Spelen met lucifers oorzaak bosbrand Californië

De politie in Los Angeles heeft een jongen gepakt die per ongeluk de recente grote brand rond Santa Clarita heeft gesticht. We hebben de gevolgen allemaal op de tv kunnen zien. Duizenden hectaren bos zijn in vlammen opgegaan en minstens 21 huizen zijn verwoest door de brand. Er is veel kritiek geweest op de brandweer die te laat gereageerd zou hebben en de felle wind werkte ook niet echt mee aan het stoppen van het vuur. Nu is er een jongen gevonden die de brand heeft aangestoken. Dat vind ik knap speurwerk. Vind maar eens het begin van een bosbrand van dergelijke afmetingen en vind vervolgens maar eens de dader. De jongen heeft bekend met lucifers gespeeld te hebben en heeft toegegeven dat er toen per ongeluk brand ontstond. Het is Amerika, dus nu ben ik benieuwd hoe het verder gaat met die jongen. Word hij nu als een topcrimineel levenslang opgesloten? Moet hij alle schade betalen? Ik zou niet graag in zijn schoenen staan. Wat dat betreft is Nederland een heel ander land. Hier worden verdachten van moord en verkrachting vrijgelaten omdat er een fout is gemaakt bij een uitspraak van de rechtbank. Een van de rechters was nog niet beëdigd en had dus geen uitspraak mogen doen. Het gekke is dat daarmee niet het proces vervalt, maar dat de verdachten worden vrijgelaten. Elk land heeft zijn eigen regels en soms leidt dat tot bizarre verschillen. In Amerika kan het zelfs gebeuren dat een sigarettenproducent miljoenen moet betalen omdat iemand van roken kanker heeft gekregen. In het voorbeeld van de bosbrand zou dat betekenen dat de luciferfabrikant aansprakelijk wordt gesteld. Hij heeft zijn stokjes veel te gevaarlijk gemaakt. Daar kunnen ongelukken van komen, evenals van bijvoorbeeld keukentrapjes en scheermesjes. Er sterven mensen door die middelen te gebruiken. We leven in een gecompliceerde wereld met allerlei wetjes en regeltjes. Je staat er pas bij stil als je ermee te maken krijgt, maar dan is het vaak al te laat. Ik hoop voor de jongen dat hij met de schrik vrijkomt, maar ik durf er mijn hand niet voor in het vuur te steken…

Honden beschieten man

Een groep jachthonden heeft een jager neergeschoten die een afgeschoten fazant wilde oprapen. Dat maakten de autoriteiten in de Amerikaanse staat Iowa maandag bekend. Dat is weer eens wat anders dan ‘man bijt hond’. Soms lijkt de wereld op zijn kop te staan. Kinderen zijn de baas over hun ouders, honden schieten de jager neer, vogels vallen mensen aan, kunnen we nog ergens verbaasd over zijn? Ik schrijf nu al 10 maanden lang elke dag een reactie op het nieuws. Ik zoek naar nieuws dat opvalt en opmerkelijk is. De laatste tijd merk ik dat er een vervlakking optreedt in de berichtgeving. Het wordt steeds moeilijker om een geschikt bericht te vinden. En als er al een opmerkelijk bericht gevonden is, dan heb ik er niet meteen iets mee. Je moet toch ook een zekere inspiratie hebben om te kunnen schrijven. Vandaag heb ik meer dan een uur gezocht naar een bericht dat mij aanspreekt. Ik heb het niet gevonden. Nu kun je zeggen: dan schrijf je toch een keer niets. Maar dat mag niet van mezelf. Ik heb beloofd elke dag een reactie te geven en dat wil ik dit hele jaar volhouden. Daarom moet er ook vandaag weer een bericht komen. Tenslotte neem ik dan toch maar het bericht dat jachthonden een jager hebben neergeschoten. Dat was natuurlijk een ongelukje. Het geweer was tegen een hek gezet en een van de honden sprong er tegenaan. Het geweer ging af en trof de jager in zijn been. Nou en? Eigen schuld, moet hij maar niet gaan jagen en zeker niet een dag voor het jachtseizoen wordt geopend. Maar wat moet dan de conclusie zijn? Neem nooit meer je hond mee als je gaat jagen? Zet je geweer niet tegen een hek? Raap geen fazant op? Alles is mogelijk. Ik voel me ongeveer net als de journalist die het verhaaltje in de krant zette. ‘Nou dan schrijven we dit er maar in’, zal hij gedacht hebben. Ook hij moet elke dag weer iets zien te vinden, de mensen accepteren geen krant zonder berichten. Is er nog iets gebeurd vandaag? Rampen hebben we al, oorlogen ook, roddel en achterklep is ook gedaan, is er nog iets opmerkelijks te melden? Ja en waar ga je dan zoeken? Op internet of bij collega’s van concurrerende bladen en ja hoor daar staat het: honden beschieten man. Dit bericht is bij alle kranten te vinden, iedereen schrijft het van elkaar over. We lijden allemaal onder dezelfde malaise: er moet iets worden gepubliceerd. Nog twee maanden dan is mijn termijn om. Ik denk dat ik dan overga op een ander systeem. Ik ga pas schrijven als er wat te schrijven is. Maar ja, zullen de lezers daarop blijven wachten? Ik vind schrijven te leuk om ermee te stoppen, dus morgen weer meer.

Publiek bepaalt zelf toegangsprijs theater

Bezoekers van een voorstelling van flamencogroep Maria Juncal op 7 november in het Eindhovense Parktheater mogen na afloop zelf bepalen wat ze voor het kaartje willen betalen. Dat lijkt een goed idee, maar of het werkt is de vraag. Natuurlijk wil het theater niet met verlies werken. Normaal gesproken kost een kaartje €30 en dat vinden veel mensen teveel en dus blijven ze thuis. Bij een volle zaal mag er gemiddeld wat minder worden betaald en daar gokt de organisatie nu op. Meer mensen die iets minder betalen levert uiteindelijk toch meer op dan werken met dure kaartjes voor minder mensen. Als het systeem aanslaat zal het vaker worden gedaan. Kijk en dat lijkt me nu niet zo slim, want twee dingen gaan een rol spelen op den duur: de mens is snel gewend aan lagere prijzen en zal daardoor steeds minder gaan betalen en ten tweede is de mens altijd op eigen voordeel uit en zal dus proberen helemaal niet te betalen. Eenmalig kan de actie werken, maar verder zie ik er weinig in. Stel je voor dat we dat met alles gaan doen. Bepaal zelf de prijs voor uw auto of voor uw boodschappen of voor uw tandarts, dat gaat dus niet. Probeer maar eens over de prijs te onderhandelen in een winkel of op de markt, daar zijn de meeste winkeliers niet van gediend. Ik doe het wel eens in een winkel, dan bied ik een prijs aan voor een product. Meestal word ik aangekeken of ik een oneervol voorstel doe, maar we leven in een vrij land, je mag bieden op een product en de verkoper kan dan ja of nee zeggen. Andersom geldt dat ook, we kunnen ja of nee zeggen tegen de vastgestelde prijs. Het helemaal loslaten van de prijzen en rekenen op de goodwill van de mens lijkt me fataal. Daar kun je niet van leven, denk ik. Daarom is dit een opmerkelijk initiatief van het Parktheater. Ben benieuwd of we nog gaan horen hoe het is afgelopen, met de inkomsten bedoel ik. In elk geval heeft de voorstelling op deze manier al meer dan normale belangstelling gekregen van de pers. Want laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit gehoord van flamencogroep Maria Juncal?

