donderdag 31 januari 2008

Tevreden zijn is beter dan gelukkig zijn

Mensen die tevreden zijn met hun leven bereiken vaak meer dan mensen die over het algemeen erg gelukkig zijn. Ook leven zij gemiddeld langer. Tevreden zijn of gelukkig, daar wordt meteen maar een tegenstelling van gemaakt. Maar je kan toch ook tevreden en gelukkig zijn? Wanneer ben je tevreden en wanneer ben je gelukkig? Tevreden ben je meestal met omstandigheden en gelukkig met relaties. Maar ik kan het mis hebben. Even zien wat de bijbel ervan zegt: Er staat maar drie keer tevreden in de bijbel en twee daarvan in het NT. De ene keer gaat het over soldaten die tevreden moeten zijn met hun soldij en de andere keer geldt het voor iedereen: wees tevreden met wat je hebt. Ik denk dat daar een heel belangrijke sleutel ligt. Als je niet tevreden bent met wat je hebt word je ongelukkig en dan leef je korter, volgens het onderzoek. Veel mensen zijn niet tevreden met zichzelf, met hun lichaam in het bijzonder, maar ook niet met hun salaris, huis, omstandigheden, kortom er zijn veel ontevreden en dus ongelukkige mensen. Wees tevreden met wat je hebt, is een heel goed advies. Anders komt je geluk in gevaar, dat hangt namelijk helemaal niet af van wat je hebt, maar van hoe je denkt. Ja, lekker filosofisch deze keer. Je gedachten bepalen je gevoel. Je gedachten over je omstandigheden, over wat je hebt, maken je tevreden of ontevreden en daardoor gelukkig of ongelukkig. Ik zei al dat geluk afhangt van je relaties. En die gaan een heel belangrijke rol spelen in je omstandigheden. Als je omstandigheden moeilijk zijn, maar je hebt goede vrienden die je helpen en steunen, kun je toch gelukkig en tevreden zijn. Als je alles bezit en geen goede relaties hebt maakt dat je weer eenzaam en ongelukkig. Je kunt beter je aandacht aan je relaties geven dan aan je omstandigheden. Wees tevreden met je omstandigheden, maar geniet van je relaties. Eigenlijk zegt die Bijbeltekst dat ook. Heb 13:5 “Laat uw wijze van doen onbaatzuchtig zijn, weest tevreden met wat gij hebt. Want Hij heeft gezegd: Ik zal u geenszins begeven, Ik zal u geenszins verlaten.” Kijk, God is met je en Hij helpt en ondersteunt je. Dat maakt je gelukkig, tevreden en geeft je een lang leven. Wat wil een mens dan nog meer?

woensdag 30 januari 2008

Vrouw wil minder haar zien bij man

Als het aan de Nederlandse vrouwen ligt, mogen mannen wel op meer plekken haar verwijderen dan alleen op hun kaak. Ja dat haar dat weet wat. Een beetje gelijk hebben ze wel, want naarmate de man ouder wordt, gaat er op steeds meer plaatsen haar groeien. Tenslotte kan het hele lichaam bedekt zijn met haar, behalve dan wat plekken rond de ogen. Het meest gruwen de dames van haren uit neus en oren, maar ook de baard valt niet bij iedereen in de smaak. Van wielrenners en voetballers is bekend dat ze hun beenharen verwijderen, want dat vinden ze lekkerder bij de masseur. Maar haren op de rug verwijderen dat valt om de drommel niet mee, niet dat ik daar ervaring mee heb, want ik heb een gladde rug, maar volgens mij zijn alle mannenarmen te kort om dat klusje netjes te klaren. Het weet wat al die haren, als de kat op schoot ligt is het heerlijk maar bij manlief zitten ze in de weg. Hebben mannen zelf ook nog een mening over hun behaarde velletje? Jazeker, de meeste mannen vinden het belangrijk er met een gladgeschoren gezicht bij te lopen. Ze trekken er zo’n 15 minuten per dag voor uit (voor de spiegel) om alles tiptop in orde te maken. De meesten houden het dus bij het weghalen van de gelaatsharen. Neus en oren kun je ook aan de kapper overlaten, maar is thuis goed te doen. Wenkbrauwen die te wild groeien zoals bij voormalig premier Lubbers halen we ook weg, niet helemaal natuurlijk, alleen de wilde uitschieters. Alles wat lager dan de nek zit, vinden de meeste mannen best, niet over zeuren. Wat bij sommigen weer wel een probleem wordt is de haaruitval bij de slapen en het voorhoofd. Een steeds groter wordende kale plek geeft sommige mannen zelfs een schaamtegevoel. Mij lijkt een kale knar wel makkelijk, maar ja, ik heb er dan ook geen last van. Ik heb trouwens toch niet te klagen, want mijn vrouw wil absoluut niet dat ik mijn baard afscheer. Dat scheelt toch zeker 5 tot 10 minuten elke dag. Ik haal dat kwartier voor de spiegel dan ook bij lange na niet, alles bij elkaar misschien een kwartier per week, hoewel me dat ook aan de lange kant lijkt. Toch is het raar van die vrouwen vind ik, want zeg nou zelf, een snor of een baard staat toch veel leuker bij een man dan bij een vrouw?

dinsdag 29 januari 2008

Koets in sloot na aanvaring met meerkoet

Twee paarden en een koets zijn zondagmiddag in het Limburgse Grathem in een sloot beland na een botsing met een meerkoet. Daar rekent toch niemand op, om met je koets in de sloot te belanden terwijl je erop uitgaat om een lekker eindje te toeren. En dan nog wel door een meerkoet. Iedereen kent die zwarte watervogel met zijn witte snavel. Meestal ligt hij te drijven op het water of duikt onder water op zoek naar eten. Maar dat zo’n beestje in staat is een koets met twee paarden in het water te jagen, dat verwacht toch niemand? En toch is het gebeurd. Kennelijk voelde de vogel zich bedreigd en rende of vloog met een grote gil de weg op, vlak voor de paarden. Die schrokken daar zo van, dat ze pardoes de plomp in liepen. Ik zie het al voor me. Twee paarden kijken elkaar verwijtend schuldig aan terwijl ze tot hun flanken in het ondiepe slootje staan. “Deed jij dat nou, of ik?” De koetsier staat verbouwereerd op de kant en neemt de situatie in zich op. “Wat gebeurde er toch?” De meerkoet is in geen velden of wegen meer te zien. En dan komt het erop aan. Dit zijn cruciale momenten. Want nu moet er gereageerd worden. Er zijn maar twee mogelijkheden, negatief of positief en dat bepaal je zelf. De situatie is zoals die is. De paarden staan nog steeds in het water en kunnen er niet uit. Nadenken over de schuldvraag brengt de oplossing geen streep dichterbij. Boos worden helpt niet, jezelf beklagen ook niet. Jammeren aan de kant van de weg en wachten tot iemand je verlost, of tot actie overgaan? Jezelf beklagen en medelijden opwekken of zorgen dat je zo snel mogelijk weer verder kan? Beide reacties hebben gevolgen, maar tot actie overgaan geeft jou in elk geval de leiding. Rampen en ongelukken gebeuren, ook in het leven van een christen, waarom niet, maar uit die alle redt hem de Here. Blijf onder alle omstandigheden positief in je denken en in je reactie. Houd zelf de leiding over je leven, word niet passief, wees geen slachtoffer. Het komt aan op daden. OK, dit is niet leuk, maar we gaan gewoon door. Hier blijven zeuren over hoe het was geweest als die meerkoet niet was opgevlogen, of als je nu eens een paar minuutjes later was weggegaan, of als… het helpt allemaal niets en maakt je alleen maar zwak. Koets in het water, jammer dan, wat kan ik doen om er zo snel mogelijk uit te zijn? Gauw bidden: “Here help mij”, en dan aan de slag. Of wil je de rest van je leven in dat slootje blijven staan, nee toch?

