De allerlaatste

Bijna twee jaar geleden, op 1 januari 2007 besloot ik elke dag een reactie te geven op opmerkelijk nieuws. Ik wilde laten zien dat je ook op een andere manier kon kijken naar de dingen die in de wereld gebeuren. Ik vond en vind dat de media een veel te grote rol spelen in de beoordeling van het nieuws. Wat Barend en Van Dorp en later Pauw en Witteman ervan vonden was ongeveer hoe Nederland moest denken. Christenen werden en worden steevast belachelijk gemaakt. De normen en waarden van P & W zijn zaligmakend en wee degene die er anders over denkt. Soms reageerde ik door met humor zaken te relativeren. Soms zette ik een gebeurtenis in een ander daglicht door er vragen over te stellen, waardoor het er ook anders kon uitzien dan het deed. Soms reageerde ik vanuit de Bijbel en maakte zo duidelijk dat de mening van de wereld anders is dan die van de Bijbel, van God. Het aantal lezers dat per dag de stukjes las was en bleef bedroevend laag. Steeds vaker dacht ik: waarom doe ik dit eigenlijk en voor wie? Nu besluit ik er een punt achter te zetten. De wijsheid van de wereld is dwaasheid voor God. En de wijsheid van God wordt door de wereld dwaasheid gevonden. De wereld leeft en denkt vanuit de mens en het gevoel. De Bijbel denkt vanuit God en gebruikt de geest van God, welke de wereld niet heeft. De wereld verkondigt vooral het negatieve, het desastreuze, het fatalistische, terwijl de Bijbel juist het positieve en het waardige en het ware verkondigt. Ik heb geen zin meer me nog langer op de wijsheid van de wereld te richten om er vervolgens op te reageren. De lezers van mijn dagelijkse stukjes hebben zich een mening kunnen vormen over hoe ik er tegenaan kijk. Voortaan wil ik alleen nog schrijven over God, de Bijbel, het goede nieuws, de waarheid. De liefde van God voor mensen belichten. De genade van God voor zondaren onderstrepen. Het goede nieuws dat God niet veroordeelt, maar redt vertellen. Kortom niet langer beginnen bij de wereld, maar meteen de goede bron gebruiken en daaruit putten. Wie mijn dagelijkse stukjes mist, kan ze nog eens doorlezen, ze blijven voorlopig staan. Verder raad ik iedereen aan dagelijks een belofte uit de Bijbel te lezen en te overdenken. Dat zal uiteindelijk je denken en je leven veranderen ten goede. Het is goed zaad, dat veelvoudig vrucht zal dragen.Klik op de link naast dit stukje of anders: http://belofte.blogspot.com/

Belg koploper slaappillen slikken

De Belg is gemiddeld gezien koploper slaappillen slikken in Europa. Elke avond worden er in totaal een half miljoen pillen ingenomen. Wat is er nou moeilijk aan gaan slapen. Je gaat liggen, doet je ogen dicht. Je denkt even: “Wat lig ik toch lekker.” En dan ben je weg. Zo gaat dat bij mij in elk geval wel. Mijn vrouw doet er langer over om in slaap te komen en die gaat dan ook wat eerder naar bed, zodat het wakker liggen niet van de slaaptijd af gaat. Ik denk dan: “Als je al naar bed gaat, terwijl het nog geen slaaptijd is, dan is het geen wonder dat je niet meteen inslaapt.” Zeg ik dat nu goed of is inslapen in dit geval niet gewenst? In elk geval wacht ik zelf tot ik voel dat ik het niet langer op houd. Dan ga ik naar bed, denk: “Wat lig ik toch lekker.” En dan is het al weer tijd om op te staan. Mijn logica is: wanneer je niet in slaap valt, sta dan op en ga wat doen, want je hebt kennelijk nog niet genoeg slaap. Ga pas naar bed wanneer je doodmoe bent en geniet van de tijd dat je wakker bent, maar geniet ook van de tijd dat je slaapt. Mensen die slaappillen gebruiken begrijp ik niet. Waarom een pil nemen als je toch niet kan slapen? Blijf lekker wakker en ga iets leuks doen. Weet je wat het probleem is, de meeste mensen denken dat ze minstens 8 uren moeten slapen om zich fit te voelen. Je denken moet veranderen. Als je drie uren slaapt ben je fit na drie uren en als je er acht slaapt ben je fit na acht uren. Ik denk dat het slapen daar helemaal geen effect op heeft. Het is je gewoon aangepraat. “Nu naar bed hoor, anders ben je morgen niet fit”, wie heeft dat als kind niet te horen gekregen? We moeten gewoon afkicken van al die leugentaal. Je hebt helemaal geen slaap nodig. Slaap is net als vakantie, het is leuk als je het krijgt, maar je hebt het helemaal niet nodig. En dat die Belgen zoveel pillen slikken om in slaap te komen is dus ook helemaal geen wonder, want ja, het zijn natuurlijk wel Belgen hè. Volgens mij ligt het ook wel aan die frieten, want daar eten ze ook het meest van in Europa.

Mannen liever vrijgezel dan kaal

Mannen gaan liever door het leven zonder vriendin dan zonder haar. Dat lijkt me heel logisch, want je hebt natuurlijk liever haren op je hoofd dan je vriendin. Wat is de taal toch leuk, want zeg nou zelf, het klinkt toch grappig als je zegt van je vriendin dat je liever zonder haar bent dan zonder haar. Maar het onderzoek draait de zin juist om, dan zeg je tegen je vriendin: Ik ben liever met haar dan met jou. Dat moet je dan niet doen terwijl er nog een andere vrouw in de buurt is, want dat geeft weer nieuwe moeilijkheden. Toch is het wel heel raar dat mannen die niet kaal zijn zich helemaal bolletjeglad scheren om er maar gelikt uit te zien, terwijl mannen die wel kaal zijn er hun vriendin voor over hebben om weer met haar te zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Laten we het maar hierop houden dat sommige mannen hun haar zat zijn en anderen hun vriendin. Kaal zijn als man lijkt mij niet zo bezwaarlijk, alleen een beetje koud in de winter. Maar ik heb dan ook een aardige haardos en kaalheid zit er in onze familie niet in. Misschien ben ik een uitzondering, maar wat mij betreft ben ik liever mijn haren kwijt dan mijn geliefde.

Egyptische vrouwen mogen hun man slaan

Als een vrouw geslagen wordt door haar man mag ze terugslaan. Dat heeft de hoogste soennitische autoriteit in Egypte bepaald, berichtte de krant al-Youm maandag. Huiselijk geweld is heel gewoon in veel Islamitische landen. Wanneer de man niet onvoorwaardelijk wordt gehoorzaamd, mag of moet hij zijn vrouw op hardhandige wijze tot de orde roepen. Vaak betekent dat een paar rake klappen. Zo probeert hij respect af te dwingen. Maar de vrouwen hebben er genoeg van en de rechter geeft hen nu gelijk. Vanaf heden mogen vrouwen hun man terugslaan. Sommigen gaan nog verder en adviseren om voor elke ontvangen klap er twee terug te geven. Ik ben bang dat het huiselijk geweld hierdoor alleen maar zal toenemen. Wat een armoede als een man zijn vrouw gaat slaan. Wat een vreselijke omgeving voor kinderen, wanneer ouders elkaar te lijf gaan. Mannen die hun vrouw slaan hebben een groot probleem, ze hebben geen zelfbeheersing en laten zich in hun onmacht volledig gaan. Vrouwen die zo’n man hebben, zijn te beklagen. Terugslaan is geen optie, wachten en hopen dat het ooit overgaat ook niet. De enige remedie tegen slaande mannen is weggaan. Pak je spullen, neem je kinderen mee en ga. Misschien dat het dan tot de man doordringt dat hij over grenzen is gegaan. Een man die zijn vrouw slaat verloochent zijn trouwbelofte, hij zet zijn huwelijk op het spel. Vrouwen moeten dit niet tolereren. Het getuigt niet van liefde en is zeker geen uiting van geloof om bij een slaande man te blijven. Het is slechts het bieden van een nieuwe mogelijkheid om zijn wangedrag te herhalen. Mannen behoren hun vrouwen lief te hebben zoals Christus zijn gemeente liefheeft. Hij koestert haar en zet zijn leven in voor haar. In dat soort mannen kan God zich herkennen, dan is de man de beelddrager van God die hij behoort te zijn. Dus vrouwen, verlaag je niet tot hetzelfde gedrag, maar pak je spullen en vertrek. Misschien komt hij tot bezinning en bekeert hij zich. Islam betekent toch vrede? Geef mij dan maar Shalom.

Onzeker door Hyves

Sociale netwerksites zoals Hyves en Facebook kunnen gebruikers onzeker maken. Volgens een Britse psycholoog kunnen ze zelfs leiden tot een zogenaamde 'vriendschapsverslaving'. In het schemergebied tussen droom en werkelijkheid ontstaan vele nieuwe netwerken. Met de huidige mogelijkheden van computers en internet en het gemak van goede programma’s, kun je heel snel je eigen netwerk van vrienden en kennissen koppelen aan dat van anderen. Op die manier is het mogelijk binnen 7 muisklikken met iedereen ter wereld contact te hebben. Hyves en Facebook zijn twee van dit soort programma’s maar er zijn er tientallen. Je kunt allemaal je eigen gegevens bijhouden en delen met anderen, die dan je vrienden worden genoemd. Achter je naam laat een getal zien met hoeveel vrienden jouw naam verbonden is. En daar heeft die Britse psycholoog een probleem ontdekt. Want mensen die onzeker zijn en met weinig anderen contact zoeken, hebben een laag getal achter hun naam staan en dat ziet iedereen. Nu kun je er veel zelf aan doen door contact te zoeken met oud-klasgenoten, familieleden, sportvrienden, leden van je kerk en bedenk zelf maar verder. De meesten zullen ‘ja’ zeggen, wanneer je ze vraagt mee te doen met je netwerk, maar onzekere mensen zijn te onzeker om anderen te durven vragen, want stel je voor dat iemand ‘nee’ zegt. Wie daar gevoelig voor is, kan op die manier steeds opnieuw bevestigd worden in zijn lage zelfbeeld. ‘Zie je wel, ik ben gewoon niet gewild’, of deze: ‘Niemand wil natuurlijk met mij vrienden worden.’ Het gekke is dat mensen met een laag zelfbeeld dit beeld zelf creëren. Ze vertalen allerlei prikkels op een negatieve manier. ‘Hyves kan mensen onzeker maken’, zegt de Britse psycholoog, maar dat bestrijd ik. Die macht heeft Hyves niet. Mensen kunnen door Hyves geconfronteerd worden met hun onzekerheid, maar je kunt er Hyves niet van beschuldigen dat het iemand onzeker maakt. Overigens is er een heel goed alternatief. Er is een netwerk waar niemand wordt afgewezen, waar iedereen een echte vriend krijgt en een echte vriend wordt. Geen getallen achter je naam, alleen lofuitingen, alleen waardering en acceptatie. Geen veroordeling, geen kritiek, maar hartelijke, eerlijke relaties, blijvende relaties. Het is een onzichtbaar netwerk, maar je herkent de deelnemers aan hun uiterlijk, ze zijn vriendelijk, vrolijk en vol vrede. Dit netwerk bestaat al eeuwen en breidt zich nog steeds uit. Miljoenen mensen maken er al deel van uit en het eindigt nooit. De naam? Gemeente van Jezus Christus. Wie daar bij gaat horen, wordt absoluut gelukkig. Daar heb je Hyves niet voor nodig.

Botox zorgt voor betere eerste indruk

Een botoxbehandeling zorgt voor een betere eerste indruk. Dat blijkt uit onderzoek van de American Academy of Otolaryngology - Head and Neck Surgery. Een goed begin is het halve werk, de eerste klap is een daalder waard, deze uitdrukkingen kunnen nu worden aangevuld met: botox in je rimpel en de rest is simpel, of wie wil winnen moet met botox beginnen. Ach, de wereld verandert en we doen lekker mee. Een spuitje hier en een smeerseltje daar, afmaken met een lekker geurtje en een nieuw kapsel en alle ogen zijn op je gericht. Wat een verschil met een halve eeuw geleden. Toen liepen we nog rond in kleren waar de hele familie uitgegroeid was en had ons gebit nog zelf de keuze waarheen het wilde groeien. De haren van de mannen opgeschoren tot boven de oren, de vrouwen in lange jurken en de boeren in boezeroen. Wat lijkt het allemaal lang geleden. Nu heeft elke tiener een beugelbekkie, worden alle wenkbrauwen geëpileerd, borsten aangepast aan de gewenste grootte en zijn er schoonheidsbehandelingen voor mannen en vrouwen. Als je nu nog wilt opvallen, moet je heel wat uit de kast halen en bij sollicitaties is het uiterlijk belangrijker geworden dan de inhoud. Dat laatste geldt ook meer en meer bij huwelijken, die noemen we tegenwoordig relaties, want daar kun je makkelijker bij ruilen en ook ongehuwden hebben tegenwoordig relaties, gelijkheid alom. En daar raken we de kern van de zaak. Vrijheid, gelijkheid en broederschap, de leus van de Franse revolutie, die oversloeg naar het liberalisme en het juk van de geregelde orde verbrak, is nog springlevend. Voor iedereen een universitaire opleiding, gevolg was nivellering. Voor iedereen een recht gebit, het gevolg was een beugel in iedere mond ook als de kauwfunctie niet in gevaar was. En nu allemaal een rimpelloos gezicht, zodat we er altijd en overal glad en strak uitzien, gevolg is dat op veel gezichten geen uitdrukking meer te zien is. We leven in een schijnwereld. De buitenkant is het belangrijkst geworden. De inhoud daar komen we later wel achter. Toch is er niet zo heel veel veranderd, want toen de laatste oorlog voorbij was en de Beatles als eerste jongens hun haren tot over de oren lieten groeien. Toen de ribbroek niet langer werkkleding was en de spijkerbroek verscheen, stonden we allemaal uren voor de spiegel om onze vetkuif in model te krijgen. Uit die tijd stamt ook de uitdrukking: als je haar maar goed zit. Misschien is die botox toch niet zo erg als ik steeds heb gedacht.

