'Eenzame mensen hebben het kouder'

Mensen die eenzaam en depressief zijn, hebben het sneller koud. Op het eerste gezicht lijkt het een normaal zinnetje, maar hoe langer ik ernaar kijk, hoe vreemder het wordt. Wie meet zoiets en hoe gaat dat dan? Moeten mensen gaan bellen als ze eenzaam en depressief zijn en komt er dan iemand langs met een thermometer? Maar dat zou dan de uitslag wel heel erg beïnvloeden, want dan zijn ze niet meer eenzaam en denkelijk ook minder depressief. Ik kom er niet uit. Hoe moet je zoiets nu aanpakken? Ik vind het al raar dat iemand op het idee komt om dit te gaan meten, maar dat dan maar even daar gelaten. Ga je een onderzoek houden onder eenzame mensen? Maar wie zijn dat dan? Welke maat moet je aanhouden om te bepalen of iemand wel echt in de groep eenzamen thuishoort? Kan iedereen zich eenzaam voelen en het dan kouder krijgen of alleen de depressieven van die groep? Ik ga ervan uit dat elke niet depressieve eenzame het ook wel eens koud heeft, maar dan kan hij zich toch warmen aan de gedachte dat depressieve eenzamen het nog kouder hebben. Andersom kan iemand die het snel koud heeft het vermoeden krijgen dat hij dus wel depressief moet zijn of minstens eenzaam. Kortom, ik houd niet van dit soort uitspraken die verder op geen enkele manier worden onderbouwd. Ik ga er zondermeer vanuit dat twee mensen elkaar kunnen verwarmen, dus dat eenzame mensen het dan kouder zullen hebben. Maar dat klopt dan ook weer niet, want ook onder partners komt eenzaamheid voor, maar denkelijk zijn die toch minder kougevoelig. Nou, gooi het allemaal maar in mijn pet, maar voor dit onderzoek geef ik geen cent. Het gaat nergens over en het slaat nergens op. En stel dat het allemaal klopt, stel dat eenzame depressieve mensen het sneller koud krijgen, is dat dan een probleem? Hebben ze geen warmere kleren, een trui of een extra deken om zich warm te houden? Of gaan we straks lezen dat eenzame, depressieve mensen sneller hun verwarming hoger draaien? Ik kijk nergens meer van op, maar ik begin het wel langzaam wat kouder te krijgen.

Botsauto ramt personenwagen

In België vond dit weekeinde een bizarre botsing plaats: twee jongeren reden met een omgebouwde botsauto in op een personenwagen. Dat was echt niet de bedoeling, maar de remmen haperden. Nu zeg je wellicht: “Hè, remmen op een botsauto?” Ja, want dit exemplaar was door de jongelui omgebouwd tot motorvoertuig. Met een heuse motor erop kon je als jeugdig mens natuurlijk de blits maken met je botsauto. Ach, het is allemaal zo begrijpelijk, maar aan een ding hadden de jongens nog niet gedacht: het testen van de remmen. Ik weet niet of ze erop zaten, maar op het moment suprême deden ze geen dienst. De botsauto schoot daardoor de weg op en botste pardoes op een echte auto. Gelukkig was er enkel blikschade en een beetje gedeukt zelfvertrouwen, maar de lichamen waren nog heel. Toen moest de politie de jongens in de kraag vatten, want ze gebruikten met hun speelding de openbare weg en waren zwaar in overtreding. Het muisje krijgt dus nog een staartje, maar een ding is zeker: hun voertuig was en is en blijft een botsauto.

Bankrover vlucht na sceptische vraag

Een bankovervaller op Long Island in de Amerikaanse staat New York is er donderdag vandoor gegaan toen de bankbediende haar vroeg of ze de overval serieus bedoelde. Kijk dat is nu de kracht van een goede vraag. Maar we weten niet wat zich in het binnenste van de overvaller afspeelde. Dat kan van alles zijn: twijfel, wroeging, angst, onzekerheid, vul maar in. In elk geval werd de overval onderbroken, sterker nog, geheel afgebroken door de vraag van de bankbediende. “Weet je het zeker?” “Neem je me in de maling?” “Moet ik dit serieus nemen?” “Wat maak je me nou?” Allemaal vragen die een mens in verwarring kunnen brengen. Als je dan al niet zo zeker van jezelf bent, wordt het alleen maar erger als anderen ook nog aan je gaan twijfelen. Maar goed, de bank is gered, of liever gezegd, niet benadeeld, maar de overvaller, ja, daar zit ik dan toch mee. Moet zo iemand niet worden gezocht voor wat emotionele begeleiding, voor een paar opbouwende gesprekken, of een stevige schouderklop. “Kop op zeg, laat je leven niet vergallen door een enkele opmerking.” “Die bankbediende heeft misschien niet eens beseft wat hij bedoelde”, of zoiets. Nu ja, ik kan er gewoon niet zo goed tegen om mensen te zien tobben met hun identiteit. Ik vind het gewoon een beetje zielig voor de dame. Straks houdt ze er nog iets aan over en durft ze de rest van haar leven geen bank meer binnen te gaan.

Kerkdienst voor naturisten afgeblazen

De kerkdienst voor christelijke naturisten, die zondag in Zeewolde zou worden gehouden, is afgeblazen. Vanaf het moment dat er bekendheid werd gegeven aan de kerkdienst waren de protesten niet van de lucht. Ik begrijp het ook niet, tenzij men de kerkdienst in de openlucht wilde houden op het terrein van de naturisten, maar dan hoef je daar toch geen ophef over te maken. Ik vind het dan ook eerder een provocatie dan een uiting van respect voor de Schepper. Het gekke is dat God een bedekking maakte voor de mens op het moment dat hij ontdekte naakt te zijn. Door de zonde kwam ook de schaamte in de wereld en de aanstoot. Maar ook de verleiding en de lust. Allemaal zaken die niet thuishoren in een atmosfeer van verering en aanbidding. Het doel van de naakte kerkdienst lijkt me dan ook eerder het naakt gaan dan de ontmoeting om te vieren. In een kerkdienst hoort God centraal te staan en niet de mens. Dat de dienst is afgeblazen is daarom goed naar mijn mening. De ophef erom heen is slecht, daar dien je het christelijk geloof niet mee. Geloven heeft niets te maken met de buitenkant, maar met de binnenkant van de mens. Nogmaals als de dienst op het terrein van de naturisten zou plaatsvinden, dan zou ik dat billijken, maar om naakt naar een kerkgebouw te gaan op zondag lijkt me uitgesloten. Naakt over straat gaan is verboden en het lijkt me totaal zinloos om gekleed naar een kerk te gaan en je daar vervolgens uit te kleden om een dienst te houden. Dan gaat het niet meer om de dienst maar om het naturisme en dat vind ik niet passen. De kerk is niet de plaats om een hobby of geaardheid te promoten, het gaat daar om hogere waarden dan het bloot lopen. Hopelijk ziet men bij de naturisten in Zeewolde ook in, dat dit plan beter uitgekleed kan blijven.