maandag 28 januari 2008

Hongaarse restaurants dumpen Wiener schnitzel

Diverse restaurants in Boedapest hebben de Wiener-schnitzel van het menu geschrapt. Ze protesteren daarmee tegen door Oostenrijkse bedrijven veroorzaakte vervuiling van de Rába, een fraaie zijrivier van de al lang niet altijd blauwe Donau. Dat is wel ludiek om op deze manier de aandacht te trekken, maar of het meer oplevert dan ergernis bij de klant weet ik niet. Het idee is waarschijnlijk om Oostenrijk te treffen in hun trots, de schnitzel. Maar waarschijnlijk komt er niet een Hongaarse schnitzel uit Oostenrijk, net zomin als onze Duitse biefstukken uit Duitsland komen. Ook de Franse frietjes komen niet uit Frankrijk en de Chinese loempia niet uit China. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Heeft zo’n actie dan wel zin, vraag je je af. Toch wel, er wordt over gesproken, geschreven en gedacht. En wie weet voeren de staatshoofden de actie wel door en worden ze zo gedwongen alleen nog maar Brussels lof of Hollandse spruiten te eten. En laten we dan maar hopen dat de wind niet te hard uit het westen waait, want voor je het weet merken ze in Oostenrijk of Hongarije dat onze winden ook niet al te fris ruiken. Maar ja, je kan moeilijk de hele Botlek stilleggen omdat er anders geen spruitjes worden gegeten in Oost-Europa. Kortom, het zal wel een heel korte actie zijn, want die schnitzeltjes zijn veel te lekker om daar lang boos op te zijn. Trouwens een Hongaarse goulash is ook niet te versmaden.

zondag 27 januari 2008

Kangoeroes aan de pil

Australische wetenschappers hebben een anticonceptiepil ontwikkeld voor kangoeroes. Daarmee moeten de op sommige plaatsen enorm groeiende populaties tot staan worden gebracht. De natuur raakt steeds verder uit balans. Aan de ene kant is de mens bezig ongeveer alle natuurgebieden af te breken en te bebouwen met woonwijken en industrie en aan de andere kant wil men alle diersoorten behouden en de ruimte geven. Dat gaat natuurlijk een keer mislopen. Het evenwicht is in Australië kennelijk verstoord tussen de kangoeroe en zijn natuurlijke omgeving. Ze dringen nu steeds vaker het gebied van de menselijke bewoning binnen. Er zouden er zo’n 30.000 moeten worden gedood om de overpopulatie het hoofd te bieden, maar de milieugroepen protesteren daar heftig tegen. Nu is er dus een anticonceptiepil voor kangoeroes ontwikkeld die de groei moet stoppen. Ik ben wel benieuwd hoe die pillen dan in die kangoeroes komen en wie dat moet gaan doen. Maar de pil is er. Misschien is het ook een ideetje voor Nederland. Wij hebben geen last van kangoeroes, maar wel van wilde zwijnen. Ook die mag je niet bestrijden en dan zou zo’n pil toch uitkomst bieden. Het is weer een mooi doel voor de wetenschap om zich daar eens op te storten. En daarna anticonceptie voor meeuwen, want die blijven ook maar op mijn auto mikken.

zaterdag 26 januari 2008

Slopers breken het verkeerde huis af

Een vrouw uit de Russische stad Niznji Novgorod kwam bij terugkeer uit haar datsja tot de onaangename ontdekking dat haar huis was verdwenen. Dat is wel erg kras, maar hoeveel mensen komen er niet thuis en merken dat er iets weg is. Een inbreker is tekeer gegaan tijdens hun afwezigheid. We hebben het een keer meegemaakt dat een inbreker bezig was terwijl we sliepen. De gevolgen zijn ingrijpend. Ook al is alles terug te vinden of te herstellen, dan nog schrik je ’s nachts wakker van elk geluidje dat er wel of niet was. Dat kan maanden en bij sommigen zelfs jaren aanhouden. Bij de vrouw uit Rusland hadden slopers het verkeerde huis gesloopt. Dan zal haar huis niet veel hebben voorgesteld vermoed ik, anders zie je toch aan de buitenkant of een huis klaar staat voor de sloop of dat het nog bewoond is. Geestelijk worden er ook heel wat huizen gesloopt en leeggeroofd. Er gaat iemand rond , briesend als een leeuw, om te kijken wie hij kan verslinden. Jezus noemt hem een dief, rover, moordenaar, die alleen komt om te stelen, te slachten en te vernietigen. Als je merkt dat dat is gebeurd in je leven, draag je de gevolgen ook nog lange tijd mee, maar er is wel een oplossing. Allereerst een nieuw huis. Je trekt in bij Jezus en al het zijne wordt het jouwe. Vervolgens krijg je een nieuw hart in je binnenste, zodat je kan vergeven en liefhebben. Daarna gaat de geneesheer al je wonden genezen. En tenslotte leer je hoe je de rover buiten de deur kan houden en kun je het ook anderen leren. Het wordt pas echt triest wanneer je niet eens merkt dat je huis is gesloopt.

vrijdag 25 januari 2008

Spontane mensen zijn vaak dikker

Sociale, extraverte mensen zijn vaak dikker dan mensen die terughoudender of verlegen zijn. Gezellige mensen houden vaak van lekker eten en een biertje of een goed glas wijn. Bourgondische types die genieten van het goede leven. Figuren als Ollie B. Bommel bijvoorbeeld, ze weten het goede te waarderen en kijken met een vrolijke, onbezorgde blik de wereld in. Het is duidelijk dat ze het leven heel gezellig vinden en niet zozeer letten op hun uiterlijk. Picnische types leerden we bij de psychologielessen, volgens de indeling van Kretschmer dan hè, maar dat moge duidelijk zijn. Het zijn de gangmakers op feestjes, vaak luidruchtige aandachttrekkers, ze staan graag in het middelpunt en genieten daarvan. Dat ze de gevolgen van deze overdadige levensstijl meetorsen nemen ze op de koop toe, ze zijn immers onbezorgd en zeggen lachend dat ze er helemaal niet om geven. “Neem me maar zoals ik ben hoor.” We kennen ze allemaal en er zijn verschillende uitvoeringen van. Zowel mannen als vrouwen, jong en oud. En nu heeft de wetenschap dat ook ontdekt, hulde voor de wetenschap. Spontane, vrolijke mensen, uitbundige levensgenieters zijn vaak dikker. Nou, nou, dat baart opzien. Toch is een aantekening hier wel op zijn plaats, want niet alle gezellige dikkerds zijn ook gelukkige mensen. Vaak gaat er een wereld van tragiek schuil achter het masker van vrolijkheid. Niet alle extraverte mensen laten hun gevoelens zien, vaak gaan ze juist schuil achter al die herrie. Het zijn afleidingsmanoeuvres, slechts buitenkant en wanneer je door het extraverte heendringt vind je vaak een heel klein beschadigd hartje. Ach, we moeten mensen niet proberen in te delen in categorieën alsof het automobielen betreft. We hebben te maken met levende wezens, scheppingen Gods op zoek naar liefde en aanvaarding, net als iedereen. De een probeert luidruchtig zijn partijtje mee te blazen, de ander probeert stil niet teveel op te vallen, maar allemaal verlangen we naar acceptatie. De enige die totaal geen onderscheid maakt tussen man of vrouw, blank of gekleurd is God. Voor Hem ben je waardevol en kostbaar, wie je ook bent. Door veel in zijn omgeving te zijn word je vanzelf spontaner en gelukkiger. Bij Hem valt alle schroom vanzelf van je af en kom je tevoorschijn zoals je bent. Al die wereldse wijsheid is dwaasheid bij God, gelukkig maar.