Politie neemt sleep met Turkse tekst in beslag

De luchtvaartpolitie in Hilversum heeft zaterdagmiddag een sleep met daarop een Turkse tekst in beslag genomen. Ik dacht eerst dat het om een sleep van een bruidsjurk ging, maar al snel ontdekte ik dat het de sleep achter een vliegtuig betrof, een reclameboodschap. Er stonden maar twee woorden op de sleep, maar kennelijk hadden die zoveel invloed, dat de politie in actie kwam. De woorden zouden beledigend zijn. Er stond iets op dat martelaren niet sterven, of dat overledenen niet kunnen sterven. Wie er achter de boodschap zit en waarom het vliegtuig boven verschillende steden heeft gevlogen is niet bekend. De sleep is in beslag genomen en onderzoek volgt. Woorden hebben kracht en daarom is het belangrijk wat we uitspreken. Uitspraken die overeenkomen met Gods wil en met Gods waarheid hebben dezelfde kracht als wanneer God ze zou uitspreken. Veel gelovigen beseffen deze kracht niet. Er is geloof voor nodig om ze uit te spreken en geloof om de uitkomst te verwachten. Jezus sprak voor zijn dood uit dat hij na drie dagen zou opstaan, daar is geloof voor nodig. We mogen alles uitspreken wat God ons heeft aangereikt in Christus. Dat we eeuwig leven hebben, dat we niet sterven maar leven, dat God in al onze behoeften rijkelijk zal voorzien, dat de duivelse machten ons niet zullen overweldigen, dat we met God over een muur kunnen springen, dat we tegen bergen kunnen spreken en ze zullen zich verplaatsen, dat zieken zullen genezen, dat demonen worden uitgeworpen, dat we leven en overvloed krijgen, enz. Er is zoveel wat we kunnen uitspreken en ontvangen in geloof, de bijbel staat er vol van. En toch komen we vaak niet verder dan: ik maak me zorgen, ik voel me niet zo lekker, ik denk niet dat het nog zal gebeuren, ik weet het niet meer. De waarheid maakt ons vrij van angst en ongeloof. Dit moeten we kennelijk heel vaak horen voor we het werkelijk geloven en ontvangen. Misschien moeten we eens een vliegtuig de lucht insturen met de tekst: GELOOF GOD!

Invloed zomertijd op slaapritme groter dan gedacht

De invloed van de zomertijd op het slaapritme is groter dan gedacht. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen (RuG) en de Ludwig-Maximilians-Universität in München. Vandaag gaat de wintertijd weer in. De klok wordt een uur teruggezet en de dag begint vanaf morgen dus een uur later. Deze verandering van tijd heeft gevolgen voor ons gedrag. We worden immers gedwongen eraan mee te doen. Je kan moeilijk een uur te vroeg op je werk verschijnen of een uur te vroeg weer naar huis gaan. Nu hebben we als mensen ook een biologische klok die is afgestemd op de zon. Deze biologische klok zorgt ervoor dat je slaap krijgt en naar bed wil, of dat je honger krijgt en gaat eten. Biologische klokken passen zich nauwelijks aan, want de zonnestand gaat niet een uur voor- of achteruit. In de zomer hebben avondmensen dus een uur later slaap dan de klok aangeeft. Dat betekent dat ze per nacht een uur korter slapen met alle gevolgen van dien. Nu de wintertijd ingaat wordt dat probleem weer opgelost, maar over een half jaar begint de ellende opnieuw. Er gaan al stemmen op om dat geschuif met de tijd te stoppen. Het levert nauwelijks voordelen op en zeker nadelen. Wie bepaalt zoiets eigenlijk? Mijn idee zou zijn om alle klokken niet een uur, maar een half uur terug te zetten en er dan voor eeuwig af te blijven. Dan zitten we tussen zomer- en wintertijd in en dat levert een gemiddelde op waarmee te leven is. Maar ja, mijn mening wordt in deze niet gevraagd en die van u ook niet, dus gaan we maar weer braaf aan onze klokken draaien. Ik ben benieuwd wat mijn biologische klok nu gaat doen. Zal ik een uur eerder naar bed gaan en betekent dat dan dat ik al om 4 uur opsta in plaats van om 5 uur? Betekent het ook dat mijn kat een uur eerder naar buiten wil omdat het voor zijn gevoel een uur later is? Ook zo’n mooi discussiepunt: wordt het nu vroeger of later als je de klok een uur terug zet? Een ding is zeker, we hebben vannacht een uurtje langer en dat is dan ook het enige voordeel dat ik zie, hoewel dat voor mijn biologische klok weer een nadeel is. En we worden met zijn allen weer een uurtje jonger natuurlijk.

Altijd zon in ronddraaiend huis

Cees Tadema heeft binnenkort altijd het zonnetje in huis. De Leeuwarder bouwondernemer laat aan de Elsweg in het Friese Noordwolde een drijvend huis in een soort vijver bouwen dat automatisch met de zon meedraait. Althans dat is de bedoeling, want het huis is nog niet klaar. Het is een leuk idee, maar voor rijtjeshuizen onuitvoerbaar, het gaat hier dan ook over een recreatiewoning. Het huis drijft en is bevestigd aan een as, waardoor het met de zon mee te draaien is. Dat zal voorlopig met de hand moeten gebeuren, net als bij een molen, maar op den duur moet het ook elektrisch kunnen. Het heeft wel iets vind ik, altijd de zon in huis. Ben benieuwd of het terras buiten ook meedraait, want dat lijkt me nog leuker. Bij dit bericht moet ik denken aan mijn eigen ‘huis’, mijn leven. Waar staat dat op gericht? De bijbel roept ons op om altijd gericht te zijn op Jezus. Dat betekent meedraaien als de omstandigheden veranderen. Je moet het zelf doen, het gaat niet automatisch. Maar met je blik in de juiste richting haal je wel het maximale uit een dag. Zo’n huis dwingt je om steeds op de zon te letten en dat is bij een christen ook de bedoeling, steeds op Jezus letten. Wat heeft Hij gezegd over mijn situatie, wat mag ik verwachten? Bewust leven met je ogen op het Licht gericht, maakt je succesvol. Je wandelt in het licht en ontvangt daar alle zegen van.

Belgische politie vindt dikke laborante ongeschikt

Een vrouw die bij de Belgische politie heeft gesolliciteerd als laborante, is afgewezen omdat ze te dik is. Dit schrijft De Morgen maandag. De vrouw is 1.64 meter en weegt 83 kilo. Een ideaal gewicht voor deze vrouw zou zo tussen de 60 en 70 kilo liggen. Ze is dus een kleine 15 kilo te zwaar. Maar ja, haar lengte is van dien aard dat die 15 kilo niet makkelijk te verbergen zijn. Toch vind ik dat dat geen reden van ontslag mag zijn. Nu is ze niet echt ontslagen, maar niet aangenomen, maar het effect is gelijk, ze krijgt de baan niet. De redenering van de politie is niet dat ze in het laboratorium makkelijker tegen iets kan aanbotsen, waardoor allerlei chemische processen uit de hand kunnen lopen, nee, ze redeneren dat je met overgewicht niet fit genoeg bent om je werk te doen. Van de politie is bekend dat ze hun conditie op peil houden door te sporten op het werk, hoewel daar de laatste jaren ook de klad in lijkt te komen. Van een agent wordt verwacht dat hij of zij in staat moet zijn een korte achtervolging uit te voeren om een vluchtende verdachte te overmeesteren. Maar dat er in noodgevallen ook laboranten worden opgeroepen, lijkt me hoogst onwaarschijnlijk. Zij houden zich bezig met rustig onderzoek. Als pleister op de wonde heeft de Belgische politie de vrouw aangeraden eerst af te vallen en dan maar opnieuw te solliciteren. Daarmee geven ze dus rechtstreeks aan, dat ze niet twijfelen aan de kwaliteiten van de vrouw. Het maakt het discriminerende effect alleen maar groter. Een ding moet je deze Belgische dienders nageven, ze handelen misschien niet zo slim, maar ze zijn wel eerlijk.