Zakenman geeft Lamborghini weg

Een Britse zakenman hoopt met zijn Lamborghini als lokmiddel kopers te vinden voor zijn villa in Essex. Ja, ook de rijken kennen hun zorgen. Hoe verkoop ik mijn villa van 1,2 miljoen in een tijd dat de verkoop achteruitgaat? Het antwoord is: geef er een Lamborghini van 188.000 bij cadeau. Je kan ook zeggen dat de prijs voor dat bedrag naar beneden mag, maar kennelijk wil de man wel van zijn huis en zijn wagen af. Helaas voor hem zijn er nog geen mensen op afgekomen. De meeste mensen die zo’n huis kunnen kopen hebben al een leuk autootje en wellicht staat hen de gele kleur niet aan. In elk geval is het idee sympathiek en als ik het geld had zou ik zelfs wel even een stukje willen proefrijden en misschien ook het huis wel kopen. Voorlopig is dat nog niet aan de orde en kan ik er slechts van dromen dat dit soort huizen of auto’s binnen mijn bereik zou zijn. Maar het leven zit vol verrassingen, dus wie weet. Vooralsnog heb ik liever een PT Cruiser en dat mag ook zonder huis worden aangeboden.

'Cursus roltrap lopen voor treinreizigers'

Je moet rennen om de trein te halen. De roltrap naar het perron staat vol mensen die kennelijk geen haast hebben en ook geen ruimte laten voor wie dat wel heeft. Ach ja, dat is leed met een hoofdletter. Nederland is net als veel andere westerse landen bezig zichzelf over de kop te jagen. Alles kan sneller, alles moet sneller, nog meer doen in dezelfde tijd, nog meer stress, nog meer burn-out. Waar zijn we toch allemaal mee bezig? Waar is de rust? Waar is het genieten? Zijn er nog mensen die bijvoorbeeld niet net te laat van huis gaan, omdat ze nog even iets te doen hadden? Dat is het grootste probleem, dit nog even en dat nog even en dan net te laat vertrekken en dan staat ook nog de roltrap vol mensen. Ergernis alom. Maar we hebben alweer iets bedacht: voetjes op de trap. Hier moet je staan en daar moet je lopen. Dan kunnen de mensen met haast je passeren op de roltrap. Zou het allemaal nog sneller kunnen? We hebben nu al de hoge snelheidstrein, maar het moet nog sneller. Alles om maar meer te kunnen doen, nog meer, nog meer, nog meer. Het is toch de waanzin ten top dat er een cursus roltrap lopen gaat komen. Straks komen er ook voetjes op de stoep en op de zebra en in de warenhuizen en de supermarkten. Nog meer stroomlijnen en nog meer proppen, tot echt elk gaatje gevuld is en elke seconde benut. Je moet er niet aan denken dat dit de toekomst zal zijn. Pak toch eens een treintje later, blijf toch eens even stilstaan op die trap, gun jezelf eens een adempauze. Het leven is veel te mooi om er maar doorheen te razen.

Monstervarken terroriseert vrouw

Een varken ter grootte van een Shetlandpony terroriseert een vrouw op haar boerderij in Australië. Op geen enkele manier lukt het de 63-jarige Caroline Hayes haar huis te verlaten, meldden Australische media dinsdag. Een varken zo groot als een pony kom je hier in Nederland niet snel tegen, maar wel varkens die agressief zijn. Uiteindelijk zijn het rovers en ik heb me wel eens laten vertellen dat mensen door varkens zijn verslonden. Zo zou er een boer door de zolder van zijn stal zijn gevallen en terechtgekomen bij zijn varkens. Alleen zijn klompen zijn later teruggevonden. Of het allemaal echt waar is, heb ik niet kunnen achterhalen, maar toen ik het hoorde als kind kreeg ik meteen een hekel aan varkens. Ik houd gewoon niet van die beesten. Hun vacht is stekelig hard, ze maken geen prettig geluid, ze smakken bij het eten, maar wat het meest irriteert is dat ze stinken. Je ruikt ze al op tientallen meters afstand. Zelfs in de pan stinkt het vlees nog naar varken. Ik begrijp niet dat er mensen zijn die daar nog lekker van kunnen smullen. Maar goed, deze mevrouw vond deze beer op haar erf en besloot hem te voeren. Dat had ze beter niet kunnen doen, want het beest eiste steeds meer en werd agressief als hij zijn zin niet kreeg. Nu kan de vrouw zelfs de deur niet meer uit, want ze wordt gewoon teruggeduwd en dat terwijl haar toilet buiten staat. Je kunt je voorstellen wat zich daar in huis allemaal moet afspelen. Uiteindelijk is het dier gevangen en afgevoerd naar een betere plaats. Hij zit nu opgesloten achter een hek en kan alleen nog dromen van zijn vrijheid. Dat krijg je ervan als je je gedraagt als een varken.

Kunst werkt als pijnstiller

Het bekijken van kunst kan fysieke pijn verlichten. Onderzoekers aan de universiteit van Bari hebben dat vastgesteld tijdens een experiment met 300 meesterwerken van bekende schilders. Het komt er in het kort op neer dat mensen minder pijn ervaren van een prikje of elektrisch schokje als ze naar hun favoriete kunst kijken. Het lijkt me logisch, want je bent met je aandacht op dat moment niet met pijn maar met kunst bezig en afleiding is altijd al een goede pijnstiller geweest. Nu wordt erover nagedacht om in de ziekenhuizen kunst op te hangen, zodat de mensen minder pijn ervaren. Dat lijkt me dan weer net te ver te gaan, want hoe weet je nu welke kunst iemand mooi vindt, want bij lelijke kunst werkt het niet. Het lichaam schijnt in dat geval de pijn te prefereren boven een pijnlijke confrontatie met een lelijk schilderij. Misschien is het een oplossing als je voortaan in het ziekenhuis je eigen schilderijtje mag meebrengen en dan maar hopen dat de rest van de zaal het ook aardig vindt.

