Recordbedrag voor afbeelding Kuifje

Een originele afbeelding van Kuifje door zijn Belgische schepper Hergé heeft zaterdag op een veiling in Parijs een recordbedrag van 764.200 euro opgebracht. Dat is veel geld voor een tekening. De nieuwe eigenaar moet vast een liefhebber zijn en ook behoorlijk wat te besteden hebben. Anderhalf miljoen gulden voor 1 tekening is wel wat aan de hoge kant, dunkt me. Ik zou het er in elk geval niet voor over hebben. Nu heb ik ook niet zoveel te besteden, want omgerekend naar dit bedrag zou ik al mijn spaargeld moeten inzetten voor de eerste letter van Hergés handtekening en dan nog vraag ik me af of het genoeg zou zijn. Wat is dat toch in een mens iets te willen bezitten ten koste van alles. Want nu heeft hij die originele tekening, nou en? Wie maalt daar morgen nog om? Als 1 tekening van Hergé al zoveel waard is, hoeveel is dan een heel album waard? Sterker nog, hoeveel is Hergé zelf waard? Dat wordt dan ongeveer onbetaalbaar. En als Hergé al onbetaalbaar is, wat moeten dan alle striptekenaars samen opbrengen? Het worden bedragen die in de biljoenen en triljarden lopen. En stel nu dat iemand de hele wereldbevolking wil opkopen, is dat nog reëel? En als er nu iemand is die alle mensen die ooit op aarde geleefd hebben wil bezitten, wat moet dat kosten? En als hij er dan ook nog alle toekomstige bewoners van de planeet bij neemt, waar hebben we het dan nog over? Voel je wel welke prijs Jezus betaald heeft op het kruis van Golgotha? Daar word je toch helemaal stil van? Wat is daarbij vergeleken nu een tekening van Hergé?

Brandweer moet duwend naar brandende kerk

Een historische kerk in de Filipijnen is in vlammen opgegaan omdat de brandweer hun wagens duwend naar het vuur moesten brengen. Dat begint wel weer heel erg op de Middeleeuwen te lijken, toen de brandweer ook duwend (aan de pomp op wielen) naar de brand moest. De uitdrukking over spuit elf die altijd de laatste was, kennen we. Trouwens die spuit elf moest helemaal uit een buitenwijk komen en dat verklaart alles. Het lag niet aan de brandweermannen, maar aan de afstand. In Manilla lag het aan de auto’s. Twee brandweerwagens zijn er, die allebei weigerden te starten. De oude kerk heeft het niet overleefd. Als de motor goed was onderhouden, zou de kerk niet in vlammen zijn opgegaan. Achteraf is het allemaal best te verklaren, maar inmiddels is het kalf opnieuw verdronken in de put. Duwen achter een brandweerauto is echt niet acceptabel, dat ding moet het altijd doen. Er kunnen levens op het spel staan en dan kun je op die kosten van onderhoud niet bezuinigen. Aangezien beide auto’s niet werkten is het een structureel probleem. In Nederland zal dit niet meer kunnen gebeuren, vermoed ik, want er wordt voortdurend geoefend en gecontroleerd. Wat dat betreft zijn we zuiniger op onze spullen dan op ons eigen leven, want daar blijven heel wat binnenbrandjes gewoon doorgaan, omdat er niemand komt blussen.

Waterfiets voor eenzame zwaan

De Duitse zwaan Petra wordt teruggebracht naar haar oude liefde: Een waterfiets in de vorm van een zwaan. Met de maatregel hoopt de dierentuin van Münster dat Petra zich niet meer eenzaam voelt. Ach, die arme zwaan, die wordt met een oude waterfiets het riet in gestuurd. Wat een oplossing. Eenzaamheid kun je toch niet bestrijden met een voorwerp? Dat is nu net wat je bij mensen ook vaak ziet, mensen voelen zich eenzaam en hup, dan kopen ze maar weer wat. En eenzame kinderen die geef je dan weer wat. Het is alleen maar de aandacht afleiden en leidt niet tot de oplossing van het probleem. Je hebt iemand nodig, stil en oprecht…, wist Toon Hermans al te melden. Maar hoe kom je aan een stille oprechte zwaan, want de vorige ging er ook gewoon vandoor. Terug naar je oude liefde, er is tegenwoordig een tv programma waar mensen op zoek gaan naar hun oude liefdes. Vaak is het gênant om te zien hoe onbeschaamd diep zo’n liefde nog kan zitten. Maar goed, daar gaat het nu niet over. Als we de lijn van de zwaan doortrekken naar de mensen, kunnen we binnenkort weer mensen zien rondlopen met hun oude hobbelpaard, of hun oude teddybeer, of hun oude meccanodoos. Het zou een ding wel een stuk makkelijker maken, je zou eenzame mensen veel beter herkennen. Dan kun je er eens een praatje mee maken of een eindje mee optrekken. Echte aandacht werkt veel beter dan een oude fiets.

Leeuwarden krijgt 'pratende' bewakingscamera

Leeuwarden zet een nieuw wapen in in de strijd tegen uitgaanspubliek dat zich niet aan de regels houdt: een 'sprekende' camera. Dat is leuk, loop je nietsvermoedend op straat, word je opeens toegesproken door een luidspreker. “Hé jij daar, ja jij met dat hondje, heb je een schepje bij je?” Ik zou dat ook wel willen bij mijn eigen huis. Dat is ook een uitlaatplaats van viervoeters met bazen zonder schepje, de gevolgen laten zich raden. Ik heb geen zin er iets van te zeggen, want mijn vriendelijkheid moet alle mensen bekend zijn, maar een pratende camera zou natuurlijk een uitkomst zijn. Zoiets moet de politie ook hebben gedacht. Erop afgaan lokt alleen maar agressie uit, maar een strenge stem uit de luidspreker kan precies de correctie geven die nodig is. En mocht de camera registreren dat het niet helpt, dan kan er altijd nog een mannetje heen. Het kan ook een oplossing zijn voor het tekort aan blauw op straat. Je kunt zelfs een bandje met af en toe een opmerking afdraaien, zodat de mensen de illusie hebben dat er aandacht is. Als je een minuut of 10 zelf oplet en daarna je bandje draait gaat het wel goed volgens mij. Dan kun je in de tussentijd op andere straten letten. Dan heb je hetzelfde effect als bij de flitspalen, je weet dat er niet altijd een camera inzit, maar je weet het nooit zeker, dus matig je toch je snelheid. Er is alleen een klein probleempje, moet er nu Fries worden gesproken of Hollands? Want ja, het moet wel verstaanbaar blijven, toch?

Lezende ouderen genieten meer

Ouderen die veel lezen genieten meer van het leven. Dat bleek dinsdag uit een onderzoek onder meer dan duizend ouderen tussen de 49 en 90 jaar. Het zou voor mij een straf zijn om op die manier oud te worden, maar ik houd dan ook helemaal niet van lezen. Als ik een boek lees geniet ik het meest als het uit is en ik weer kan stoppen. Ik weet niet wat het is, maar ik kom er niet doorheen. Het boeit me niet, het dringt niet tot me door, ik val in slaap, ja, mijn ogen vallen vanzelf dicht als ik lees. En als het me lukt om een bladzij lang wakker te blijven, dan moet ik van ellende weer opnieuw beginnen, want dan heb ik niet opgelet en weet niet wat ik heb gelezen. Het lezen van romans vind ik al helemaal zinloos en doelloos. Lezen wat iemand anders verzonnen heeft over mensen die niet bestaan, is pure leeftijdverspilling. Al die tijd had je andere dingen kunnen doen. En omdat ik minstens 5 minuten werk heb om 1 bladzijde uit te lezen, kost een heel boek me al gauw een maand of twee. De gedachte alleen al vervult me met afschuw. De laatste keer dat ik een roman moest lezen was op 14 jarige leeftijd. Gelukkig deden we het met de hele klas gezamenlijk onder de les. Elke les een stukje en dan legde de leraar uit wat we gelezen hadden. Zo heb ik me door Het fregatschip Johanna Maria van Arthur van Schendel geworsteld. Het enige wat ik daaruit heb onthouden is ‘nil desperandum’, nooit wanhopen. En ook herinner ik me Het Bittere Kruid van Marga Minco en Bartje van Anne de Vries, maar dat laatste was geen literatuur hoorde ik later. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er ouderen zijn die lezen leuk vinden, wegvluchten uit de werkelijkheid, dromen in fantasieland, je laten meenemen in een niet bestaande wereld, wat is daar nu aan? Maar ja, als je heel je leven gelezen hebt, weet je ook niet dat het gewone leven veel leuker is.