Brandweer bevrijdt kleuter van verkeerskegel

Een driejarig Brits jongetje dat maandag een verkeerskegel op zijn hoofd heeft gezet, omdat hij op Harry Potter wilde lijken, moest door de brandweer worden bevrijd van zijn 'hoed'. Ja, soms denk je dat iets kan en dan loopt het toch niet goed af. Dit Britse jongetje kreeg wel een erg nare verjaardag op deze manier. Hij heeft uren vastgezeten met zijn hoofd in een verkeerskegel voordat de brandweer hem los kreeg. Jongetjes van drie jaar hebben nog weinig ervaring en veel fantasie. Ze zijn vaak impulsief in hun daden en we nemen ook deze daarom niets kwalijk. Hij wilde op Harry Potter lijken met zijn heksenhoed en dacht een mooie hoed gevonden te hebben. Ik weet niet of zijn neus er krom van is gaan staan, maar het ding zat kennelijk strak op zijn hoofd. Zelfs de ouders kregen hem met zeep niet meer los. Wat zal de jongen gehuild hebben, stel ik me voor. Ik ben wel benieuwd of de ontwerpers van deze kegels nu iets aan het model gaan veranderen, meer in de richting van een Chinese hoed bijvoorbeeld. Die staat wat breder uit en zakt niet helemaal over je hoofd. Voor de brandweer was het denk ik een leuke afwisseling, ze konden wat knipgereedschap gebruiken en er was geen acuut gevaar, dus leuk werk. Ach, dit kleine leed verdient af en toe ook aandacht. Morgen is iedereen het weer vergeten, behalve het ventje zelf. Waarschijnlijk zet die nooit meer iets op zijn hoofd, geen pet, geen muts, geen hoed, misschien alleen een brandweerhelm. Want je bevrijder moet je eren, ja toch?

Chocola wegdenken maakt dik

Als je probeert helemaal niet meer aan chocola te denken, kun je juist dikker worden. Psychologen hebben ontdekt dat mensen die proberen om chocola uit hun gedachten te bannen, bijna vijftig procent meer chocola eten dan normaal. O, wat hou ik van dit soort onderzoeken! Leuk, leuk, leuk. De test ging als volgt: Maak twee groepen en laat de ene groep over chocola praten met elkaar en verbied de andere groep er zelfs maar aan te denken. Dat vind ik op zich al een leuke opdracht: probeer 5 minuten lang niet aan chocola te denken. Ik denk niet aan chocola, ik denk niet aan chocola, ik denk niet aan chocola en dat 5 minuten lang. Het gevolg is voorspelbaar: deze groep dacht 5 minuten lang constant aan iets waaraan ze niet mochten denken. Dan volgde de ultieme afronding: de deelnemers werden naar een tafel met twee soorten chocolade geleid. Ze mochten kiezen en eten. De deelnemers dachten dat de soort belangrijk was, maar het ging om de hoeveelheid en wat bleek? De praters over chocola namen 5 stukjes om op te eten, maar degenen die er niet aan hadden mogen denken aten er wel 8 of 9. Daarmee is wetenschappelijk aangetoond dat iets verbieden een averechtse uitwerking heeft. We wisten het toch allemaal al lang. Wij mochten thuis niet aan de snoepjes zitten, dus regelmatig vroeg mijn moeder: ‘Wie heeft er aan de snoepjes gezeten?’ Op onverklaarbare manier was steeds het blikje met snoep leger dan verwacht. Alles wat niet mag wordt juist aantrekkelijk. In de bijbel staat te lezen dat door de wet de zonde toeneemt. Daarom verbaast het me steeds weer dat in zoveel kerken de 10 geboden wekelijks worden ingeprent. Gij zult niet .., gij zult niet .. en gij zult niet. Het gevolg is dat er wordt gepredikt dat de mens toch zo slecht is en geneigd tot alle kwaad. Ja, dat is dan ook geen wonder. Het evangelie is niet dat je overal af moet blijven, maar juist dat alles nu beschikbaar is. Eindelijk heb je de vrijheid terug om zelf te kiezen. Alles is geoorloofd zegt de bijbel, maar niet alles is nuttig. Beslis zelf. Heerlijk evangelie van vrijheid. Weg met alle verboden, die doen het kwaad alleen maar toenemen. De enige voorwaarde om van die vrijheid gebruik te maken is een nieuwe geest in je binnenste.

Ansicht Japanse soldaat arriveert na 64 jaar

Een ansichtkaart van een Japanse soldaat die in de Tweede Wereldoorlog in Birma (Myanmar) was gelegerd, is na 64 jaar eindelijk gearriveerd bij de inmiddels 80-jarige vriend naar wie hij was verstuurd. De zender van de kaart is al in 1944 overleden aan een ziekte, maar de kaart was onderweg. Hij bleef lange tijd liggen, werd gevonden en meegenomen en bleef weer liggen. Na enkele werelddelen doorreisd te hebben is de kaart nu na bijna 70 jaar aangekomen op de plaats van bestemming. Als de kaart kon spreken zou hij veel te vertellen hebben. Over het lange wachten, terwijl er zo’n belangrijke boodschap op stond voor iemand die nog leefde, hoelang nog? Uiteindelijk heeft de afzender zijn doel bereikt. Zijn vriend heeft de kaart met zijn persoonlijke bericht ontvangen. Ze zullen elkaar hier op aarde niet meer ontmoeten, maar misschien wel in de hemel. Ik moet bij dit verhaal denken aan de bijbel, die ook een soort persoonlijke kaart is aan een geaddresseerde vriend. Ook dat bericht blijft soms jarenlang op de plank liggen omdat iemand vergeet het door te geven. Als het maar niet te laat is voor degene die het nieuws moet krijgen. De woorden van de bijbel bevatten eeuwig leven voor degene die ze ontvangt. Daarom is het zo jammer als deze persoonlijke post niet op tijd wordt bezorgd. Misschien ligt er wel een boodschap voor iemand anders bij jou thuis te wachten. Denk er dan nog eens aan en lever hem als het kan persoonlijk af.

Chinees van 106 trouwt met 81-jarige

De 106-jarige Pan Xiting en de 81-jarige Chen Adi zijn vrijdag na acht jaar verkering in de Chinese havenstad Wenzhou met elkaar in het huwelijk getreden. Dat heeft het Chinese staatspersbureau Xinhua zaterdag gemeld. Op vele manieren een opmerkelijk huwelijk. Allereerst de leeftijd van de bruidegom. Op 106-jarige leeftijd nog trouwen geeft blijk van een optimistische kijk op de toekomst. Ten tweede het leeftijdverschil. Een bruid kiezen die 25 jaar jonger is dan de bruidegom is op zijn minst niet gebruikelijk. Ten derde de ouderdom van beide geliefden. Na acht jaar verkering dan eindelijk de grote stap gewaagd. Letterlijk tot de dood hen zal scheiden. We verwachten dat dat geen jaren gaat duren, maar zeker weet je dat nooit. Wat kun je nog zeggen van zo’n huwelijk? Waarom hebben ze het gesloten? Wat is het voordeel? Als je al acht jaar verkering hebt moet er een reden zijn om op 106 jarige leeftijd toch nog te trouwen. Kinderen kunnen het niet zijn en ook niet de levensverwachting. Willen ze in het grote boek worden opgenomen met records of is hier sprake van echte liefde? In elk geval laat het zien dat je nooit te oud bent om te trouwen en dat er toch in ieder mens een verlangen is om niet alleen te zijn. We zijn geschapen voor relatie en gedijen het best in een omgeving van liefde. Wat dat betreft hebben ze het goed gedaan.