Warme handen leiden tot warme gevoelens

Mensen die iets warms zoals een kop koffie vasthouden, zijn daarna milder en vriendelijker voor andere personen, zo blijkt uit een Amerikaans experiment. Hoe dat komt wil ik in het midden laten, maar het zal me niet verbazen als het met associatie te maken heeft. Warme handen krijg je meestal in een warme omgeving en dan denk je al gauw aan een heerlijk vakantieland, of een gezellige open haard of zo. Het verbaast me dan ook niet dat er dan warme woorden uit de mond van de ondervraagden komen. Iets anders is of we voordeel kunnen halen uit dit experiment. De woorden warm en koud gebruiken we namelijk ook in het sociale verkeer. Warm staat voor open en hartelijk en koud voor gesloten en zakelijk. Je kunt wat dat betreft je baas dus beter een kop warme koffie geven dan een glas koude ijsthee. Ook bij het schudden van handen lijkt het me voordeel te kunnen opleveren, hoewel al te warme handen weer zweterig kunnen aanvoelen en dan is het effect ook teniet gedaan. Het lijkt me ook op te gaan voor voeten en dan vooral in een tweepersoonsbed. Als die voeten ijskoud zijn, reageert de ander vaak niet erg hartelijk bij het contact met de eigen warme voeten. Andersom echter worden warme voeten weer erg op prijs gesteld door degene met de koude voeten. ‘Brr, ga weg met die koude voeten’, klinkt heel wat minder vriendelijk dan: ‘Heerlijk die warme voeten.’ Ja, wij zijn als mensen niet voor niets warmbloedig. Dat vinden we prettig en als er iets of iemand in de omgeving ons bij die warmte bepaalt, hebben we daar positieve gevoelens bij. Maar ik betwijfel of de uitkomst van dat onderzoek daardoor ook maatgevend is voor de werkelijke gevoelens ten opzichte van anderen. Een ding is wel duidelijk geworden, wanneer je met mensen aan de koffie of de ijsthee zit, moet je alles wat gezegd wordt niet te serieus nemen.

'Borsten krimpen door koffie'

Vrouwen die gemiddeld drie koppen koffie per dag nuttigen lopen het risico dat hun borsten in omvang krimpen. Dat is althans de conclusie van een Zweeds onderzoek onder driehonderd koffieliefhebsters. Ik denk dat elke vrouw wel drie kopjes koffie per dag drinkt en dus is dit onderzoek niks waard. Borsten krimpen bij het ouder worden, net als de mens zelf. Je zou ook kunnen zeggen, dat bij mannen die drie koppen koffie per dag drinken de kans op haaruitval aanwezig is. Of je kan bedenken en onderzoeken dat bij drie koppen koffie per dag de kans op het breken van een been bij het voetballen sterk aanwezig is. Aan de andere kant, stel dat het waar is, dan zouden wat extra koppen koffie per dag voor sommige vrouwen een uitkomst zijn. Ik weet niet of het effect bij zwarte koffie groter is dan bij koffie met suiker en melk, maar het zou me niets verbazen. In elk geval hebben we weer wat om over te praten bij de koffie en op verjaardagen. ‘Is jouw buste nog gekrompen de laatste tijd, of drink je niet zoveel koffie?’ Wie met zo’n vraag het gesprek opent loopt wel een grotere kans op een blauw oog, maar dat risico moet je nemen voor de wetenschap. En een waarschuwing op elk pak koffie lijkt me nu ook wel nodig: Het drinken van dit product kan de borstomvang ernstig verkleinen. Zou het drinken van drie koppen koffie ook het denkvermogen van onderzoekers kunnen aantasten? En is die kans in Zweden dan groter dan elders? En ligt dat dan aan het feit dat ze dichter bij de Poolcirkel wonen en ’s winters meer last hebben van een tekort aan licht? Ach man, er is nog zoveel te onderzoeken, eerst maar even een bakkie.

Man rijdt 63 jaar zonder rijbewijs

Een 81-jarige man uit Goes is woensdag in zijn woonplaats betrapt op het rijden zonder rijbewijs. Hij reed al 63 jaar zonder rijbewijs, verklaarde de man tegenover de politie. De politie heeft de man thuisgebracht en hij mag niet meer rijden. Voor straf krijgt hij nog een fikse boete. Zo, het recht heeft weer gezegevierd. Waarom is er toch zo weinig genade in het handhaven van de orde? Deze man heeft geen papiertje waarop staat dat hij rijden kan, maar hij heeft wel 63 jaar ervaring. Waar gaat het nou om. Natuurlijk had de man 63 jaar geleden zijn rijbewijs moeten halen, maar dat is niet gebeurd. Nu vind ik dat je hem dat bewijs moet geven op grond van bewezen rijgedrag. Niet zeuren verder, de man is 81 en die zet je niet meer aan het lessen. We hebben een generaal pardon gegeven aan asielzoekers die langer dan ik dacht 8 jaar of zo illegaal in Nederland waren gebleven. Die kon je met goed fatsoen niet meer terugsturen. En deze man heeft 63 jaar illegaal gereden, dan stuur je die ook niet naar huis zonder zijn auto. Kom op politie van Goes, laat die man lekker rijden op zijn oude dag, geef hem zijn auto terug en verscheur die boete. Dat mag best een keer, vindt niemand raar.

Bejaarde voor de rechter wegens diefstal bal

Een 89-jarige vrouw in de Amerikaanse staat Ohio riskeert zes maanden gevangenisstraf en een boete van duizend dollar, omdat zij de bal van een buurjongen niet wilde teruggeven. Dit verhaal gaat niet over de kromheid van het recht, maar over emoties. Een bejaarde mevrouw van 89 en een stel buurjongens van rondom 10 die elkaar niet begrijpen. Of dat expres of per ongeluk zo is, doet er niet toe, maar in dit geval was de bejaarde vrouw het zat, dat gebal rond haar huis. Dat is emotie. De reden ervan kennen we niet. Misschien mist ze haar overleden man, misschien doen de jongens haar denken aan haar eigen jongens, die ze nu al zo lang niet meer heeft gezien, we kunnen er slechts naar raden. Maar het eindigde ermee dat de vrouw de bal in haar tuin mee naar binnen nam en hem weigerde terug te geven. Allemaal emotie. De jongens kwaad natuurlijk, wat denk je, niet alleen hun spel was afgelopen, maar nu waren ze ook nog hun bal kwijt. ‘Misschien snijdt ze hem wel stuk, dat takkewijf.’ Allemaal emotie. Als dan de ouders zich er ook nog met hun emotie mee gaan bemoeien, wordt het tijd voor de politie. En daar eindigt de emotie, want in Amerika zijn ze niet zo zachtmoedig, daar geldt de wet van de sterkste en dat is de politie en het recht. Wat denk je wel, in dat land van cowboys, indianen, pistolen en rodeo’s, daar moet je niet aankomen met emotie. Wie heeft daar nu begrip voor een oude vrouw die zich eenzaam en niet geliefd voelt? Wie heeft daar nu begrip voor de overdrijving van de jongens in hun kleine wereld waarin een bal ontbreekt. De wet zegt dat die bal terug moet naar de eigenaar anders is het diefstal. Dat werd de mevrouw dan ook verteld, maar ja, dat helpt niets tegen haar emoties, die hebben begrip en een aai over de bol nodig. De vrouw weigerde dan ook de bal al af te staan. Ze heeft nu immers een middel om de jongens haar gevoel van rechten en plichten bij te brengen. Zij strijdt haar eigen strijd. Het werd alleen maar erger en de mevrouw werd gearresteerd. Bijna 90 en dan worden opgepakt en de cel in om een bal van een buurjongen. Ziet dan niemand in dat dit helemaal uit de hand loopt? In Amerika niet in dit geval. Hoe waar is het woord uit de Bijbel dat een vriendelijk woord, in de juiste vorm gesproken, is als gouden appelen op zilveren schalen. Hoe weldadig is in zo’n geval een liefdevol mens die al horend en sturend de zaak oplost met begrip en takt. Emotie is een mooi ding maar een heel slechte raadgever, en dat los je met de wet in je hand niet op. Wat de wereld nodig heeft is meer liefde, echte liefde, liefde die de jongens hun spel gunt en liefde die de oude vrouw haar rust gunt. Is dat nou zo moeilijk?

Iraniërs eten bewijs recordpoging op

In Iran werd afgelopen vrijdag een gooi gedaan naar het wereldrecord voor de langste sandwich. Waarschijnlijk is dat wel gelukt, maar het is helaas niet meer te controleren. Hier in Nederland zijn we gewend alles tot in de puntjes te organiseren en te regelen. We hebben al gauw een batterij mensen uitgerust met petjes of T-shirts met het woord ‘organisatie’ erop, die erop moeten toezien, dat alles volgens plan verloopt. In Iran kennelijk niet. Ze hebben daar een sandwich gemaakt van 1500 meter lengte, ja inderdaad, een broodje van anderhalve kilometer. Tot zover ging alles goed, de sandwich was gevuld met vlees en blaadjes sla en zo, allemaal keurig zoals het moet, maar er was kennelijk niet zo goed nagedacht over hoe het daarna verder moest gaan. Ja, er was afgesproken dat iedere aanwezige een stukje zou krijgen, maar dat was dan ook alles. Toen de sandwich was uitgestald langs de weg en het publiek er begerig naar keek in afwachting van de uitdeling ervan, begonnen ijverige medewerkers er vast stukken van te snijden, hapklare brokken, zogezegd. Ja, en toen al die gesneden stukken daar op die tafels lagen, toen dacht er iemand dat hij gewoon mocht pakken. En dat deed hij dus. En toen dachten anderen dat dat mocht en deden het ook, ja en toen was binnen een mum van tijd de hele sandwich verdwenen in duizenden Iraniërs. Ja en toen kwam iemand op het idee, dat dat nog helemaal niet mocht, omdat de meneer van het Guinness boek nog niet geweest was voor controle. En zo is het gebeurd, dat de sandwich waarschijnlijk een nieuw wereldrecord heeft gevestigd, maar dat het toch nooit in de boeken zal komen, omdat het domweg niet te controleren is. Tragisch, zeker, diep tragisch voor alle bakkers die eraan hebben meegewerkt. Duizenden mensen hebben de sandwich gezien, duizenden hebben er een stuk van gegeten, maar toch zal er geen erkenning komen van het record. Het enige wat ervan rest zijn de foto’s en filmpjes als het trieste bewijs van de gelukte mislukte recordpoging. Misschien kan er nog een record worden gevestigd als langste lege tafel, wie weet.

Driekwart Nederlanders stamt af van de jagers

Ruim driekwart van de Nederlanders stamt af van jagers en verzamelaars die 35 duizend jaar geleden door Europa trokken. Dat concluderen wetenschappers uit DNA-onderzoek onder tweehonderd scholieren. Het is toch maar makkelijk tegenwoordig, even een wattenstaafje wangslijm en alle vragen worden beantwoord. Niemand schijnt aan de uitslag te twijfelen, want DNA liegt niet. De wetenschap heeft zich het recht voorbehouden om over alles een standpunt in te nemen, zelfs over het leven zelf. De oorsprong ervan komt uit een grote knal, de mensheid is ontstaan uit de apen, een Schepper bestaat niet en de wetenschap is de enige bron van wijsheid. Zo ongeveer moet het gaan in deze wereld. In het land der blinden is Eenoog koning, maar ik heb toevallig twee prima ogen en zie dus meer dan die koning Eenoog, die als bijnaam Wetenschap heeft. De wereld ligt aan zijn voeten en hij hoeft maar te spreken of alle hoofden buigen en knikken ja, sire, zeker sire. Mijn informatiebron is God, de Schepper en onderhouder van alle dingen. Hij sprak en het was er, gebood en het stond er. Zijn wijsheid is niet te doorgronden en zijn bijnaam is Waarheid. De maat waarmee de wereld meet heeft ze eerst zelf uitgevonden en wordt steeds aangepast aan nieuwere ‘inzichten’. Zo neemt de ouderdom van de aarde alleen maar toe, omdat anders de theorie van het ontstaan niet kloppend te krijgen is. Driekwart van de Nederlanders zou nu afstammen van jagers en verzamelaars en niet van boeren en landbouwers. Toch knap van dat DNA om dat 35.000 jaar in dat slijmvlies van de wang te bewaren, met het oog op dit onderzoek. Ik vraag me af hoever dat DNA teruggaat, want uiteindelijk moeten we toch allemaal afstammen van zeevaarders, namelijk Noach en zijn gezin. Maar dat was toch nog niet zo lang geleden? Een jaar of 6.000 wellicht? Zijn al die sporen gewist, of worden ze genegeerd, omdat ze niet passen bij de conclusie die getrokken moet worden? Het is heel makkelijk iets te concluderen op grond van vooraf gemaakte afspraken. Ik geef geen cent voor dit onderzoek, maar lach er slechts om. De wereld en haar verblindheid ziet meer in haar eigen zelfzucht dan de schepping die overal uitroept dat er een Schepper is. Gek eigenlijk, dat dat nog zo weinig mensen is opgevallen.