Nederlanders 'kampioen flesjes hervullen'

Tot verdriet van de Nederlandse frisdrankenindustrie (NFI) blijken Nederlanders 'ware kampioenen' in het hervullen van flesjes water, zoals Spa Blauw. Dat lijkt me aardig te kloppen, want die flesjes zijn gewoon erg makkelijk in het gebruik. Water hebben we allemaal nodig en het drinkwater in Nederland is van prima kwaliteit. Dus de reden om een flesje water te kopen is niet omdat het water uit de kraan niet goed zou zijn. Nee, het is gewoon makkelijk om een flesje water bij je te hebben. Ik heb er zelf een in de auto en een naast mijn laptop en een die overal kan zijn. Ik heb er al vaak dankbaar gebruik van gemaakt en als hij leeg is, vul je hem gewoon onder de kraan. Ik begrijp wel dat de producenten van dat water in flesjes nu roepen dat het gevaarlijk en ongezond is om de flesjes te hervullen, maar dat is gewoon onzin. Door het aan de mond zetten zou de flesopening een bron van bacteriën worden, maar dat geldt natuurlijk ook voor alle kopjes en glazen in huis en daar heb ik nog nooit iemand over horen klagen. Het is ook geen verkapte zuinigheid, want hoeveel spaar je nu helemaal uit op een flesje water, maar gewoon makkelijk. Het enige nadeel in de zomer is dat het snel lauw wordt in dat flesje en dat drinkt niet zo prettig, maar dat geldt net zo goed voor gekocht water. Nee, de enige reden voor de waarschuwing om de flesjes niet te hervullen met kraanwater is jaloezie. Ik kan geen andere bedenken. Zo en nu neem ik eerst een slokje kraanwater uit een flesje.

Vers bloed voor een beter herstel

De versheid van het bloed dat je ontvangt bij een bloedtransfusie na een hartoperatie heeft aanzienlijke gevolgen voor je herstel. Dat klinkt heel logisch en dat is het ook. Bloed dat ouder dan twee weken is, geeft aan de ontvanger meer kans op complicaties. Bloed is essentieel voor het leven, zonder bloed kun je niet leven. Het bloed transporteert zuurstof en voedingsstoffen door het lichaam, maar ook het afweersysteem werkt via het bloed. Wonden genezen door bloed en bloed transporteert ook warmte door het lichaam. Bloed voert afvalstoffen af en bloed vormt een bescherming tegen allerlei ziektes. Als het bloed niet goed meer is, gaat het met het leven ook niet goed. In geestelijke zin is bloed ook essentieel. Het bloed neemt schuld weg van een zondaar. Je kan het ook anders zeggen, het bloed reinigt van zonden. Maar dan moet het wel het bloed van Jezus zijn. Alleen dat bloed heeft deze kwaliteit. Het is zuiver bloed, niet aangetast door zonde en bederf. Het is zondeloos bloed van een zondeloos mens. Hij is de eerste en enige bloeddonor waardoor mensen eeuwig blijven leven. Zijn bloed heeft gevloeid op Golgotha voor de schuld van de wereld. Wie in Hem gelooft wordt gereinigd door dit bloed, eens voor altijd verzoend met God. Het bloed van Jezus is voor God kostbaarder dan zilver of goud. Niets is daarmee te vergelijken. Ieder mens die bij God een hartoperatie ondergaat, ontvangt dit bloed. Daarna geen complicaties, maar een nieuw, zuiver en eeuwig leven. Wat dat betreft is de aardse werkelijkheid maar een flauwe afspiegeling van de hemelse.

Pinautomaat geeft dubbel geld

De rijen voor een pinautomaat in het Britse stadje Hull waren deze week extra lang, omdat de automaat bij elke opname het dubbele bedrag uitgaf. Daar zijn we toch allemaal gevoelig voor, meer krijgen dan waar we recht op hebben. Mag het ietsje meer zijn, maar dan zonder extra kosten? Want de truc van de slager levert alleen voor hemzelf ietsje meer op. We letten bij het afwegen altijd goed op, of we niet tekort worden gedaan en we worden er blij van als we thuis op onze eigen weegschaal vaststellen dat het afgewogene niet te weinig is. Ja, dat hart van de mens is helemaal gericht op ontvangen. Hoe meer hoe beter. God weet dat ook. Hij geeft altijd veel meer dan wat we vragen, ook veel meer dan we nodig hebben. En dat alles zonder kosten. Je begrijpt gewoon niet dat de mensen daarvoor niet in de rij gaan staan. Hebben de kerken er dan zo’n andere boodschap van gemaakt? Veel mensen denken dat het je veel kost om gelovig te zijn en in veel godsdiensten is dat ook zo. De meeste goden vragen of eisen van de mens bepaalde inspanningen, waarna hen een beloning voor bewezen diensten in het vooruitzicht wordt gesteld. Bij Jezus is dat niet zo. Hij gaf zichzelf en alles wat Hij bezat weg. Hij biedt het gratis aan en je kunt alles en nog veel meer krijgen op slechts een voorwaarde, namelijk geloof. Voor wie gelooft in Hem die alles gaf, is alles te krijgen. Verlossing, verzoening, eeuwig leven, voorspoed, zegen, vrede, blijdschap, geluk, en nog veel meer. Veel meer dan we kunnen bidden of beseffen geeft God aan wie Hem gelooft en liefheeft. Daar is een pinautomaat die dubbel geld geeft een lachertje bij. Ik begrijp werkelijk niet dat niet veel meer mensen dat aan elkaar doorvertellen.

Kattenbezitters krijgen minder vaak een hartaanval

Heb je een kat in huis? Dan werk je eigenlijk aan je gezondheid. Deze viervoeter in huis vermindert namelijk je kans op een hartaanval of beroerte. Althans, dat lijkt de uitslag te zijn van een onderzoek. Nu kun je je afvragen of dit klopt, want volgens mij werken veel katten juist stress in de hand. Als je net lekker zit, willen ze naar buiten of naar binnen. Als je net lekker slaapt komen ze over je heen lopen omdat ze naar buiten willen. Als je ze net lekker aait, geven ze een haal over je handen. Als je ze net lekker op wil pakken, springen ze al krabbend van je af. Als je ze net een lekker hapje wil geven, hebben ze geen trek en als je net je huis weer schoon hebt komen zij van buiten met hun vuile poten naar binnen. Dan heb ik het nog niet over de ergernis van de buren als hij of zij weer een nieuw kuiltje graaft om er daarna naast te poepen en totaal niet te letten of de aarde die daarna wordt weggeschopt ook het putje dicht. Overal laten ze haren na en als het tegenzit ook ongedierte. Je kunt allergische reacties krijgen van katten en op je mooie leren bankstel laat een kat zeker krassen na als ze erop of eraf wil springen. Mee in de auto wil hij niet en als je dan uiteindelijk ook zo’n mooie krabpaal hebt gekocht kijkt hij er niet naar om en blijft zijn nagels scherpen aan je behang of de vloerbedekking. Als hij zijn zin niet krijgt rent hij als een idioot door de kamer en gedraagt zich als een bezetene. Als je kleinkinderen op bezoek komen verstopt hij zich, zodat ze hem niet kunnen aaien, maar wel springt hij ongevraagd op je schoot als je net iets in je handen hebt. Al je kleren zitten dan weer onder de haren en als dank heb je een nieuwe krabbel op je been. Katten zijn geen huisdieren, maar ze dulden ons in hun huis. Ze zien je als hun bezit en zijn bereid wat te spinnen en te knorren, zolang je maar aan hun wensen tegemoet komt. Domme mensen denken dat katten je aardig vinden als ze knorrend op schoot liggen en even toestaan dat je ze aait. De werkelijkheid is, dat ze weer hun zin hebben gekregen en daar knorrend van genieten. En dat alles moet voorkomen dat je het aan je hart krijgt? Laat me niet lachen, ik denk dat alleen mensen met een heel sterk hart het aankunnen een kat in huis te verdragen.

