is aangebroken, dan ga ik met een grote glimlach op mijn gezicht de eeuwigheid tegemoet, want ik weet uit de prospectus dat de aankomst indrukwekkend zal zijn. Ik ontmoet daar allen die ik liefheb en zal me eeuwig kunnen verblijden samen met hen in de tegenwoordigheid van mijn God. Er is geen blijer vooruitzicht te verwachten en als mijn eitje dat moment bespoedigt, wat ik niet geloof, dan is dat wat mij betreft niet erg. Maar ik ben bang dat sommige lezers dit wel erg raar zullen vinden. Dus wat zullen we van deze dingen zeggen? Dan maar een half ei of een lege dop? Geef mij maar gewoon weer een hele, lekker doorbakken vandaag, met een paar champignonnetjes en een uitje, of gewoon gekookt, ook lekker.

Dikke kinderen hebben minder gaatjes

Kinderen met overgewicht hebben minder gaatjes in hun tanden dan kinderen met een normaal gewicht. Dat blijkt uit Amerikaans onderzoek. Dat had niemand verwacht en dus is het opmerkelijk. En als het opmerkelijk is, dan is het goed genoeg om er eens over na te denken. Dikke kinderen eten teveel en je zou dus meer gaatjes verwachten. Toch is het net andersom, wie minder eet, krijgt meer gaatjes. Nou, dat is dus vastgesteld, maar dan de verklaring. Dat is een geheel ander verhaal, want je zult van goede huize moeten komen om daar nog iets geloofwaardigs van te maken. De wetenschappers laten het er maar even bij zitten, hoewel ze voorzichtig inschatten dat dikke kinderen misschien meer van vet dan van zoet houden, maar zo’n veronderstelling is voor een wetenschapper wel erg onwetenschappelijk. Er is namelijk geen spoortje bewijs voor. Misschien moet je je tanden wel extra veel gebruiken, omdat er anders gaten in vallen. Dat zou ook kunnen. Misschien hebben dikke kinderen wel evenveel gaatjes als dunne, maar lijken het er minder omdat de rest van het lichaam veel groter is dan bij dunne kinderen. Dat zou ook kunnen. Misschien zit er in vet eten wel een stofje dat beginnende gaatjes vult, zou allemaal kunnen. Hoe het ook zij, voorlopig vind ik het netjes verdeeld. Of je bent te dik, of je hebt teveel gaatjes. Je kan nu eenmaal niet alles hebben.

Man staat terecht om gooien egel

Een 27-jarige Nieuw-Zeelander is in staat van beschuldiging gesteld omdat hij een egel naar een 15-jarige landgenoot heeft gegooid. De egel is dood en de jongen heeft allemaal rode afdrukken op zijn been en dat schijnt niet lekker te zijn. Voor dit vergrijp kun je maximaal 5 jaar worden opgesloten, wegens mishandeling. Omdat niet vaststaat of de egel aan de worp is overleden of dat hij daarvoor al was bezweken, kan de man niet worden vervolgd voor dierenmishandeling. Ach, het is allemaal wel te begrijpen, je bent boos en je pakt wat om de woede van je af te gooien en laat dat nou toevallig een egel wezen en laat die nou toevallig tegen een been komen van een jongen waar je toevallig ruzie mee hebt. De rechter mag zich erover buigen. Maar 5 jaar voor het gooien van een egel is wel veel. Nog een geluk dat het geen ezel was, want dat gooit een stuk lastiger.

Inktvissen zijn romantische wezens

Inktvissen zijn in tegenstelling tot wat tot dusverre werd aangenomen geen verlegen en lome voortplanters, maar zeer romantische en opgewonden wezens. Je weet het niet hè, wat zich daar onder water allemaal afspeelt. Maar nu hebben wat onderzoekers toch ontdekt dat inktvissen niet voor niets acht armen hebben. Je kunt je voorstellen wat een ingewikkelde omhelzingen daarmee mogelijk zijn. Dat zijn superhugs. En als een vreemde inktvis in de buurt komt, kun je hem altijd met een armpje wurgen. En dat doen ze dan ook. Toch weet ik niet of de inktvissen het zelf ook allemaal zo romantisch vinden. Ze kunnen hun kunstje slechts eenmaal opvoeren, want niet lang daarna gaan ze allebei dood. Voor die tijd heeft het vrouwtje dan zo’n 10.000 eitjes gelegd. Het is dus meer een wanhoopsdaad om te overleven, dan een uiting van liefde en passie. In ieder geval wel een mooi gezicht als die 16 armen zo innig elkaar vasthouden. En dat allemaal voor het behoud van de soort. En van die 10.000 mogelijke nakomelingen wordt verreweg het grootste deel al weer opgevreten voor ze beseffen wie ze zijn. Dus, ja, hoe romantisch is het nou helemaal daar onderwater, het is meer een strijd op leven en dood als je het mij vraagt.