Water drinken bij dieet helpt niet

Het heeft geen enkele zin om veel water te drinken als je wilt afvallen. Dit blijkt uit Japans onderzoek. Daar zullen weer veel mensen blij mee zijn, want water drinken terwijl je geen dorst hebt is geen pretje. Alle verhalen over het effect van water berusten wat het afvallen betreft dus op niets. Wel is het verstandig waterrijk voedsel te consumeren. Dat heeft wel een positief effect op het kwijtraken van lichaamsgewicht. Afvallen zal altijd wel een crime blijven voor veel mensen. De een zegt er dit van, de ander dat, maar een afdoende oplossing is nog niet gevonden. Meer sporten, meer water, meer maaltijden maar dan kleiner, minder calorieën, minder vetten, minder suiker, minder koolhydraten, alles is al wel een keer geprobeerd, maar dikke mensen blijven vaak dik. Sporten en water drinken zijn niet verkeerd, maar om af te vallen is het niet afdoende. Te dik, te dun, te groot, te klein, het zal altijd wel wat wezen. Ik denk dat de gulden middenweg wel weer de beste zal blijken. Niet teveel en niet te weinig, niet te nat en niet te droog, niet te lang en niet te kort, ergens er tussenin, daar ligt de waarheid. Wat mij betreft is het een kwestie van balans, maar dan vooral in je denken.

'Verbied minirok om ongelukken te voorkomen'

Een Ugandese minister heeft wel een heel aparte insteek gevonden om het aantal auto-ongelukken te verminderen. Hij maakt zich hard voor een verbod op de minirok, omdat deze automobilisten alleen maar zouden afleiden. Ik ken de verkeerssituaties in Uganda niet, maar kennelijk gebeuren er teveel ongelukken. Op zoek naar de oorzaken ervan is de minister gestuit op de mini-rok. ‘Dat zal het zijn’, moet hij gedacht hebben, ‘verbieden die handel.’ Als ik bij Schiphol of bij Zestienhoven rijdt en er komt net een vliegtuig laag overvliegen, dan kijk ik ook de lucht in, want dat gaat nu eenmaal zo. Zodra we iets anders zien dan we gewend zijn, volgen onze ogen het afwijkende, misschien is het wel een onbewuste vorm van zelfverdediging. Ik weet niet of er rond Schiphol meer ongelukken gebeuren dan elders. Maar je kunt moeilijk het vliegen verbieden. Hetzelfde heb ik met koeien in de wei. Ik vind dat een prachtig gezicht, hoewel ik nog steeds niet kan wennen aan die koppen zonder horens. Ik kijk zo lang mogelijk naar een mooi koppeltje van dat zwartbonte vee, vooral als ze in een lekker mals weitje lopen. Ik heb er nog nooit een ongeluk door gekregen of veroorzaakt, maar zelfs als dat zo zou zijn, ga je toch niet de boer verbieden nog langer koeien in de wei te houden. Nee, de bestuurders zelf moeten worden aangepakt. Dat weet de minister in Uganda natuurlijk ook wel, maar het is veel makkelijker om rokjes te verbieden, dan om het gedrag van mensen te veranderen. Jezus had wat dat betreft een veel directere aanpak: ‘Indien uw oog u tot zonde verleidt, ruk het uit en werp het van u.’ Maar dat lijkt me, met het oog op de verkeersveiligheid, niet meteen uitvoerbaar en zeker niet in Uganda.

Egyptische ezel cel in wegens diefstal

Een ezel in Egypte heeft onlangs een celstraf van 24 uur uitgezeten nadat hij een maïskolf uit een akker had gestolen. Dat meldden Egyptische media donderdag. We leven toch in een heel vreemde wereld, denk ik af en toe. Liet Congo vorige week nog wat geiten vrij uit de gevangenis, Egypte stopt er weer een ezel in. Nu zou je zeggen, die gevangenissen zitten al vol met ezels, maar ditmaal gaat het om een echte. Hij of zij, dat vertelt het verhaal niet, is op heterdaad betrapt bij het stelen van de maïskolf uit een landbouwgebied. De rechter was onverbiddelijk, meteen voor 24 uur achter slot en grendel en de eigenaar een boete van 6 euro. Ik moet wel lachen hoor als ik die verhalen lees, zoiets zou toch hier in het westen onmogelijk zijn. Hoewel, onze ezels, ik bedoel onze vervoermiddelen, worden ook wel eens aan de kant gezet. Ontzegging van de rijbevoegdheid zou je het hier noemen. Maar je komt toch niet op het idee om dat te doen vanwege het slechte gedrag van de auto. Hoewel, als de remmen niet deugen, of de verlichting niet in orde is, of als de uitstoot van schadelijke roetdeeltjes of CO2 te hoog is, ja dan kan het misschien toch wel. Maar dan sluiten we ze niet op in een garage of zo, hoewel, op het politiebureau worden ze wel achter hekken opgeborgen. Hoe langer ik er over nadenk, hoe minder gek ik het ga vinden. Eigenlijk zouden ze dat hier misschien wel vaker moeten doen, gewoon wat auto’s van de weg halen, omdat ze bijvoorbeeld te rood zijn, te groen, of te blauw. Dan los je meteen het fileprobleem op.

'Mogelijk einde aan vrouwenfiets'

De in Nederland bijzonder populaire damesfiets zou wel eens aan zijn laatste jaren bezig kunnen zijn. Het Nederlands Dagblad meldt dat Kees Bakker van de Nederlandse Fietsersbond pleit voor afschaffing. Nou dat weer. Waar maakt die man zich druk om, laat de fietsenfabrikanten dat lekker zelf uitzoeken. Zo’n vrouwenfiets is reuze handig, want ook mannen kunnen ermee overweg, andersom is dat veel lastiger. Die herenfietsen met een stang tussen stuur en zadel zit de meeste vrouwen lelijk in de weg. Niet het fietsen vormt het probleem, maar het opstappen. Dat zijn de meeste vrouwen gewend door even een voetje over de fiets aan de andere kant op de grond te plaatsen. Ze staan dan voor het zadel met een been aan elke kant van de fiets. Dan zetten ze een voet op de trapper, zetten zich met de andere voet af, wippen charmant op het zadel en fietsen weg. Mannen doen dat heel anders, tenminste de echte. Die zetten de rechtervoet op de rechtertrapper geven met het andere been een afzetje en gooien nonchalant hun linkerbeen over de bagagedrager en het zadel naar de andere trapper en zitten zo meteen in de goede houding om weg te fietsen. Dit oer-Hollandse tafereel moet je nu niet gaan verstoren door een soort uniefiets te ontwerpen. Het is toch al zo moeilijk geworden om de vrouwen van de mannen te onderscheiden. Aan de kleding is het haast niet meer te zien. Gelukkig scheren steeds meer mannen zich het hoofd kaal, zodat ze tenminste nog als kerel herkend kunnen worden. Nee, die damesfiets met haar prachtig gebogen extra stang onderaan, twee rechte stangen zijn al veel minder vrouwelijk vind ik, moet blijven. Al was het alleen maar omdat ik dan mijn eigen herenfiets makkelijker terugvind in de schuur. Dus Kees Bakker moet maar wat anders verzinnen. Ik zou zeggen: ga toch fietsen, man.