Kruisiging van Jezus nagespeeld door Filipijnen

Meer dan dertig vrome Filipijnen hebben zich vrijdag aan een kruis laten spijkeren om de dood van Jezus Christus te herdenken. “Kunnen jullie de beker drinken die ik moet drinken?”, vroeg Jezus aan zijn discipelen. “Wij kunnen het”, was hun antwoord. Jezus liet het daar maar bij, want het waren trotse zelfzuchtige mensen die het zeiden. Ze hielden zich bezig met de vraag wie van hen de meeste was. Later zou Jezus hun voeten wassen en zeggen dat Hij daarmee een voorbeeld gaf. Zo moet je houding zijn, wees elkaar dienstbaar. Kunnen wij doen wat Jezus deed? Misschien kunnen we de kruisiging nadoen, misschien kunnen we iets ervaren van de pijn van een kruisiging, maar wat is de zin ervan? Jezus werd niet alleen gekruisigd, Hij was daarvoor al gegeseld en mishandeld, maar het zwaarst van alles was de schuldenlast van de hele wereld die op Hem werd gelegd. Hij, de mens zonder zonde werd tot zonde gemaakt. Hij werd uitgekleed tot op het bot en van God verlaten. Bespot en geslagen, gehoond en vernederd, mishandeld en gemarteld voor ons, zodat we vrij zouden zijn. Ik vind het getuigen van een grove smakeloosheid en een totaal ontbreken van respect om dit op zo’n kinderlijke manier te willen imiteren, zogenaamd uit liefde voor Hem. Ik heb geen goed woord over voor deze zelfkastijding voor het oog van de wereld. Kijk mij eens. Als je werkelijk je liefde voor Jezus wilt tonen, doe dan wat Hij zegt en hou op met deze door Hem zeker niet gewilde dikdoenerij.

Burgemeester Leiden is ambtsketen kwijt

Burgemeester Henri Lenferink van Leiden is zijn ambtsketen kwijt. De eerste burger van de sleutelstad heeft woensdag bij de politie aangifte van vermissing gedaan. Hij sluit diefstal niet uit. Dat is me toch wat, een burgemeester zonder ambtsketen is als een agent zonder pet, of een soldaat zonder kistjes, dat kan helemaal niet. Het heeft met gezag te maken, natuurlijk allemaal symbolisch, maar toch. Je vindt het ook niet leuk als je trouwring weg is, het heeft ook een emotionele lading, het staat ergens voor, nog afgezien van de materiële waarde. De keten van de burgemeester stamt uit 1931 en is uit zilver vervaardigd door een Leidse zilversmid, een echt oud stuk al. De burgemeester had hem nog zo goed opgeborgen, altijd achter slot en grendel en nu was hij toch nog weg, zomaar verdwenen, foetsie. Asjemenou hoe kan dat nou zo gauw? Kennelijk heeft iemand de sleutel van de kast te pakken gekregen en dat nog wel in de sleutelstad, ja ja, het kan verkeren. Met een vooruitziende blik was er vorig jaar al een duplicaat gemaakt, dus aan de buitenkant merkt niemand verschil, maar ja, het is de echte niet. Wie dat weet, kan het gewoon niet accepteren, de echte moet terug. Kijk en zo is het ook met de mens, bij velen is het hart eruit en vervangen door surrogaat. Mensen doen zich voor alsof ze gelukkig zijn, maar wie de binnenkant kent, weet beter. Er gaat veel voor echt door wat het in wezen niet is. Een echt hart is vol liefde en vrede en vreugde, dat is bij velen echt gestolen. Gelukkig weten we wie de dader is en kan het leed worden hersteld. Nieuwe harten in authentieke staat zijn gratis op te halen bij de overwinnaar van de dief. Hij wil je ook nog leren hoe je er in het vervolg beter op kan passen. Helemaal goud.

Man aangehouden om snoeien heg

De politie heeft dinsdag een 67-jarige inwoner van Oosterhout in de Betuwe aangehouden, omdat hij de coniferenhaag van zijn buurman had gesnoeid. Dat is niet zo mooi van die buurman, want coniferen groeien langzaam en als ze eenmaal zijn getopt is het model er voorgoed uit. Ik vermoed dat deze drastische daad niet de bedoeling had om eens met elkaar in gesprek te komen, er is waarschijnlijk een hele historie aan vooraf gegaan. Overlast, schaduw, belemmerd uitzicht, ik noem maar een paar mogelijke ergernissen. Afscheidingen zijn rare dingen, ze kunnen ruzie voorkomen, maar ook veroorzaken. We wonen te dicht op elkaar, dat is het. Want iedereen is van nature gewoon een vriendelijk mens, dat weten we allemaal, maar doordat de huizen in Nederland zelfs tegen elkaar aan worden gebouwd, blijft er te weinig privacy over. Dat werkt irritatie in de hand, zodoende. Een van de eerste dingen die mensen doen na het verkrijgen van nieuwe woonruimte is een duidelijke grens trekken, meestal in de vorm van een hekje, een schutting, een muurtje, of wat groen. Die laatste soort heeft de vervelende bijwerking steeds hoger te worden, waardoor je voortdurend het idee krijgt dat de buren steeds meer een hekel aan je hebben. Dat is natuurlijk niet zo, maar dat kan zo voelen. Boosheid om die uiting van afwijzing kan dan zomaar de kop opsteken. Ik weet het natuurlijk niet, maar ik vermoed dat iets dergelijks hier ook in het spel is geweest. De buurman kon er op het laatst niet meer tegen en heeft zichzelf grondig bevrijd van zijn onlustgevoelens, helaas ten koste van de coniferen. Dat werd aan de andere kant niet begrepen en de politie werd erbij gehaald. Het einde van de actie is dat de dader is meegenomen naar het bureau. Nu is het maar te hopen dat ze hem daar begrijpen, want anders wordt hij misschien nog veroordeeld wegens boze opzet en dan is het zeker gedaan met de burenliefde. Ach ja, zo’n conifeer moet je ook niet als hekje gebruiken, daar komt alleen maar narigheid van.

Nederlander leeft gezonder

Nederlanders zijn de laatste jaren iets gezonder gaan leven. Het percentage rokers is gedaald, net als het percentage zware drinkers. Mijn eerste gedachte als ik dit lees is: “Zou God het eens zijn met deze uitspraak?” Is Nederland werkelijk gezonder gaan leven? Ik waag het te betwijfelen. OK er wordt minder gerookt en minder gedronken, maar wil dat zeggen dat Nederland gezonder is geworden? Als ik de polarisatie zie tussen Nederlanders en allochtonen, als ik de tegenstellingen hoor benadrukken tussen christenen en moslims, als ik de politieke ruimte opmerk van mensen die met hun taalgebruik alleen al Nederland zieker maken, dan vraag ik me werkelijk af of je dat gezonder mag noemen. Wanneer is een Nederlander gezond? Als hij geen te hoge bloeddruk heeft, als zijn cholesterolgehalte op peil is, als zijn bloedsuikerspiegel in balans is, als zijn temperatuur netjes op 37 blijft en zijn gewicht niet extreem te hoog of te laag is? Ben je dan gezond, of ben je gezond als je weet wie je bent en je relaties goed zijn evenals je huwelijk en de verhouding met je naasten. Ben je gezond als je blij wordt van geven en helpen en als je ziet dat een ander door jou een beter leven krijgt? Ben je gezond als je geen schulden hebt gemaakt en je je hypotheek kan aflossen, of als je in moeilijke tijden staande blijft omdat je een innerlijke bron van rust hebt gevonden? Wanneer ben je gezond? Voor mijzelf heb ik wel een antwoord op die vraag en het heeft alles met geloven te maken. Ik geloof dat je gezond aan het worden bent als je een relatie met God onderhoudt. Dat heeft een uitwerking op je geest, je ziel en je lichaam. Dat merken je relaties, je vrienden en buren, je collega’s en bloedverwanten. Iemand die gezond is, is vol liefde, gevend, en verlost van egoïsme, hebzucht, zelfzucht. Iemand die gezond is, weet dat hij niet volmaakt is, maar een volmaakte Helper heeft. Ik hoop waarachtig dat Nederland ook in dat opzicht een stuk gezonder is geworden, maar ik heb zo mijn twijfels.