Norovirus heerst in Lourdes

In Lourdes zijn veel mensen ziek geworden door het norovirus of andere vormen van buikgriep. Elk jaar opnieuw zoeken duizenden mensen hun heil in bedevaartsoorden als Lourdes. Er schijnt iets magisch te kunnen gebeuren op die plaats, want ze zeggen, dat het al eerder is gebeurd. En als je nu ziekelijk bent, word je misschien wel genezen. Ook dat schijnt vaker gebeurd te zijn, hoewel de meesten er geen kennen die het is overkomen. Bedevaart naar Rome, naar Jeruzalem, naar Mekka, naar Lourdes, miljoenen hebben de tocht al gemaakt en er zullen er nog honderdduizenden volgen. De mensen geloven erin, dat is het. Maar dan is het toch wel heel tragisch als je er ziek vandaan komt. Buikgriep, dat is om de drommel geen pretje, zeker niet als je met een busreis en in een groot gezelschap bent. Zo’n klein toiletje in de bus is dan al gauw overbelast. Zouden mensen in zo’n geval zich ook afvragen hoe dat allemaal kan? Je gaat naar Lourdes voor genezing en je komt er met een griepvirus vandaan. “Ja”, zeggen ze dan, “het heerst”, zonder erbij te vertellen wat of wie er dan heerst. Of zou Maria in een slechte bui zijn? Zou ze het te druk vinden elk jaar daar in Lourdes? Zou ze er de p in hebben nu haar geheime plek daar ontdekt is? Is ze bezig de horde terug te drijven met een buikgriepje of een ander klein afstraffinkje? Je hoort er niet zoveel over, wat mensen ervan denken. “Het heerst”, is alles wat je hoort en gelaten en teleurgesteld gaan mensen proestend aan allerlei kanten naar huis. Ik vind het wel zielig. Want Maria zit niet in Lourdes en als ze er al zou komen, is ze de geneesheer niet. Wat voor geesten zijn het die al die duizenden mensen telkens weer in beweging brengen? Ik heb er wel mijn gedachten over, maar een ding weet ik zeker, ik ga nooit naar Lourdes voor genezing. Mijn Geneesheer is bij mij en Hij heerst.

God niet schuldig aan dood en verderf

Een Amerikaanse rechter heeft deze week God vrijgesproken. Een senator uit de staat Alaska, Ernie Chambers, beschuldigde God ervan wereldwijd dood en verderf te zaaien. Hoe diep kan een mens zinken, dat hij zijn Schepper gaat aanklagen. Het trieste is, dat het nog echt gebeurd is ook. In Amerika kan alles, wordt gezegd, maar dit heb ik nog nergens anders gehoord of gezien. Een senator die een heuse klacht tegen God inbrengt en een rechter die daar nog een uitspraak over doet ook. De argumentatie van de rechter om God vrij te spreken vind ik ronduit zwak. In plaats van de klacht envoudig te weerleggen, kwam de rechter niet verder dan: klacht niet ontvankelijk, wegens het ontbreken van een adres. De bijbel leert dat de mens zonder God verblind is en de waarheid daardoor niet kan onderscheiden. Pas wanneer iemand Christus herkent, gaan zijn ogen en oren weer open. Het is te hopen dat zowel de senator als de rechter dat gaan meemaken, want anders zullen ze voor het eeuwige gerecht schuldig worden verklaard aan hun deel van de ellende op aarde. Het is toch triest dat de schuld voor alle ellende op aarde, wordt toegeschreven aan Degene, die alle schuld van de wereld kwam wegnemen. Maar ja, ook de profeet Jesaja schreef al: wie gelooft wat wij gehoord hebben? Wat dat betreft is er in duizenden jaren niet veel veranderd op aarde.

Wasbeurt nekt winnaar loterij

Een inwoner van Costa Rica grijpt definitief naast de 112.000 dollar die hij won in een loterij. Een wasbeurt werd het belangrijke papiertje fataal. Als ‘hadden’ komt is ‘hebben’ te laat en dat geldt ook hier weer. Had ik het lot maar uit mijn broekzak gehaald, ja, maar je hebt het niet gedaan en nu is het waardeloos. De man vond zijn gewassen lot terug, maar het was niet meer compleet, vond de organisator van de loterij en de rechter gaf hem gelijk. Hoe triest kan het zijn, wanneer je erachter komt dat je een hele dure fout hebt gemaakt. Je draagt je lot bij je, maar je behandelt het niet goed. Is het niet een illustratie van veel mensenlevens? Je leeft je leven en denkt dat de zon altijd blijft schijnen, tot je ontdekt dat het ook niet zo goed kan gaan. Ben je voorbereid op tegenslag? Heb je je maatregelen genomen? Heb je een doel uitgezet en weet je waar je leven op uitdraait? Het kan. Wanneer je je lot in handen van God geeft, heb je zekerheid over je toekomst. Gods beloften staan daarvoor garant. Niet het lot, maar God is dan waar je op vertrouwt. Dan wordt niet je lot gewassen, maar je leven zelf. Door het offer van Christus ben je dan volkomen rein geworden voor God en ga je een hoopvolle toekomst tegemoet van leven en overvloed. Dat is beter dan een lot uit de loterij en de uitkering is gegarandeerd. Elke verliezer wordt zo een winnaar.

Dronken paard opgepakt

De Roemeense politie heeft een paard met wagen onderworpen aan een alcoholtest. Het beest was dermate onbestuurbaar dat de politie werd ingeschakeld. Die kon ook niet veel meer doen dan vaststellen dat er iets aan de hand was met het paard. De dierenarts werd gehaald en die deed de bloedproef. Toen bleek dat het paard dronken was en niet te zuinig ook. De dierenarts had zoiets niet eerder meegemaakt, zei hij en dat wil wat zeggen. De eigenaar werd natuurlijk ook aan de tand gevoeld en die wist te melden, dat hij het paard op de kermis had gekocht en op weg was naar huis. Een typisch geval van misleiding dus. Je zou het ook doping kunnen noemen, want het paard was alcohol gegeven om er sterker uit te zien en om krachtiger te zijn. Maar ja, als het beestje onbestuurbaar wordt, heb je toch je doel gemist. De vraag was nu, wat moet de politie doen? Het paard arresteren wegens rijden onder invloed? De eigenaar op de bon omdat hij met een voertuig reed dat onbestuurbaar was? De kermisklant opsporen omdat hij met zijn daad het verkeer in gevaar had gebracht? Met die vraag blijven we zitten, want we kunnen er alleen naar raden. Een paard dat op alcohol loopt is echt raar. Zouden daar nog gevaarlijke stoffen uit de uitlaat komen?

'Knuffeldag' in Vlaanderen

Om mensen wat dichter bij elkaar te brengen, heeft een groep Vlamingen een 'knuffeldag' uitgeroepen. Ze roepen iedereen op om vrijdag 24 oktober eens de baas, collega's of de schoonmaakster stevig te omhelzen. ‘Free hugs’ stond er op het bord dat een eenzame reiziger in Australië omhoog hield toen hij door niemand werd afgehaald. Het werd het begin van een ware rage, die razendsnel de wereld veroverde. Overal kwamen mensen met borden tevoorschijn waarop stond dat ze gratis wilden huggen, of wilden gehugd worden. Het effect is overigens hetzelfde, daarom heb ik altijd getwijfeld aan de ware motivatie. Ik verdenk mensen ervan dat ze gratis omhelsd willen worden door mooie mensen en de lelijke dan maar op de koop toenemen. Maar goed, wie zal het zeggen, in elk geval zijn er genoeg vreemdelingen die een omhelzing willen weggeven of ontvangen. Ooit was ik op een conferentie die langere tijd duurde. Je had weken de tijd om elkaar te leren kennen en op de laatste dag werd iedereen verzocht zich door de anderen te laten omhelzen. Wat ik toen heb gezien zal ik nooit vergeten. Mensen begonnen te huilen en er kwamen zoveel emoties vrij die jarenlang opgesloten hadden gezeten, dat er daarna meteen nazorg nodig was. Het blijkt een basisbehoefte van de mens te zijn om te worden aangehaald, te worden geliefd en te worden gewaardeerd. Erbij horen is belangrijk en de lichamelijke aanraking doet veel met mensen. Maar ik heb ook gezien dat al dat omhelzen teveel van het goede kan worden, dat mensen zich de hug opgedrongen voelen en dat mensen te vrijpostig kunnen worden in hun enthousiasme om anderen te omhelzen. Daarom moet het wel een vrije keuze blijven of je mee wil doen of niet. De Belgen gaan het nu dus ook proberen. Ik zou zeggen, laat elke Vlaming maar een Waal omhelzen, dan komt het misschien nog goed met België.

Ouderen ziek door betutteling

Oudere mensen worden in verzorgingshuizen en ziekenhuizen vaak op een betuttelende en neerbuigende manier aangesproken. De verplegenden gaan er gemakshalve maar van uit dat de oudjes slechthorend en dementerend zijn. Ze worden daarom vaak kinderlijk en in lettergrepen op een veel te luide toon aangesproken. Dit blijkt heel negatief te werken op het humeur van de hoorders. Ze voelen zich niet gerespecteerd en ervaren deze manier van doen alsof ze afgeschreven zijn en niet meer meetellen. En dat geeft hen weer een gevoel van minderwaardigheid en nutteloosheid, allemaal goede ingrediënten voor een fikse depressie. De bijbel leert dat leven en dood in de macht van de tong zijn en het zou goed zijn als daar in het omgaan met onze oudere medemensen ook wat beter op wordt gelet. Want een ding is zeker, op een dag zijn we zelf bejaard en misschien gaat ons gehoor ook wat achteruit, of worden we wat minder snel van begrip en dan bestaat de kans dat we zelf op die manier worden aangesproken. Ik hoop dat ieder die dat overkomt dan weet te bedenken dat de beste remedie tegen depressie is, om je blik te verleggen. Niet op jezelf zien, niet jezelf zielig vinden, maar genieten van de prachtige toekomst die voor je ligt. Want een christen kent de kracht van vergeving en de blijdschap van de eeuwigheid en dat alleen houdt ons op de been.

Eten van vis niet zonder risico

Eten van vis kan gevaarlijk zijn. Vissen kunnen namelijk een hoog gehalte aan dioxines in hun vet hebben opslagen. Alles in dit leven kan gevaarlijk zijn, een keukentrapje, een figuurzaag, een boortol en een hond, je kunt het zo gek niet maken of het kan wel gevaarlijk zijn. Wat schiet je er nu mee op door dit steeds weer te benadrukken? Willen we een wereld waarin niets meer fout kan gaan? Willen we een utopie creëren? Willen we alles verbieden wat ons leven in gevaar kan brengen? Nou, dan wens ik je veel succes. Ik vermoed dat er weinig meer overblijft om nog voor te leven. Als alles wat gevaarlijk kan zijn weg is, hebben we niets meer over. Over gras kun je uitglijden en over een steen struikelen, zelfs zand kan gevaarlijk zijn, omdat je daarin makkelijk je enkel verzwikt. Eten van vis kan gevaarlijk zijn, kan hè, want het is niet zeker. Er wordt niet keihard gezegd: eten van vis is gevaarlijk! En zelfs als dat wel zo zou zijn, wat houdt dat gevaar dan in? Dat je een keer misselijk kan worden, dat je misschien wel hoofdpijn kan krijgen, waar hebben we het over? Eten van vis, welke vis, hoeveel vis, gestoomd, gebakken of rauwe vis? Kortom je koopt helemaal niets voor zo’n kreet. Het enige gevolg kan zijn dat de vishandel deze week minder omzet dan normaal. Nou bedankt, zou ik zeggen. Laten we toch eens ophouden met de nadruk te leggen op alles wat mis kan gaan. Bekijk het leven eens van de positieve kant. Als er niets meer fout mag gaan, hebben we een onleefbare wereld. Eet gewoon vis, zou ik zeggen, zoveel als je lekker vindt, maar kijk wel uit voor de graten, oeps.

Jongeren vinden acne erger dan diabetes

Acne veroorzaakt meer problemen op psychologisch, sociaal en emotioneel vlak dan aandoeningen als astma, diabetes, rugpijn, epilepsie en artritis. Je zou ook kunnen zeggen, dat voor deze leeftijdgroep het uiterlijk heel belangrijk is. En dat lijkt me heel logisch voor mensen die op weg zijn belangrijke keuzes te maken in hun leven, waarbij het uiterlijk een niet geringe rol speelt. Het vinden van een man of vrouw (tegenwoordig moet je dat een partner noemen), het vinden van een baan, het opbouwen van je sociale netwerk, het heeft allemaal ook met je uiterlijk te maken. Acne is meestal een tijdelijke aandoening in een periode dat bijna iedere leeftijdgenoot er last van heeft, dus dat maakt het sociaal wat makkelijker te accepteren. Toch is dat voor velen kennelijk niet waar. De onzekerheid druipt eraf en dat is het belangrijkste probleem in deze groep. Je hebt nog niet kunnen tonen wie je bent. Je weet het misschien zelf nog niet eens. Je wilt er stoer uitzien als jongen of heel aantrekkelijk als meisje (voor de emancipatiegevoeligheid mag je de woorden jongen en meisje ook verwisselen) en dan verschijnen die plotselinge puistjes. Uitknijpen geeft een lelijke rode plek en laten zitten een bultje met een geel wordend kopje, dus wat moet je nou? Dan maar een laag clearasil of ander middel erover, zodat de cement de huid bedekt. Ja het valt niet mee om jong te zijn en je prijst je gelukkig als jouw velletje langer gaaf blijft dan dat van een ander, vooral in je gezicht. Maar om nou te zeggen dat je nog liever astma, diabetes, rugpijn, epilepsie of artritis hebt dan wat pukkels op je snoet, gaat wel ver. Het toont aan dat je nog niet echt volwassen bent en daarom reken ik de jongeren deze uitslag niet toe. En die andere, in hun gezicht, ook niet. En de rest van alle kwalen al helemaal niet.