Belg noemt kind Harley-Davidson

Een Belgisch ouderpaar heeft hun zoontje Harley-Davidson genoemd, naar hun favoriete motormerk. Een ander gaf zijn kind de naam Muhammed-Ali, naar de legendarische Amerikaanse bokser. Twee jaar geleden schreef ik een reactie op iemand die zijn kind Manchester United wilde noemen, maar dat werd door de betreffende ambtenaar niet getolereerd. Het is iets raars die voornamen, je bent daarbij overgeleverd aan de grillen van je ouders. Gelukkig zijn de meeste ouders verstandig genoeg om te beseffen dat een naam niet voor een weekje is, maar voor het leven. Vroeger werden eerst de ouders en grootouders van beide kanten vernoemd, voor je na moest gaan denken over een naam. Tegenwoordig is de trend om zo origineel mogelijk te zijn. De namen worden steeds exotischer omdat we verre reizen maken of omdat we hier mensen ontmoeten met vreemde namen. Wie heet er nu nog Kees of Piet of Klaas om maar eens iets te noemen, of Truus, Riet of Jannie. Het komt wel weer goed hoor, voor alles is een tijd, maar je wilt toch niet op een dag ontdekken dat je Harley-Davidson heet, of Yamaha. Ik vind dat mensen daartegen beschermd moeten worden, maar ik zou niet weten hoe. Ik had jaren terug een buurman die helemaal gek was van de voetballer Arno Steffenhagen (wie kent hem nog), maar hij kwam uit een heel traditionele familie. We kregen een geboortekaartje waarop stond dat hun zoon Johannes was geboren, vernoemd naar de grootvader van vaders kant, maar, stond erachter, we noemen hem Arno. Ach ja, het kan verkeren. Mij is hetzelfde overkomen. Op mijn kaartje stond dat Klaas was geboren, maar we noemen hem Nico. Dat laatste is bij nader inzien toch maar Niek geworden. Het zij zo.

Duitser betaalt boete in centen

Uit ergernis over een geldboete heeft een Duitser de brievenbus van het kantongerecht in Wuppertal volgestort met 29.292 één-eurocent-munten. Ja, zo’n grap kan ik wel waarderen. Je moet het natuurlijk niet herhalen, want nu is het leuk, maar als iedereen het gaat doen is de lol er snel af. Zo gaat dat met leuke ideeën, anderen pikken er ook graag een graantje van mee. In dit geval zal het wel meevallen, want het lijkt me nog een hele klus om zoveel centen bij elkaar te krijgen. Hij zal ze ook nog hebben moeten tellen, want anders krijg je daar weer last mee. Meer dan 67 kilo woog het hele vrachtje aan boetegeld en dat stop je ook niet even in je broekzak. Twee kisten waren er nodig om alles weer terug naar de bank te brengen. De man was dus echt boos. Hij vond dat hij onterecht was veroordeeld en wilde op deze manier wraak nemen. ‘Dan betaal ik alles in centen’, moet hij gedacht hebben. Het herinnert me aan een boete die ik vroeger op school kreeg in de vorm van strafregels schrijven. Ik zal vast iets gedaan hebben wat de leraar niet leuk vond en de straf was 200 keer een lange zin opschrijven over ‘nooit meer doen’ en zo. Plotseling kreeg ik een briljant idee, ik zou de leraar laten zien dat je creatief met straf kan omgaan. Je maakt van je nadeel een voordeel, zou Johan zeggen. Ik heb een hele avond zitten schrijven met een brede grijns op mijn gezicht, want ik zag de situatie al voor me. Ik stopte niet toen ik bij 200 was, nee, ik ging door naar 300. De volgende dag hield ik me van de domme. Zogenaamd was ik vergeten mijn regels bij de leraar neer te leggen. Midden in de les keek hij me aan: ‘Ik krijg nog wat van jou’, sprak hij profetisch. ‘Maar natuurlijk meneer, ik heb alleen een probleempje, hebt u terug van 300?’ Ik legde de 300 regels op zijn bureau en hij heeft er echt honderd afgescheurd en teruggegeven. Volgens mij kon hij de grap wel waarderen. In de bijbel staat ook zoiets, als iemand je prest voor een mijl, ga er twee. Neemt iemand je hemd, geef hem ook je mantel. Op die manier laat je zien dat je je niet laat overwinnen. Jij bepaalt wat er gebeurt, je bent de kop en niet de staart. Maar let op, overwin het kwade door het goede, niet met gelijke munt terugbetalen.

Lavendel helpt bij angst voor de tandarts

Lavendel kan mensen die bang zijn voor de tandarts helpen om te gaan met de angst en stress die ze hebben voor een bezoek aan de tandarts. Het is toch wat die tandarts. Dat geboor in tanden en kiezen, die vieze smaak van rubberen handschoen in je mond, dat gespetter op je bril of gewoon recht in je ogen, die afzuigslang die veel te hard in je tandvlees priemt, zodat de tranen in je ogen springen en af en toe ook gewoon een beetje pijn, ja, dat maakt de tandarts niet meteen tot je beste vriend. Mijn tandarts heeft nu naar mijn voornaam gevraagd en zei de laatste keer dat ik kwam: “Hallo Niek, goedemorgen”, alsof we de dikste maatjes zijn. Ik heb geen hekel aan de tandarts, ga er ook niet bang heen, hij mag bij mij alles onverdoofd doen. “Het duurt maar even”, denk ik dan. Maar nu is er een echte oplossing voor bangeriken, de lavendel. Wat een uitkomst is dat nu toch. Rustgevende lavendel, hebben ze in Engeland ontdekt, doet de stress verminderen en de angst verbleken. Lavendel staat al jaren bekend om zijn uitwerking op de mens. Lavendelzeep, lavendelgeur op het toilet, lavendel in pil- of poedervorm, zeg het maar en het is er. Mooi dat het kan hoor, gewoon wat lavendel mee en je bent alle spanning de baas. Zelf denk ik dat de geur van lavendel je brains verdooft. Als die lavendelgeur je neus binnendringt, is er geen gelegenheid meer om nog aan iets anders te denken. Lavendel, lavendel, lavendel, dat gaat er in je om. Wie is die man in die witte jas? Lavendel, lavendel. “Ja, doet u de mond maar even open.” Heerlijk die geur van lavendel. En voor je het weet zegt de tandarts: “Zo, dat was het dan weer.” En kun je naar huis, de tandarts achterlatend in een geur van lavendel. Zou die man er zelf ook rustiger van worden?