Koukleumen om af te vallen

Als je het koud hebt, verbruik je veel meer energie. Dit kan helpen bij het afvallen. Mogelijk kunnen medicijnen worden ontwikkeld die dit effect nabootsen. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven en raakte in een staat van opperste verbazing toen ik dit bericht las, want wat wil het geval? Dit heb ik zeker 10 jaar geleden al met succes toegepast en ook verkondigd. Ik had namelijk ontdekt dat ik maar heel langzaam afkoel wanneer ik het warm heb. De weg naar het werk werd lopend afgelegd, maar duurde ondanks dat toch slechts enkele minuten. Het gebeurde dan wel eens in de winter dat de verwarming was uitgevallen en de temperatuur gedaald tot een graad of 10. Iedereen zat dan te klappertanden van de kou met de jassen aan, maar ik begon het pas een of anderhalf uur later te merken dat het koud was. Vanaf dat moment concludeerde ik dat ik dus gerust met open jas door de winterkou naar huis of naar het werk kon lopen zonder het te merken. Zo begon mijn experiment dat een hele winter heeft geduurd. Mijn jas is een hele winter niet dicht geweest en ik liep op instappers door de sneeuw. Al gauw deed het gerucht de ronde dat mijn wetenschappelijk gedrag een uiting was van mijn sektarische geloof en dat iedereen in die sekte er zo moest bijlopen. Ja mensen, het is allemaal authentiek. Intussen wende mijn lichaam aan de tochtjes door de kou en ik had er werkelijk geen centje last van. Hoe vaak mensen niet aan me vroegen: “Heb je het niet koud, zo met je jas open?” Mijn antwoord was steevast: “Nee, helemaal niet, lekker juist.” Dat laatste alleen om te stangen natuurlijk, want je zag dan dat de verbazing hun gezicht bijna vertrok tot een grimas. Al lopend door de kou en de maanden bedacht ik dat mijn lichaam toch wel extra arbeid zou moeten leveren om de boel op temperatuur te houden. Inmiddels was ik zo aan de lage temperaturen gewend dat ook in huis de verwarming een graadje naar beneden werd bijgesteld, Op een zeker moment was het binnen niet warmer meer dan 18 graden. Dat gaf wel problemen als er bezoek kwam, want die klaagden altijd dat het koud bij ons was en dat was ook zo. De laatste fase van het experiment kwam toen ik ging meten of mijn gewicht inderdaad gedaald was door al die open-jas bewegingen en inderdaad, ik was in de loop van die winter wat afgevallen. Voor mij was daarmee het bewijs geleverd en kon ik stoppen. Het werd trouwens ook al weer lente en dan houdt het effect op natuurlijke wijze op te bestaan. Ik vind het zo leuk dat ik de wetenschap zo’n jaar of 10 voor ben geweest en dat ik nu eigenlijk gewoon gelijk krijg. In een klap ben ik niet meer eigenzinnig of eigenwijs of op zijn zachtst gezegd een beetje vreemd, maar een doodgewone serieuze wetenschapper. Dat ik dit nog mag meemaken. Als nu de winters maar niet te warm worden.

Nederland loopt over van de afstandsbedieningen

Met de opkomst van allerlei gadgets en andersoortig elektrische apparatuur groeit ook het aantal afstandsbedieningen in huis. In Nederland bestaan er al 66 miljoen en in de meeste huishoudens zijn er minstens 4 te vinden. Makkelijk hoor, zo’n knopje waarmee je alles kan regelen, zittend in je stoel. Je hebt dan een gevoel van macht, alsof je de piloot van een vliegtuig bent. Alles is op afstand te bedienen, nou ja, bijna alles. De tv, de radio, de video, de lichten in huis en ga zo maar door. De grote vraag is natuurlijk wie hem in handen heeft. In Nederland is dat meestal de man, maar in zuidelijker landen zijn de vrouwen meer mans en beheren het huis. Vaak leidt het hebben van de afstandbediening tot onenigheid en kan zelfs uitlopen op agressie. Ik neem aan dat ik dat niet hoef uit te leggen, we kennen de voorbeelden. Mijn vrouw en ik zijn in het gelukkige bezit van een dubbele afstandbediening voor de tv. We hebben er dus allebei een, zodat we onafhankelijk van elkaar de tv kunnen bedienen. Dat is reuze makkelijk en ook zeer aan te bevelen. Je hoeft dan nooit meer te vragen om een andere zender en kan ook zelf het geluid harder of zachter zetten, of geheel uit. Je hoeft ook niet te zoeken waar dat ding gebleven is en zelfs als je die van jou kwijt bent, kun je nog de andere nemen. Het werkt een beetje als een lesauto met dubbele bediening. Je laat de ander sturen, maar houdt zelf de mogelijkheid in te grijpen. Ik vind het een prima oplossing, want het gaat uiteindelijk toch alleen maar om het gevoel de controle te hebben. En eerlijk is eerlijk, mijn vrouw gunt me dat wel en ik gun het haar ook, zolang ik maar bij de mijne kan.

Man verliest ballon met verlovingsring

Wat een prachtige aanzoek had moeten worden, liep uit op een ramp. Een 28-jarige Brit wilde zijn vriendin op een ludieke manier ten huwelijk vragen door de verlovingsring in een ballon te stoppen. Helaas greep de wind de ballon die gevuld was met helium en de man zag zijn ring ter waarde van 7200 euro in de lucht verdwijnen. Tot zover kun je spreken van pech, hoewel het ook wel een beetje dom is om dat touwtje niet beter vast te houden. Maar toen moest de man naar huis zonder ring en opbiechten wat hij had gedaan en toen ging het fout. Zijn toekomstige vrouw werd zo kwaad dat hij zonder ring was teruggekomen, dat ze het meteen heeft uitgemaakt. Kijk en dat begrijp ik nu niet. Het gebaar van liefde wordt totaal over het hoofd gezien. De hebzucht wint het van de liefde en dat is triest. In plaats van samen te sparen voor een nieuwe ring en het verlies te accepteren, in plaats van de lieve toewijding van de man belangrijker te vinden dan zijn mislukte poging haar te verrassen, in plaats van door het geval nog meer naar elkaar toe te groeien, drijft het de twee geliefden uit elkaar. Ik vraag me dan wel af hoe diep die liefde aanwezig was. Als je door het verliezen van een ring al opstapt, dan is dat misschien maar beter ook. Tenzij het natuurlijk de zoveelste blunder op een rij is, maar dat kunnen we alleen maar raden. Dus vind je ergens een lege ballon, kijk dan voor de zekerheid even of er geen ring in zit. Wie weet kun je er nog iemand gelukkig mee maken.