Hoogbejaarde adviseert een seksloos leven

De hoogbejaarde Britse Clara Meadmore is ervan overtuigd dat haar maagdelijkheid het geheim is achter haar lange leven. Meadmore viert zaterdag haar 105e verjaardag. Het is altijd makkelijk om achteraf met een verklaring te komen, vooral als die niet is tegen te spreken. Ze had net zo goed kunnen zeggen: ‘Het geheim van mijn hoge leeftijd is dat ik blond ben.’ Ik heb al zoveel redenen gehoord van mensen die oud geworden zijn. ‘Ik draag altijd een kastanje in mijn borstzakje’, zei mijn opa vroeger, dat was zijn geheim. Hij werd er niet alleen oud mee, maar kreeg ook nooit reuma. ‘Elke dag een sigaar’, was het devies van onze huisarts vroeger. ‘Neem elke dag een glas rode wijn en je leven zal lang en gelukkig zijn.’ Ach, je kan er nog wel honderd bedenken, maar klopt het ook? Clara Meadmore is nooit gehuwd geweest, misschien is dat wel het geheim. In de wereld zijn overal verklaringen voor en als ze niet werken, worden ze gewoon aangepast. Zo is de ene dag een ei gezond en de andere is het een bedreiging voor je leven. In de wereld is niets zeker. Daarom komt de wereld alleen achteraf met verklaringen. In de Bijbel is dat heel anders. God zegt daarin gewoon dat je lang zult leven, wanneer je je ouders eert. Respect en liefde voor degenen die je hebben ontvangen en grootgebracht. Dat is wat mij betreft de beste garantie voor een lang en gelukkig leven. Geloof wat God zegt en leef ernaar en het zal je goed gaan.

Schade vliegtuig op duif verhaald

Een Belgische duivenmelker moet opdraaien voor de schade die een van zijn duiven aan een vliegtuig heeft toegebracht. De duif kwam tragisch aan zijn einde toen hij de propeller van een klein vliegtuig invloog. De schade aan het vliegtuig was een paar duizend euro. Aan de hand van het ringetje van de duif werd de eigenaar opgespoord en aansprakelijk gesteld. Dit is een heel belangrijke gebeurtenis, want de vraag is niet wie er voor de kosten opdraait, maar van wie de vrije lucht is. Is de lucht boven een gebied van iedereen, of moeten de vliegende dieren, die toch de oudste rechten hebben lijkt mij, nu plaats maken voor de commerciële belangen van de mens? Een vogel mag toch vliegen, of begrijp ik het nu niet meer? Wie kan de vogels en met name deze duif het recht ontzeggen gebruik te maken van de hen of haar toegemeten leefruimte? Kan de eigenaar van een vogel beboet worden omdat zijn huisdier doet waartoe het is geschapen, namelijk vliegen? Dit is de waanzin ten top. Dat je in de buurt van een vliegveld geen vlieger mag oplaten, kan ik nog begrijpen, maar dat een vogel er niet meer mag vliegen gaat echt te ver. Ik hoop werkelijk dat de rechters in België dit ook inzien, want als deze man wordt veroordeeld omdat zijn duif is uitgevlogen, dan kunnen er nog heel wat processen gevoerd worden. Ik zou de vraag liever omdraaien: wie geeft een vliegtuig het recht mijn duif te vermoorden? Kan de rechter daar ook uitspraak over doen? Bepaalt de vliegende mens wie er in de lucht mag vertoeven? Ik zou zeggen dat de lucht van ons allemaal is, dat er af en toe een ongelukje kan gebeuren nemen we dan maar op de koop toe. We hebben al herrie genoeg zonder al die ophef.

'Mens zal niet verder evolueren'

De evolutie van de mens is tot stilstand gekomen, zo concludeert een gerenommeerde Britse geneticus. Deze man, professor Steve Jones, baseert zijn uitspraak op het feit dat de voorwaarden voor evolutie niet meer aanwezig zijn in onze wereld. Dit roept natuurlijk om een reactie en ik kan het niet laten. Allereerst even iets over evolutie, ik geloof er niet in. Dat wil zeggen, ik geloof niet dat nieuwe soorten ontstaan door natuurlijke selectie en de invloed van toeval en tijd. Ik geloof in een Schepper, die alle soorten afzonderlijk heeft geschapen. Ik geloof wel in mutaties binnen de soort, dat wil zeggen, dat van een hond vele vormen en modellen ontstaan zijn, door kruising en andere invloeden. Maar een hond blijft altijd een hond en was ook altijd een hond. Ik geloof dus ook niet dat de mens een diersoort is, die zichzelf hogerop heeft weten te werken. Wat dat betreft hoeft de evolutie niet te stoppen, want hij is nooit begonnen. Maar goed, de evolutieleer gaat uit van rechtlijnigheid, als de omstandigheden hetzelfde blijven, zal een ontwikkeling voorspelbaar hetzelfde verlopen als in het verleden. Nu signaleert de professor dat de omstandigheden niet meer hetzelfde zijn. Er gaan veel minder kinderen dood en veel ziektes zijn niet meer dodelijk, zodat het recht van de sterkste wegvalt. We houden de zwakkeren juist zo lang mogelijk in leven en dat werkt de evolutie tegen. Ook het feit dat mannen steeds jonger vader worden is niet bevorderlijk voor de evolutie. Bij oudere vaders is de kans op een afwijkend model mens groter waardoor nieuwe eigenschappen kunnen ontstaan. Nou ja, ik zou er niet te lang bij stilstaan, want het is allemaal het resultaat van een door geestelijke duisternis aangetast brein. Ik geloof in de vooruitgang van de mens, sterker nog, in het herstel van de mens. Ik geloof namelijk dat de mens een enorm verval heeft meegemaakt door alle negatieve invloeden van zonde, ziekte en dood. Sinds Jezus hier een einde aan heeft gemaakt, kan de mens vernieuwd worden, niet door natuurlijke selectie, maar door geestelijke selectie. Door de juiste geestelijke Bron te kiezen, word je vernieuwd en bevrijd en gaat er een heel nieuwe wereld voor je open. Niet de natuur, maar de Geest is de bron voor verandering. Niet het recht van de sterkste, maar het recht van de gelovige zal zegevieren. En aan dit proces van vooruitgang door bekering en vernieuwing komt pas een einde als God alles in allen is. We hebben dus nog even te gaan. Misschien voor professor Steve Jones net lang genoeg om ook nog mee te doen.

Iran produceert auto speciaal voor vrouw

De Iraanse fabriek Iran Khodro brengt een auto op de markt, die speciaal voor vrouwen is ontworpen. Het klinkt niet erg geëmancipeerd, maar dat verwacht ook niemand in Iran. Aan de andere kant kun je zeggen, dat de vrouw niet bepaald onderdrukt wordt als er zelfs een speciale auto voor haar op de markt wordt gebracht. Maar als je dan kijkt waar dat speciale uit bestaat, ga je toch weer twijfelen aan de goede bedoelingen. Zo krijgt de auto een automatische versnelling. Dat kan betekenen ‘lekker makkelijk’ voor de vrouwen in hun lange gewaden, maar dat geldt daar ook voor de man, dus dat argument is van tafel. Blijft over de mening dat vrouwen niet kunnen schakelen, dus doe er maar een automaat in. Een ander snufje is een navigatiesysteem. Dat is wel handig, of heeft dat te maken met het feit dat vrouwen niet zo.. , nee, het is gewoon handig en je weet altijd waar ze uithangen, want dat houdt zo’n systeem keurig bij. Maar het volgende vrouwensnufje slaat toch wel alles: een alarm dat afgaat wanneer een van de banden leeg is. Een beetje chauffeur voelt dat toch wel zou je zeggen, maar dan moet ik toch even denken aan de staat van de wegen daar en dan twijfel ik weer, toch wel handig, denk ik. Dat de kinderen in de auto video kunnen kijken is heel modern, maar ik weet niet welke video’s er verplicht bijgeleverd worden. Kortom deze auto is wel apart, maar ik weet niet zo goed, of we er nu blij van moeten worden of juist niet. Het blijft tenslotte Iran.

Oermens werkte duizenden jaren aan grotschildering

Veel prehistorische rotswandschilderingen zijn niet in één sessie gemaakt, maar in een periode van duizenden jaren door vele generaties oermensen. Britse wetenschappers hebben dat ontdekt door op een alternatieve manier de leeftijd van grotschilderingen te onderzoeken. Dit valt in de categorie: even lachen. Het is toch te gek voor woorden dat zogenaamde wetenschappers zomaar ineens kunnen besluiten dat grottekeningen niet door een mens, maar misschien wel door honderden of duizenden in vele duizenden jaren zijn gemaakt. En dat alles vanwege hun nieuwe manier van dateren. Heb je het dan hoog in je bol of niet? Ze besluiten dat hun methode goed is en dus moet de tekening in duizenden jaren gemaakt zijn. Het is een van de zovele voorbeelden van de hoogmoed van de mens en met name van de wetenschappelijke mens. Uitkomsten kunnen zomaar duizenden jaren verschillen, omdat de heren en dames dat besluiten. Het doet me denken aan al die reclames die steeds beweren: nu nog beter, nu nog mooier, nu nog goedkoper, nu nog nieuwer en ga zo maar door. De willekeur van de bedenker noem ik dat. Wat een rotzooi hebben die lui verkocht al die jaren, als het steeds maar weer vernieuwd moet worden. Ik geef geen cent voor de uitkomsten van de wetenschap, zeker niet als het gaat om het dateren van de aarde en het heelal. Ze weten er gewoon geen snars van, want de oorsprong is niet meetbaar, niet controleerbaar, niet narekenbaar, want de oorsprong is het spreken van God. De zondvloed wordt een sprookje genoemd, maar de aarde draagt overal de sporen, complete aardlagen liggen ondersteboven, verklaar dat maar eens. Nee, laat die grotbewoners toch met rust. De een of andere kunstzinnige tekenaar heeft ons iets nagelaten en dat vind je mooi of lelijk, maar ga nu niet beweren dat er duizenden generaties aan zo’n prentje hebben gewerkt, want dan ben je wat mij betreft niet geloofwaardig. De Britse onderzoekers kunnen beter een alternatieve manier van denken gaan zoeken. Ik weet er wel een voor ze.

'Bier maakte de mens honkvast'

De nomadische mens begon 12.500 jaar geleden een vaste verblijfplaats te kiezen nadat was ontdekt dat van gerst bier gebrouwen kan worden. Deze stelling wordt dit weekend door een Duitse onderzoeker geponeerd. Ik heb zo mijn twijfels, maar dat heb ik al gauw als iemand zomaar iets beweert. In de Bijbel lees je dat God wil dat de mens de aarde gaat bevolken en niet bij elkaar blijft plakken. Maar de aard van de mens is: bij elkaar blijven. De toren van Babel was een project dat met man en macht werd begonnen met het doel bij elkaar te blijven. God verwarde de spraak en dwong de mens op die manier uit elkaar te gaan. Wat heb je eraan bij elkaar te blijven als je elkaar niet langer verstaat? En nu beweert deze Duitser dat de uitvinding van het bier ervoor zorgde dat mensen bij elkaar bleven. Voel je al nattigheid? Zodra de mensen van dit gerstenat gaan drinken en er geen genoeg van krijgen (of juist wel), beginnen ze spontaan van taal te veranderen. Ze worden onverstaanbaar en hun gedrag wordt vaak ook onbegrijpelijk anders. Voor mij is dat nu juist een reden om niet langer bij zo iemand te blijven. Na de spraakverwarring van Babel trokken de mensen ook weg en nu zou de spraakverwarring er de oorzaak van zijn dat mensen bij elkaar bleven? Ik geloof het gewoon niet en ik kreeg al argwaan toen ik las dat de man uit Beieren komt, de streek van de bierfeesten en rookworsten. Volgens mij is er iets geheel anders aan de hand. Door al dat gedrink werd hun oriëntatievermogen zo aangetast, dat ze gewoon niet meer beseften dat er nog andere richtingen bestonden. Want zeg nou zelf, zou jij in Beieren willen wonen tussen al die bier- en braadluchten? Nou dan.

Scheldende papegaai te koop

Wie interesse heeft in een scheldende papegaai, kan deze kopen van een gezin in Groot-Brittannië dat zich doodschaamt voor de vogel. ‘Lorre’, of ‘Kopiekrauw’, dat was al heel wat voor de gemiddelde papegaai in de jaren 50 en 60. Alleen papegaaien die op een schip hadden meegevaren kenden een ander jargon en meestal was dat niet zo mooi. Als je dit verhaal geloven mag, is deze papegaai zich steeds meer gaan misdragen. In het begin begon hij met een vriendelijk ‘hallo’, maar nu fluit hij naar mooie vrouwen, hoewel, kan een papegaai zien wat een mooie vrouw is? En hij smijt met zijn voerbakje als hij niet op tijd zijn ‘currie’ krijgt. De eigenaars zijn ten einde raad en hopen dat iemand het beest wil overnemen. Je kunt op je klompen aanvoelen dat zo iemand hem weer nieuwe woorden gaat leren en blijft lachen om de huidige. Of dat beest nu verkocht wordt of niet, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de huidige eigenaars hem zijn gedrag zelf hebben aangeleerd. Ze zitten nu dus met de oogst van hun eigen handelen. Het gaat er bij mij niet in dat een papegaai dat allemaal zelf verzint zonder het eerst een keer te horen. Scheldwoorden, vloeken en brutaliteiten zijn meestal woorden die leuk gevonden worden als een papegaai ze zegt, maar zodra de visite wegblijft vanwege de beledigingen van het dier, begrijpt men te ver gegaan te zijn. Alles heeft een begin en wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten. Misschien helpt het om het beest in de schuur te zetten, of een doek over zijn kooi te gooien, of geef hem anders een koptelefoon met een cursus Algemeen Beschaafd Engels. Je kan hem toch moeilijk de nek omdraaien, omdat hij geluiden namaakt die hij heeft gehoord. Want laten we wel wezen, het beest begrijpt natuurlijk in het geheel niet waar al die drukte over gaat. De volgende keer toch maar een parkietje kopen, of kletsen die ook al tegenwoordig?