Lange mensen zijn gelukkiger

Lange mensen voelen zich geestelijk en lichamelijk gezonder dan mensen die klein van stuk zijn. Dat blijkt uit een onderzoek onder bijna 15.000 Engelsen. De gemiddelde lengte is voor vrouwen 161 cm en voor mannen 175 cm. Als je daar als man of vrouw meer dan 10 cm onder zit heeft dat een negatieve uitwerking op je gevoel van geluk. Ik kan me dat goed voorstellen, want dan zit alles net te hoog, de lichtknopjes, de trapleuning, het aanrecht, de toiletbril en noem het maar op. Die zaken zitten nu eenmaal op gemiddelde hoogte, net als de hoogte van stoelen en bureaus. Alles heeft een vaste maat. Toonbanken in winkels en loketten van kantoren, allemaal frustratiepunten. Nu willen de onderzoekers voorstellen om kinderen waarbij de groei wat achterblijft groeipillen te vertrekken, zodat ze minstens de gemiddelde lengte bereiken. Dat vind ik persoonlijk een heel domme oplossing, want door al dat groeien gaat de gemiddelde lengte ook omhoog en dan moet je al die te lage lichtknopjes en trapleuningen en toiletbrillen en loketten weer gaan verhogen. Dat schiet ook niet op. Mijn idee is dat mensen onder het gemiddelde eens meer moeten genieten van de voordelen: je kunt makkelijker je veters knopen, iets van de grond rapen, onder een loket doorlopen, je hond aaien, verstoppertje spelen, zeggen dat je jonger bent, kleinere maten kopen (voordeel), de vloer vegen en stofzuigen (bijna alle stelen zijn te kort), kortom reden genoeg om vrolijk te zijn. Nee, gelukkig word je niet van je lengte, ongelukkig ook niet meestal. Als het maar ongeveer 10 cm scheelt met het gemiddelde zal het nog wel gaan. Het wordt pas echt een probleem als je daar 30 cm onder of boven begint te komen, lijkt me. Maar ja, ik ben 187 cm en heb dus helemaal niet te klagen, gelukkig.

Kat overleeft twintig minuten in draaiende wasmachine

Een katje van tien weken oud kwam in het Engelse County Durham levend uit de wasmachine. De 11-jarige dochter des huizes ontdekte dat haar huisdier in het apparaat zat opgesloten, poes Molly had toen al twintig minuten meegedraaid met de was. Een kat heeft zeven levens is mij vroeger verteld en ook dat een kat altijd op zijn pootjes terecht komt. Dat kun je letterlijk nemen of figuurlijk, maar vaak klopt het wel. Soms ook niet, want dan vind ik een platgereden exemplaar langs de weg, maar misschien was dat dan het einde van het zevende leven. Deze jonge kat heeft het in elk geval overleefd. Wat schade aan de ogen en de ademhaling niet helemaal jofel, maar dat is allemaal weer goed gekomen. En als extraatje een glanzend schoon velletje. Wij hebben ook een kat en we hebben al heel wat stunts met het beest beleefd. Hij is er niet helemaal ongeschonden uitgekomen, maar knort nog steeds van genoegen als hij bij me op schoot kruipt. Ik heb mijn kat geërfd en ik zit er eigenlijk mee opgescheept, maar toch ga je van zo’n beestje houden. We begrijpen elkaar, heb ik het gevoel. We communiceren ook met elkaar. Als hij zegt: baas, ik wil nu naar buiten, dan zeg ik: OK loop dan maar mee. En zo kletsen we wat met elkaar en vinden we elkaar aardig. Behalve als hij midden in de nacht bij mijn bed staat te klieren en net zolang tegen de bedrand krabt tot ik eruit stap. Dan loop ik naar de deur om die open te doen, maar dan is hij naar de keuken gegaan om eerst te ontbijten. Dan sta ik daar bij die deur te wachten en denk: hoe lang nog? Maar ja, katten kunnen wel twintig jaar oud worden en hij is pas op de helft. Volgens mij zijn katten uitgevonden om mensen geduld te leren, als je er eenmaal een hebt, kom je er de eerste twintig jaar niet meer van af. Zelfs in de wasmachine draait hij gewoon zijn rondjes mee en komt er weer lachend uit. Wat een beest.

‘Vloeken doet goed’

Regelmatig vloeken doet goed, in ieder geval voor personeel op de werkplek. Tot deze conclusie komen onderzoekers van de universiteit East Anglia in het Britse Norwich. Het gebruiken van krachttermen kan de stress van de werkdruk verminderen. Het lucht op zogezegd. Toch wordt meteen aangeraden het niet te doen in het bijzijn van bezoekers of klanten. Nou, dat vind ik dus heel erg raar, om het maar eens netjes te zeggen. Iets wat goed is toch beter niet doen, klinkt onlogisch. Dat is het ook. Vloeken is gebrek aan woorden. Het is een uiting van frustratie en onmacht. Het vertelt iets over je binnenste, daar is geen rust. Je vindt ook geen rust door te vloeken, dat geeft alleen maar meer ellende, want je verbindt jezelf met het negatieve en het kwade. Mensen zonder God hebben geen rust en geen vrede in hun binnenste. Voor hen kan het vloeken een oplossing lijken, maar er is een veel betere. Ga je innerlijke rust zoeken bij God. Hij roept op naar Hem toe te komen om rust te vinden. Door Hem te kennen kom je tot rust. Echte rust, vloeken is dan niet meer nodig en zal zelfs helemaal verdwijnen. Wie de innerlijke rust van God kent weet waarover ik het heb. Dan kunnen er spanningen rondom je zijn, maar ze deren je niet, want je kent God. Hij zal uitkomst geven en voor een oplossing zorgen. Vloeken is geen uiting van rust maar van onrust. Daarom vind ik het jammer dat de Britse deskundigen met deze conclusie (haast een advies) zijn gekomen. Iemand in elkaar slaan kan ook opluchten en spanning verminderen, maar de uiteindelijke uitwerking is rampzalig. Iets wat fout is kan nooit goed zijn. Vloeken is fout. Gods innerlijke rust en vrede zijn goed. Ze zijn voor iedereen beschikbaar en ik kan het weten, want ik heb vroeger meer gevloekt dan gesproken, maar toen God in mijn leven rust bracht is het vloeken gestopt. Nu heb ik vrede en rust, al jaren lang en het gaat nooit meer over, want de bron van rust, de vredevorst, leeft in mij.

Gps stuurt automobiliste naar Siberië

Een gps heeft een vrouw die naar het West-Duitse dorpje Nachrodt wilde, richting Siberië gestuurd. Van Duitsland naar Siberië, dat is een heel eind, daar zou je toch achter moeten komen. De brave mevrouw deed simpel wat haar gps vertelde en belandde uiteindelijk in een bos in het Sauerland. Daar bleef haar auto steken en liep ze vast. Leuke dingen die gps-jes. Ik heb er zelf ook een en af en toe word je het bos in gestuurd. Dan weet het ding gewoon niet wat hij zegt. Meestal gaat het goed, maar soms niet. Het blijft een apparaat, er kunnen fouten optreden. Net als mijn computer, meestal doet hij het goed, maar soms loopt hij vast en moet ik hem gewoon uitzetten. Apparaten zijn hulpmiddelen, je kunt er niet op blindvaren. Daarom hebben we allemaal ook ogen en oren en verstand meegekregen. Als je in een bos wordt gestuurd en je bent niet meer op verharde wegen, dan zouden alle lichten toch op rood moeten springen. Je zou moeten nagaan of je nog wel op de goede weg bent. De vrouw had gelukkig ook een telefoon en belde naar de politie. Toen ze haar coördinaten doorgaf, bleek ze in Siberië te zitten volgens het apparaat. Uiteindelijk is de vrouw toch teruggevonden en op het juiste spoor teruggezet. Het lijkt wel een mensenleven. Daarin kan je soms ook vastlopen en om hulp roepen. Gelukkig is er altijd wel iemand die de goede weg nog weet. Mijn tip is: blijf zelf goed opletten, ga niet domweg een ander achterna en zorg altijd dat je telefoon volle batterijen heeft.