Horizontaal gestreepte kleding maakt slanker

Om slanker te lijken, kun je het beste kleding met horizontale strepen dragen, in plaats van kleding met verticale banen. Dat is nu weer precies tegenovergesteld van wat altijd verteld is. Horizontale strepen maken dik, nee, horizontale strepen maken slank. Dit gaat weer leuke discussies opleveren op verjaardagen en partijen, maar uiteindelijk zijn beide uitspraken niet waar. Horizontale strepen maken niet dik en niet slank, ze maken helemaal niets. Het zijn alleen maar strepen, meer niet. Strepen maken niet dik, je bent al dik. Strepen maken niet slank, je bent al slank. Maar waarom dan al die ophef? Het gaat er alleen maar om te dikke mensen te verleiden gestreepte kleren te kopen, ik kan geen andere bedoeling bedenken. En daarom zal het me niets verbazen als we binnenkort horen dat een ruitjespatroon slank maakt en dat een balletje je opblaast of net andersom natuurlijk, want dat kan ook. De zware jongens zijn dus niet zwaar vanwege de horizontale strepen op hun gevangeniskleding, want dan zouden het nu de lichte jongens worden, maar ze zijn gewoon zwaar, omdat ze zwaar zijn, zwaar crimineel welteverstaan, want daar helpt geen streepje tegen.

Naakte bergwandelaars beklimmen Zwitserse berg

Een golf naakte wandelaars overspoelt een berg in de Zwitserse Alpen. Wat zoeken ze daar op die berg? Het wordt naar de top steeds kouder en er wordt zelfs gevreesd dat sommigen bevangen zullen worden door de kou. Wat mij betreft zijn al deze mensen op zoek naar hun identiteit en ik voorspel ze dat ze die op deze manier niet zullen vinden. Je wordt namelijk als mens niet gelukkig door eigen prestaties, die zijn maar tijdelijk. Ook niet door wat mensen van je vinden, dat is ook maar tijdelijk en niet altijd positief. Je wordt gelukkig als je gaat beseffen dat je leven een oorsprong en een doel heeft in God. Alleen als je Hem terugvindt vind je ook je identiteit en word je gelukkig, niet tijdelijk, maar voor eeuwig. Toen Adam en Eva ontdekten dat ze naakt waren, was dat het gevolg van hun overtreden van Gods wet. Voordien waren ze ook naakt, maar was er nog geen schaamte. Door nu massaal bloot te lopen, proberen mensen die schaamtegevoelens te overwinnen. Ook door het ontkennen dat er een Schepper bestaat, die iets met je leven te maken heeft, probeert de mens zich gelijk te stellen aan de dieren en die lopen ook zonder gene naakt rond, hoewel de meesten toch wel een vacht of veren dragen. Hoe het ook zij, de gedachte dat naaktlopen je vrij maakt is een utopie. Je kunt de waarheid niet veranderen, door haar te ontkennen. Uiteindelijk zal blijken dat het woord van God over de mens en zijn bestemming, de waarheid is. Het is te hopen dat niemand voor die tijd bezweken is door de kou.

'Goochelen helpt bij zelfvertrouwen'

Goochelen zou opgenomen moeten worden in het lesprogramma van de basisschool. Want in Engeland hebben ze uitgevonden dat het goochelen een sociale bezigheid is, die verlegen jongens en meisjes uit hun schulp haalt. Nu is het zeker waar, dat een goede truc veel vertrouwen geeft, vooral als iedereen zijn bewondering uit voor een geslaagde goochelact. Ik denk dat alles waarin je succesvol bent zelfvertrouwen geeft. Maar volgens de Engelse onderzoekers gaat het met goochelen nog een stuk beter. Onwillekeurig moet ik terugdenken aan mijn eigen optreden als goochelaar. De truc met het touw en de ring. Voor het publiek haalde ik een touw door een ring en legde er een knoop in, in het touw wel te verstaan. De eindjes liet ik vasthouden door een vrijwilliger uit het publiek. De truc was dat onder een doek (een schone theedoek van mijn moeder) de ring uit het touw zou verdwijnen, terwijl de knoop bleef zitten. De truc is goed te doen en geeft een verbluffend resultaat, behalve als je de knoop te hard aantrekt, zoals in mijn geval. Daar stond ik te prutsen onder die doek om de ring uit de knoop los te halen, maar dat lukte dus niet. “Even geduld, dames en heren”, zei ik toen het wat rumoerig in de zaal begon te worden. Het zweet brak me uit en hier en daar hoorde ik gelach en schampere opmerkingen. Ook werden er ongevraagde adviezen naar me geroepen, die overigens ook geen hout sneden. Het einde van het liedje was dat ik met het schaamrood op mijn kaken en vandaar doorlopend tot onder mijn navel moest bekennen dat de truc was mislukt. Ik weet niet of ik daarna werd uitgelachen of toegelachen, maar het deed mijn zelfvertrouwen geen goed, dat stond vast. Tegenwoordig kan ik alleen mijn kleinkinderen nog verbijsteren met mijn trucs, maar zodra die wat groter zijn, zal ik ook daar door de mand vallen vrees ik. Dus ja, wat moeten we van deze dingen zeggen? Als de trucs lukken, zou het waar kunnen zijn, dat je zelfvertrouwen toeneemt, maar het tegendeel is eveneens waar. Ik zou ze nog maar niet opnemen in het lesprogramma van de school.

