Jones levert Olympische medailles in

De gevallen sprintdiva Marion Jones heeft afstand gedaan van de vijf Olympische medailles, die ze won tijdens de Spelen van Sydney in 2000. Marion Jones was de sensatie van 2000. Drie gouden medailles op de sprintnummers en nog twee van een andere kleur maakten haar legendarisch. Ze heeft nu toegegeven dat ze niet eerlijk aan haar titels is gekomen. Door gebruik te maken van spierversterkers heeft ze de boel bedrogen. Wat mij wel aanspreekt is het feit dat ze nu schoon schip maakt. Je kunt moeilijk de rest van je leven genieten van medailles die je niet eerlijk hebt gewonnen. Bovendien moet je de rest van je leven blijven liegen over de gebruikte middelen. Natuurlijk is het pijnlijk om je fouten te bekennen en ze zal al haar titels en medailles kwijtraken. Ze riskeert zelfs een gevangenisstraf omdat ze onder ede heeft gelogen, maar dat heeft ze er kennelijk voor over om weer eerlijk te kunnen leven. Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten, wisten we vroeger al. Ik heb respect voor mensen die toegeven doping te hebben gebruikt. Ook al moet dat soms onder dwang worden toegegeven. Nog mooier vind ik het als er geen spijt, maar berouw wordt getoond. Bij spijt vind je het alleen maar jammer dat je tegen de lamp bent gelopen, maar bij berouw ben je bereid alles te doen om je fouten te herstellen. Je schaamt je over je gedrag en wil een nieuwe start maken. Dat laatste proef ik bij Marion Jones en dat is te prijzen. Ik vind dat eigenlijk veel indrukwekkender dan al haar titels en medailles.