donderdag 24 januari 2008

Kritiek op 'lompe' boer Frans

De lompe houding van boer Frans in het televisieprogramma Boer Zoekt Vrouw schaadt het imago van Twente. Dat stelt directeur Jeroen Enkelaar van het Twents bureau voor Toerisme woensdag in het AD. Het imago van Twente, toe maar zeg, ik heb er nog nooit van gehoord en zou niet weten wat ik me daarbij moet voorstellen, laat staan dat het me zou beïnvloeden om er te gaan wonen of werken. Kan een ‘lompe’ boer als Frans (ruwe bolster, blanke pit) werkelijk schade veroorzaken aan een regio? Kom, kom, meneer Enkelaar, misschien dat uw eigen opmerkingen wel meer schade toebrengen dan die van boer Frans. Frans is gewoon een gezellige, tikkeltje verlegen boer, die opeens omringd wordt door een cameraploeg en een paar schone deernen en blijf dan maar eens jezelf. Wat is dat nu voor onzin om dan in een landelijk dagblad te gaan klagen over een paar ondeugende uitspraken van boer Frans. Eerlijk gezegd vond ik zijn platte humor wel grappig, ik moest er zelfs even om lachen. Zelf zou ik zulke woorden natuurlijk nooit gebruiken, maar Frans spreekt recht uit zijn hart in zijn beste Twentse dialect en heel Nederland is veel nieuwsgieriger naar wie er uiteindelijk door Frans als uitverkorene zal worden gekozen, dan om de fonetiek van zijn harteroerselen. Nee, meneer Enkelaar, Frans schaadt het imago van Twente niet, hij geeft er juist kleur aan. Hij is een van die oorspronkelijke types, die nog zegt wat hij denkt en van zijn hart geen moordkuil maakt. Mensen zoals Frans geven kleur en fleur aan het leven. Voor niemand gevaarlijk en heel authentiek. En wie is meneer Enkelaar dan wel dat hij in zijn eentje het imago van Twente zou moeten bewaken? Weet hij dan niet dat het imago wordt gemaakt door de bewoners zelf? Zij bepalen de kleur van de regio en niet de folders van het bureau voor Toerisme. Hoezeer meneer Enkelaar misschien bepaalde groepen mensen naar Twente wil lokken om ze daar hun goede geld te laten uitgeven, hij moet van de oorspronkelijke Twentse plattelandbewoners afblijven. Er komt toch al steeds meer import naar al die landelijke gebieden, waar je voor niet teveel geld een riante bungalow kan laten bouwen op een perceeltje landbouwgrond van een onteigende boer als Frans. Want de economische belangen, de pure winst om het maar eens anders te zeggen, mag kennelijk best ten koste gaan van het oorspronkelijke karakter van een streek als Twente. Door de opmerkingen van Enkelaar laat hij zich lelijk in de kaart kijken. Hij houdt volgens mij helemaal niet van Twente. Hij houdt van het Twente zoals hij het heeft bedacht en gepresenteerd in zijn Toeristenbureau. En nu blijkt dat niet te kloppen met de werkelijkheid. Ik zou zeggen laat Frans lekker zichzelf zijn en pas je folders een beetje aan. De werkelijkheid laat zich niet dwingen. Zelfs niet door een artikel in het AD.

woensdag 23 januari 2008

Overstroming door dutje in bad

Een 39-jarige man heeft een overstroming veroorzaakt toen hij een dutje deed in bad, aldus de politie van de Duitse plaats Maxdorf dinsdag. De man ging lekker in bad liggen, liet de kraan lopen en viel vervolgens in slaap. Niet meer wakker te krijgen. Toen het water over de rand van het bad naar beneden stroomde, kwam het bij de buren onder de deur door naar binnen. Zij hoefden alleen het spoor naar boven te volgen om daar voor een gesloten deur te eindigen. Bellen hielp niet, kloppen ook niet, dus belden zij de politie. Intussen bleef het water stromen. Toen de politie arriveerde werd tenslotte de dader slapend in bad gevonden. Hij had niet gedronken, maar was kennelijk zo moe dat hij de bel, het geklop en de telefoon niet had gehoord. Raar wakker worden lijkt me dat, met de politie aan je bad. De benedenburen waren ‘not amused’ en zullen de schade wel verhalen bij de buurman. De bijbel heeft het over stromen van levend water die uit je binnenste vloeien, wanneer daar door de Heilige Geest een bron is geopend. Van dat water kun je nooit genoeg krijgen. Het maakt je levend en geeft gezondheid. Het is juist de bedoeling dat dat naar een ander stroomt, maar dan moet je wel wakker blijven, want hier is het net andersom, wanneer je slaapt stroomt er helemaal niets meer. Ik zou zeggen, laat de boel maar overlopen, daar wordt iedereen beter van.

dinsdag 22 januari 2008

Sandwichspread door ruit politiebureau

Een verwarde man heeft zondagavond een pot sandwichspread door een ruit van een politiebureau in het Amsterdamse stadsdeel Oud West gegooid. Na een korte achtervolging werd hij aangehouden. Dat roept weer veel vragen op. Waarom gooit iemand in vredesnaam een pot sandwichspread, waarom niet pindakaas of stroop of jam? Als iemand kwaad is op de politie en wil gooien, lijkt het me verstandig om eerst na te denken over deze vraag. Wat ga ik gooien? Je denkt natuurlijk na over de gevolgen. Die ruit gaat altijd aan diggelen, dus dat telt niet mee in de overweging. Hoe kun je ervoor zorgen dat de boodschap overkomt? Wat maakt de meeste indruk, wat is het lastigst te verwijderen? Wat geeft de grootste schade of rommel of ergernis? Ik zou het wel weten, maar ik gooi niet, want ik ben niet boos op de politie en zelfs als ik het wel zou zijn, gooide ik nog niets door de ruit van een politiebureau in Amsterdam Oud West. Wat heb ik daar te zoeken? Nee, hoor, ik gooi niet, ook niet in mijn eigen buurt. Deze man was erg verward, dat moet wel als je met sandwichspread gaat gooien. Ik neem aan dat de man thuis in de kast is gaan zoeken, of zou hij altijd een potje op zak hebben voor het geval hij ergens kwaad om wordt? Ik vind het allemaal erg verwarrend. Ik wist trouwens niet eens dat dat spul nog bestaat. Sandwichspread dat is toch iets met gehakte augurken en zo? Stinkt wel als je ermee gooit, dat is dan wel weer een plus. Dan weten de slechtziende agenten ook dat er iets mis is. Maar ja, sandwichspread, nou vraag ik je toch, dat is toch niet normaal? Ik ben het met de politie eens. De man is verward.

maandag 21 januari 2008

Wilde zwijnen rennen woonkamer in

Wilde zwijnen zijn op de vlucht voor jagers een Duits woonhuis binnengedrongen. In paniek sprongen twee dieren door gesloten ramen en terrasdeuren. Niet bekend is of er op dat moment mensen in die ruimte aanwezig waren, maar wel dat de varkens al snel doorhadden dat het geen goed plek was om zich te verstoppen. Dus keerden ze op hun schreden terug en vluchtten verder. De jagers hebben beloofd de schade te vergoeden, maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Dat moet toch wel heftig geweest zijn voor die beesten, ik bedoel de angst voor de jagers, want anders ga je toch om een huis heen in plaats van erdoor. Angst is een slechte raadgever, leert een spreekwoord en dat geldt kennelijk ook voor zwijnen. De normale denkpatronen worden kennelijk overgeslagen om tijd te winnen en snel te kunnen handelen, maar ja, dat levert dan vaak toch verkeerde keuzes op. Of de zwijnen het er uiteindelijk levend vanaf hebben gebracht vertelt het verhaal niet, waarom de jagers hen opjoegen ook niet. De hele gebeurtenis is een flard uit een veel groter verhaal. Hadden de zwijnen andere keuzes kunnen maken? Was het een doodlopende route waarin ze werden gedreven door de jagers? Was het huis misschien van een van de jagers? Waren de wilde zwijnen misschien gefokt voor de jacht? Ging het slechts om een oefenronde voor nieuwe jagers? Ging het om losgebroken zwijnen uit een kinderboerderij? Betrof het een scène uit een nieuwe actiefilm? Worden er daar dagelijks wilde zwijnen opgejaagd? Moesten de zwijnen worden vernietigd of verjaagd voor de aanleg van een nieuwe woonwijk? Waren de jagers misschien ontsnapte criminelen die zich wilden wreken op de eigenaar van het huis? Hoe kunnen we in vredesnaam een goed beeld krijgen van wat er zich precies heeft afgespeeld en waarom. Daarom is het ook zo lastig om met een conclusie te komen, of het moet zijn dat je je huis niet moet bouwen in een omgeving met zwijnen of wilde jagers.