Duitser geeft gestolen camera na 66 jaar terug

Een voormalige Duitse militair uit de Tweede Wereldoorlog heeft na 66 jaar een gestolen camera teruggestuurd naar Denemarken. In een oorlog gelden andere wetten, dan wordt er niet zo gelet op het mijn en dijn. Het belang van bezit steekt schril af tegen het licht van een mensenleven. Toen de oorlog was beëindigd en ieder weer op huis aan ging, werd de oorlogsbuit meegenomen. Ach, wie zou er ooit nog iets over hebben gezegd, zo’n inmiddels ouderwetse camera, wie maalt daar nog om? Maar de man is intussen 85 en weet al jaren dat hij een dief is, zonder dat hij zich kan verschuilen achter een gegeven bevel daartoe van hogerhand. Misschien denkt hij na over de eeuwigheid. Misschien vreest hij God en is hij bang voor afwijzing. In elk geval werkt zijn geweten nog prima. Ook al is hij ruim 60 jaar te laat met zijn spijt, hij heeft het toestel toch ingepakt en opgestuurd, een briefje van €50 erbij als douceurtje. Ach ja, het heeft ook iets aandoenlijks, zo’n oude man en dan zo’n camera. De winkel waaruit hij hem stal bestaat al niet meer en de eigenaar is misschien wel overleden of spoorloos. Het maakt allemaal niets uit, de man maakt schoon schip. Beter laat dan nooit. Hoe lang zal hij hebben rondgelopen met dit idee voor hij het ten uitvoer bracht? Alle argumenten om het niet te doen zijn natuurlijk langsgekomen, maar de eerlijkheid won. Nu staat het toestel in een museum, met een briefje van €50 en excuses ernaast. Een stille getuige van een mens in gewetensnood. Na 66 jaar toch nog rust gevonden.

Congo laat geiten vrij uit de gevangenis

Een minister in Congo heeft de opdracht gegeven om onmiddellijk een dozijn geiten uit de gevangenis van Kinshasa vrij te laten. Ik heb het bericht twee keer helemaal doorgelezen en ik begrijp er nog steeds geen snars van. De geiten werden gevonden in de gevangenis door de minister die op bezoek kwam. Ze bleken illegaal in de gevangenis te zitten. Ik denk dan dat een paar gevangenen kans hebben gezien hun geiten mee naar binnen te smokkelen. Ik heb al eens eerder zoiets gelezen. De gevangene kan zijn geiten niet langer verzorgen en probeert ze mee te krijgen de gevangenis in. Nou ja, in Congo leven veel arme mensen van de opbrengst van hun vee, dus dat is begrijpelijk. Maar dan wordt het verhaal voor mij heel erg ondoorzichtig. Wat is namelijk het geval, de geiten moesten voor de rechtbank verschijnen, ja, inderdaad, de geiten. Maar voor de rechter uitspraak kon doen over het lot van de illegalen, greep de minister in en gelastte vrijspraak. Ook dat is natuurlijk vreemd, want een minister is geen rechter, althans niet in het Nederlandse recht. Nu blijf ik met een naar gevoel rondlopen over die geiten, want zijn ze nu echt vrij gelaten, of worden ze toch weer ergens op een weitje opgesloten? In elk geval zal er iemand voor ze moeten zorgen en daarover heeft de minister naar mijn weten geen uitspraak gedaan. Of zou hij ze misschien zelf hebben meegenomen?

Roemeense kan avances niet waarderen

Een verliefde Roemeen had onlangs zijn pijlen gericht op een 24-jarige vrouw, maar die reageerde met grof geschut. In een discotheek vroeg de man haar ten dans, maar zij weigerde. Aangezien de man zich niet zo snel gewonnen gaf, herhaalde hij zijn pogingen de dame in zijn armen te krijgen. Bij de vijfde poging pakte zij haar handtasje. Misschien kreeg de jongeman hoop, omdat ze in beweging kwam, maar toen ze uit haar tas een pistool pakte en op hem begon te schieten, werd het hem duidelijk: ze zei weer nee. Gelukkig werd de man niet geraakt, in elk geval niet door haar kogels. Diep van binnen moet het toch pijn gedaan hebben. Maar ja, niet geschoten, altijd mis.

Personeel erft deel vermogen baas

Een Franse directeur heeft na zijn dood een deel van zijn vermogen geschonken aan zijn voormalige personeel. De meer dan 300 werknemers kregen allemaal zo’n drie maandsalarissen extra. Een rekensommetje leert dat de directeur daarmee miljoenen euro’s schonk aan zijn personeel. Daar moet een goede reden voor zijn geweest en de meest voor de hand liggende is, dat de beste man tevreden was met zijn werknemers. Je hoort het niet vaak dat directeuren hun personeel extra belonen en helemaal niet, dat ze een deel van de erfenis krijgen. Ik kan niet anders concluderen dan dat de directeur zijn mensen liefhad. Hoeveel opmerkelijker zou het zijn geweest, wanneer de directeur zijn vermogen had geschonken aan personeel dat bezig was hem af te zetten, of dat zijn huis in brand had gestoken, of zijn auto vernield, zich aan zijn kinderen had vergrepen, of weigerde nog maar een woord met hem te spreken? We zouden de man voor gek verklaard hebben. Is het mogelijk dat deze directeur zijn mensen zo liefhad, dat hij ondanks alles hen toch zijn bezit zou nalaten? Je voelt waarschijnlijk waar ik heen wil. God heeft alles wat Hij bezit geschonken aan een wereld die Hem haat, aan Zijn vijanden, aan mensen die Hem de rug hebben toegekeerd. Hij deed dat uit liefde voor hen. Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. Bij deze liefde-uiting, die nog steeds geldig is, verbleekt de Franse directeur, ondanks zijn loofwaardig gedrag, totaal.

Genen bepalen of man trouw is

Ruzie met je vrouw? Het zou zomaar in je genen kunnen zitten. Zweedse onderzoekers hebben een genvariant gevonden dat de monogamie bij mannen kan verstoren. Steeds meer en meer worden we door dit soort berichten op het idee gebracht dat we vanuit onze genen worden geregeerd. Ons hele gedrag, alles wat we doen en zijn, zou dan door genen zijn en worden bepaald. Als we op die manier redeneren, dragen we ook geen eigen verantwoordelijkheid meer. “Nee, meneer de rechter, ik kan er niets aan doen, ik heb een paar vervelende genen en daardoor moest ik wel zo handelen.” Ruzie met je vrouw? Dan zit je gewoon fout. Dan handel je niet vanuit liefde, maar vanuit zelfzucht. Eigenbelang, een verkeerd denken, heeft zich van de mens meester gemaakt sinds zonde in de wereld heerst. Niet je genen, maar je hart, je ziel, bepaalt hoe je je gedraagt. Je geweten, je normen en waarden zijn daarbij van wezenlijk belang. God is geest en Hij heeft ook de mens een geest gegeven om te leven. Je lichaam is niet de baas, maar je ziel. Door op God afgestemd te zijn zal je geest heersen over je lichaam. In je denken moet je worden vernieuwd, dan vernieuwt zich ook je gedrag en daar zullen ook je genen zich aan moeten onderwerpen. Dus geen flauwe smoesjes, gewoon je vrouw liefhebben, monogaam.