Lange mannen zijn minder snel jaloers

Uit Nederlands en Spaans onderzoek onder 549 mannen en vrouwen is gebleken dat lange mannen minder snel last hebben van jaloezie dan de kleinere heren. Jaloersheid is niets anders dan hebzucht. Wat de ander heeft, wil jij ook en als je het niet direct kunt krijgen, ontstaat het gevoel van onrecht, dat gevoed wordt door je gedachten van zelfmedelijden. Jaloersheid is niet iets wat je van een ander leert, het zit al in je vanaf je geboorte. Kijk maar naar kleine kinderen die samen hetzelfde speelgoed willen. Als jaloersheid wordt gevoed kan dat tot drama’s leiden. Daarom drukt God de mensen op het hart om niet te begeren wat van een ander is. Wees tevreden met wat je hebt en vertrouw erop dat God je geeft wat je nodig hebt. Waarom hebben lange mensen minder last van jaloersheid? In eerste instantie dacht ik omdat ze over alles heenkijken, maar daardoor is hun blikveld juist veel groter. Misschien omdat ze al tevreden zijn met hun lengte, waardoor iedereen naar hen op moet kijken. Ik vraag me af hoe betrouwbaar de uitslagen van dit soort onderzoeken zijn. Er zijn 549 mannen en vrouwen onderzocht en er wordt alleen iets geconcludeerd over lange mannen ten opzichte van kortere mannen. Hoe liggen die zaken ten opzichte van de vrouwen en zijn langere vrouwen ook jaloerser dan kortere vrouwen? Allemaal vragen die beantwoord kunnen worden, maar hebben we er iets aan? Schieten we er ook maar iets mee op dit te weten, als het al waar is? Ik vermoed sterk van niet. Het zijn loze praatjes die een aantal mensen wat werk bezorgen en verder blijven de lange mannen gewoon lang en gaat het leven verder. Jaloezie, of hebzucht kan bij iedereen een rol spelen, de vraag is of je het herkent en er iets aan wilt doen. Dat kan namelijk, niet door korter te worden, maar een ander te gunnen wat hij heeft. Dat heeft met liefde te maken, liefde gunt de ander het beste. Maar dan moet je eerst tevreden zijn met jezelf. Dat heeft niets met lang of kort te maken, maar met je hart.

Kortslapers worden sneller dik

Mannen die minder dan vijf uur per nacht slapen lopen een verhoogd risico op overgewicht of een hoge bloedsuikerspiegel. Dat heeft een Japans onderzoek aangetoond. Dat is een interessant bericht, want ik slaap zelf ook meestal minder dan 5 uur per nacht en draag ook wat extra kilo’s mee in mijn schoenen. De reden om dikker te worden bij minder slaap is helder, je hebt veel meer gelegenheid om wat te eten. Nu is het ook weer geen wet van Meden en Perzen, want je blijft natuurlijk zelf bepalen of en wat je eet. Ik leef in de gelukkige omstandigheid dat ik de hele dag door nauwelijks trek heb in eten en doe dat dan ook matig. Mijn menu tot de avond bestaat uit een gebakken eitje en twee kopjes koffie. O ja en een paar glazen water en een verdwaalde sinaasappel. De avondmaaltijd stelt ook weinig voor wat volume betreft en bestaat uit niets anders dan groente en een stukje vlees. Tot zover weinig kans om dik te worden. Het moeilijkste deel van de dag vormen de laatste uurtjes, zo tussen 11 en 1 uur. Dan begin ik lekkere trek te krijgen en verwen ik mezelf met boerenkaas, een glaasje wijn, wat nootjes of een stukje worst. Heerlijk gewoon, om zo met je voeten op tafel de dag nog eens te overdenken. Tot vorige week kroop dan ook nog de kat op schoot en huiselijker kon het niet worden. Wat is nu de moraal van dit verhaal? Wat mij betreft, slaap niet te lang, want dan ben je arm voor je het weet, (volgens de bijbel dan hè, lees maar na in de Spreuken). Slaap ook niet te kort want dan loop je de kans te dik te worden en bovendien worden de meeste mensen er chagrijnig van. Maar ik weet niet of daar al Japans onderzoek naar is gedaan.

Mensen knuffelen voor wereldvrede

Op meerdere plekken in de wereld geven mensen elkaar dinsdagavond een knuffel voor wereldvrede. Knuffelen is de laatste jaren populairder geworden. Hoe dat komt weet ik niet zo precies, maar ik denk dat een goed voorbeeld een hoop scheelt. Zelf ben ik niet zo’n knuffelaar, zo ben ik niet opgevoed. Ik weet nog dat ik in 1990 voor het eerst als volwassene geknuffeld ben door een groep van zo’n 30 personen. Dat was een opdracht tijdens een opleiding. Wat daar gebeurde zal ik niet gauw vergeten. Ik zag daar grote mensen in tranen uitbarsten en er kwam heel veel niet verwerkte emotie vrij. Soms heb je het gevoel dat je iemand wel zou willen omarmen, uit bewogenheid met die ander, maar bij mij voelt dat toch als iets wat je niet ongevraagd kan doen. Het voelt alsof je over de grenzen van de ander heengaat, dat je je iets toeeigent wat niet van jou is. Het heeft met opvoeding en cultuur te maken. Ik heb me altijd verbaasd over het gemak waarmee mannen onder het communisme elkaar omhelsden en kusten. Ik weet nog goed dat ik in Roemenië door een man werd omhelsd en gekust, ik voel nog zijn ruige stoppelbaard tegen mijn wang. Toch was dat niet raar, omdat het een uiting was van oprechte bewogenheid. Ik denk dat dat voorwaarde moet zijn voor een omarming, oprechte bewogenheid. Daarom zet ik mijn vraagtekens bij een actie knuffelen voor de wereldvrede. Ik geloof niet dat door die actie de vrede op de wereld wordt gediend. Vrede heeft met je hart te maken, innerlijke vrede krijg je als je als mens gelukkig bent en in balans. Voor mij kan dat alleen als je God hebt gevonden. Hij geeft vrede. Knuffelen geeft misschien een goed gevoel, maar dat is het dan ook, een gevoel. Een kort moment van aanraking, kan zowel weldadig als afstotend zijn. Dat hangt af van eerdere gebeurtenissen in je leven. Ik zie de knuffelactie als een uiting, een hunkering, naar echte liefde en bewogenheid in onze samenleving. Dat is zowel hoopvol als verontrustend.

Japanse zussen verborgen miljoenen in dozen

Twee Japanse zussen zijn opgepakt omdat ze geld ter waarde van 37 miljoen euro hadden verborgen in kartonnen dozen. Zij probeerden zo te voorkomen dat ze belasting moesten betalen over het geld, afkomstig uit een erfenis. Eigenlijk een heel triest verhaal, dat laat zien hoe het met het hart van deze dames is gesteld. Ze bezitten 37 miljoen euro. Voor wie het nog weet, dat is ruim 80 miljoen gulden, ja ik reken nog steeds terug en blijf me verbazen over alle prijzen. De twee dames zijn van middelbare leeftijd en hebben meer dan genoeg om er vrolijk van te leven. Ze kunnen, als ze dat willen, ook nog heel wat anderen laten delen in hun vreugde, maar daar zijn ze nu juist bang voor. Niemand mag er ook maar iets van krijgen, ook de belasting niet. Daarom hebben ze alles in kartonnen dozen opgeslagen in het schuurtje achter het huis. Domme dames, als het schuurtje verbrandt is alles weg. Waarom zo begerig? Waarom zo hebzuchtig? Waarom een houding van we hebben nooit genoeg? Ik zie daar de invloed van de leugenaar. Hij maakt mensen wijs dat je God niet kunt vertrouwen, die heeft gezegd: “Ik weet wat je nodig hebt”, en “Ik zorg voor je”, en “Ik geef leven en overvloed”, en zoveel meer. God zegt dat geven hetzelfde is als zaaien, wat je zaait ga je oogsten. Wie hebzucht zaait, zal weinig ontvangen van anderen. Wie vrijgevig geeft zal ook worden teruggegeven met een gedrukte, geschudde, overlopende maat. In het koninkrijk van God gelden totaal andere wetten dan in de wereld. Geven is bij God de grondhouding, dat weet iedereen, want het koninkrijk is opgebouwd uit liefde. Bij deze Japanse vrouwen was angst de drijfveer om alles te verbergen. Bij God is liefde de motivatie om alles weg te geven. Wat een hemelsbreed verschil.