Sinterklaas niet welkom in kerk Malden

Sinterklaas is dit jaar niet welkom in de kerk in het Gelderse Malden. De pastoor van het Heilige Antonius Abt wil niet meewerken aan het sinterklaasfeest. Dat is me wat daar in Malden. Al meer dan 30 jaar is de Sint welkom in de kerk waar meer dan 800 kinderen uit het dorp de middag van het jaar beleven en nu mag het niet meer van meneer pastoor. De reden zou zijn, dat de kinderen gevaar lopen. Ik denk meteen aan de zak of de roe van zwarte Piet, maar nee, het zijn de oude kerkbanken die voor het gevaar zorgen. Stel je voor dat een kind uit de bank valt en zich bezeert, stel je voor dat zo’n oud bankje het begeeft onder het kindergejoel, stel je voor dat een kind splinters in zijn zitvlak vindt, wat dan? Kan dan de kerk worden aangeklaagd? Nu schijnt er ook een kerkorde te bestaan die de kerk uitsluitend in gebruik geeft aan liturgische vieringen, gebed en toeristen. Allemaal heel voorzichtige mensen natuurlijk die vast niet joelen en schreeuwen en duiken naar pepernoten. De pastoor heeft per brief zijn standpunt meegedeeld en wil er verder niet over praten. Volgens mij maak je zo bij Sinterklaas een slechte beurt. Deze kindervriend is immers zelf een goedheilig man van de kerk en laat zich met zijn kinderen niet zomaar de kerk uit zetten. Het zal me niets verbazen als de pastoor van Malden mee moet in de zak van zwarte Piet. Net goed, dan kan hij een jaar lang nadenken over zijn kindonvriendelijke houding. De kerk moet juist openstaan voor kinderen. Wat een flauwe smoes om de banken de schuld te geven. De pastoor houdt gewoon niet van kinderen in de kerk, behalve als ze heel devoot in een wit kleed een kaars naar voren dragen, dat mag wel. Nou Sinterklaas, roep deze man maar flink tot de orde zou ik zeggen en dit jaar geen cadeau voor meneer pastoor.

Uitvaartverzekering voor paarden

Bezitters van paarden kunnen sinds kort een uitvaartverzekering voor hun dier afsluiten. Steeds meer mensen gaan hun dieren behandelen alsof het mensen zijn. Mijn vader was boer en als vroeger een dier was doodgegaan kwam de Gekro en haalde het dier op om het vervolgens te vernietigen. Dat kan nog steeds en kost niet veel. Voor minder dan een tientje word je beest netjes opgeruimd. Dus wat te denken van een uitvaartverzekering voor paarden? Wie a zegt gaat ook b zeggen, dus na de verzekering komt zeker de uitvaart, misschien wel met een kerkdienst en sprekers om te vertellen hoe lief het beest is geweest en hoe geweldig het was op zijn rug rond te rijden of hoe mooi hij de kar kon trekken. Want dieren zijn precies als mensen, zei meneer de Uil, maar dat was een fabeltje. Dieren zijn dieren en mensen zijn mensen, ook al wordt er tegenwoordig gedacht dat mensen ook dieren zijn. Maar volgens mij is er nog nooit echt beweerd dat dieren ook mensen zijn. Laten we ze dan ook niet als mensen behandelen. Ik las van de week dat veel honden en katten te dik zijn omdat ze aan tafel met de mensen mee-eten. Er gaat iets mis met onze dierenliefde. Wegens gebrek aan mensenliefde knuffelen of voederen we onze dieren dood en geven ze vervolgens een stijlvolle begrafenis of crematie. Met muziek op de achtergrond en nu dus een heuse verzekering. Het zal me niets verbazen als we straks ook een uitvaartverzekering voor auto’s krijgen, om ze na hun diensttijd gepast naar het autokerkhof te kunnen begeleiden. Zal het ooit weer normaal worden?

Dure sportschoen niet beter

Goedkope sportschoenen beschermen de voeten even goed als de duurdere exemplaren. Dat blijkt uit Brits onderzoek. Vroeger leerden we dat goedkoop duurkoop betekent. Je kan dat op twee manieren uitleggen, maar het komt er op neer dat je voor kwaliteit moet betalen. Wie goedkoop koopt moet eerder vervangen en is uiteindelijk ook duur uit. Het onderzoek heeft uitgewezen dat de werking van de goedkope schoen niet slechter is dan die van een dure. Ondersteunende functie en vering bijvoorbeeld zijn bij goedkope schoenen ook goed en soms zelfs beter dan bij de duurdere. Wat in het onderzoek niet is gemeten is de slijtvastheid, dus hoe lang ze meegaan. Vaak zie je toch dat de betere materialen niet alleen duurder maken, maar ook langer meegaan. Wat heb je aan een goede steun in je goedkope schoen als na een maand of twee de zolen loslaten? De vraag is of mensen die sportschoenen kopen zich deze dingen afvragen. Zeker bij jonge mensen spelen merknaam en vorm ook een heel grote rol. Zelf kies ik altijd voor de aller-goedkoopste die ik vinden kan. Ik heb nu een paar sportschoenen van ongeveer 6 euro. Ze zien er leuk uit, zitten goed en hoeven maar een uurtje per maand uit de kast. Ik ben blij dat het onderzoek uitwijst dat mijn schoenen best zijn, maar dat maakt me helemaal niets uit, want ik vind elke euro aan een sportschoen besteed verkeerd besteed. We kunnen namelijk ook sporten op blote voeten. Dat is het lekkerst en de voet gaat dan vanzelf een dikkere zool vormen. Nadeel daarvan is dat er wel eens een vuiltje van een ander wordt meegepakt en er wratten of eczeem kan ontstaan, maar ja, komt dat nu omdat we het niet meer gewend zijn en we dus ook geen weerstand meer hebben, of omdat de wereld echt veel vuiler is geworden? Hoe het ook zij, de sportschoen is er in alle maten, prijzen en uitvoeringen en ze helpen tegen wratten en huidirritaties allemaal even goed. Nu nog iets bedenken tegen de zweetlucht die uit veel schoenen opstijgt als we de veters weer losmaken. Ergens gaat er nog iets niet goed met de afwatering en ontluchting, maar de vering en ondersteuning zijn prima. De sportschoenen zijn er, nu alleen nog een leuke sport zien te vinden. Denksport zonder schoenen, dat is wel iets voor mij. Toch jammer dan van die 6 euro.

Indiër overleeft 'intelligentietransfusie' niet

Een Indiase jongen heeft de wens van zijn ouders om zijn oudere broer slimmer te maken niet overleefd. Door bloed over te hevelen van de ene naar de andere zoon hoopten de ouders een intelligentietransfusie uit te voeren. De moeder had in een droom van een goeroe hiertoe de opdracht gekregen. Het gevolg is dat de ene zoon is overleden terwijl de andere nog vecht voor zijn leven. Wat een drama in dat gezin. De ouders zijn nu aangeklaagd voor moord en verliezen baan en inkomen. Weer een gezin ontwricht en stuk gemaakt. Wat bezielt mensen toch om zich te laten leiden door vage dromen. De ouders zijn beiden arts en weten toch dat intelligentie niet overdraagbaar is door bloed uit te wisselen? Ze weten toch ook dat je niet zomaar bloed van de ene mens aan de andere kan geven? Ze waren kennelijk verblind in hun denken, zo vol van hun wens dat ze de werkelijkheidszin verloren, met desastreuze gevolgen. De belangrijkste vraag is: door wie laat je je leiden in het leven? Heb je een bron die betrouwbaar is? Aan de vruchten ken je de boom. Achteraf praten is makkelijk, maar ik hoop dat door deze gebeurtenissen de ogen opengaan van de duizenden die hun heil ook zoeken bij vage geestelijke bronnen. Alleen de bijbel is betrouwbaar als het gaat om adviezen voor het leven. Het is een betrouwbare bron omdat er een levende God achter staat, die geen mensen vermoordt maar redt. Die niet afbreekt maar opbouwt.