Dagdromen blijkt nuttig

Afdwalende gedachten hebben een positief effect op je prestaties, vooral wanneer je creatief werk verricht. Iedereen denkt wel eens even aan wat anders als hij aan het werk is, maar om nu te beweren dat je daar creatief van wordt, gaat me weer iets te ver. Ik denk dat creativiteit er al inzit vanaf het begin en dat je vanuit je creativiteit wellicht wat verder wegdroomt dan een ander. Hoe het ook zij, degenen die het meest dagdromen blijken de meest creatieve mensen te zijn. Wat is nu de moraal van zo’n bericht? Moeten we nu allemaal heel veel gaan dagdromen om vooral heel creatief te worden? Leg dat maar eens uit aan je baas, zou ik zeggen. Misschien gaat hij dan wel heel creatief met je salaris aan de slag. Of zou de strekking van het verhaal moeten zijn dat lang aan iets doorwerken afstompt en dat even iets anders doen je fris en creatief houdt? Maar dat wisten we toch al lang? Kortom, de zinnigheid van dit onderzoek ontgaat me even, maar misschien ben ik niet zo creatief, of heb ik al te lang doorgewerkt. Ik denk dat ik maar even ga dagdromen.

Niet-sporters vergooien miljoenen aan sportschool

Meer dan één miljoen mensen zijn afgelopen vijf jaar lid geweest van een sportschool of fitnesscentrum, maar zijn niet wezen sporten. Gelukkig, ik dacht al dat ik de enige was. Er is iets heel erg mis met de sportscholen en fitnesscentra en dat zijn de abonnementen. Er is namelijk een heel grote groep mensen die best eens willen proberen of sporten hen bevalt. Daar hebben ze ook best geld voor over. Het probleem is nu, dat de sportscholen ook wel weten dat een deel van hen na een paar lessen wil stoppen. Het is teveel gedoe, kost teveel tijd, de sfeer is niet leuk, of wat dan ook. Om erachter te komen of het sporten iets voor je is, krijg je meestal een gratis les. Daarbij krijg je uitleg van heel vriendelijke instructeurs, zodat je denkt, dat wordt wel leuk hier. Na de les volgt dan de inschrijving en dan is het meteen voor een half jaar of voor een jaar, al dan niet met persoonlijke begeleiding, maar dat kost dan weer meer. Het gaat alleen maar om geld, zoveel mogelijk geld los te peuteren uit de zakken van mensen die na twee lessen weten, dit is niets voor mij. Maar ja, dan zit je er wel voor een half jaar of een jaar aan vast. Je hebt er zelf voor getekend. OK tot zover helder. Dan ga je nadenken. Ik heb betaald dus dat geld ben ik kwijt, maar wil ik nu ook nog mijn tijd kwijtraken? Dan is het antwoord natuurlijk nee. Dat geld is jammer, maar of je nu wel of niet gaat sporten, dat blijft even duur. Dus maak je er het beste van door dingen te doen die je wel leuk vindt of je gaat gewoon werken. Ik vind het dus onterecht dat er gesteld wordt dat niet-sporters hun geld vergooien. Wat er werkelijk aan de hand is, is dat je gedwongen wordt een jaar te betalen om erachter te komen of fitness je bevalt. Daar zou eens iemand voor in actie moeten komen. Volgens mij worden de niet-sporters voor miljoenen bestolen.

Servië wil 100.000 Aziatische vrouwen importeren

In Servië is een felle controverse uitgebroken over het voorstel ruim 100.000 jonge Aziatische vrouwen te importeren. Een staatssecretaris opperde het plan om te voorkomen dat de Serviërs uitsterven. Ik krabbel maar weer eens achter mijn oren, want dit geloof je toch niet. Om te voorkomen dat de Servië uitsterft halen we toekomstige bruiden uit Azië. Waarom uit Azië denk ik dan, alleen omdat er daar veel mensen wonen? Trouwens Servië heeft zelf mannen en vrouwen genoeg om de bevolking te laten voortbestaan. Wat is er aan de hand? Het is allemaal de schuld van de vrouwen, vinden de mannen. Nee hoor, roepen die in koor, het ligt aan de mannen, die zijn veel te ouderwets. Is het de emancipatie die toeslaat in Servië? De vrouwen willen alleen maar trouwen met mannen van de wereld, die in mooie auto’s rijden en grote huizen bewonen, met status en een goede bankrekening. De mannen zoeken naar degelijke huisvrouwen die op tijd het eten klaar hebben, het huis aan kant en een aantal kinderen baren. Ja, dat lukt niet erg op deze manier. Zou de staatssecretaris het idee koesteren dat Aziatische vrouwen wel aan deze voorwaarden voldoen? In elk geval is er een hevige discussie losgebarsten tussen voor- en tegenstanders. Logisch toch, want stel je voor dat de Aziatische bruiden de komende vijf jaar voor 500.000 nakomelingen zorgen, is er dan nog sprake van Servië, of moeten we het land dan Servazië gaan noemen? Dan zouden we het spreekwoord kunnen aanpassen: oost, west, gaat in Servië best.