Oorvijg om oorvijg

Een rechtbank in Saudi-Arabië heeft een onderwijzer op een lagere school tot zes oorvijgen veroordeeld. Hij krijgt daarmee met gelijke munt betaald voor zes fikse draaien om de oren die hij een leerling had gegeven, meldde de Saudische krant Okaz maandag. Het vonnis zal door een politieagent worden voltrokken. Dat laatste vind ik dan wel vreemd, want een politieagent is een opsporingsambtenaar en geen uitvoerend strafvoltrekker. Maar goed, wie moet het dan doen, de imam misschien, of de koning zelf? Het vergrijp was dat de jongen had getrommeld met zijn vingers op een koelwaterapparaat en dat mag natuurlijk niet, want dat verstoort de rust van dit lieflijke land. Opvoeden valt niet mee en zeker niet voor een klas met opgroeiende kinderen. In Nederland is een corrigerende tik tegenwoordig een strafbaar feit, want dat staat meteen gelijk aan mishandeling, maar in Saudi-Arabië krijg je als tikker gewoon hetzelfde aantal klappen terug. De politie zal het daar nog druk mee krijgen, vermoed ik zo. We kennen allemaal de uitdrukking oog om oog en tand om tand. Dat zijn woorden uit de bijbel, waarmee wordt aangegeven dat je een dader niet bovenmatig mag straffen. Maar het is nog maar zeer de vraag in welk verband er klappen vallen. Het maakt nog wel verschil of je een draai om je oren krijgt van je vader of van een willekeurige passant. En een schoolmeester oefent gedelegeerd gezag uit namens de ouders heb ik altijd begrepen. Maar goed, de man krijgt dus zes klappen van de agent. Daarmee is de kous dan af. Of hij daarna nog wat te zeggen heeft in zijn klas is de vraag, maar afgaande op de aanleiding van het vergrijp, had hij al niet veel te vertellen. Ik ben wel benieuwd op grond van welke wetsregel de rechter nu tot zijn uitspraak is gekomen, want het geeft natuurlijk geen pas om een bepaald vergrijp toe te passen op de vergrijper. Dat zou immers inhouden dat bijvoorbeeld een dief bestolen mag worden door een agent of dat een man die een ander schopt door een agent geschopt mag worden en ga zo maar door. Ik geloof niet dat we er op deze manier goed uitkomen. Ik voel dan toch meer voor de opdracht die Jezus zijn volgelingen gaf: “Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Oog om oog en tand om tand. Maar Ik zeg u, de boze niet te weerstaan, doch wie u een slag geeft op de rechterwang, keer hem ook de andere toe.” Daarmee laat je zien je niet te verlagen tot eenzelfde laakbaar gedrag, maar erboven te staan. Dat is ook precies wat Jezus zelf deed toen Hij werd bespot en geslagen. Hij schold niet terug en sloeg niet terug, maar vergaf degenen die Hem haatten. Dat is voor een christen de norm geworden. Het kwade overwinnen door het goede. Zegenen in plaats van vervloeken en liefhebben in plaats van haten.

Meditatie redt levend begraven bouwvakker

Een Chinese bouwvakker heeft door te mediteren zichzelf twee uur in leven weten te houden terwijl hij door zand was bedolven. Dit meldde de Britse krant The Times vrijdag. De man was een diepe put aan het graven en hij was al 5 meter onder de grond toen de wanden instortten. Onder zijn helm bleef een klein randje lucht zitten en door zijn ademtechniek te gebruiken kon hij overleven tot hij werd bevrijd. Volgens de hulpverleners houdt een mens het normaal gesproken maar enkele minuten vol met zo weinig zuurstof. Dit bericht maakt mij verwonderd. Hoe is het mogelijk, zeg je dan. Maar als je goed nadenkt is ons iets veel groters overkomen. Een man die na twee uur levend onder het zand uitkomt, is geweldig nieuws, maar valt totaal in het niet bij het geloof. Daarmee houd je jezelf niet twee uur in leven onder een berg zand, maar blijf je eeuwig leven, terwijl je onder een berg zonde en schuld was bedolven. Alle eer aan God die dit voor ieder heeft mogelijk gemaakt.

Zwitsers kampen met worsttekort

Het federale Zwitserse parlement heeft zich donderdag over een ernstige schaarste gebogen. De cervelaatworst, een smakelijk Zwitsers erfgoed, raakt op. Zo vlak voor het EK voetbal hadden ze veel voorraad willen maken, maar dat plan komt ernstig in gevaar wegens het ontbreken van het velletje. De worst is er wel, maar kan nergens in. De worst gaat normaal in zeer grondig gereinigde darmen die uit Brazilië worden ingevoerd, maar door de gekke-koeienziekte is de import gestopt. De Zwitsers komen er wel uit, vermoed ik, want ze hebben ook oplossingen bedacht voor eerdere problemen. Horloges, koekoeksklokken, zakmessen, banken, wintersport, allemaal met Zwitserse precisie. Dus die cervelaat gaat ook wel weer ergens in, desnoods in een doosje. Is het heel raar gedacht, wanneer ik zeg dat er in de hemel een dergelijk probleem bestaat? Niet dat daar worst wordt geproduceerd, maar ik doel op het niet kwijt kunnen van de inhoud. God heeft voor ieder mens eeuwig leven beschikbaar, maar het ontbreekt aan voldoende ontvangers. Door een soort gekke-mensenziekte die we zonde noemen, kan God zijn Geest niet meer in de mens kwijt. Er lopen heel wat mensen op aarde rond, die door God opnieuw vol leven kunnen worden gedaan. Na een grondige reiniging kan ieder mens een compleet nieuwe schepping worden. Met het oog op de eeuwigheid is er enige haast geboden, want het aanbod blijft niet onbeperkt beschikbaar. Misschien toch goed om eens na te gaan of je geen lege huls bent geworden in je leven. Laat je dan reinigen en opnieuw vullen, de hemel is er klaar voor.

Hond levert baasje uit aan politie

Een 28-jarige man uit Hoevelaken is door zijn eigen hond aan de politie uitgeleverd. Agenten kwamen woensdagavond bij de man aan de deur omdat hij nog boetes open had staan wegens rijden onder invloed. Volgens de familie was hij niet thuis, maar volgens de hond wel. Op het commando ‘Zoek baas’, snuffelde de hond naar boven en bracht de politie bij de verstopte eigenaar. Ach, weet zo’n beestje veel, die denkt toch alleen aan spelen. ‘Braaf’, zal de politie wel gezegd hebben. Verstoppen heeft met angst te maken, angst om ontmaskerd te worden. We zien het al bij de eerste mensen. Wanneer ze hebben overtreden, verstoppen ze zich. Uiteindelijk komen ze tevoorschijn en moeten ze belijden wat ze hebben gedaan en dan volgt de straf. Zo gaat het. Tegenover God hebben we allemaal wel reden om ons te verstoppen, want we zijn allemaal overtreders. Het goede nieuws is dat we tevoorschijn kunnen komen, want de straf en de schuld heeft Iemand anders op zich genomen. We zijn vrij. Deze man had zich misschien terecht verstopt, er was een reden voor die alleen hijzelf wist. Hij was schuldig en moest betalen. Bij God zijn we allemaal vrij, op een voorwaarde, dat we stoppen met ons te verstoppen, tevoorschijn komen, onze zonden belijden en de genade van God willen ontvangen, dat Hij ons heeft vergeven. Hij heeft ons vrijgesproken op grond van het offer van zijn Zoon Jezus Christus. Daar kan geen hond iets aan veranderen. Prijs de Heer!