Goedwillende moeder geeft kinderen cannabis

Een Britse lerares die haar eigen kinderen twee jaar lang cannabis heeft gegeven, hoeft vanwege haar goede bedoelingen niet de cel in. Dat is inderdaad heel opmerkelijk. Wat is er aan de hand? De vrouw die zelf cannabis gebruikt, wilde haar kinderen niet blootstellen aan de straatverkopers van het verboden spul en gaf het ze daarom zelf. Het motief was dus liefde voor haar kinderen. De rechtbank bleek hier wel voor open te staan en gaf de vrouw slechts een taakstraf. Ik vind dat heel erg raar, want nu worden niet de daden maar de motieven beoordeeld en bestraft. Als je iemand met de beste bedoelingen verslaafd maakt is het minder erg dan wanneer je dat doet met slechte bedoelingen? Het effect is hetzelfde. Wie zijn kinderen een bank laat beroven omdat er anders misschien onschuldige mensen op straat beroofd zouden worden mag dus op clementie rekenen? Of een pyromaan die zijn kinderen een auto in brand laat steken omdat ze anders misschien een heel blok in de fik kunnen steken wordt daarvoor beloond met een lichtere straf? Waar gaat dit dan nog over? Goed is goed en fout is fout. Wie steelt is een dief en wie cannabis uitdeelt is in overtreding, of ben ik nu de weg kwijt? Zijn we op het punt aangekomen dat recht krom wordt genoemd en krom recht? Dan is het met het denken van de mens treurig gesteld. Dat betekent immers dat er al zoveel krom gedacht is, dat we niet meer in staat zijn recht te denken. Daar worden we in de bijbel voor gewaarschuwd (lees Romeinen hoofdstuk 1 maar eens goed door). Als er een straf staat op het uitdelen en gebruiken van cannabis moet die straf worden gegeven, anders wek je minstens de indruk dat de rechtspraak afhankelijk is van het inschattingsvermogen van de rechter en hoe krom is dat dan? Bovendien heeft deze moeder als lerares ook een voorbeeldfunctie en dat zie ik in het vonnis helemaal niet terug. Kortom ik kan er geen touw aan vastknopen, misschien maar goed dat ik geen rechter ben.

Vrouw doet theorie-examen voor moeder

Een 19-jarige vrouw uit Duiven is aangehouden, nadat zij geprobeerd had een theorie-examen voor het rijbewijs af te leggen op naam van haar moeder. De examinatoren geloofden niet dat ze een facelift had ondergaan en pas naar de kapper was geweest. Uiteindelijk is de politie ingeschakeld en heeft ze bekend. Een ander helpen wordt tot de goede daden gerekend, maar kennelijk zijn er ook grenzen. Ik herinner me uit mijn schooltijd dat ik examenopdrachten voor mijn toen nog aanstaande vrouw heb gemaakt. Zij was ziek en kon het zelf niet op tijd afkrijgen. Zij vertelde hoe het moest en ik maakte haar opdrachten af. Ze haalde een ruime voldoende, maar toen ze later vertelde hoe de vork in de steel zat, werd het haar zeer kwalijk genomen. Ik vond het helpen, omdat ik wist dat zij het beter kon dan ik. Maar ja, mijn mening werd in deze niet gevraagd. Het zijn liefdedaden, niet bedoeld om te bedriegen, maar om te helpen. Natuurlijk moet je zelf naar het examen, dat kan een ander niet doen. Ergens passeer je een grens, maar die is niet altijd duidelijk te trekken. Wanneer wordt liefde bedrog? God heeft onze plaats ingenomen in het proces over ons leven. De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem, zegt de Bijbel. Is dat liefde of bedrog? Geen bedrog maar liefde in dit geval, want God zelf was ook de rechter. Hij was op de hoogte en het droeg zijn goedkeuring. Soms kun je dingen niet zelf en heb je de hulp van anderen nodig. Het wordt pas een probleem als daarmee de rechtvaardigheid geweld wordt aangedaan.

Jones levert Olympische medailles in

De gevallen sprintdiva Marion Jones heeft afstand gedaan van de vijf Olympische medailles, die ze won tijdens de Spelen van Sydney in 2000. Marion Jones was de sensatie van 2000. Drie gouden medailles op de sprintnummers en nog twee van een andere kleur maakten haar legendarisch. Ze heeft nu toegegeven dat ze niet eerlijk aan haar titels is gekomen. Door gebruik te maken van spierversterkers heeft ze de boel bedrogen. Wat mij wel aanspreekt is het feit dat ze nu schoon schip maakt. Je kunt moeilijk de rest van je leven genieten van medailles die je niet eerlijk hebt gewonnen. Bovendien moet je de rest van je leven blijven liegen over de gebruikte middelen. Natuurlijk is het pijnlijk om je fouten te bekennen en ze zal al haar titels en medailles kwijtraken. Ze riskeert zelfs een gevangenisstraf omdat ze onder ede heeft gelogen, maar dat heeft ze er kennelijk voor over om weer eerlijk te kunnen leven. Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten, wisten we vroeger al. Ik heb respect voor mensen die toegeven doping te hebben gebruikt. Ook al moet dat soms onder dwang worden toegegeven. Nog mooier vind ik het als er geen spijt, maar berouw wordt getoond. Bij spijt vind je het alleen maar jammer dat je tegen de lamp bent gelopen, maar bij berouw ben je bereid alles te doen om je fouten te herstellen. Je schaamt je over je gedrag en wil een nieuwe start maken. Dat laatste proef ik bij Marion Jones en dat is te prijzen. Ik vind dat eigenlijk veel indrukwekkender dan al haar titels en medailles.

Dynamo Kiev presteert matig door vrouwen

De magere prestaties van Dynamo Kiev zijn dit seizoen terug te voeren op de invloed van de echtgenotes en vriendinnen van de spelers. Althans, dat is de mening van trainer Josef Sabo. Altijd makkelijk als je iemand de schuld kan geven. Het is een heel oude gewoonte om de schuld van je eigen falen toe te schrijven aan een ander. Adam gaf Eva de schuld, Eva gaf de slang de schuld, uiteindelijk kreeg God de schuld want Hij had alles gemaakt. Dezelfde redenering bestaat nog steeds. Je hoeft het niemand te leren, het gaat vanzelf. Iemand stoot zijn teen aan de tafelpoot en roept meteen: ‘Wie heeft die tafel dan ook hier neergezet?’ Herkenbaar? Ik dacht het wel. En nu geeft de trainer van Dynamo Kiev de vrouwen en vriendinnen de schuld. Zij begrijpen niet hoe zwaar de voetballers het hebben met het uitoefenen van hun vak. Zij stellen thuis eisen aan de mannen, zodat ze vermoeid op hun werk komen. Sommigen hebben al klusjes in huis of in de tuin moeten doen en zelfs worden de mannen ingeschakeld bij het doen van boodschappen of het verzorgen van de kinderen! Dat kan natuurlijk niet. De mannen moeten in de watten worden gelegd door hun vrouwen. Als ze slapen mag niemand nog geluid maken in huis, want dat heeft meteen effect op de volgende wedstrijd. Als vader voetballer tv wil kijken, meestal naar voetbal, mag hij ook niet worden gehinderd door vrouw en kinderen, want dan verliest hij de concentratie. De trainer heeft het goed gezien vindt hij zelf en neemt de mannen mee op trainingskamp. Van alles en iedereen afgezonderd kan de volgende match met vertrouwen tegemoet worden gezien. Ik hoop dat ze winnen, want anders wordt het lastig voor de trainer om een nieuwe schuldige te vinden. Maar het kan natuurlijk altijd aan het veld liggen, of aan de bal, of aan de tegenstander, of aan de scheidsrechter, of aan het weer, of aan het publiek, of aan het bestuur, of aan de sponsor, of aan de competitieleider, of aan eh, eh, ja, eh, nou ja, eh, aan de trainer misschien?