Hoogopgeleide man slanker

Mannen die een jaar langer onderwijs volgen, hebben minder kans op overgewicht. De kans op overgewicht daalt zelfs met 2 tot 4 procent. Bij de vrouwen daarentegen is er weinig verschil. Hoe is het toch mogelijk, zou je zeggen, dat iemand op het idee komt zoiets uit te gaan zoeken. Nu het eenmaal is gedaan, zit ik met de vraag: klopt zo’n uitslag nu wel? Ik heb dat zo vaak, met uitslagen van wetenschappers, ik kan gewoon niet klakkeloos alles geloven wat wordt beweerd. Ik heb al zo vaak meegemaakt dat een later onderzoek de eerste uitslag tegenspreekt, dat iedere uitslag eigenlijk ongeloofwaardig is. Bij wetenschap moet je er steeds bijvertellen “naar het inzicht dat we nu hebben”. Het zijn dan ook niet meer dan beweringen, je moet er geen al te grote waarde aan hechten. De woorden die worden gebruikt zijn “kans op”. De kans op het ontwikkelen van overgewicht is kleiner bij hogeropgeleiden. OK, tot zover zou het kunnen, maar dan lees ik dat het onderzoek is uitgevoerd bij tweelingen, identieke genen hebben die. Maar van tweelingen weet je ook dat er meestal een sterkere en een zwakkere is. Ook is er vaak sprake van jaloezie tussen de twee. Dan komt zo’n onderzoek in een geheel ander licht te staan. De sterkere krijgt een hogere opleiding, de zwakkere voelt zich achtergesteld en de “kans bestaat” dat die dat compenseert door meer te gaan eten. Voila, ook dat is een bewering. De betekenis van al dit soort onderzoeken en beweren is volgens mij van geen enkele waarde en dient slechts tot het behalen van een bepaald diploma of bepaalde graad. Dan moet ook nog vermeld worden dat dit verschil alleen optreedt bij mannen en niet bij vrouwen. Mag ik daaruit concluderen dat vrouwen minder jaloers zijn dan mannen, of compenseren zij op een andere manier, of kloppen de beweringen misschien niet? Een ding is zeker, als de uitslag klopt, dan staan er veel laagopgeleiden aan de top van grote bedrijven.

'Water helpt alleen bij kater'

Het drinken van veel water is alleen maar goed tegen een kater. Verder is het een illusie dat veel water drinken goed voor de gezondheid is. Het vormt eerder een gevaar. Dit stellen twee wetenschappers van de Universiteit van Pennsylvania. Nou breekt mijn klomp, dacht ik toen ik het las. Dat kan toch niet waar zijn? We bestaan voor meer dan 80% uit water en door verdamping en verwerking krimpt de voorraad en die moet dan worden aangevuld. Zo ongeveer is de theorie van het veel water drinken. Anderhalf tot twee liter per dag zou gezond zijn en je lichaam reinigen. Het klinkt allemaal logisch, maar het tegendeel is waar, beweren nu de onderzoekers. Daar ben ik mooi klaar mee, want de waterleidingbedrijven bestrijden de uitslag en dat klinkt ook logisch. Wat nu te doen? Volgens mij is er maar een oplossing: drink wanneer je dorst hebt. Ik zeg het zo vaak, het antwoord staat in de bijbel: Alle gij dorstigen, komt tot de wateren. Iemand iets opdringen wat hij niet wenst is folteren. Ook Jezus riep de mensen toe: Wanneer iemand dorst heeft, hij kome tot mij. Ik ben de bron van levend water. Wie van Mij drinkt krijgt in eeuwigheid geen dorst meer. Kraanwater, water uit flesjes, levend water, we hebben het allemaal nodig, maar wel alles op de juiste tijd en in de juiste hoeveelheden. En wat die kater betreft, laat die maar gewoon zitten. Misschien drink je dan de volgende keer wat minder.

Amsterdammer mag huis niet roze verven

Een Amsterdammer die de voorgevel van zijn huis roze verfde, moet een dwangsom betalen als hij zijn woning niet overschildert. Dat heeft de Raad van State woensdag bepaald. De kleur past niet in het straatbeeld, vindt de omgeving en de rechter. Ik moet er even over nadenken. Zijn we in Nederland al zover, dat we de kleur van ons bezit door de buurt laten bepalen? Mag er dan straks ook geen roze auto in de straat worden geparkeerd, of mogen er ook geen roze kleren meer worden gedragen? Wie heeft daar nou last van? En is dat dan een reden? We maken ons geweldig druk in dit land over allerlei vrijheden om jezelf te mogen uitdrukken zoals je wilt, zozeer zelfs dat de minister president het in de wereld bespreekbaar maakt, maar je huis roze verven mag niet. Is dat dan geen vrijheid van meningsuiting? “Ik meen dat roze een mooie kleur is voor mijn huis?” Ja, dat mag je wel vinden, maar niet in praktijk brengen. Wat dat betreft had Geert Wilders zijn film dus niet mogen maken, want hij mag wel een mening hebben, maar hem niet tot uitdrukking brengen. Of moeten we concluderen dat je mening uitdrukken in verf ontoelaatbaar is? Nou, dan kunnen er ook heel wat musea sluiten. Kortom hier zie je weer eens hoe krom we in dit landje bezig zijn. We maken ons druk over het recht om beledigende taal te mogen spreken, maar je huis een vrolijk kleurtje geven, nee, dat mag niet. Soms moet ik er wel eens even om zuchten.