zondag 20 januari 2008

Boemerang na 25 jaar teruggekeerd

Een boemerang komt altijd terug, ook na een kwart eeuw. Ik herinner me dat ik op de lagere school voor het eerst hoorde over de boemerang. Het maakte op mij een verpletterende indruk. Een stuk hout dat altijd weer terugkeert in de handen van de werper. Dat leek me fascinerend om te zien en te doen. Je gooit iets weg en het komt terug. Het leek wel magie, maar ach, wat weet een kind van een jaar of 9 nu van de wetten van de thermodynamica en van de roterende beweging van een asymmetrisch gebogen vleugel? Wat ik wel begreep was dat je er dus nooit meer van af kwam als je eenmaal zo’n ding had aangeschaft. Weggooien kon dus niet, ja het kon wel, maar dan kwam hij toch weer terug. Toen ik daar een snuggere opmerking over maakte, zei de meester dat het een aanvalswapen was. Als de boemerang niet terugkwam had je de vijand getroffen. Dat maakte het alleen maar wonderlijker, je gooide dus eigenlijk je wapen weg en dat lijkt me in een strijd niet zo handig. Maar goed, de gedachte dat een boemerang altijd terugkomt deed me jaren terug besluiten er zelf een aan te schaffen. Maar eenmaal in de winkel zag ik zoveel moois dat ik terugkwam met een ronde boemerang. Ja, een ronde boemerang, perfect rond. Het was een ring van zo’n 7 cm breed in fluorescerende kleuren en als je die wegwierp dan vloog hij minstens een paar honderd meter door de lucht voor hij netjes in je handen terugkwam. Ik weet nog dat ik met mijn jonge gezin naar de Waterweg toog, omdat daar lekker veel ruimte was en weinig publiek, want stel je voor dat je iemand treft met zo’n boemering, dan zie je hem natuurlijk nooit meer terug. Het werd een groot succes en tegelijk een geweldig drama. Om hem uit te proberen had ik bedacht dat mijn zoontje hem eerst maar een keer naar mij moest werpen en toen maakte ik een geweldige fout. Ik ging met mijn rug naar de Waterweg staan en heb nooit kunnen zien waar hij is geland. Prachtig flitsend vloog hij over mijn hoofd, onbereikbaar voor mijn grabbelende handen, en verdween tientallen meters, of waren het er honderden in het kabbelende water van de Waterweg. Nu weet ik waarom ze dat water daar zo genoemd hebben. We hebben nog langs de oever gelopen, hopend dat hij terug zou drijven. We zijn nog enkele keren terug geweest de volgende dagen, om te zien of er niet iets fluorescerends aan de oever lag, maar helaas, het is bij die ene worp gebleven. Ik had moeite mijn zoontje niet achter het ding aan te gooien, want het was natuurlijk zijn schuld, dat begrijp je. Ik word er nog een beetje treurig van als ik eraan denk. Maar als ik nu lees dat zo’n ding na 25 jaar nog terug kan komen, dan krijg ik toch weer een beetje hoop. Morgen nog maar eens naar de Waterweg, je weet maar nooit.

zaterdag 19 januari 2008

Patiëntjes bang voor clowns

De Cliniclowns mogen voortaan hun rode neuzen wel afdoen als ze patiëntjes in het ziekenhuis willen opvrolijken. Kinderen zijn namelijk bang voor clowns, blijkt uit een Brits onderzoek. Nou, mooi is dat, die clowns trekken zich het lot aan van de patiëntjes en proberen hun situatie een beetje op te vrolijken en dan blijkt dat helemaal niet te lukken. Kinderen worden bang voor de vreemde wezens aan hun bed. Hoe kan dat nou? Zijn de clowns niet geschikt als kindervrienden, of is er iets anders aan de hand? Die cliniclowns doen hun werk al jaren en je zou toch zeggen dat de reacties van de kinderen dan bekend moeten zijn. Er is een groot verschil tussen lachen en vrolijkheid en huilen en treurigheid. Letten de clowns dan niet op hun jonge publiek? Het kan er bij mij gewoon niet in dat de clowns al jaren overbodig werk zouden doen. Of zijn de kinderen veranderd? Zijn clowns zo onbekend geworden in de leefwereld van kinderen dat ze als bedreigende wezens overkomen? Vroeger werkte een clown op de lachspieren, maar is dat nog wel zo? Komt dat niet uit de tijd van domme August en Harlekijn? Moeten we voortaan de Teletubbies, K3 of Spongebob langs sturen? Het zou best kunnen, maar de intentie, de motivatie van de cliniclowns moet blijven. Geef kinderen een beetje plezier als ze door een moeilijke periode van hun leven gaan. Clinispongebob, cliniteletubbie, clinimini, ik moet er even aan wennen.

vrijdag 18 januari 2008

Tanken voor 3 cent de liter

Voor eventjes was ze de heldin van Duitsland: de tankbediende die de benzineprijs verlaagde naar drie cent per liter. Om middernacht als de pomp sluit en de dagstand wordt opgeschreven, worden ook de prijsaanpassingen voor de volgende dag ingesteld. Het roept oude gevoelens bij me op als ik dat lees, want wat bijna niemand weet, is dat ik zelf een half jaar pompbediende ben geweest. Dat was in de tijd dat de benzine nog 40 cent per liter kostte (18 eurocent) en dat vonden we toen al veel. Dan kwam er zo’n autootje aangereden en hing je de pomp in de vulopening. Je zette hem in de laagste stand dan had je de tijd om alle autoruiten schoon te maken, de bandenspanning te checken en het oliepijl te controleren. Dat waren nog eens tijden. Van ’s morgen 7 uur tot ’s nachts 12 uur en dat 6 dagen per week. Ik krijg nog wel eens visioenen van vergeten tankdoppen en niet goed gesloten motorkappen, maar goed, het leven gaat door. Drie cent per liter is erg weinig natuurlijk en Britta Filary had dat moeten beseffen, toen ze de nieuwe prijzen doorkreeg. De file voor de pomp de volgende dag was zo groot dat de politie de weg moest afsluiten. Toen de baas kwam kijken wat er aan de hand was werd Britta ontslagen, op staande voet. Dat vind ik nou wel weer een beetje flauw, maar allez, die dingen gebeuren. Drie cent voor een liter brandstof is niet veel maar het kan nog veel goedkoper. Nul cent voor een volle overlopende tank dat is bij God in de aanbieding. Vreemd genoeg daar geen lange files. Veel mensen geloven het gewoon niet.

donderdag 17 januari 2008

Blote billen leveren boete op

Wie zijn blote billen aan de politie wil laten zien, kan hier beter nog eens over nadenken. Een 21-jarige man uit Amersfoort kreeg maandag voor het tonen van zijn achterwerk een boete. Dat lijkt me niet meer dan normaal, ik bedoel die boete. Je achterwerk tonen doe je volgens mij alleen bij de dokter en dan nog met gepaste tegenzin. Het is niet voor niets dat het aan de onderkant zit en je er meestal bovenop gaat zitten. Als iemand zijn billen aan de politie toont moet dat een bewuste daad van agressie genoemd worden en dan reken je zo iemand in of je geeft op zijn minst een fikse boete. Wat bezielt zo’n jongen zou je zeggen. Branie waarschijnlijk, bravoure tegenover zijn kameraden, want meestal zijn die ook in de buurt als zoiets wordt vertoond. Tegenwoordig wordt alles met de mobiel vastgelegd en op internet gezet, zodat iedereen kan zien hoe groot de moed is van de dader. Ik las vandaag dat sommigen in Nederland weer lijfstraffen willen invoeren, dan zou dit een mooie gelegenheid zijn. Zodra iemand zijn achterwerk toont moeten er minsten 5 flinke klappen worden gegeven met de wapenstok, die maken van die brede rode strepen en dat staat mooi op een kleurenfilmpje. Volgens mij zal het lachen en de bravoure dan wel verminderen. Een boete is immers zo betaald, misschien lappen de vrienden wel mee, maar ik ben benieuwd of de kameraden ook de broek laten zakken om de tikken netjes te verdelen. Overigens heb ik voor de politie nog een goede tip, die duizenden euro’s zal opleveren. Ga van de zomer eens met het bonnenboekje naar het strand, gegarandeerd succes. Daar liggen ze gewoon naast elkaar hun billen te tonen tot verbrandens toe. Of gelden daar weer andere normen en waarden?