'Vaak vis eten niet gezond'

Meer dan drie keer per week vette vis eten, zoals haring of zalm, is riskant. Een mens krijgt dan te veel dioxine-achtige stoffen binnen. Nou dat weer, denk ik dan. Eerst wordt verteld dat vis eten heel gezond is, goed voor verlaging van het cholesterolgehalte, want de vis bevat goede vetten. Maar nu blijkt dat je meer naar binnen krijgt dan het goede. De zee is vol gifstoffen, waaronder dioxineachtige stoffen. Die zijn er door de mens gedumpt onder het mom dat de oceanen toch groot genoeg zijn. Maar als je de afvoerpijpen van de industrie hun giftige reststoffen ziet dumpen, dan kun je begrijpen dat het water steeds meer wordt vervuild. Schepen lozen vaak hun olie en troep op zee, want in de haven moet je ervoor betalen. De vissen krijgen al deze stoffen weer binnen en zo komen ze terug naar de mens die de veroorzaker is. We spuiten gif op ons fruit tegen insecten en ziektes, we spuiten gif op onze groentes en granen, we lozen gif in de zeeën en oceanen en uiteindelijk klagen we dat het voedsel ongezond is en dat we er ziek van worden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over wat er allemaal met de regen uit de lucht op aarde en zee terugvalt. Zo bezien zijn we bezig onze eigen planeet onleefbaar te maken. We produceren voor de winst, maar uiteindelijk kan het wel eens verlies zijn wat het oplevert. Is er iets aan te doen? Het lijkt haast onmogelijk. Wie kan de chemische industrieën stoppen en wat zijn daarvan de consequenties? Denk je eens in geen brandstoffen meer als benzine en diesel, geen medicijnen meer, geen plastics en andere kunststoffen, geen elektriciteit. Kunnen we nog terug naar de natuur? Ik vrees dat het antwoord nee is. Maar we kunnen wel nadenken over productiemethoden en afvalverwerking. Dat kost geld en dan worden producten duurder. Er zal een mentaliteitsverandering nodig zijn bij producenten en consumenten. Het waarschuwen om niet te vaak vis te eten brengt die verandering niet. Het zal moeten beginnen bij de regeringen. Wetten zullen moeten dwingen tot verandering. Maar zolang landen als China en Amerika, Japan en India niet bereid zijn schoner te produceren, vrees ik dat het dweilen is met de kraan open. Tenzij een nieuwe ziekte de halve wereldbevolking laat sterven, zal de vraag naar meer producten de vraag om minder vervuiling overschreeuwen. De vis wordt nog steeds duur betaald.

Eerste gids voor moslims in de ruimte

Wat een ruimtereis al niet teweeg kan brengen! Wie had daar nu ooit over nagedacht? Hoe moet je als moslim bidden in de ruimte? Hoe moet je je gezicht naar Mekka keren als je er zo snel langs vliegt? Hoe blijft je matje liggen in een omgeving van gewichtloosheid? Hoe houd je de ramadan als de zon niet ondergaat? Kortom, er is door de stichter van de Islam niet goed nagedacht, of hij heeft het over het hoofd gezien, of hij kon niet echt vooruit blikken en heeft dus nooit ‘gezien’ dat de mens ooit de aarde in een ruimtecapsule zou kunnen verlaten. Je staat er niet bij stil, maar het hebben van een godsdienst blijkt wel erg aardegebonden te zijn voor moslims. In de ruimte kun je gewoonweg niet voldoen aan alle eisen en voorschriften die de Islam stelt aan de gelovigen. Je kunt je niet ritueel reinigen, je kunt niet op de juiste manier bidden, je kunt de ramadan niet houden zonder te sterven van honger of de wetten te overtreden, kortom je kunt in de ruimte geen moslim zijn. Dat is raar, moet men in Maleisië gedacht hebben. Zijn we dan toch een beetje achterlijk als het om onze godsdienst gaat? Dat kan natuurlijk niet en dus hebben enkele gelovigen nu een ruimteversie geschreven van de Islam. Zo kun je moslims toch de lucht in schieten zonder dat ze hun geloof verliezen. Leve de vooruitgang. Nu maar hopen dat wat andere achtergebleven regels ook worden aangepast, zodat er ook op de aarde vreedzaam mee te leven valt.

Vriezer- en blikgroenten óók gezond

Groenten uit de vriezer en uit blik bevatten een grote hoeveelheid vitaminen. Net als verse groenten zijn ze dus een goede bron van voedingsstoffen. Wat een opluchting zal dat zijn voor veel mensen. Blikgroente is vaak goedkoper dan verse groente en langer houdbaar omdat ze ingeblikt is. Snel een blikje opentrekken om een maaltijd te bereiden was altijd uit den boze, als je de berichten moest geloven. Alle vitamines zijn eruit, was de reden van de afkeuring. En dat geloofden we dan maar. Ondertussen kochten we naast de blikgroenten dan geregeld ook verse groente om geen vitaminetekort op te lopen. Nu heeft het onderzoek uitgewezen dat blikgroente en diepvriesgroente net zoveel vitamines bevatten als verse groenten. De reden is dat blikgroente snel na de oogst wordt verwerkt, terwijl verse groente wel een paar dagen kan liggen voor het op je bord komt. Nou in elk geval goed nieuws voor de makkelijke kokers. Alleen moeten we ons afvragen of ‘ook gezond’ in de titel wel overeenstemt met de werkelijkheid. Misschien kunnen we beter zeggen dat verse groente minder gezond is dan we vaak denken en dat ze zelfs net zo weinig vitamines bevat als ingeblikt of diepgevroren groente. Mij maakt het verder niet uit, maar voor de eerlijkheid zou dat nog onderzocht kunnen worden.

Politie zoekt krokodil in Brusselse vijver

Urenlang is er gezocht naar een krokodil in een vijver in Brussel. Het dier zou gezien zijn door verschillende mensen, waarop de politie de zoekactie startte, echter zonder resultaat. Of er later nog een poging wordt gedaan is niet bekend, maar wellicht wordt volgend jaar de vijver leeggepompt. Kan het kwaad, een krokodil in een vijver? Het is een kleintje van ongeveer een meter. Iemand schijnt hem erin te hebben gezet vorig jaar. Waarom nu pas actie denk ik dan, maar ja, ik woon niet in België. Is het een grap? Is het een aandachttrekker van de plaatselijke middenstand? Gaan we nu met bussenvol richting de vijver om de krokodil te zien, alsof het het monster van Loch Ness betreft? Trouwens die laatste is ook nog nooit echt gevonden, hoewel daar al jaren naar wordt gespeurd. Gaat de politie op geruchten af of zijn er werkelijk concrete aanwijzingen dat het beest er zit? Wie zal het zeggen. Een ding is duidelijk, een krokodil in een vijver, hoe klein ze beide ook mogen zijn, trekt nu internationale aandacht. De enige vraag waarmee ik blijf zitten is: ‘Wie wordt hier nu beter van?’ Ik pieker en ik denk, maar ik kan niets ander bedenken dan de plaatselijke middenstand. Het zou me daarom niets verbazen als de burgemeester zelf het gerucht heeft verspreid dat hij het beest in de vijver heeft gedaan, eh gezien. En als hoofd van de brandweer opdracht heeft gegeven te zoeken. En daarna de pers heeft verwittigd en nu tevreden ziet hoe zijn stad wordt gevuld met dagjesmensen. Zoeken naar krokodillen maakt hongerig en zo wordt de schatkist weer aangevuld. En als de bezoekersstroom wat gaat matigen kun je altijd roepen dat de burgemeester zelf in het water is gesprongen om de krokodil te zoeken en dat hij nu al drie dagen niet meer gezien is.