Winter maakt vrouwen aantrekkelijk

Volgens een Poolse studie vinden mannen vrouwen aantrekkelijker als het buiten kouder wordt. Nou vrouwen, doe er je voordeel mee, zou ik zeggen. De verklaring voor dit fenomeen is nog niet gevonden, maar ik heb er wel een eigen verklaring voor. Want wat is er nou logischer wanneer je het koud hebt, dan aan iets te denken waar je warm van wordt? Als een man het koud heeft, is het toch niet zo gek om een vrouw die warmte geeft aantrekkelijk te vinden? Het is net als met honger, dat maakt rauwe bonen zoet. En wie veel slaap heeft, neemt met het slechtste bed genoegen. Nee, voor mij is de verklaring geen probleem. Wat ik interessanter vind is hoe vrouwen daar voordeel uit kunnen halen. Vrouwen die te weinig aandacht krijgen van hun man, kunnen bijvoorbeeld de verwarming wat lager zetten, zodat hij het lekker koud krijgt. Misschien dat het afsluiten van elke maaltijd met ijs ook een goede poging is om de aandacht van de man te trekken, bovendien gaat de liefde van de man door de maag, dus dat zijn twee vliegen in een klap. De Polen zelf denken dat het komt doordat in de winter haast niets van de vrouwen te zien is, wegens de dikke laag kleren en dat zou dan prikkelend werken op de nieuwsgierigheid van de man. Hoe het ook zij, wanneer de relaties bekoelen, of wanneer ze zelfs bevriezen betekent het dus eigenlijk dat het er heel goed voor staat tussen man en vrouw. Ik weet het niet, maar volgens mij rammelt het hier en daar een beetje, misschien waren die Polen toch zelf wat bevangen door de kou tijdens het onderzoek.

Doofstom paar mag niet trouwen in Peru

Een Peruaanse ambtenaar van de burgerlijke stand heeft onlangs geweigerd een doofstom paar te trouwen, omdat ze geen ja konden zeggen. Tja, daar zit je dan in vol ornaat met alle gasten en een gevulde feestzaal en dan zegt de ambtenaar: “Nee”. En hoe leg je dat uit aan een doofstom echtpaar. Ze horen je niet en begrijpen er zeer zeker niets van, dat laatste heeft niets met hun toestand van doofstom zijn te maken, want het is door niemand te begrijpen. Hoe haalt zo’n rare ambtenaar het in zijn hoofd om van iemand die niet kan spreken te eisen dat hij ja zegt? Had hij daar van tevoren niet over kunnen nadenken? De burgemeester vond later van wel, want uit schaamte heeft hij zijn excuses aangeboden en voorgesteld het paar alsnog te trouwen, maar die hadden daar toen geen zin meer in. In elk geval niet in zijn stadje. Het zal best zo zijn, dat de wet een ‘ja’ als antwoord eist, maar dat kun je ook knikken, of schrijven. Je kunt een bordje met JA opsteken of wijzen naar het woord ja op een blad papier. Waarom heeft die ambtenaar dat allemaal niet overwogen? We weten het niet, maar duidelijk is wel, dat de wet op dit punt moet worden aangepast, want het kan toch niet zo zijn dat je door het missen van twee letters niet kan trouwen.

Fortis doet slogan in de ban

De geplaagde Belgisch-Nederlandse bankverzekeraar Fortis maakt voorlopig geen gebruik meer van de slogan 'Here today. Where tomorrow?'. Een slogan kies je met zorg. Hij moet de mensen aanspreken en bijblijven. Er moet iets vanuit gaan en de slogan moet het karakter van het bedrijf weerspiegelen. In het bank- en verzekeringswezen ging het tot nu toe steeds beter. De winsten werden hoger, net als de gebouwen en er leek geen einde aan te komen. ‘Nu zijn we hier, waar zijn we morgen?’ riep Fortis zelfverzekerd de wereld in. En ongetwijfeld had het daarbij visioenen van nog meer omzet, nog meer winst en nog meer dividend voor de aandeelhouders. ABN-AMRO werd opgekocht, maar nog niet betaald, dat zou later gebeuren. De aandelenkoers was goed, geld genoeg, zo leek het. Maar toen hield het vertrouwen van de mensen op en de aandelen kwamen in een vrije val. Miljarden werden verloren door de koersdalingen. En opeens was er geen krediet meer om ABN-AMRO te betalen. ‘Hier vandaag, waar morgen?’ werd opeens een heel andere vraag. Misschien wel failliet, in de goot, de hand overspeeld, een te grote broek aangedaan, of hoe het allemaal heten mag. Spottend zeiden de mensen ‘Hier vandaag, morgen verdwenen.’ De mooie slogan ging opeens tegen het bedrijf werken en de toch al zo peniebele situatie werd er extra door benadrukt. Nu heeft het management besloten de slogan voorlopig niet meer te gebruiken. Dat is pas een afgang, maar ja, het was dan ook slechts gebakken lucht. Slogans worden niet gecontroleerd op betrouwbaarheid, je mag roepen wat je wil. Het wordt alleen wel wat wrang als je wordt uitgelachen door je eigen slogan.

Geloof verlicht pijn

Sterke religieuze gevoelens kunnen fysieke pijn verzachten. Dit blijkt uit wetenschappelijk onderzoek met elektroshocks die zijn toegediend aan katholieken en een controlegroep van niet-gelovigen. Het is weer bizar vandaag, maar nu is wetenschappelijk aangetoond dat geloof een uitwerking heeft op het lichaam. Ach, als die wetenschappers net zoveel geloof zouden hechten aan de bijbel als aan de wetenschap, dan zouden dit soort onderzoeken overbodig zijn. Want in de Spreuken kun je al lezen dat het woord medicijn is voor je vlees en lafenis voor je gebeente. Het woord van God is levend en krachtig, dat weet elke christen. De wetenschap zal wel een verklaring vinden voor dit fenomeen. Het zal wel weer een stofje in de hersenen zijn, waardoor religieuze mensen minder pijn ervaren. Het is toch jammer, dat al die onderzoeken van het schepsel de wetenschap niet brengt bij de Schepper. Maar ja, zo lang de wetenschap slechts het zichtbare onderzoekt om de wereld te verklaren, zal het zicht op het onzichtbare verduisterd blijven. Het is een pijnlijke constatering die slechts door geloof kan verdwijnen.

'Eenzame mensen hebben het kouder'

Mensen die eenzaam en depressief zijn, hebben het sneller koud. Op het eerste gezicht lijkt het een normaal zinnetje, maar hoe langer ik ernaar kijk, hoe vreemder het wordt. Wie meet zoiets en hoe gaat dat dan? Moeten mensen gaan bellen als ze eenzaam en depressief zijn en komt er dan iemand langs met een thermometer? Maar dat zou dan de uitslag wel heel erg beïnvloeden, want dan zijn ze niet meer eenzaam en denkelijk ook minder depressief. Ik kom er niet uit. Hoe moet je zoiets nu aanpakken? Ik vind het al raar dat iemand op het idee komt om dit te gaan meten, maar dat dan maar even daar gelaten. Ga je een onderzoek houden onder eenzame mensen? Maar wie zijn dat dan? Welke maat moet je aanhouden om te bepalen of iemand wel echt in de groep eenzamen thuishoort? Kan iedereen zich eenzaam voelen en het dan kouder krijgen of alleen de depressieven van die groep? Ik ga ervan uit dat elke niet depressieve eenzame het ook wel eens koud heeft, maar dan kan hij zich toch warmen aan de gedachte dat depressieve eenzamen het nog kouder hebben. Andersom kan iemand die het snel koud heeft het vermoeden krijgen dat hij dus wel depressief moet zijn of minstens eenzaam. Kortom, ik houd niet van dit soort uitspraken die verder op geen enkele manier worden onderbouwd. Ik ga er zondermeer vanuit dat twee mensen elkaar kunnen verwarmen, dus dat eenzame mensen het dan kouder zullen hebben. Maar dat klopt dan ook weer niet, want ook onder partners komt eenzaamheid voor, maar denkelijk zijn die toch minder kougevoelig. Nou, gooi het allemaal maar in mijn pet, maar voor dit onderzoek geef ik geen cent. Het gaat nergens over en het slaat nergens op. En stel dat het allemaal klopt, stel dat eenzame depressieve mensen het sneller koud krijgen, is dat dan een probleem? Hebben ze geen warmere kleren, een trui of een extra deken om zich warm te houden? Of gaan we straks lezen dat eenzame, depressieve mensen sneller hun verwarming hoger draaien? Ik kijk nergens meer van op, maar ik begin het wel langzaam wat kouder te krijgen.

Botsauto ramt personenwagen

In België vond dit weekeinde een bizarre botsing plaats: twee jongeren reden met een omgebouwde botsauto in op een personenwagen. Dat was echt niet de bedoeling, maar de remmen haperden. Nu zeg je wellicht: “Hè, remmen op een botsauto?” Ja, want dit exemplaar was door de jongelui omgebouwd tot motorvoertuig. Met een heuse motor erop kon je als jeugdig mens natuurlijk de blits maken met je botsauto. Ach, het is allemaal zo begrijpelijk, maar aan een ding hadden de jongens nog niet gedacht: het testen van de remmen. Ik weet niet of ze erop zaten, maar op het moment suprême deden ze geen dienst. De botsauto schoot daardoor de weg op en botste pardoes op een echte auto. Gelukkig was er enkel blikschade en een beetje gedeukt zelfvertrouwen, maar de lichamen waren nog heel. Toen moest de politie de jongens in de kraag vatten, want ze gebruikten met hun speelding de openbare weg en waren zwaar in overtreding. Het muisje krijgt dus nog een staartje, maar een ding is zeker: hun voertuig was en is en blijft een botsauto.

Bankrover vlucht na sceptische vraag

Een bankovervaller op Long Island in de Amerikaanse staat New York is er donderdag vandoor gegaan toen de bankbediende haar vroeg of ze de overval serieus bedoelde. Kijk dat is nu de kracht van een goede vraag. Maar we weten niet wat zich in het binnenste van de overvaller afspeelde. Dat kan van alles zijn: twijfel, wroeging, angst, onzekerheid, vul maar in. In elk geval werd de overval onderbroken, sterker nog, geheel afgebroken door de vraag van de bankbediende. “Weet je het zeker?” “Neem je me in de maling?” “Moet ik dit serieus nemen?” “Wat maak je me nou?” Allemaal vragen die een mens in verwarring kunnen brengen. Als je dan al niet zo zeker van jezelf bent, wordt het alleen maar erger als anderen ook nog aan je gaan twijfelen. Maar goed, de bank is gered, of liever gezegd, niet benadeeld, maar de overvaller, ja, daar zit ik dan toch mee. Moet zo iemand niet worden gezocht voor wat emotionele begeleiding, voor een paar opbouwende gesprekken, of een stevige schouderklop. “Kop op zeg, laat je leven niet vergallen door een enkele opmerking.” “Die bankbediende heeft misschien niet eens beseft wat hij bedoelde”, of zoiets. Nu ja, ik kan er gewoon niet zo goed tegen om mensen te zien tobben met hun identiteit. Ik vind het gewoon een beetje zielig voor de dame. Straks houdt ze er nog iets aan over en durft ze de rest van haar leven geen bank meer binnen te gaan.

Kerkdienst voor naturisten afgeblazen

De kerkdienst voor christelijke naturisten, die zondag in Zeewolde zou worden gehouden, is afgeblazen. Vanaf het moment dat er bekendheid werd gegeven aan de kerkdienst waren de protesten niet van de lucht. Ik begrijp het ook niet, tenzij men de kerkdienst in de openlucht wilde houden op het terrein van de naturisten, maar dan hoef je daar toch geen ophef over te maken. Ik vind het dan ook eerder een provocatie dan een uiting van respect voor de Schepper. Het gekke is dat God een bedekking maakte voor de mens op het moment dat hij ontdekte naakt te zijn. Door de zonde kwam ook de schaamte in de wereld en de aanstoot. Maar ook de verleiding en de lust. Allemaal zaken die niet thuishoren in een atmosfeer van verering en aanbidding. Het doel van de naakte kerkdienst lijkt me dan ook eerder het naakt gaan dan de ontmoeting om te vieren. In een kerkdienst hoort God centraal te staan en niet de mens. Dat de dienst is afgeblazen is daarom goed naar mijn mening. De ophef erom heen is slecht, daar dien je het christelijk geloof niet mee. Geloven heeft niets te maken met de buitenkant, maar met de binnenkant van de mens. Nogmaals als de dienst op het terrein van de naturisten zou plaatsvinden, dan zou ik dat billijken, maar om naakt naar een kerkgebouw te gaan op zondag lijkt me uitgesloten. Naakt over straat gaan is verboden en het lijkt me totaal zinloos om gekleed naar een kerk te gaan en je daar vervolgens uit te kleden om een dienst te houden. Dan gaat het niet meer om de dienst maar om het naturisme en dat vind ik niet passen. De kerk is niet de plaats om een hobby of geaardheid te promoten, het gaat daar om hogere waarden dan het bloot lopen. Hopelijk ziet men bij de naturisten in Zeewolde ook in, dat dit plan beter uitgekleed kan blijven.