woensdag 16 januari 2008

Bejaarde gevangene zit vijftig jaar in voorarrest

Een bejaarde gevangene in Sri Lanka blijkt bijna vijftig jaar in voorarrest te hebben gezeten. De inmiddels 80-jarige D.P. James moest wegens lichamelijke klachten naar het ziekenhuis voor onderzoek. Toen zijn dossier erbij gezocht werd bleek de man al sinds 1958 in voorarrest te zitten. Zijn zaak was nooit voor de rechter gebracht. Dat vind ik heel raar. Heeft de man dan geen familie, vrienden of kennissen die eens naar hem informeren? Kennelijk is hij zelf ook niet een van de slimsten, want anders trek je toch eens aan de bel? Nu is hij onmiddellijk vrij gelaten en eist hij een schadevergoeding. Dat laatste is hem voorgezegd door een advocaat want daar kwam hij zelf vast niet op. De misdaad van de man was dat hij zijn vader had bedreigd met een mes. Dit is toch niet te geloven, dat iemand zo passief is dat het hem als het ware zijn hele leven kost. Dat is nu een typisch voorbeeld van een slachtofferrol. Als niemand naar je vraagt, blijf je gewoon zitten. Mooie houding is dat, niet dus. Ook al is het Sri Lanka, doe je mond open. Dit is een natuurlijk voorbeeld van hoe het ook vaak geestelijk gaat. Mensen accepteren gebondenheid in een houding van ‘het is nu eenmaal niet anders’ en laten het maar gebeuren. Christenen moeten beseffen dat ze niet alleen vrij zijn gemaakt door het offer van Christus, maar dat ze ook de autoriteit bezitten om hun recht te halen. Niks gebonden of opgesloten, vrij zijn en vrij blijven. Beseffen dat de machten der duisternis zijn verslagen en ontwapend. Sta op en handel, opdat het overige deel der mensen niet sterft in gevangenschap.

dinsdag 15 januari 2008

Britse politie leert Duits na import Duitse herders

Hondenbegeleiders van de Britse politie zijn aan een korte cursus Duits begonnen, omdat wegens een tekort in Groot-Brittanië Duitse herders uit Berlijn zijn geïmporteerd. De honden kunnen alleen met bevelen in het Duits uit de voeten. Ja dat heb je met Duitse herders, die spreken alleen Duits. Als ze een Hollandse Keeshond hadden genomen waren de problemen nog groter, die spreekt geen Engels en geen Duits en kan zelfs geen politietaken doen. We zullen maar zwijgen over de Afghaanse windhond die geen Engels, geen Duits en geen Nederlands spreekt en ook niet geschikt is als politiehond. We gaan het ook niet hebben over de Mechelse herder want die komt immers uit België. Overbodig te zeggen dat die geen Engels, Duits, Nederlands, Afghaans verstaat en ook alleen het woord gendarme kent als het om bobbies gaat. Maar goed, de Britten leren Duits, een soort ‘allo allo’, maar dan anders. ‘Halt, stehen bleiben’, dat klinkt toch niet uit een Britse mond. ‘Jetzt geht ’s los’, ook niet. ‘Komm hier’, ‘Sitze’ dat klinkt meer als ‘Kom hier Sietse’, maar goed we hopen er het beste van. Het zijn dure beestjes en kennelijk is het makkelijker een Engelse agent wat Duits te leren dan Duitse herders wat Engels. Voortaan toch even opletten als ik in Engeland kom, straks leren ze ook nog aan de rechter kant van de weg te rijden.

maandag 14 januari 2008

Chinees varken werpt groene biggetjes

Een genetisch gewijzigd Chinees varken, dat in het donker groen oplicht, heeft fluorescerende biggetjes ter wereld gebracht. Vroeger lichtten alleen kattenogen op in het donker, maar nu dus al hele varkens. Het wordt steeds gekker in de wereld van de genetische manipulatie. ‘Zou dit ook kunnen’, moet iemand gevraagd hebben? En ze probeerden het gewoon. En ja dus, het kan. Biggetjes die groen oplichten in het donker alsof het niet meer om dieren maar om speelgoed gaat. Volgens mij hoeven we niet lang meer te wachten op de wet die verplicht stelt dat mensen in het donker ook moeten oplichten. Over de kleur worden we het wel eens. Dan is fietsverlichting niet meer nodig en dieven zie je ook op al een afstand aankomen. Allemaal voordeel. Het lijkt me erg gezellig worden op straat als je overal wandelende schemerlampen met zwevende handen ziet rondlopen. Groene gezichten zitten in de auto’s en de enige manier om dan niet meteen op te vallen is het dragen van een burka. Volgens mij hebben de moslima een vooruitziende blik om zich er nu al voor klaar te maken, dat ze over enkele tientallen jaren niet opvallen op straat. Als iedereen groen of geel ziet in het donker, lopen zij in hun totaalbedekking onzichtbaar door het duister. Ik weet niet of dat dan weer tegen het zere been van anderen zal zijn, of misschien wel een nieuwe aanleiding om de burka te verbieden. Het kan verkeren. Voorlopig zijn de varkens in China aan de beurt, maar ja, daar zijn ze al eeuwenlang gefascineerd door lichteffecten. Ben trouwens wel benieuwd hoe die karbonaadjes eruit gaan zien in de slagerswinkel na sluitingstijd.

zondag 13 januari 2008

Nederlandse nadert Zuidpool

Bernice Notenboom is hard op weg als eerste Nederlandse vrouw de Zuidpool te bereiken. Deze week kreeg ze een longontsteking, maar ze hoopt op een dieet van antibiotica en boerenkaas zaterdag haar doel te bereiken. Goed spul die boerenkaas, daar ben ik zelf ook groot en sterk van geworden en het is nog steeds een vast onderdeel van mijn menu. Maar wat een vrouw is die Bernice, waarom al die ontberingen zoeken terwijl je ook gezellig bij de haard je pijpje kan roken, om maar eens iets afwijkends te noemen. Ze zal vast wel een drive hebben om het extreme te zoeken, want ze is ook al op de Noordpool geweest en op de koudepool ergens in Siberië. Met longontsteking op de Zuidpool rondtrekken lijkt me geen pretje, maar ja, je kan ook moeilijk teruglopen. Ik hoop voor haar dat ze het haalt, dan is het niet voor niets geweest. Niets lijkt me erger dan je doel bijna bereikt te hebben. Ik was bijna geslaagd voor mijn rijbewijs is gewoon helemaal niks. Ik was bijna de winnaar van de hoofdprijs is ook gewoon een niet. En bijna gered kan ook niet veel meer opleveren dan verloren gaan. Daarom inspireert deze vrouw me wel weer om eens na te denken over mijn eigen doelen. Wat wil ik zelf koste wat het kost bereiken, of zijn we ambitieloos geworden sinds onze bekering, nee toch? Boerenkaas heb ik al, antibiotica denk ik niet nodig te hebben, de Zuidpool ook niet, maar ik ga voor de vastberaden geest van Bernice. Dat moet een geest zijn die levend gehouden wordt door een droom. Mijn droom is dat alle mensen behouden worden, in elk geval enigen, door mijn leven.