'Mozes aan geestverruimende middelen'

Toen de bijbelse figuur Mozes de tien geboden kreeg van God moet hij onder invloed zijn geweest van geestverruimende middelen. Dat beweert een Israëlische onderzoeker in een deze week gepubliceerde studie. Mozes aan de drugs en het hele volk ook, dat is ongeveer de strekking van het bericht van deze Israëlische ‘geleerde’. Omdat hij zelf ook drugs gebruikt komt hij tot deze ‘conclusie’. Dit is niet anders dan de zoveelste poging van satan om de waarheid van Gods woord in twijfel te trekken. Omdat de ‘geleerde’ niet kan en wil geloven wat er staat, is hij gaan zoeken naar een verklaring van het feit dat Mozes een ontmoeting met God had op de berg Sinaï en daar de twee stenen tafels ontving met de tien woorden, die we beter kennen als de tien geboden. De ‘geleerde’ komt tot de conclusie dat het niet gebeurd kan zijn en dus zal het wel een hallucinatie zijn geweest, want die beleeft hij zelf ook wel eens. Van dit soort conclusies lig ik niet wakker, trouwens ik lig van geen enkele wetenschappelijke conclusie wakker, omdat de wetenschap nooit in staat is uit de zichtbare werkelijkheid conclusies te trekken over de onzichtbare waarheid. Het tijdelijke waarnemen kan nooit een verklaring geven over het eeuwige zijn. Ik word wel boos als ik deze dingen lees, want de zogenaamde wetenschap kan en mag alles maar beweren wat los en vast zit, zonder dat iemand ze ooit op de vingers tikt. Het is net als met het geloof van de ‘ongelovigen’. Zij doen net of zij het alleenrecht hebben om te geloven dat God niet bestaat en daarmee het recht om iedereen die er anders over denkt te veroordelen en belachelijk te maken. In hun ogen is iemand die gelooft dat God niet bestaat normaal en de rest is afwijkend en belachelijk. Ik erger me aan hun kortzichtigheid en dat moet ik niet doen. Ik wind me op over hun domheid en dat is verkeerd. Mijn hart vindt geen vreugde in hun dwaasheid, dus moet ik me daar niet op richten. Ik ga mijn vreugde en vrede weer zoeken bij mijn hemelse bron. Vergeef mij deze uitschieter.

Onze kat is dood

Frits is niet meer. We vonden hem gister op het straatje achter ons huis. Het leek wel of hij gewoon was omgevallen, zo gaaf en onbeschadigd lag hij erbij. Dauwdruppels bedekten zijn stijfgeworden vacht. Alsof hij lag te slapen, zo zag hij eruit. We hebben hem omgedraaid, want je wilt toch weten of hij misschien is aangereden of zo. Maar er was niets te zien. Zomaar weg op de helft van zijn dagen. Een sterke kat, de sterkste en brutaalste uit het nest, werd niet ouder dan 10 jaar. “Kom op hé, het is maar een kat”, zei ik tegen mezelf. Van de week zei ik nog stoer dat ik het niet erg zou vinden als hij dood was. Even schiet de gedachte door mijn hoofd: “Zou hij daarom, ..”, maar nee, dat geloof ik niet. Jarenlang hield hij me uit mijn slaap, omdat hij persé midden in de nacht naar buiten wilde. Maar daar stond tegenover dat hij me ook liet weten erg op me gesteld te zijn, vooral als ik een stukje kaas at. We hadden hem geleerd dat hij niets mocht pakken van mijn bord, maar wachten tot hij wat kreeg. Dan zat hij voor mijn benen smekend omhoog te kijken tot ik bereid was zijn stukje af te staan. Hij schoof dan steeds dichter naar mijn benen tot hij er stijf tegenaan zat. Als dat nog niet hielp, tikte hij voorzichtig tegen mijn broekspijp, alsof hij zeggen wilde: “Je vergeet het toch niet hè?” Op straat liep hij met ons mee en als we met de auto thuiskwamen schoot hij uit de struiken tevoorschijn met zijn staart recht in de lucht en mauwend dat hij mee naar binnen wilde. We gaan hem echt wel missen, hoewel we hem eigenlijk maar lastig vonden. Maar ja, zo gaat dat nou eenmaal. We hebben met de mensen van de dierenambulance een bakkie koffie gedronken en toen hebben we hem in een doosje meegegeven. Nee, hij wordt niet gecremeerd en ook niet begraven en we hoeven ook geen plekje ergens op een dierenbegraafplaats. Ben je gek zeg, het is maar een kat hoor. Gewoon in de destructiebak, die wordt van de week een keer geleegd en dan gaat hij mee met de rest van de dode dieren. Ach die Frits, het was toch wel een aardig beestje.

Bejaarde 'zangeres' mag Hema niet meer in

Een 83-jarige vrouw uit Emmen mag niet meer zingen in de lunchroom van de Hema in haar woonplaats. De bejaarde dame werd in juli vorig jaar de zaak uitgezet omdat andere klanten zich stoorden aan haar gezang. Ik ken niet zoveel zangeressen en al helemaal geen 83-jarige. Het lijkt me dat je nog kras en goed bij stem moet zijn om voor publiek op te treden op die leeftijd. Maar in dit geval kon het publiek niet veel waardering opbrengen voor de spontane uitvoering. Nu zou je kunnen tegenwerpen dat het publiek er niet voor hoefde te betalen, sterker nog, dat ze er zelfs gewoon doorheen mochten praten en eventueel gewoon weglopen. Toch werd de voorstelling niet in dank aanvaard. De politie sommeerde de bejaarde diva op te krassen. Dat was zeer tegen het been van deze zangeres, omdat ze vond dat er geen sprake was van een strafbaar feit. De rechter moest eraan te pas komen om de zaak tot op de bodem uit te zoeken en er een oordeel over te geven. Dat is nu gebeurd. De dame mag de Hema niet meer in om te zingen, want het is geen operagebouw maar een winkel. Over de kwaliteit van het gebodene kon de rechter natuurlijk niet oordelen, want de bejaarde zangeres mocht in de rechtzaak haar stem alleen sprekend laten horen. Ze kreeg overigens geen straf opgelegd, slechts het verbod nog langer in de Hema op te treden. Vermakelijk klein drama. Ik heb een tip voor deze zinggrage dame om toch voor publiek op te treden: zet een lekkere rookworst op een laag pitje met voldoende water, zodat de geur van Hemaworst zich door uw huis of bejaardenwoning verspreidt, sluit uw ogen en verbeeldt u dat u weer in de Hema bent en zing dan uit volle borst de ene aria na de andere. Als u na een lied of 5 in de pan kijkt, zult u merken dat de worst wel gaar is. Haal hem er dan voorzichtig uit en snijdt er dunne plakjes van, daarbij denkend aan de filiaalhouder van de Hema (dat laatste is niet persé noodzakelijk). Ga dan naar buiten waar uw publiek zich intussen heeft verzameld en geef aan iedereen een plakje. Vertel uw publiek dat u morgen weer gaat zingen en ook weer worst zult uitdelen. Er kunnen twee dingen gebeuren, of de menigte fans blijft groeien en dan hebt u aan 1 worst niet meer genoeg, of de mensen smeken u weer in de Hema te gaan zingen als u maar stopt met het uitdelen van die worst. Volgens mij doet u er opnieuw niets verkeerds mee en ik vermoed zelfs, dat u binnen de kortste keren weer gewoon mag zingen in de Hema.

Wereldrecord door tl-buizen rijden gebroken

Nederland is een wereldrecord rijker. Bennie Hultink uit Hardenberg reed zaterdag in zijn woonplaats op de motor door een muur van 750 tl-buizen. “Hier heb je er weer een”, denk ik dan. Weer een schreeuw om aandacht. Het leven om ons heen is er vol mee. Mensen die wanhopig bereid zijn de gekste dingen te doen om maar te laten weten dat ze ook bestaan. Ik durf, ik durf, wat jij niet durft, is een variatie op een bekend thema. En het Guiness Book of Records doet er goede zaken mee. Gezien worden, bekeken worden, bewonderd worden, het is volop in allerlei variaties om ons heen te vinden. Mode, sport, huizen en auto’s, we willen ons onderscheiden van de rest. Ik zeg niet dat het goed of fout is, daar moet ieders eigen geweten maar een antwoord op geven, maar ik ben nieuwsgierig naar de achtergronden, de beweegredenen, de motivatie van het menselijk handelen. Mijn kader wordt bepaald door het feit dat ik een christen ben. Ik geloof in de goddelijke oorsprong en bestemming van de schepping. Van daaruit beschouw ik de wereld en trek ik conclusies. In mijn optiek hebben mensen een goede relatie met God nodig om gelukkig te zijn. Zonder God ga je op zoek naar alternatieven om geaccepteerd en geliefd te worden. Bewonderd worden door fans is echter geen alternatief voor de liefde van God. Daarom zal Bennie waarschijnlijk steeds – net als zoveel anderen – proberen zijn grenzen te verleggen om maar in de belangstelling te blijven. Als het niet meer lukt om jezelf te overtreffen, val je vaak in een diep gat. De bewondering verdwijnt en de lege eenzaamheid blijft over. Vaak zoeken mensen dan hun heil in het negatieve of het alternatieve. Drank en drugs komen in beeld en als je verder wordt meegetrokken geweld en criminaliteit. Uiteindelijk gaat een mens eraan kapot. Een succesvol leven kan nog even afleiding geven, maar tenslotte houd je toch alleen jezelf over. Het is triest om te zien hoe mensen zonder God en zonder vrede proberen te overleven. Je kunt er je ogen niet voor sluiten. Je kunt niet de andere kant op kijken. Mensen hebben God nodig om gelukkig te zijn. Aan Hem zal het niet liggen, Hij heeft alles gedaan om de weg open te maken. De keuze is nu aan ons. Belijden we onze onmacht om zonder Hem voldoening te vinden, of keren we ons opnieuw van Hem af en proberen we de volgende keer 800 buizen?