Zakenman geeft Lamborghini weg

Een Britse zakenman hoopt met zijn Lamborghini als lokmiddel kopers te vinden voor zijn villa in Essex. Ja, ook de rijken kennen hun zorgen. Hoe verkoop ik mijn villa van 1,2 miljoen in een tijd dat de verkoop achteruitgaat? Het antwoord is: geef er een Lamborghini van 188.000 bij cadeau. Je kan ook zeggen dat de prijs voor dat bedrag naar beneden mag, maar kennelijk wil de man wel van zijn huis en zijn wagen af. Helaas voor hem zijn er nog geen mensen op afgekomen. De meeste mensen die zo’n huis kunnen kopen hebben al een leuk autootje en wellicht staat hen de gele kleur niet aan. In elk geval is het idee sympathiek en als ik het geld had zou ik zelfs wel even een stukje willen proefrijden en misschien ook het huis wel kopen. Voorlopig is dat nog niet aan de orde en kan ik er slechts van dromen dat dit soort huizen of auto’s binnen mijn bereik zou zijn. Maar het leven zit vol verrassingen, dus wie weet. Vooralsnog heb ik liever een PT Cruiser en dat mag ook zonder huis worden aangeboden.

'Cursus roltrap lopen voor treinreizigers'

Je moet rennen om de trein te halen. De roltrap naar het perron staat vol mensen die kennelijk geen haast hebben en ook geen ruimte laten voor wie dat wel heeft. Ach ja, dat is leed met een hoofdletter. Nederland is net als veel andere westerse landen bezig zichzelf over de kop te jagen. Alles kan sneller, alles moet sneller, nog meer doen in dezelfde tijd, nog meer stress, nog meer burn-out. Waar zijn we toch allemaal mee bezig? Waar is de rust? Waar is het genieten? Zijn er nog mensen die bijvoorbeeld niet net te laat van huis gaan, omdat ze nog even iets te doen hadden? Dat is het grootste probleem, dit nog even en dat nog even en dan net te laat vertrekken en dan staat ook nog de roltrap vol mensen. Ergernis alom. Maar we hebben alweer iets bedacht: voetjes op de trap. Hier moet je staan en daar moet je lopen. Dan kunnen de mensen met haast je passeren op de roltrap. Zou het allemaal nog sneller kunnen? We hebben nu al de hoge snelheidstrein, maar het moet nog sneller. Alles om maar meer te kunnen doen, nog meer, nog meer, nog meer. Het is toch de waanzin ten top dat er een cursus roltrap lopen gaat komen. Straks komen er ook voetjes op de stoep en op de zebra en in de warenhuizen en de supermarkten. Nog meer stroomlijnen en nog meer proppen, tot echt elk gaatje gevuld is en elke seconde benut. Je moet er niet aan denken dat dit de toekomst zal zijn. Pak toch eens een treintje later, blijf toch eens even stilstaan op die trap, gun jezelf eens een adempauze. Het leven is veel te mooi om er maar doorheen te razen.

Monstervarken terroriseert vrouw

Een varken ter grootte van een Shetlandpony terroriseert een vrouw op haar boerderij in Australië. Op geen enkele manier lukt het de 63-jarige Caroline Hayes haar huis te verlaten, meldden Australische media dinsdag. Een varken zo groot als een pony kom je hier in Nederland niet snel tegen, maar wel varkens die agressief zijn. Uiteindelijk zijn het rovers en ik heb me wel eens laten vertellen dat mensen door varkens zijn verslonden. Zo zou er een boer door de zolder van zijn stal zijn gevallen en terechtgekomen bij zijn varkens. Alleen zijn klompen zijn later teruggevonden. Of het allemaal echt waar is, heb ik niet kunnen achterhalen, maar toen ik het hoorde als kind kreeg ik meteen een hekel aan varkens. Ik houd gewoon niet van die beesten. Hun vacht is stekelig hard, ze maken geen prettig geluid, ze smakken bij het eten, maar wat het meest irriteert is dat ze stinken. Je ruikt ze al op tientallen meters afstand. Zelfs in de pan stinkt het vlees nog naar varken. Ik begrijp niet dat er mensen zijn die daar nog lekker van kunnen smullen. Maar goed, deze mevrouw vond deze beer op haar erf en besloot hem te voeren. Dat had ze beter niet kunnen doen, want het beest eiste steeds meer en werd agressief als hij zijn zin niet kreeg. Nu kan de vrouw zelfs de deur niet meer uit, want ze wordt gewoon teruggeduwd en dat terwijl haar toilet buiten staat. Je kunt je voorstellen wat zich daar in huis allemaal moet afspelen. Uiteindelijk is het dier gevangen en afgevoerd naar een betere plaats. Hij zit nu opgesloten achter een hek en kan alleen nog dromen van zijn vrijheid. Dat krijg je ervan als je je gedraagt als een varken.

Kunst werkt als pijnstiller

Het bekijken van kunst kan fysieke pijn verlichten. Onderzoekers aan de universiteit van Bari hebben dat vastgesteld tijdens een experiment met 300 meesterwerken van bekende schilders. Het komt er in het kort op neer dat mensen minder pijn ervaren van een prikje of elektrisch schokje als ze naar hun favoriete kunst kijken. Het lijkt me logisch, want je bent met je aandacht op dat moment niet met pijn maar met kunst bezig en afleiding is altijd al een goede pijnstiller geweest. Nu wordt erover nagedacht om in de ziekenhuizen kunst op te hangen, zodat de mensen minder pijn ervaren. Dat lijkt me dan weer net te ver te gaan, want hoe weet je nu welke kunst iemand mooi vindt, want bij lelijke kunst werkt het niet. Het lichaam schijnt in dat geval de pijn te prefereren boven een pijnlijke confrontatie met een lelijk schilderij. Misschien is het een oplossing als je voortaan in het ziekenhuis je eigen schilderijtje mag meebrengen en dan maar hopen dat de rest van de zaal het ook aardig vindt.

Water drinken bij dieet helpt niet

Het heeft geen enkele zin om veel water te drinken als je wilt afvallen. Dit blijkt uit Japans onderzoek. Daar zullen weer veel mensen blij mee zijn, want water drinken terwijl je geen dorst hebt is geen pretje. Alle verhalen over het effect van water berusten wat het afvallen betreft dus op niets. Wel is het verstandig waterrijk voedsel te consumeren. Dat heeft wel een positief effect op het kwijtraken van lichaamsgewicht. Afvallen zal altijd wel een crime blijven voor veel mensen. De een zegt er dit van, de ander dat, maar een afdoende oplossing is nog niet gevonden. Meer sporten, meer water, meer maaltijden maar dan kleiner, minder calorieën, minder vetten, minder suiker, minder koolhydraten, alles is al wel een keer geprobeerd, maar dikke mensen blijven vaak dik. Sporten en water drinken zijn niet verkeerd, maar om af te vallen is het niet afdoende. Te dik, te dun, te groot, te klein, het zal altijd wel wat wezen. Ik denk dat de gulden middenweg wel weer de beste zal blijken. Niet teveel en niet te weinig, niet te nat en niet te droog, niet te lang en niet te kort, ergens er tussenin, daar ligt de waarheid. Wat mij betreft is het een kwestie van balans, maar dan vooral in je denken.

'Verbied minirok om ongelukken te voorkomen'

Een Ugandese minister heeft wel een heel aparte insteek gevonden om het aantal auto-ongelukken te verminderen. Hij maakt zich hard voor een verbod op de minirok, omdat deze automobilisten alleen maar zouden afleiden. Ik ken de verkeerssituaties in Uganda niet, maar kennelijk gebeuren er teveel ongelukken. Op zoek naar de oorzaken ervan is de minister gestuit op de mini-rok. ‘Dat zal het zijn’, moet hij gedacht hebben, ‘verbieden die handel.’ Als ik bij Schiphol of bij Zestienhoven rijdt en er komt net een vliegtuig laag overvliegen, dan kijk ik ook de lucht in, want dat gaat nu eenmaal zo. Zodra we iets anders zien dan we gewend zijn, volgen onze ogen het afwijkende, misschien is het wel een onbewuste vorm van zelfverdediging. Ik weet niet of er rond Schiphol meer ongelukken gebeuren dan elders. Maar je kunt moeilijk het vliegen verbieden. Hetzelfde heb ik met koeien in de wei. Ik vind dat een prachtig gezicht, hoewel ik nog steeds niet kan wennen aan die koppen zonder horens. Ik kijk zo lang mogelijk naar een mooi koppeltje van dat zwartbonte vee, vooral als ze in een lekker mals weitje lopen. Ik heb er nog nooit een ongeluk door gekregen of veroorzaakt, maar zelfs als dat zo zou zijn, ga je toch niet de boer verbieden nog langer koeien in de wei te houden. Nee, de bestuurders zelf moeten worden aangepakt. Dat weet de minister in Uganda natuurlijk ook wel, maar het is veel makkelijker om rokjes te verbieden, dan om het gedrag van mensen te veranderen. Jezus had wat dat betreft een veel directere aanpak: ‘Indien uw oog u tot zonde verleidt, ruk het uit en werp het van u.’ Maar dat lijkt me, met het oog op de verkeersveiligheid, niet meteen uitvoerbaar en zeker niet in Uganda.

Egyptische ezel cel in wegens diefstal

Een ezel in Egypte heeft onlangs een celstraf van 24 uur uitgezeten nadat hij een maïskolf uit een akker had gestolen. Dat meldden Egyptische media donderdag. We leven toch in een heel vreemde wereld, denk ik af en toe. Liet Congo vorige week nog wat geiten vrij uit de gevangenis, Egypte stopt er weer een ezel in. Nu zou je zeggen, die gevangenissen zitten al vol met ezels, maar ditmaal gaat het om een echte. Hij of zij, dat vertelt het verhaal niet, is op heterdaad betrapt bij het stelen van de maïskolf uit een landbouwgebied. De rechter was onverbiddelijk, meteen voor 24 uur achter slot en grendel en de eigenaar een boete van 6 euro. Ik moet wel lachen hoor als ik die verhalen lees, zoiets zou toch hier in het westen onmogelijk zijn. Hoewel, onze ezels, ik bedoel onze vervoermiddelen, worden ook wel eens aan de kant gezet. Ontzegging van de rijbevoegdheid zou je het hier noemen. Maar je komt toch niet op het idee om dat te doen vanwege het slechte gedrag van de auto. Hoewel, als de remmen niet deugen, of de verlichting niet in orde is, of als de uitstoot van schadelijke roetdeeltjes of CO2 te hoog is, ja dan kan het misschien toch wel. Maar dan sluiten we ze niet op in een garage of zo, hoewel, op het politiebureau worden ze wel achter hekken opgeborgen. Hoe langer ik er over nadenk, hoe minder gek ik het ga vinden. Eigenlijk zouden ze dat hier misschien wel vaker moeten doen, gewoon wat auto’s van de weg halen, omdat ze bijvoorbeeld te rood zijn, te groen, of te blauw. Dan los je meteen het fileprobleem op.

'Mogelijk einde aan vrouwenfiets'

De in Nederland bijzonder populaire damesfiets zou wel eens aan zijn laatste jaren bezig kunnen zijn. Het Nederlands Dagblad meldt dat Kees Bakker van de Nederlandse Fietsersbond pleit voor afschaffing. Nou dat weer. Waar maakt die man zich druk om, laat de fietsenfabrikanten dat lekker zelf uitzoeken. Zo’n vrouwenfiets is reuze handig, want ook mannen kunnen ermee overweg, andersom is dat veel lastiger. Die herenfietsen met een stang tussen stuur en zadel zit de meeste vrouwen lelijk in de weg. Niet het fietsen vormt het probleem, maar het opstappen. Dat zijn de meeste vrouwen gewend door even een voetje over de fiets aan de andere kant op de grond te plaatsen. Ze staan dan voor het zadel met een been aan elke kant van de fiets. Dan zetten ze een voet op de trapper, zetten zich met de andere voet af, wippen charmant op het zadel en fietsen weg. Mannen doen dat heel anders, tenminste de echte. Die zetten de rechtervoet op de rechtertrapper geven met het andere been een afzetje en gooien nonchalant hun linkerbeen over de bagagedrager en het zadel naar de andere trapper en zitten zo meteen in de goede houding om weg te fietsen. Dit oer-Hollandse tafereel moet je nu niet gaan verstoren door een soort uniefiets te ontwerpen. Het is toch al zo moeilijk geworden om de vrouwen van de mannen te onderscheiden. Aan de kleding is het haast niet meer te zien. Gelukkig scheren steeds meer mannen zich het hoofd kaal, zodat ze tenminste nog als kerel herkend kunnen worden. Nee, die damesfiets met haar prachtig gebogen extra stang onderaan, twee rechte stangen zijn al veel minder vrouwelijk vind ik, moet blijven. Al was het alleen maar omdat ik dan mijn eigen herenfiets makkelijker terugvind in de schuur. Dus Kees Bakker moet maar wat anders verzinnen. Ik zou zeggen: ga toch fietsen, man.

Belg noemt kind Harley-Davidson

Een Belgisch ouderpaar heeft hun zoontje Harley-Davidson genoemd, naar hun favoriete motormerk. Een ander gaf zijn kind de naam Muhammed-Ali, naar de legendarische Amerikaanse bokser. Twee jaar geleden schreef ik een reactie op iemand die zijn kind Manchester United wilde noemen, maar dat werd door de betreffende ambtenaar niet getolereerd. Het is iets raars die voornamen, je bent daarbij overgeleverd aan de grillen van je ouders. Gelukkig zijn de meeste ouders verstandig genoeg om te beseffen dat een naam niet voor een weekje is, maar voor het leven. Vroeger werden eerst de ouders en grootouders van beide kanten vernoemd, voor je na moest gaan denken over een naam. Tegenwoordig is de trend om zo origineel mogelijk te zijn. De namen worden steeds exotischer omdat we verre reizen maken of omdat we hier mensen ontmoeten met vreemde namen. Wie heet er nu nog Kees of Piet of Klaas om maar eens iets te noemen, of Truus, Riet of Jannie. Het komt wel weer goed hoor, voor alles is een tijd, maar je wilt toch niet op een dag ontdekken dat je Harley-Davidson heet, of Yamaha. Ik vind dat mensen daartegen beschermd moeten worden, maar ik zou niet weten hoe. Ik had jaren terug een buurman die helemaal gek was van de voetballer Arno Steffenhagen (wie kent hem nog), maar hij kwam uit een heel traditionele familie. We kregen een geboortekaartje waarop stond dat hun zoon Johannes was geboren, vernoemd naar de grootvader van vaders kant, maar, stond erachter, we noemen hem Arno. Ach ja, het kan verkeren. Mij is hetzelfde overkomen. Op mijn kaartje stond dat Klaas was geboren, maar we noemen hem Nico. Dat laatste is bij nader inzien toch maar Niek geworden. Het zij zo.