zaterdag 12 januari 2008

Arts blijkt psychiatrisch patiënt

De politie heeft half november een arts-assistent weggehaald bij de GGZ Zoetermeer omdat de man zelf psychiatrisch patiënt bleek te zijn. Ja dat kan natuurlijk niet, is de eerste reactie, maar is dat wel zo? Ik ga ervan uit dat de man wel de benodigde papieren bezit om het beroep uit te oefenen. Moet je iemand met bepaalde psychische klachten verhinderen zijn beroep uit te oefenen? En als dat in dit geval zo is, hoe kan het dan bestaan dat de man toch kan solliciteren en worden aangenomen? In elk geval heeft hij er kort van kunnen genieten, want voor hij de eerste patiënten kon spreken, was hij al ontdekt als, ja als wat, bedrieger? Onder hevig protest is de man teruggebracht naar de behandelkliniek waar hij verzorgd wordt. Ik blijft er toch over nadenken. Wanneer is iemand niet meer geschikt te werken? Zijn alle artsen die wel werken zo gezond in hun geest? Wie controleert zoiets? Is elke psychiatrische patiënt ongeschikt om zijn beroep uit te oefenen of geldt dit alleen voor de gezondheidszorg? Was de man alleen onder behandeling of daadwerkelijk opgenomen in de kliniek? En als hij opgenomen was hoe kan hij dan solliciteren en aan het werk gaan? Kortom, voor mij is de zaak niet duidelijk. Arts blijkt psychiatrisch patiënt, nou en? Buschauffeur blijkt alcoholist, tandarts blijkt pyromaan, burgemeester blijkt stemmen te horen, rechter denkt Napoleon te zijn, ga zo maar door. Allemaal ongeschikt om te werken? Is het een gekoppeld aan het ander? Volgens mij is aan ons allemaal wel een steekje los, anders zou het niet zo’n puinhoop zijn in de wereld. Maar ja, iedereen opsluiten dat werkt ook niet, sterker nog, dan werkt er niemand meer.

vrijdag 11 januari 2008

Spijbelend jongetje lijmt zich vast aan bed

Een Mexicaans jongetje lijmde zijn handen aan zijn bed omdat hij na de kerstvakantie niet terug naar school wilde. Dat moet een heel leuke vakantie zijn geweest met een te vroeg einde, of het is een heel vervelende school. In elk geval wilde de 10-jarige Diego Palacios nog niet naar school. Hij sloop in alle vroegte naar de keuken, pakte de sterkste lijm die hij vinden kon, kroop stiekem terug in bed en lijmde zichzelf vervolgens vast aan de bedspijlen. Ach, het is zo goed te begrijpen, de hunkerende kinderziel, die liever speelt dan leert en die liever in bed blijft dan weer naar school te moeten. Wat is het leven toch hard en kindonvriendelijk. Wat is het triest om jezelf te moeten vastlijmen om nog een beetje geluk in je leven te vinden. Nou, het viel wel mee hoor, hoewel, moeder heeft twee uur lang lopen trekken en peuteren aan haar zoon voor ze de hulpdienst inschakelde. Intussen zat de knaap lekker tv te kijken, want dat kan iedereen tegenwoordig op zijn kamer. Helaas voor de boy lukte het uiteindelijk om hem te bevrijden en moest hij alsnog naar school. Maar hij kwam wel met een verhaal en is nu wel de held van de klas en heeft in heel de wereld het nieuws gehaald. Een kleine domme held, dat is het. Als nu zijn moeder maar niet kwaad op hem is.

donderdag 10 januari 2008

Hond schiet jager dood

Een opgewonden hond heeft in de Amerikaanse staat Texas per ongeluk zijn baasje doodgeschoten. De man had zijn jachtgeweer achter in zijn pick-up gelegd na het schieten van een gans. Zijn hond werd daar zo enthousiast van dat hij spontaan op het jachtgeweer sprong, dat vervolgens afging en zijn baas trof. Een combinatie van onzorgvuldigheid en domme pech. Doen we dat zelf ook niet vaak? Heeft iedereen niet momenten dat hij denkt: had ik maar dit of dat gedaan, of juist niet gedaan? Helaas nemen gedane zaken geen keer, behalve bij God. Bij Hem kunnen gemaakte fouten hersteld worden. Hij vergeeft en reinigt je. Zelfs iemand die dood is kan Hij weer levend maken door het geloof. Dat is mooi gezegd, hoor ik al iemand denken, maar daar heeft de jager weinig aan. Dat is zo. De gevolgen van onze daden op aarde zijn er en die poets je niet weg. Daarom is het goed dat we niet te hard oordelen over mensen die fouten maken, want morgen doen we ze wellicht zelf. Ook triest voor de gans trouwens, die zomaar uit de lucht werd geschoten.

woensdag 9 januari 2008

Mens blijft leven lang even slim

Onze intelligentie neemt niet af na het 26e jaar, zoals tot nu toe altijd werd aangenomen. Wat een opluchting, ik vond het al zo vreemd dat ik alles nog kon blijven begrijpen en dat ik soms het idee heb dat ik nu beter begrijp dan vroeger. De wijsheid komt met de jaren, werd me altijd geleerd, maar door het afsterven van de hersencellen in de loop van je leven, moet dat natuurlijk zijn: de wijsheid slijt met de jaren. Maar dat zou dan eigenlijk betekenen dat een baby het slimst is van allemaal. Nou klopt dat misschien ook wel, want elke baby krijgt aandacht en verzorging, terwijl hij zich constant misdraagt. Spugen, boeren, poepen en schreeuwen, dat moet je eens bij je baas proberen, dan ben je heel vroeg thuis die dag. Is slimheid hetzelfde als wijsheid? Of hebben we het alleen over de hersencapaciteit? Even de dingen op een rijtje, dat helpt. Hersencellen sterven af, maar omdat je er veel te veel hebt, heeft dat geen invloed op je denkvermogen. Je leert veel, vooral in je jeugd en dat is een moment waarop je intelligentie wordt gemeten, je IQ wordt vastgesteld. Nu denken sommigen dat IQ betekent dat je dom of slim bent, maar dat is een misverstand. IQ is een vermogen, vergelijk het met een accu. Wat je ermee gaat doen, bepaal je zelf. Er zijn heel intelligente mensen die heel domme dingen doen, maar ook andersom komt voor, dat mensen met een laag IQ heel slimme dingen doen. Wat de onderzoekers nu hebben ontdekt is dat je IQ hetzelfde blijft, dus je accu raakt niet leeg, dat is mooi. Maar je geheugenfunctie gaat wel achteruit naarmate je ouder wordt. En dat betekent dat de lessen in slimheid die je geleerd hebt in je leven, vergeten kunnen worden en je toch weer domme dingen gaat doen. Nou wie het nog volgen kan is behoorlijk slim en dat blijft dus zo. Maar wijsheid kan best met de jaren komen, zolang je geheugen maar goed blijft. Zo is het volgens mij. Dus je bent zo intelligent als je bent, maar zo wijs als je geheugen toelaat.

dinsdag 8 januari 2008

Eerlijk meisje geeft vondst van 2300 euro terug

Even geld pinnen, maar nog voordat je je eigen pasje in de automaat stopt, ligt er al 2300 euro. Wat zou jij dan doen? Een 16-jarig meisje uit Uden bracht het geld netjes terug naar de bank, maar moest wel eerst een kwartier wachten voor ze geholpen werd. Vervolgens werd ze met een simpel bedankje weer naar huis gestuurd. Dit bericht heeft zelfs het nieuws gehaald en dat vind ik bijzonder. Kennelijk vinden we het gedrag van dit meisje zo vreemd dat we het moeten belichten. Of is de reactie van de bank vreemd? Of allebei? Zelf denk ik dat zowel het meisje als de bank normaal hebben gehandeld. Geld van een ander breng je terug en dat is niet zo bijzonder dat er meteen een beloning tegenover moet staan. Het is normaal gedrag. Maar dat laatste vinden kennelijk veel mensen niet. De verontwaardiging was groot toen het meisje net als alle klanten gewoon op haar beurt moest wachten. De boosheid werd nog groter toen de bank gewoon ‘dankjewel’ zei in plaats van een forse beloning uit te delen. Kortom kennelijk vinden veel mensen het normaler om iets wat je vindt zelf te houden, dan om het terug te brengen aan de eigenaar. En als je al iets terugbrengt, wat in hun denken dus al heel bijzonder is, dan moet er meteen beloond worden. Nogmaals, ik vind beide gedachten verwerpelijk. Wat van een ander is breng je terug zonder bijbedoelingen, zonder op een beloning te rekenen. Als iemand je wel beloont voor je eerlijkheid kun je daar spontaan blij mee zijn. Want anders krijgen we daar weer gezeur over. Dan komt er in de krant dat de eerlijke vinder helemaal niet opkeek van de beloning, of er zelfs ontevreden over was. Aan de vruchten ken je de boom. Door de ophef over dit voorval herken ik een hebzuchtige boom bij allen die negatief reageren en een goede boom bij de vindster. Maar wat voor boom is nu de bank? Ik moet er even over nadenken.

