Koets in sloot na aanvaring met meerkoet

Twee paarden en een koets zijn zondagmiddag in het Limburgse Grathem in een sloot beland na een botsing met een meerkoet. Daar rekent toch niemand op, om met je koets in de sloot te belanden terwijl je erop uitgaat om een lekker eindje te toeren. En dan nog wel door een meerkoet. Iedereen kent die zwarte watervogel met zijn witte snavel. Meestal ligt hij te drijven op het water of duikt onder water op zoek naar eten. Maar dat zo’n beestje in staat is een koets met twee paarden in het water te jagen, dat verwacht toch niemand? En toch is het gebeurd. Kennelijk voelde de vogel zich bedreigd en rende of vloog met een grote gil de weg op, vlak voor de paarden. Die schrokken daar zo van, dat ze pardoes de plomp in liepen. Ik zie het al voor me. Twee paarden kijken elkaar verwijtend schuldig aan terwijl ze tot hun flanken in het ondiepe slootje staan. “Deed jij dat nou, of ik?” De koetsier staat verbouwereerd op de kant en neemt de situatie in zich op. “Wat gebeurde er toch?” De meerkoet is in geen velden of wegen meer te zien. En dan komt het erop aan. Dit zijn cruciale momenten. Want nu moet er gereageerd worden. Er zijn maar twee mogelijkheden, negatief of positief en dat bepaal je zelf. De situatie is zoals die is. De paarden staan nog steeds in het water en kunnen er niet uit. Nadenken over de schuldvraag brengt de oplossing geen streep dichterbij. Boos worden helpt niet, jezelf beklagen ook niet. Jammeren aan de kant van de weg en wachten tot iemand je verlost, of tot actie overgaan? Jezelf beklagen en medelijden opwekken of zorgen dat je zo snel mogelijk weer verder kan? Beide reacties hebben gevolgen, maar tot actie overgaan geeft jou in elk geval de leiding. Rampen en ongelukken gebeuren, ook in het leven van een christen, waarom niet, maar uit die alle redt hem de Here. Blijf onder alle omstandigheden positief in je denken en in je reactie. Houd zelf de leiding over je leven, word niet passief, wees geen slachtoffer. Het komt aan op daden. OK, dit is niet leuk, maar we gaan gewoon door. Hier blijven zeuren over hoe het was geweest als die meerkoet niet was opgevlogen, of als je nu eens een paar minuutjes later was weggegaan, of als… het helpt allemaal niets en maakt je alleen maar zwak. Koets in het water, jammer dan, wat kan ik doen om er zo snel mogelijk uit te zijn? Gauw bidden: “Here help mij”, en dan aan de slag. Of wil je de rest van je leven in dat slootje blijven staan, nee toch?