Dief neemt ladder met broeken mee op fiets

Een winkeldief in Hoogezand had vrijdagavond een wel heel opmerkelijke methode om zijn buit op zijn fiets mee te nemen. De spijkerbroeken hingen in de winkel over de sporten van een ladder. De dief ging er met ladder en broeken op de fiets vandoor. Tot heden ontbreek elk spoor van de dader. De politie tast in het duister, de winkelier heeft het nakijken. Wat een bericht. Terwijl de storm in het land aanzwelt tot kracht 9 fietst een dief met een ladder vol broeken ergens heen. Dat moet toch een goede fietser zijn, want ik neem aan dat hij maar met een hand kon sturen, omdat hij met de andere de ladder moest vasthouden. Waar gaat zo’n dief naar toe vraag je je af. Woonde hij vlakbij en dacht hij: “Ik neem de fiets.” Of was hij eerst wezen kijken of zijn maat wel aan de ladder hing en bedacht hij toen het plan om alles maar mee te nemen? Wie zal het zeggen. Getuigen zijn nog niet gevonden en ergens in een schuurtje – vermoed ik – staat nu een lege fiets en ernaast een ladder en daar weer naast een stapel spijkerbroeken. Mensen in de buurt van Hoogezand let goed op of er niet een advertentie verschijnt met een aanbieding spotgoedkope spijkerbroeken in diverse maten, of dat er een ladder te koop wordt aangeboden tegen elk aannemelijk bod. Dan is de kans groot dat dat de dader is. Maar het kan ook zo zijn, dat de plaatselijke arts bezoek krijgt van een man met een zere schouder en wat schaafplekken. Allemaal goed opletten dan maar. Wie weet wordt dit misdrijf nog opgelost. Dat niemand dat nu toch gezien heeft, een man op een fiets met een ladder vol broeken, is me trouwens ook een raadsel. Er is bovendien nog een vraag te beantwoorden: hoe weet de politie dat het om een man op een fiets gaat en hoe komt het dat de politie een man op een fiets met een ladder vol broeken niet kan terugvinden? Hoe meer ik erover nadenk, hoe vreemder het wordt. In elk geval staat Hoogezand weer op de kaart.

Belg eet per jaar zes kilo chocolade

Belgische chocolade staat wereldwijd bekend als een delicatesse en zelf lusten de Belgen er ook wel pap van. Jaarlijks eet een Belg gemiddeld zes kilo chocola. Negen op de tien Belgen eten zelfs elke dag van het bruine of witte goedje. Een chocolaatje, herinner ik mij, was vroeger een delicatesse die hoogstens bij verjaardagen langskwam en een enkele keer op zondagmiddag bij een kopje thee. Mijn moeder vond ze denk ik ook lekker, want als ze er eentje extra nam (nooit op dezelfde dag als de eerste) dan was ze wel zo eerlijk er ons ook een te geven. Heerlijk zo’n hapje cacaoboter wat dan door de warmte van de thee wegsmolt op je tong en daar en tegen je verhemelte een plakkend laagje achterliet, zodat de smaak niet meteen was verdwenen. Ja dat waren hoogtepunten waar ik met genoegen aan terugdenk. Tegenwoordig is chocolade geen uitzondering meer, het hoort gewoon bij de dagelijkse boodschappen. We nemen ook niet meer 1 chocolaatje, maar meteen een hele reep of een plak of eten gewoon de doos leeg. In België weten ze er helemaal iets lekkers van te maken, hun pralines zijn wereldberoemd, zoiets als onze stroopwafels. Zes kilo per jaar eten onze zuiderburen ervan. Dat is heel wat denk je dan, maar als je eens gaat rekenen valt het toch weer mee. De koetjesreep weeg 15 gram en dat zijn er dan 400 per jaar. Maar ja, een koetjesreep is eigenlijk geen reep, maar gewoon een uitgerekt chocolaatje. Een standaardreep weegt tussen de 45 en 65 gram en daar gaan er zo’n 100 van in een jaar. Verdeeld over 365 dagen is het ongeveer twee repen per week. Krijg je nu met Sinterklaas een paar flinke letters van 135 gram dan zijn dat meteen 9 koetjesrepen tegelijk en dat telt ook weer lekker aan. Met Pasen zijn er de chocolade eieren en zo kom je al snel aan je 6 kilo per jaar. Maar stel je voor dat de helft van de bevolking geen chocolade eet omdat ze te oud of te jong zijn, of het gewoon niet lekker vinden, dan moet je al 12 kilo per jaar eten om aan het gemiddelde te komen. Zes kilo chocolade, dat kost ongeveer 150 euro per jaar. Hoeveel pillen kun je daarvoor kopen om weer af te vallen?

Russisch jongetje 'spreekt' als een vogel

Een zevenjarige Russische jongen is door zijn moeder zijn leven lang als huisdier behandeld. Het kind werd grootgebracht in een volière en communiceert alleen door met zijn armen te zwaaien en 'tjilpgeluiden' te maken. Als je dit leest kun je het haast niet geloven. Dat een moeder haar eigen kind totaal verwaarloost en behandelt alsof het een huisdier is, dat komt in je hoofd niet op. Toch gebeuren deze dingen. Het is niet de eerste keer dat kinderen zijn opgegroeid tussen dieren en daar het gedrag en de spraak van hebben overgenomen. Natuurlijk is dit geen normale situatie, het is zelfs zeer extreem en komt gelukkig zelden voor, maar verwaarlozing is veel vaker aan de orde tussen ouders en kinderen. Gebrek aan aandacht en liefde is rampzalig voor kinderen, vooral in de eerste levensjaren. Mensen zijn geschapen om liefde te ontvangen en te geven, als dat ontbreekt worden mensen ziek en krijgen afwijkend gedrag. Niet alleen menselijke maar ook Goddelijke liefde is essentieel voor een gezond leven. Daarom is het zo belangrijk om dat steeds weer te beseffen. Zonder liefde is alles waardeloos, inhoudsloos en doelloos. Zelfs als je weinig verstand hebt van opvoeden kun je altijd je kind laten merken dat je van hem of haar houdt. Zeg het niet alleen, maar laat het ook zien in je gedrag. Liefde geeft en waar vooral behoefte aan is, is aandacht en bevestiging. Ik weet niet of voor deze jongen de hulp te laat komt, maar laten we opnieuw beseffen dat kinderen kwetsbaar en afhankelijk zijn. Ouders hebben een belangrijke taak bij de vorming en opvoeding, want veel van hun gedrag wordt door de kinderen overgenomen. Waar je mee omgaat daar wordt je mee besmet. Zowel positief als negatief is dat waar. Daarom is omgaan met God het beste wat je kunt doen om anderen te zegenen. Dat is de bron waaruit al het goede ontspringt. Laten we hopen dat het door Gods genade met deze jongen nog goed komt en ook met zijn moeder.