maandag 7 januari 2008

Politie Haaglanden zoekt vermiste kinderen

Het is altijd weer schrikken als je zo’n bericht leest. Je kinderen kwijt zijn geeft een afschuwelijk gevoel. Je gaat meteen zoeken en roepen, schakelt vrienden en buren in als ze niet snel terecht zijn, maar als de politie gaat zoeken, dan zijn al die stappen al genomen en zijn ze meestal al uren kwijt. Ik raakte mijn kinderen vaak kwijt bij het boodschappen doen, je wist meteen waar je zoeken moest, namelijk bij de speelgoedwinkel. We hadden met elkaar een trefpunt afgesproken voor het geval we elkaar zouden kwijtraken en verschillende keren hebben we elkaar daar weer teruggevonden. Een keer ben ik de jongste op het strand kwijt geraakt. Ik kon niet geloven dat hij de zee was ingelopen, dus ging ik zoeken met de zon in mijn rug. Meestal lopen kinderen niet tegen de zon in. Ik was bijna in Hoek van Holland toen ik hem vond, wat een vreugde. Hij hield een windscherm vast alsof hij wist, hier komt mijn vader me halen. Samen zijn we het hele eind teruggelopen. Ik nam hem niets kwalijk, maar prees hem dat hij ergens was blijven staan, waar mensen waren. Er ging zoveel vertrouwen en liefde uit naar elkaar dat het haast vanzelfsprekend leek dat we elkaar op dat volle strand terugvonden. Ik moet er nog vaak aan denken, terwijl het al weer twintig jaar geleden is gebeurd. Maar het loopt niet altijd goed af. Soms worden kinderen teruggevonden als het te laat is. Wat moet dat geweldig triest zijn om mee te maken. Ik kan best begrijpen dat er blijdschap in de hemel is om elke zondaar die zich bekeert. Weer een kind teruggevonden, maar wat zijn er nog veel kwijt.

zondag 6 januari 2008

Rokende tiener hoort minder goed

Tieners die roken lopen een verhoogd risico om gehoorproblemen te krijgen. Ook kinderen wiens moeder rookte tijdens de zwangerschap, hebben vaker moeite om goed te horen. Volgens mij krijgt iedereen gehoorproblemen in de tienertijd en ook daarna in de pubertijd. Ouders klagen toch al generaties lang dat hun kinderen niet luisteren? Maar nu is het opgelost, het komt door het roken. Het is echt een wonder als tieners deze tijd ongeschonden doorkomen. Want stel je het volgende voor: de moeder (of vader) van een tiener vraagt hem (of haar) om zijn kamer netjes op te ruimen. De kans is levensgroot aanwezig dat zoon- of dochterlief dat niet heeft gehoord. Met alle gevolgen van dien, namelijk dat de betreffende vader of moeder met enige stemverheffing vraagt: “Je hebt me toch zeker wel gehoord?” Nou, nee dus. “Of ben je soms doof?” Nou, ja dus. Waarop de stemverheffing overgaat in een lichtelijk overslaande stem met de mededeling om “nu ogenblikkelijk die kamer op te ruimen”. Dat laatste is echt heel slecht voor de gehoorontwikkeling, iets zeggen met overslaande stem. Dat kan, bij regelmatige herhaling, permanente beschadiging veroorzaken, waar het roken niets bij is. Het wordt helemaal dramatisch als de overslaande stem in de categorie schreeuwen terecht komt. Het aantal decibellen dat dan de gehoorgang teistert is absoluut voldoende voor het totaal uitvallen van de gehoorfunctie. De ouder, die dit ten onrechte interpreteert als ongehoorzaamheid, raakt nu dermate opgewonden dat de rook zelfs uit de oren tevoorschijn komt. Nou, dan is het inademen daarvan op zijn minst weer een versterking van het probleem. Kortom, rokende tieners moet je vooral liefdevol toespreken, want ze hebben het al zo moeilijk en je moet zeker je stem niet tegen hen verheffen of gaan schreeuwen, laat staan dat je gaat krijsen, want dan kun je worden aangeklaagd wegens openlijke geweldpleging tegen een slechthorende tiener. Nee, tieners moet je in de watten leggen, over de bol aaien, vragen of zo alles naar wens is, zeggen: “Laat die kamer maar zitten, die doe ik wel voor je.” En als ze op dat laatste reageren met ‘dank je wel’, dan grijp je in, want dan zijn ze om de drommel niet doof, maar gewoon ongehoorzaam, zoals alle rokende tieners.

zaterdag 5 januari 2008

Gelukkig mens is echt gezonder

Een gelukkig hart is een gezond hart. Dat zeggen Britse onderzoekers, die hebben bekeken of tevreden mensen ook daadwerkelijk gezonder zijn. Wat is een gelukkig hart? Een hart dat er vrolijk op los klopt? Een hart dat bij een gelukkig mens hoort, is waarschijnlijk het goede antwoord. Maar wat heeft dat met het hart te maken? Ik denk dat hier wat zaken door elkaar lopen, namelijk het letterlijke hart, de kloppende spier die het bloed door het lichaam pompt en het figuurlijke hart, het innerlijk van de mens, wat heel vaak gekoppeld is aan het gevoel. Dat heeft allemaal weer een plekje in de hersenen, dus wie is er nou gelukkig? In elk geval is er nu officieel vastgesteld dat een gelukkig mens minder stresshormonen heeft en dat is gezonder voor het hart. Nou, fijn dat we dat weten, maar wat heb je eraan? Er is toch niemand die denkt: laat ik vandaag maar eens vrolijk zijn, want dat is beter voor mijn hart. Kortom, de stelling dat een gelukkig mens echt gezonder is slaat eigenlijk nergens op. Je zou ook kunnen zeggen dat het te vergelijken is met de stelling: overdag is het echt lichter, of, om een variatie te gebruiken, in het water is het echt natter. Zo kun je nog wel even doorgaan. Aan de andere kant, is het wel zo, dat je kan zoeken naar manieren om gelukkig te zijn. Want hoe gelukkiger je bent, des te minder stresshormonen worden er aangemaakt. Op zoek naar geluk dus, want dat is goed voor je hart. Het is te hopen dat je dat geluk dan snel vindt, want anders raak je weer gestresst door het lange zoeken en dat is dus weer ongezond. Weet je trouwens dat al deze wijsheid al lang in de bijbel te lezen is? Spreuken 17:22 zegt: “Een vrolijk hart bevordert de genezing, maar een verslagen geest doet het gebeente verdorren.” En andersom kan ook, Spreuken 13:12 “Een langgerekt hopen maakt het hart ziek, maar een vervulde begeerte is een boom des levens.” Ja, die bijbel is zo gek nog niet, een prima bron om gezond en gelukkig te worden en te blijven. Goed vor je hart dus.