Duitser betaalt boete in centen

Uit ergernis over een geldboete heeft een Duitser de brievenbus van het kantongerecht in Wuppertal volgestort met 29.292 één-eurocent-munten. Ja, zo’n grap kan ik wel waarderen. Je moet het natuurlijk niet herhalen, want nu is het leuk, maar als iedereen het gaat doen is de lol er snel af. Zo gaat dat met leuke ideeën, anderen pikken er ook graag een graantje van mee. In dit geval zal het wel meevallen, want het lijkt me nog een hele klus om zoveel centen bij elkaar te krijgen. Hij zal ze ook nog hebben moeten tellen, want anders krijg je daar weer last mee. Meer dan 67 kilo woog het hele vrachtje aan boetegeld en dat stop je ook niet even in je broekzak. Twee kisten waren er nodig om alles weer terug naar de bank te brengen. De man was dus echt boos. Hij vond dat hij onterecht was veroordeeld en wilde op deze manier wraak nemen. ‘Dan betaal ik alles in centen’, moet hij gedacht hebben. Het herinnert me aan een boete die ik vroeger op school kreeg in de vorm van strafregels schrijven. Ik zal vast iets gedaan hebben wat de leraar niet leuk vond en de straf was 200 keer een lange zin opschrijven over ‘nooit meer doen’ en zo. Plotseling kreeg ik een briljant idee, ik zou de leraar laten zien dat je creatief met straf kan omgaan. Je maakt van je nadeel een voordeel, zou Johan zeggen. Ik heb een hele avond zitten schrijven met een brede grijns op mijn gezicht, want ik zag de situatie al voor me. Ik stopte niet toen ik bij 200 was, nee, ik ging door naar 300. De volgende dag hield ik me van de domme. Zogenaamd was ik vergeten mijn regels bij de leraar neer te leggen. Midden in de les keek hij me aan: ‘Ik krijg nog wat van jou’, sprak hij profetisch. ‘Maar natuurlijk meneer, ik heb alleen een probleempje, hebt u terug van 300?’ Ik legde de 300 regels op zijn bureau en hij heeft er echt honderd afgescheurd en teruggegeven. Volgens mij kon hij de grap wel waarderen. In de bijbel staat ook zoiets, als iemand je prest voor een mijl, ga er twee. Neemt iemand je hemd, geef hem ook je mantel. Op die manier laat je zien dat je je niet laat overwinnen. Jij bepaalt wat er gebeurt, je bent de kop en niet de staart. Maar let op, overwin het kwade door het goede, niet met gelijke munt terugbetalen.

Lavendel helpt bij angst voor de tandarts

Lavendel kan mensen die bang zijn voor de tandarts helpen om te gaan met de angst en stress die ze hebben voor een bezoek aan de tandarts. Het is toch wat die tandarts. Dat geboor in tanden en kiezen, die vieze smaak van rubberen handschoen in je mond, dat gespetter op je bril of gewoon recht in je ogen, die afzuigslang die veel te hard in je tandvlees priemt, zodat de tranen in je ogen springen en af en toe ook gewoon een beetje pijn, ja, dat maakt de tandarts niet meteen tot je beste vriend. Mijn tandarts heeft nu naar mijn voornaam gevraagd en zei de laatste keer dat ik kwam: “Hallo Niek, goedemorgen”, alsof we de dikste maatjes zijn. Ik heb geen hekel aan de tandarts, ga er ook niet bang heen, hij mag bij mij alles onverdoofd doen. “Het duurt maar even”, denk ik dan. Maar nu is er een echte oplossing voor bangeriken, de lavendel. Wat een uitkomst is dat nu toch. Rustgevende lavendel, hebben ze in Engeland ontdekt, doet de stress verminderen en de angst verbleken. Lavendel staat al jaren bekend om zijn uitwerking op de mens. Lavendelzeep, lavendelgeur op het toilet, lavendel in pil- of poedervorm, zeg het maar en het is er. Mooi dat het kan hoor, gewoon wat lavendel mee en je bent alle spanning de baas. Zelf denk ik dat de geur van lavendel je brains verdooft. Als die lavendelgeur je neus binnendringt, is er geen gelegenheid meer om nog aan iets anders te denken. Lavendel, lavendel, lavendel, dat gaat er in je om. Wie is die man in die witte jas? Lavendel, lavendel. “Ja, doet u de mond maar even open.” Heerlijk die geur van lavendel. En voor je het weet zegt de tandarts: “Zo, dat was het dan weer.” En kun je naar huis, de tandarts achterlatend in een geur van lavendel. Zou die man er zelf ook rustiger van worden?

Horizontaal gestreepte kleding maakt slanker

Om slanker te lijken, kun je het beste kleding met horizontale strepen dragen, in plaats van kleding met verticale banen. Dat is nu weer precies tegenovergesteld van wat altijd verteld is. Horizontale strepen maken dik, nee, horizontale strepen maken slank. Dit gaat weer leuke discussies opleveren op verjaardagen en partijen, maar uiteindelijk zijn beide uitspraken niet waar. Horizontale strepen maken niet dik en niet slank, ze maken helemaal niets. Het zijn alleen maar strepen, meer niet. Strepen maken niet dik, je bent al dik. Strepen maken niet slank, je bent al slank. Maar waarom dan al die ophef? Het gaat er alleen maar om te dikke mensen te verleiden gestreepte kleren te kopen, ik kan geen andere bedoeling bedenken. En daarom zal het me niets verbazen als we binnenkort horen dat een ruitjespatroon slank maakt en dat een balletje je opblaast of net andersom natuurlijk, want dat kan ook. De zware jongens zijn dus niet zwaar vanwege de horizontale strepen op hun gevangeniskleding, want dan zouden het nu de lichte jongens worden, maar ze zijn gewoon zwaar, omdat ze zwaar zijn, zwaar crimineel welteverstaan, want daar helpt geen streepje tegen.

Naakte bergwandelaars beklimmen Zwitserse berg

Een golf naakte wandelaars overspoelt een berg in de Zwitserse Alpen. Wat zoeken ze daar op die berg? Het wordt naar de top steeds kouder en er wordt zelfs gevreesd dat sommigen bevangen zullen worden door de kou. Wat mij betreft zijn al deze mensen op zoek naar hun identiteit en ik voorspel ze dat ze die op deze manier niet zullen vinden. Je wordt namelijk als mens niet gelukkig door eigen prestaties, die zijn maar tijdelijk. Ook niet door wat mensen van je vinden, dat is ook maar tijdelijk en niet altijd positief. Je wordt gelukkig als je gaat beseffen dat je leven een oorsprong en een doel heeft in God. Alleen als je Hem terugvindt vind je ook je identiteit en word je gelukkig, niet tijdelijk, maar voor eeuwig. Toen Adam en Eva ontdekten dat ze naakt waren, was dat het gevolg van hun overtreden van Gods wet. Voordien waren ze ook naakt, maar was er nog geen schaamte. Door nu massaal bloot te lopen, proberen mensen die schaamtegevoelens te overwinnen. Ook door het ontkennen dat er een Schepper bestaat, die iets met je leven te maken heeft, probeert de mens zich gelijk te stellen aan de dieren en die lopen ook zonder gene naakt rond, hoewel de meesten toch wel een vacht of veren dragen. Hoe het ook zij, de gedachte dat naaktlopen je vrij maakt is een utopie. Je kunt de waarheid niet veranderen, door haar te ontkennen. Uiteindelijk zal blijken dat het woord van God over de mens en zijn bestemming, de waarheid is. Het is te hopen dat niemand voor die tijd bezweken is door de kou.

'Goochelen helpt bij zelfvertrouwen'

Goochelen zou opgenomen moeten worden in het lesprogramma van de basisschool. Want in Engeland hebben ze uitgevonden dat het goochelen een sociale bezigheid is, die verlegen jongens en meisjes uit hun schulp haalt. Nu is het zeker waar, dat een goede truc veel vertrouwen geeft, vooral als iedereen zijn bewondering uit voor een geslaagde goochelact. Ik denk dat alles waarin je succesvol bent zelfvertrouwen geeft. Maar volgens de Engelse onderzoekers gaat het met goochelen nog een stuk beter. Onwillekeurig moet ik terugdenken aan mijn eigen optreden als goochelaar. De truc met het touw en de ring. Voor het publiek haalde ik een touw door een ring en legde er een knoop in, in het touw wel te verstaan. De eindjes liet ik vasthouden door een vrijwilliger uit het publiek. De truc was dat onder een doek (een schone theedoek van mijn moeder) de ring uit het touw zou verdwijnen, terwijl de knoop bleef zitten. De truc is goed te doen en geeft een verbluffend resultaat, behalve als je de knoop te hard aantrekt, zoals in mijn geval. Daar stond ik te prutsen onder die doek om de ring uit de knoop los te halen, maar dat lukte dus niet. “Even geduld, dames en heren”, zei ik toen het wat rumoerig in de zaal begon te worden. Het zweet brak me uit en hier en daar hoorde ik gelach en schampere opmerkingen. Ook werden er ongevraagde adviezen naar me geroepen, die overigens ook geen hout sneden. Het einde van het liedje was dat ik met het schaamrood op mijn kaken en vandaar doorlopend tot onder mijn navel moest bekennen dat de truc was mislukt. Ik weet niet of ik daarna werd uitgelachen of toegelachen, maar het deed mijn zelfvertrouwen geen goed, dat stond vast. Tegenwoordig kan ik alleen mijn kleinkinderen nog verbijsteren met mijn trucs, maar zodra die wat groter zijn, zal ik ook daar door de mand vallen vrees ik. Dus ja, wat moeten we van deze dingen zeggen? Als de trucs lukken, zou het waar kunnen zijn, dat je zelfvertrouwen toeneemt, maar het tegendeel is eveneens waar. Ik zou ze nog maar niet opnemen in het lesprogramma van de school.

Duitser geeft gestolen camera na 66 jaar terug

Een voormalige Duitse militair uit de Tweede Wereldoorlog heeft na 66 jaar een gestolen camera teruggestuurd naar Denemarken. In een oorlog gelden andere wetten, dan wordt er niet zo gelet op het mijn en dijn. Het belang van bezit steekt schril af tegen het licht van een mensenleven. Toen de oorlog was beëindigd en ieder weer op huis aan ging, werd de oorlogsbuit meegenomen. Ach, wie zou er ooit nog iets over hebben gezegd, zo’n inmiddels ouderwetse camera, wie maalt daar nog om? Maar de man is intussen 85 en weet al jaren dat hij een dief is, zonder dat hij zich kan verschuilen achter een gegeven bevel daartoe van hogerhand. Misschien denkt hij na over de eeuwigheid. Misschien vreest hij God en is hij bang voor afwijzing. In elk geval werkt zijn geweten nog prima. Ook al is hij ruim 60 jaar te laat met zijn spijt, hij heeft het toestel toch ingepakt en opgestuurd, een briefje van €50 erbij als douceurtje. Ach ja, het heeft ook iets aandoenlijks, zo’n oude man en dan zo’n camera. De winkel waaruit hij hem stal bestaat al niet meer en de eigenaar is misschien wel overleden of spoorloos. Het maakt allemaal niets uit, de man maakt schoon schip. Beter laat dan nooit. Hoe lang zal hij hebben rondgelopen met dit idee voor hij het ten uitvoer bracht? Alle argumenten om het niet te doen zijn natuurlijk langsgekomen, maar de eerlijkheid won. Nu staat het toestel in een museum, met een briefje van €50 en excuses ernaast. Een stille getuige van een mens in gewetensnood. Na 66 jaar toch nog rust gevonden.

Congo laat geiten vrij uit de gevangenis

Een minister in Congo heeft de opdracht gegeven om onmiddellijk een dozijn geiten uit de gevangenis van Kinshasa vrij te laten. Ik heb het bericht twee keer helemaal doorgelezen en ik begrijp er nog steeds geen snars van. De geiten werden gevonden in de gevangenis door de minister die op bezoek kwam. Ze bleken illegaal in de gevangenis te zitten. Ik denk dan dat een paar gevangenen kans hebben gezien hun geiten mee naar binnen te smokkelen. Ik heb al eens eerder zoiets gelezen. De gevangene kan zijn geiten niet langer verzorgen en probeert ze mee te krijgen de gevangenis in. Nou ja, in Congo leven veel arme mensen van de opbrengst van hun vee, dus dat is begrijpelijk. Maar dan wordt het verhaal voor mij heel erg ondoorzichtig. Wat is namelijk het geval, de geiten moesten voor de rechtbank verschijnen, ja, inderdaad, de geiten. Maar voor de rechter uitspraak kon doen over het lot van de illegalen, greep de minister in en gelastte vrijspraak. Ook dat is natuurlijk vreemd, want een minister is geen rechter, althans niet in het Nederlandse recht. Nu blijf ik met een naar gevoel rondlopen over die geiten, want zijn ze nu echt vrij gelaten, of worden ze toch weer ergens op een weitje opgesloten? In elk geval zal er iemand voor ze moeten zorgen en daarover heeft de minister naar mijn weten geen uitspraak gedaan. Of zou hij ze misschien zelf hebben meegenomen?