Weggelopen jongetje geeft 10.000 dollar uit

Een 9-jarig Indonesisch jongetje dat wegliep van huis met 10.000 dollar (ruim 6400 euro) in cash, is na een vlaag van koopwoede weer thuis. Dat maakte zijn vader woensdag bekend. Vreemd verhaal over een kennelijk rijke pa en een jongetje dat dacht elders gelukkiger te worden. Hij nam het geld mee en hing een paar dagen de rijke bink uit, trakteerde zichzelf op allerlei speelgoed en overnachtte in een hotel. Intussen deed vader verwoede pogingen de jongen terug te vinden. Uiteindelijk was het geld op en moest de jongen zwervend op straat verder, waar een taxichauffeur hem herkende en thuisbracht. Daar sloot vader hem in zijn armen en vergaf hem zijn escapade. Eind goed, al goed. Ik vind de gelijkenis opmerkelijk met het verhaal van de verloren zoon in de Bijbel. Iedereen kent die geschiedenis en we hebben er zelfs een gezegde aan overgehouden. De meeste mensen zullen misschien verontwaardigd zijn over het verspillende gedrag van de jongen, maar voor een rijke vader zijn dat peanuts. Hij is blij dat zijn zoon weer terug is en sluit hem in zijn armen. Natuurlijk zal hij wel met zijn zoon spreken over hoe het verder moet, maar de reactie van de vader is OK. Daarin lijkt hij echt op God, die zeurt ook niet over schulden, maar sluit je gewoon in Zijn armen.

Nieuw wereldrecord onder-water-strijken

Een groep van 72 duikers heeft bij het Australische Melbourne het wereldrecord onder-water-strijken gevestigd. Ze sprongen in duikpak van een pier bij Melbourne uitgerust met strijkplanken en strijkijzers en het te strijken goed. Hoe gek kun je worden? Die vraag is moeilijk te beantwoorden, maar deze recordpoging komt heel dicht bij de grens van totale waanzin. Wie verzint zoiets totaal onzinnigs? Het levert niets, maar dan ook helemaal niets op, zelfs geen gestreken broek. Door het onder water te doen, maak je je eigen actie totaal zinloos en wat mij betreft dan ook doelloos. Dat het Guinness Boek zo gek is om het te vermelden, zegt meer van het boek dan van het belang van de poging erin te komen. Een andere vraag is of het kwaad kan, maar is dat relevant? Is alles wat geen kwaad kan dan automatisch geoorloofd? En wie bepaalt of iets gevolgen zal hebben of niet en of dat dan schadelijk is en voor wie? Je zou ook kunnen redeneren dat die 72 gekken in elk geval een poosje onder water zijn gebleven, maar of je daar blij van wordt? In elk geval is de poging gelukt, het record staat in de boeken en de pers is ingelicht en heeft het braaf gepubliceerd. Wat nu? Waarschijnlijk een nieuwe poging. Of wie weet een andere stunt. Wat dacht je van onderwater vliegeren, of onder water bellen blazen, of onder water parachutespringen? Verzin het, doe het en je bent misschien een dag lang een held, de wereld draait door.

Peuter overleeft val van 25 meter

In Japan heeft een 2-jarig kind een val van 25 meter overleefd. Het brak alleen een been toen het van een balkon van de achtste verdieping naar beneden viel. Toen ik dit bericht las, dacht ik: “Waar ben jij in je leven vanaf gevallen?” En ja hoor, dan komen de herinneringen aan diverse valpartijen, al dan niet met lichamelijke schade. Het is opmerkelijk dat je lichaam zoveel herstellend vermogen bezit, alsof de Schepper van tevoren wist dat dat nodig zou zijn. Als kind ben ik diverse keren van de trap gevallen, maar dat hoort volgens mij bij de standaardvalpartijen. Struikelingen tellen we niet mee, alleen de duikelingen naar beneden. Ik herinner me ook minstens twee keer van een zolder naar beneden te zijn gevallen. Achteruitlopend liep ik dan het open gat in, terwijl een ladder de normale weg naar beneden vormde. Van de hoogste duikeling kan ik me nog herinneren dat er precies een autoband lag die mijn val brak. Als je jong bent bestaat je lichaam uit elastiek, alles rekt mee en je breekt zelden iets, wordt wel beweerd. De praktijk op de gipsafdeling van een ziekenhuis wijst echter anders uit, ook zeer jonge kinderen en baby’s kunnen botten breken. Als je net als het kind uit Japan een val van 25 meter overleefd met alleen een botbreuk mag je zeker niet klagen. Hoe is het mogelijk dat een kind van die hoogte naar beneden kan vallen, vraag ik me af. Zou het nalatigheid van de ouders zijn of een onbedwingbare ondernemingszin van de kleine. In elk geval zullen de ouders naast grote schrik ook grote vreugde kennen, lijkt me. Opeens schieten er regels van een oud liedje door mijn hoofd: “Hij schraagt me als ik wankel, Hij draagt me als ik viel.” Zou dat er misschien iets mee te maken hebben gehad?