vrijdag 4 januari 2008

Delftse onderzoekster promoveert op verleiding

Door materialen van producten zorgvuldig te selecteren, kun je de boodschap hiervan beïnvloeden. Over smaak valt niet te twisten, maar toch kun je het koopgedrag van mensen beïnvloeden door een slimme verpakking. Kleurstoffen en smaken bepalen niet uitsluitend de kooplust van mensen, ook het verpakkingsmateriaal heeft daar invloed op. Tenminste, dat beweert Ilse van Kesteren op de tu van Delft. Zij promoveerde daar op dit onderwerp en zal het dus wel weten. Ik kan me voorstellen, dat een glazen potje zure haring beter verkoopt dan haring die verpakt is in vacuüm getrokken plastic. Maar voor gereedschap neem je geen glazen potje, maar bijvoorbeeld stevig karton met een stoere print. Kaas verpak je in speciaal kaaspapier en sinaasappels doe je in een net. Daar is allemaal over nagedacht. Prima toch. Bij mensen werkt het ook zo, hoe leuker de verpakking, des te groter de aantrekkingskracht. Daarom staan we dagelijks uren voor de spiegel, kiezen we met zorg onze kleren, doen we een lekker luchtje op en werken we ogen, lippen en haren bij. De verpakking is goed, maar wat als blijkt dat de inhoud tegenvalt? Dan gaan we ruilen. Mensen worden tegenwoordig net zo makkelijk geruild als mislukte aankopen of tegenvallende cadeaus. Als we nu in de verpakkingscultuur leven en we niet meer zien dan de buitenkant, dan vrees ik het ergste voor veel relaties. Verleiding is het goede woord. We worden verleid door onze ogen en door de andere zintuigen. We kunnen de prikkels niet meer weerstaan. We willen alles wat we zien meteen hebben. Ach, verpakken is al zo oud als de weg naar Kralingen. De bijbel leert al dat de mens aanziet wat voor ogen is, maar dat God het hart aanziet. Uiteindelijk blijft een aap een lelijk ding, ook al draagt hij soms een gouden ring. Vroeger was er een reclame van moutbrood of was het Bums. Lekker brood, was de boodschap, het enige wat je weggooit is de verpakking. Het ging dus duidelijk om de inhoud. Ik hoop dat er nog veel mooie materialen worden gekozen, want die vind ik mooier dan lelijke, maar ik hoop nog meer dat de inhoud de verpakking verre te boven gaat. Denk daar eens aan als je de volgende keer weer voor de spiegel staat.

donderdag 3 januari 2008

Online robot moet problemen oplossen

Mensen die emotioneel in de knoop zitten, kunnen nu ook een robotpsycholoog raadplegen. Psychologen Jeffrey Wijnberg en Jaap Hollander lanceerden maandag het internetprogramma Mindmentor. Als die robot werkelijk helpt en misschien wel beter dan de psychologen zelf, dan ontstaat er een groot probleem voor de psychologen. Want als een machine, zonder inlevingsgevoel en zonder de persoon zelf te beoordelen tot een conclusie kan komen, zeg je daarmee, dat die psychologen totaal overbodig zijn. Dat kan bij de psychologen leiden tot grote emotionele problemen. Ze kunnen zich ongewenst en overbodig gaan voelen. Ze kunnen zich daardoor minderwaardig en door een machine vervangbaar gaan voelen, met alle gevolgen van dien. De kans lijkt heel groot dat de psychologen dan zelf naar de robot moeten om over hun problemen te praten en dat zal dan hun situatie alleen maar verslechteren. Ze worden dan alleen maar bevestigd in hun negatieve gevoelens over zichzelf. Een neerwaartse spiraal wordt ingezet met als gevolg dat de psychologische hulptroepen zichzelf op termijn totaal uitschakelen. Alle psychologen zullen overspannen en gestrest thuis zitten en ’s nachts nachtmerries krijgen en badend in het zweet gillend wakker worden, met grote ogen wild om zich heen starend naar robots die hen overal achtervolgen. De waanzin ten top. Ziet dan niemand dit gevaar opdoemen? Ben ik de enige heldere denker die meteen achter dit idee de ramp ziet aankomen? Laat minister Klink ingrijpen en deze robots ogenblikkelijk verbieden. Laat ons land niet te gronde gaan door gebrek aan stabiele psychologen. Help, help, is er dan niemand die me hoort? Jeffrey en Jaap, hebben jullie dan helemaal geen gevoel meer? Wie moet me dan nog over bol aaien? Wie legt er dan nog een arm om mijn schouder? Wie snikt er dan nog met me mee? Dat kan toch zomaar niet? Ik word er helemaal emotioneel van, is er een robot in de buurt?

woensdag 2 januari 2008

Te zware mannen leven langer

Oudere mannen met overgewicht leven gemiddeld langer dan seksegenoten die niet met overtollige kilo's kampen. Goed nieuws voor alle dikzakken. Hoe kan dat nu allemaal weer? Is net heel Nederland naar de sportschool en gestopt met roken en dan komt dit bericht langs. Allemaal stoppen met afvallen en eten dan maar. Want al dat vet is goed tegen botbreuken en andere kwetsuren waar magere mensen mee kampen. Het vet is een goede schokdemper en je kan beter tegen een stootje. En mocht je het toch aan je hart krijgen van al dat vet dan zijn de behandelingen tegenwoordig zo goed, dat je er vrijwel zeker niet aan sterft. Tot zover het foute nieuws. Want je mag dan langer leven als je te dik bent, maar de kwaliteit van leven is niet te best. Dus hup, allemaal weer terug naar de sportschool en gewoon gezond eten. Een klein buikje laat je zitten, een klein beetje vet extra kan geen kwaad, maar denk niet dat een vette levensstijl gezond is. Als mijn jasje dicht kan en mijn broek afzakt, gaat het goed met me. Maar als het andersom gaat worden moet ik ingrijpen. Kortademig, zere knieën, hoge bloeddruk, blossen op mijn wangen, het zijn allemaal signalen om wat meer vet te gaan verbranden. Gelukkig kan mijn jasje weer dicht, maar nog niet heel makkelijk. Mijn broek begint soms te zakken, maar nog niet alarmerend snel. Ik ben op de goede weg en ga nog even door. Volgende week hebben de geleerden vast weer iets anders ontdekt.

dinsdag 1 januari 2008

Dakloze blijkt multimiljonair

Een 73-jarige vrouw uit het Slowaakse dorpje Velke Slavkove leefde al jarenlang op straat toen ze er onlangs achterkwam dat ze eigenlijk zeer fortuinlijk is. Ze blijkt eigenaar van een groot stuk grond te zijn in een toeristisch gebied. De waarde ervan loopt in de miljoenen. Toch wil ze er voorlopig geen gebruik van maken. Wat is dat nu toch een rare vrouw, zou je zeggen. Iedereen wil rijk worden, de lotto winnen, een erfenis krijgen, in een klap schatrijk zijn. Piggelmee is er beroemd mee geworden. Hij ging telkens weer naar het strand om het tovervisje om meer te vragen en voor hij thuis kwam, was zijn wens vervuld. Tot hij op een dag teveel verlangde en alles wat hij had kwijt raakte. Dat is de andere kant, de hebzucht, de begeerte. Als die je hart gaat innemen dan word je diep ongelukkig. Is de vrouw daar bang voor? Wie zal het zeggen. Een ding weet ik wel, dat vele winnaars toch niet echt gelukkig zijn geworden, maar ligt dat aan het geld of aan de onmacht er op een goede manier mee om te gaan? Hoe het ook zij, de vrouw zal er voorlopig geen gebruik van maken. Daarmee lijkt ze op veel christenen, die ook schatrijk zijn geworden in Christus, maar vaak als armoedzaaiers blijven tobben. De rijkdommen van de hemel, daar lijken we vaak helemaal niet mee om te kunnen gaan. De beloftes van God over leven en overvloed worden nauwelijks serieus genomen en toch zijn ze echt waar. Wie zijn erfenis wil gebruiken hoeft zich alleen maar te melden. God is zo goed, dat Hij er ook een betrouwbare gebruiksaanwijzing bij heeft gedaan. Leef jij al als een koningskind?