Echtpaar vergeet kind bij wegrestaurant

Op terugreis van een vakantie in Italië is een Duits echtpaar dinsdag na een tussenstop hun 11-jarige zoon in een Zwitsers wegrestaurant vergeten. De jongen was nog even naar het toilet gegaan, maar toen hij terugkwam was de parkeerplaats leeg. Ik kan me dat moment voorstellen dat de jongen zich realiseert dat hij vergeten is. Totale verbijstering, paniek misschien wel, je vertrouwde omgeving, je veiligheid kwijt en daar sta je dan. Elf jaar maar nog lang niet volwassen. Intussen waren de ouders op weg naar Duitsland. Pas na de grensovergang merkten ze dat hun zoon er niet bij was, het bleef te stil op de achterbank. Ben je dan lekker uitgerust op weg naar huis, of zit de stress van voor de vakantie er al weer in? In elk geval keerden ze – zoals elke ouder zou doen – meteen om en gelukkig liep alles goed af. De zoon werd in de armen gesloten en de ouders verontschuldigden zich, hoop ik, want ik kan me ook voorstellen dat ze de jongen meteen verweten dat hij niet naar het toilet moet gaan zonder het eerst te melden. Laten we het niet erger maken dan het is, maar schuld schuiven doen we allemaal erg makkelijk. Niemand vindt het leuk gefaald te hebben en als het dan de schuld van de ander is, of kan worden, is dat wel zo geriefelijk voor je eigen geweten. Het is niet de eerste keer dat we kunnen lezen dat ouders hun kinderen vergeten. Soms zelfs met dodelijke afloop, als een baby bijvoorbeeld in een afgesloten auto achterblijft in de zon. In de Bijbel staat de vraag: kan een moeder haar zuigeling vergeten? Het antwoord hoeft niet eens gegeven te worden. Die vraag wordt gesteld met het oog op het feit dat wij mensen wel God vergeten, maar Hij ons niet. Zijn oog is altijd op ons, ten goede. Ongezien en vaak ongemerkt gaat Hij met ons mee. Ergens anders in de Bijbel staat: al zouden mijn vader of moeder mij verlaten, God verlaat mij nooit. Gelukkig maar.

Goudse lokoma schrikt tasjesdieven af

Tasjesdieven in Gouda passen beter op hun tellen, sinds de politie een zogenoemde lokoma in de kaasstad heeft ingezet. Je moet een paar keer goed kijken voor je door hebt dat het over een lok-oma gaat, maar dan valt toch het kwartje. En nu niet flauw zeggen dat we geen kwartjes meer hebben, want we doen ook nog steeds een duit in het zakje. Maar goed, die lokoma is dus een Goudse uitvinding, net als kaas, pijpen en stroopwafels. Een beroemde stad dus en terecht. De binnenstad van Gouda is wijd en zijd bekend en het is er altijd heel erg druk, vooral als er ook markt is op donderdag. De tasjesdieven zagen hun kans schoon en minstens 20 mensen werden de dupe van de brute rovers. Tot de politie op het idee kwam om hun tasje expres te laten stelen. De nepoma liet haar tasje makkelijk pakken om vervolgens hetzelfde te doen met de daders. Dat had succes en sinds het optreden van deze namaak-oma zijn de tasjesdieven Gouda uitgevlucht. Er worden bijna geen tasjes meer gestolen en je zou haast denken dat de lokoma wel weer gewoon aan het werk kan in het blauw. Trouwens het seizoen is toch voorbij op een enkele verlate vakantieganger na en die houdt zijn of haar tasje gewoon onder de regenjas.

Valse herinneringen kunnen helpen tegen overgewicht

Het is mogelijk mensen een valse herinnering aan te praten die op lange termijn effecten heeft op hun gedrag. ‘Valse herinneringen’ worden ze genoemd, maar het zijn gewoon ordinaire leugens. Mensen wordt verteld dat ze vroeger als kind heel ziek zijn geworden door het eten van bijvoorbeeld eiersalade. Het gevolg daarvan is, dat deze mensen minder trek hebben om nog eiersalade te eten. Nu is iemand op het idee gekomen om op deze manier mensen een aversie te bezorgen tegen bepaald soort voedsel, of mogelijk tegen het eten zelf. Het zou een oplossing kunnen zijn tegen overgewicht. Deze psychologische beïnvloeding bestaat al zolang er mensen zijn. In feite is het hele verval van de aarde en haar bewoners terug te voeren tot het beïnvloeden van de eerste mensen door middel van de leugen. Mensen zijn kennelijk gevoelig voor het ontvangen van informatie en hechten er makkelijk geloof aan. Op zich een mooie eigenschap, maar lastig als de spreker een notoire leugenaar is. Ik vind het onethisch om mensen te misleiden door middel van leugens in de hoop dat daardoor hun gedrag veranderen zal. Mensen met obesitas eten teveel omdat er een dieperliggend probleem aan ten grondslag ligt en dat los je niet op door te liegen dat bepaald voedsel ziek maakt. Naar mijn idee is het gevolg dat de lijder dan naar ander voedsel zal grijpen, maar dat de obesitas blijft bestaan. Je hebt alleen een ander probleem gecreëerd, want wat doe je als de patiënt erachter komt dat hij is voorgelogen? Hij zal alle vertrouwen in zijn helper verliezen en misschien ook in dat van anderen. Je kunt het valse herinneringen noemen, of een leugentje om bestwil, maar het deugt van geen kant. Niet aan beginnen, zou ik zeggen.

Boete voor ondergoed aan waslijn

Inwoners van het centrum van de Roemeense stad Timisoara riskeren een boete van bijna 300 euro wanneer ze hun ondergoed buiten aan de waslijn te drogen hangen. Bijna 20 jaar geleden begon in Timisoara de opstand tegen dictator Chaucescu. Het land was toen in een erbarmelijke staat van verval. Ik was er in die tijd en heb gezien dat de armoede groot was, de straten vol gaten, ongeverfde houten hekjes voor de huizen, de huizen zelf vervallen met veel te veel mensen die in vuile vaak gescheurde kleren daarin woonden. Er is veel veranderd en nu staat Roemenië er beter voor dan toen. Ze worden deel van de grote Europese Unie en nu moeten ze laten zien dat ze daar bij passen. De onderbroeken uit het straatbeeld dus. We zijn nu een echte grote stad. Van bovenaf wordt het de mensen opgelegd, nu zijn ze dat wel gewend, maar het probleem is dat ze binnen geen ruimte hebben om de was te drogen. De regering verbiedt de schone was buiten te hangen, maar biedt geen oplossing voor het probleem dat ze daarmee creëren. Het is zoals zo vaak, als de buitenkant er maar mooi en schoon uitziet, denkt de wereld vanzelf dat het binnen ook in orde is. Maar volgens mij laat het stadsbestuur hiermee alleen maar zien dat het in hun denken nog niet in orde is. Er is nog steeds geen vrijheid, er wordt nog steeds met absurde maatregelen geknecht. Het is voor mij duidelijk dat de vuile was op deze manier juist wel naar buiten komt, terwijl de schone binnen moet blijven.