Een flexitariër eet weinig vlees

Flexitariërs zijn de nieuwe trend in Amerika. Net als vegetariërs eten flexitariërs vooral plantaardig voedsel zoals granen, groenten en fruit. Maar daarnaast gaat een stukje gevogelte, vis of mager vlees er af en toe ook wel in. Wat wordt het leven toch ingewikkeld. Vroeger leerden we alleen dat dieren er verschillende eetgewoontes op na hielden. Zo had je carnivoren, herbivoren en omnivoren, maar tegenwoordig doet de mens, als nieuw ontdekte diersoort, ook vrolijk mee. Vegetariërs en veganisten bestonden al en nu komen er de flexitariërs bij. Het zijn mensen die vooral granen, groenten en fruit eten en maximaal 2 tot 3 maal per week een stukje vlees nuttigen. Ze hebben een lagere bloeddruk, een gezonder cholesterolgehalte en een lager gewicht. Kortom de ideale burger (begrijp dat laatste woord alstublieft niet verkeerd). Het is een nieuwe trend en het komt uit Amerika, dus al twee redenen om er snel aan mee te doen. Dan ben je helemaal van deze tijd en loop je vooraan. Het is toch leuk om de komende weken trots te kunnen verkondigen dat je bent toegetreden tot de generatie van de flexitariërs. Bewondering en verbazing alom, daar kun je vast op rekenen. En trots leg je dan uit dat je deze gezonde levensstijl hebt overgenomen en dat je daarom nu veel gezonder leeft en het al kunt merken ook. Je zit lekkerder in je vel, stapt vrolijker je bed uit, doet fluitend je werk en ’s avonds nog volop energie. Door die verlaagde bloedsuikerspiegel hè en je hebt natuurlijk helemaal geen trek meer in dat malse biefstukje of dat lekkere koteletje. Welnee joh, een stronkje selderij en je voelt je weer tiptop. Een flexitariër lijkt wel een beetje op een normaal mens vind je ook niet? We doen er wel heel apart over, maar eigenlijk is het doodgewoon, zoals het hoort en al jaren geweest is. We wisten alleen nog niet hoe het allemaal heette. Daarom bedanken we Amerika voor het ontdekken van het nieuwe woord voor de normale mens: flexitariër. OK dan.

Coffeeshops komen met diervriendelijke spacecake

Een aantal Amsterdamse coffeeshops gaat op de diervriendelijke toer. De zaken maken hun spacecake vanaf donderdag - dierendag - niet meer van legbatterijeieren, maar van scharreleieren. Tegenwoordig moet alles ‘groen’ zijn. Milieubewust produceren en consumeren dat is het devies. Dus nu in de spacecake – een cake met daarin softdrugs – geen goedkope legbatterijeitjes maar echte scharrelkippeneitjes. Leve de vergroening. Bij mij komt zo’n bericht wat dubbel over. Het klinkt zoiets als een elektrische stoel op groene stroom, of een strop die milieubewust geknoopt is, of een guillotine van eerlijk geproduceerd staal, een knuppel om iemand de hersens mee in te slaan met het logo van redt het regenwoud. U zult uit mijn betoog begrijpen, dat ik liever helemaal geen spacecake zie en ook geen elektrische stoel, guillotine, knuppel, of galg. Dat zijn allemaal zaken waarmee mensen om het leven worden gebracht. Afschaffen die handel, dan hoef je niet na te denken over de productiemanieren en gebruikte materialen. Er bestaan geen eerlijke geweren en groene legers. Zolang het kwaad niet uit de mens gaat wordt de wereld niet verbeterd. Natuurlijk moeten we minder natuur verspillen en beter met de dieren omgaan, maar laten we ophouden alles groen en goed te noemen.

Gastvrije buurman zit twee deuren mis

Een 25-jarige inwoner van het Drentse Gasselternijveen keek zaterdagavond raar op toen hij bij thuiskomst het licht zag branden. Het werd nog vreemder toen zijn buurman van twee huizen verder joviaal de deur opende en hem binnenliet. Maar het allervreemdst was wel dat de buurman binnen de meubels had verplaatst en de lampen had verhangen. Pas heel veel later drong het tot de man door dat hij niet zijn eigen huis was binnengegaan, maar dat van de buurman. Kennelijk had hij te diep in het glaasje gekeken om te beseffen dat hij op het verkeerde adres was beland. Dit verhaal laat zien dat een benevelde geest niet in staat is goed te onderscheiden. Hoewel de man ervan overtuigd was dat hij gelijk had, zat hij toch in het verkeerde huis. Een benevelde geest kun je krijgen van het drinken van teveel alcohol, maar ook door leugens te geloven. Als je vaak genoeg de waarheid verdraaid, gebeurt er iets in je geest, zodat je de waarheid niet meer kan onderscheiden. Je geest raakt dan beneveld en je onderscheidingsvermogen neemt sterk af. Uiteindelijk ben je volkomen hulpeloos en niet meer in staat normaal te denken en te leven. Drank maakt meer kapot dan je lief is, zegt een reclame tegen drankmisbruik. We zien het om ons heen steeds vaker. Tieners die zich bewust in coma drinken. Hun geest is niet alleen door de alcohol aangetast. Daarvoor waren ze al beneveld, hun geest was al niet helder meer, anders begin je er niet aan. Ouders hebben geen gezag meer over hun kinderen, de ontsporing neemt toe. Moeten we het afdoen met ‘we zijn allemaal jong geweest’, of is er werkelijk een verandering in het denken gaande? Onder het mom van vrijheid vinden steeds meer uitwassen plaats. Het beledigen van groepen mensen wordt vrijheid van meningsuiting genoemd. Het botvieren van seksuele lusten wordt afgedaan met ‘je moet de mens niet betuttelen’. De overheid mag zich er niet mee bemoeien volgens de oppositie. Leve de vrije moraal, leve de afgang. Vrije moraal bestaat niet. Ongebondenheid maakt niet vrij maar wetteloos. De mens heeft grenzen nodig voor een gezonde samenleving en die grenzen zijn in Nederland steeds vager geworden onder invloed van het zogenaamde vrije denken. De mens is losgeslagen van zijn geestelijke ankers en drijft stuurloos rond. Het wordt tijd dat we de grenzen die de bijbel aangeeft weer serieus gaan nemen, niet opgelegd en verplicht, maar uit vrije wil, omdat het alternatief niet blijkt te werken.

Pakistaan breekt record gewichtheffen met oor

Door 62 kilo met zijn rechteroor op te tillen heeft een Pakistaan zondag in Wenen een nieuw wereldrecord 'oorheffen' gevestigd. Het dringt maar langzaam tot me door wat voor geweldige prestatie dit is. Ik probeer me voor te stellen wat er 62 kilo weegt en kom op het idee van mijn vrouw toen ze 18 jaar was. Maar om dat nu aan een oor te hangen en er zelfs een wedstrijd van te maken met een wereldkampioenschap, nee ik zou zelf niet op dat idee zijn gekomen. Mijn vraag is opnieuw: ‘Wat bezielt deze mensen?’ En het antwoord is steevast: ‘Ze zoeken hun identiteit.’ Ze zijn op zoek naar erkenning en bewondering. De basisbehoefte aan liefde en geborgenheid, die in elke mens aanwezig is, zoekt een uitweg als er geen bevredigende oplossing voor is. Dan gaan mensen gekke dingen doen, zoals oorheffen, of jezelf volhangen met piercings, of tattoos, of mensen gaan extreme ontberingen zoeken, een solozeilreis om de aarde, een soloballonvaart om de aarde, drie dagen onder de grond begraven worden, het eten van de meeste hotdogs, vul het maar in. Er is zelfs een boek voor bedacht dat wereldwijd in trek is: het Guinness Book of Records. Dat is op zich al een rariteit, want het is helemaal geen boek, maar een opsomming van allerlei bizarre pogingen van mensen om op te vallen. Ik zag pas nog een huilende Belg met duizenden verzamelde dingetjes die niet in het Boek van de Records was gezet terwijl het wel was beloofd. Je kunt erom lachen, maar het is om te huilen. De verdwaalde mens, die op zoek is naar vastheid en waarde in zijn leven. Het trieste is dat er een antwoord is dat niet wordt geloofd: Christus maakt je leven weer compleet. Hij geeft je innerlijke rust en vrede en Hij is zelfs in staat om uitgerekte oren weer te herstellen, evenals verminkte zelfbeelden.