Roemeense kan avances niet waarderen

Een verliefde Roemeen had onlangs zijn pijlen gericht op een 24-jarige vrouw, maar die reageerde met grof geschut. In een discotheek vroeg de man haar ten dans, maar zij weigerde. Aangezien de man zich niet zo snel gewonnen gaf, herhaalde hij zijn pogingen de dame in zijn armen te krijgen. Bij de vijfde poging pakte zij haar handtasje. Misschien kreeg de jongeman hoop, omdat ze in beweging kwam, maar toen ze uit haar tas een pistool pakte en op hem begon te schieten, werd het hem duidelijk: ze zei weer nee. Gelukkig werd de man niet geraakt, in elk geval niet door haar kogels. Diep van binnen moet het toch pijn gedaan hebben. Maar ja, niet geschoten, altijd mis.

Personeel erft deel vermogen baas

Een Franse directeur heeft na zijn dood een deel van zijn vermogen geschonken aan zijn voormalige personeel. De meer dan 300 werknemers kregen allemaal zo’n drie maandsalarissen extra. Een rekensommetje leert dat de directeur daarmee miljoenen euro’s schonk aan zijn personeel. Daar moet een goede reden voor zijn geweest en de meest voor de hand liggende is, dat de beste man tevreden was met zijn werknemers. Je hoort het niet vaak dat directeuren hun personeel extra belonen en helemaal niet, dat ze een deel van de erfenis krijgen. Ik kan niet anders concluderen dan dat de directeur zijn mensen liefhad. Hoeveel opmerkelijker zou het zijn geweest, wanneer de directeur zijn vermogen had geschonken aan personeel dat bezig was hem af te zetten, of dat zijn huis in brand had gestoken, of zijn auto vernield, zich aan zijn kinderen had vergrepen, of weigerde nog maar een woord met hem te spreken? We zouden de man voor gek verklaard hebben. Is het mogelijk dat deze directeur zijn mensen zo liefhad, dat hij ondanks alles hen toch zijn bezit zou nalaten? Je voelt waarschijnlijk waar ik heen wil. God heeft alles wat Hij bezit geschonken aan een wereld die Hem haat, aan Zijn vijanden, aan mensen die Hem de rug hebben toegekeerd. Hij deed dat uit liefde voor hen. Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. Bij deze liefde-uiting, die nog steeds geldig is, verbleekt de Franse directeur, ondanks zijn loofwaardig gedrag, totaal.

Genen bepalen of man trouw is

Ruzie met je vrouw? Het zou zomaar in je genen kunnen zitten. Zweedse onderzoekers hebben een genvariant gevonden dat de monogamie bij mannen kan verstoren. Steeds meer en meer worden we door dit soort berichten op het idee gebracht dat we vanuit onze genen worden geregeerd. Ons hele gedrag, alles wat we doen en zijn, zou dan door genen zijn en worden bepaald. Als we op die manier redeneren, dragen we ook geen eigen verantwoordelijkheid meer. “Nee, meneer de rechter, ik kan er niets aan doen, ik heb een paar vervelende genen en daardoor moest ik wel zo handelen.” Ruzie met je vrouw? Dan zit je gewoon fout. Dan handel je niet vanuit liefde, maar vanuit zelfzucht. Eigenbelang, een verkeerd denken, heeft zich van de mens meester gemaakt sinds zonde in de wereld heerst. Niet je genen, maar je hart, je ziel, bepaalt hoe je je gedraagt. Je geweten, je normen en waarden zijn daarbij van wezenlijk belang. God is geest en Hij heeft ook de mens een geest gegeven om te leven. Je lichaam is niet de baas, maar je ziel. Door op God afgestemd te zijn zal je geest heersen over je lichaam. In je denken moet je worden vernieuwd, dan vernieuwt zich ook je gedrag en daar zullen ook je genen zich aan moeten onderwerpen. Dus geen flauwe smoesjes, gewoon je vrouw liefhebben, monogaam.

Dagdromen blijkt nuttig

Afdwalende gedachten hebben een positief effect op je prestaties, vooral wanneer je creatief werk verricht. Iedereen denkt wel eens even aan wat anders als hij aan het werk is, maar om nu te beweren dat je daar creatief van wordt, gaat me weer iets te ver. Ik denk dat creativiteit er al inzit vanaf het begin en dat je vanuit je creativiteit wellicht wat verder wegdroomt dan een ander. Hoe het ook zij, degenen die het meest dagdromen blijken de meest creatieve mensen te zijn. Wat is nu de moraal van zo’n bericht? Moeten we nu allemaal heel veel gaan dagdromen om vooral heel creatief te worden? Leg dat maar eens uit aan je baas, zou ik zeggen. Misschien gaat hij dan wel heel creatief met je salaris aan de slag. Of zou de strekking van het verhaal moeten zijn dat lang aan iets doorwerken afstompt en dat even iets anders doen je fris en creatief houdt? Maar dat wisten we toch al lang? Kortom, de zinnigheid van dit onderzoek ontgaat me even, maar misschien ben ik niet zo creatief, of heb ik al te lang doorgewerkt. Ik denk dat ik maar even ga dagdromen.

Niet-sporters vergooien miljoenen aan sportschool

Meer dan één miljoen mensen zijn afgelopen vijf jaar lid geweest van een sportschool of fitnesscentrum, maar zijn niet wezen sporten. Gelukkig, ik dacht al dat ik de enige was. Er is iets heel erg mis met de sportscholen en fitnesscentra en dat zijn de abonnementen. Er is namelijk een heel grote groep mensen die best eens willen proberen of sporten hen bevalt. Daar hebben ze ook best geld voor over. Het probleem is nu, dat de sportscholen ook wel weten dat een deel van hen na een paar lessen wil stoppen. Het is teveel gedoe, kost teveel tijd, de sfeer is niet leuk, of wat dan ook. Om erachter te komen of het sporten iets voor je is, krijg je meestal een gratis les. Daarbij krijg je uitleg van heel vriendelijke instructeurs, zodat je denkt, dat wordt wel leuk hier. Na de les volgt dan de inschrijving en dan is het meteen voor een half jaar of voor een jaar, al dan niet met persoonlijke begeleiding, maar dat kost dan weer meer. Het gaat alleen maar om geld, zoveel mogelijk geld los te peuteren uit de zakken van mensen die na twee lessen weten, dit is niets voor mij. Maar ja, dan zit je er wel voor een half jaar of een jaar aan vast. Je hebt er zelf voor getekend. OK tot zover helder. Dan ga je nadenken. Ik heb betaald dus dat geld ben ik kwijt, maar wil ik nu ook nog mijn tijd kwijtraken? Dan is het antwoord natuurlijk nee. Dat geld is jammer, maar of je nu wel of niet gaat sporten, dat blijft even duur. Dus maak je er het beste van door dingen te doen die je wel leuk vindt of je gaat gewoon werken. Ik vind het dus onterecht dat er gesteld wordt dat niet-sporters hun geld vergooien. Wat er werkelijk aan de hand is, is dat je gedwongen wordt een jaar te betalen om erachter te komen of fitness je bevalt. Daar zou eens iemand voor in actie moeten komen. Volgens mij worden de niet-sporters voor miljoenen bestolen.

Servië wil 100.000 Aziatische vrouwen importeren

In Servië is een felle controverse uitgebroken over het voorstel ruim 100.000 jonge Aziatische vrouwen te importeren. Een staatssecretaris opperde het plan om te voorkomen dat de Serviërs uitsterven. Ik krabbel maar weer eens achter mijn oren, want dit geloof je toch niet. Om te voorkomen dat de Servië uitsterft halen we toekomstige bruiden uit Azië. Waarom uit Azië denk ik dan, alleen omdat er daar veel mensen wonen? Trouwens Servië heeft zelf mannen en vrouwen genoeg om de bevolking te laten voortbestaan. Wat is er aan de hand? Het is allemaal de schuld van de vrouwen, vinden de mannen. Nee hoor, roepen die in koor, het ligt aan de mannen, die zijn veel te ouderwets. Is het de emancipatie die toeslaat in Servië? De vrouwen willen alleen maar trouwen met mannen van de wereld, die in mooie auto’s rijden en grote huizen bewonen, met status en een goede bankrekening. De mannen zoeken naar degelijke huisvrouwen die op tijd het eten klaar hebben, het huis aan kant en een aantal kinderen baren. Ja, dat lukt niet erg op deze manier. Zou de staatssecretaris het idee koesteren dat Aziatische vrouwen wel aan deze voorwaarden voldoen? In elk geval is er een hevige discussie losgebarsten tussen voor- en tegenstanders. Logisch toch, want stel je voor dat de Aziatische bruiden de komende vijf jaar voor 500.000 nakomelingen zorgen, is er dan nog sprake van Servië, of moeten we het land dan Servazië gaan noemen? Dan zouden we het spreekwoord kunnen aanpassen: oost, west, gaat in Servië best.

Echtpaar vergeet kind bij wegrestaurant

Op terugreis van een vakantie in Italië is een Duits echtpaar dinsdag na een tussenstop hun 11-jarige zoon in een Zwitsers wegrestaurant vergeten. De jongen was nog even naar het toilet gegaan, maar toen hij terugkwam was de parkeerplaats leeg. Ik kan me dat moment voorstellen dat de jongen zich realiseert dat hij vergeten is. Totale verbijstering, paniek misschien wel, je vertrouwde omgeving, je veiligheid kwijt en daar sta je dan. Elf jaar maar nog lang niet volwassen. Intussen waren de ouders op weg naar Duitsland. Pas na de grensovergang merkten ze dat hun zoon er niet bij was, het bleef te stil op de achterbank. Ben je dan lekker uitgerust op weg naar huis, of zit de stress van voor de vakantie er al weer in? In elk geval keerden ze – zoals elke ouder zou doen – meteen om en gelukkig liep alles goed af. De zoon werd in de armen gesloten en de ouders verontschuldigden zich, hoop ik, want ik kan me ook voorstellen dat ze de jongen meteen verweten dat hij niet naar het toilet moet gaan zonder het eerst te melden. Laten we het niet erger maken dan het is, maar schuld schuiven doen we allemaal erg makkelijk. Niemand vindt het leuk gefaald te hebben en als het dan de schuld van de ander is, of kan worden, is dat wel zo geriefelijk voor je eigen geweten. Het is niet de eerste keer dat we kunnen lezen dat ouders hun kinderen vergeten. Soms zelfs met dodelijke afloop, als een baby bijvoorbeeld in een afgesloten auto achterblijft in de zon. In de Bijbel staat de vraag: kan een moeder haar zuigeling vergeten? Het antwoord hoeft niet eens gegeven te worden. Die vraag wordt gesteld met het oog op het feit dat wij mensen wel God vergeten, maar Hij ons niet. Zijn oog is altijd op ons, ten goede. Ongezien en vaak ongemerkt gaat Hij met ons mee. Ergens anders in de Bijbel staat: al zouden mijn vader of moeder mij verlaten, God verlaat mij nooit. Gelukkig maar.

Goudse lokoma schrikt tasjesdieven af

Tasjesdieven in Gouda passen beter op hun tellen, sinds de politie een zogenoemde lokoma in de kaasstad heeft ingezet. Je moet een paar keer goed kijken voor je door hebt dat het over een lok-oma gaat, maar dan valt toch het kwartje. En nu niet flauw zeggen dat we geen kwartjes meer hebben, want we doen ook nog steeds een duit in het zakje. Maar goed, die lokoma is dus een Goudse uitvinding, net als kaas, pijpen en stroopwafels. Een beroemde stad dus en terecht. De binnenstad van Gouda is wijd en zijd bekend en het is er altijd heel erg druk, vooral als er ook markt is op donderdag. De tasjesdieven zagen hun kans schoon en minstens 20 mensen werden de dupe van de brute rovers. Tot de politie op het idee kwam om hun tasje expres te laten stelen. De nepoma liet haar tasje makkelijk pakken om vervolgens hetzelfde te doen met de daders. Dat had succes en sinds het optreden van deze namaak-oma zijn de tasjesdieven Gouda uitgevlucht. Er worden bijna geen tasjes meer gestolen en je zou haast denken dat de lokoma wel weer gewoon aan het werk kan in het blauw. Trouwens het seizoen is toch voorbij op een enkele verlate vakantieganger na en die houdt zijn of haar tasje gewoon onder de regenjas.

Valse herinneringen kunnen helpen tegen overgewicht

Het is mogelijk mensen een valse herinnering aan te praten die op lange termijn effecten heeft op hun gedrag. ‘Valse herinneringen’ worden ze genoemd, maar het zijn gewoon ordinaire leugens. Mensen wordt verteld dat ze vroeger als kind heel ziek zijn geworden door het eten van bijvoorbeeld eiersalade. Het gevolg daarvan is, dat deze mensen minder trek hebben om nog eiersalade te eten. Nu is iemand op het idee gekomen om op deze manier mensen een aversie te bezorgen tegen bepaald soort voedsel, of mogelijk tegen het eten zelf. Het zou een oplossing kunnen zijn tegen overgewicht. Deze psychologische beïnvloeding bestaat al zolang er mensen zijn. In feite is het hele verval van de aarde en haar bewoners terug te voeren tot het beïnvloeden van de eerste mensen door middel van de leugen. Mensen zijn kennelijk gevoelig voor het ontvangen van informatie en hechten er makkelijk geloof aan. Op zich een mooie eigenschap, maar lastig als de spreker een notoire leugenaar is. Ik vind het onethisch om mensen te misleiden door middel van leugens in de hoop dat daardoor hun gedrag veranderen zal. Mensen met obesitas eten teveel omdat er een dieperliggend probleem aan ten grondslag ligt en dat los je niet op door te liegen dat bepaald voedsel ziek maakt. Naar mijn idee is het gevolg dat de lijder dan naar ander voedsel zal grijpen, maar dat de obesitas blijft bestaan. Je hebt alleen een ander probleem gecreëerd, want wat doe je als de patiënt erachter komt dat hij is voorgelogen? Hij zal alle vertrouwen in zijn helper verliezen en misschien ook in dat van anderen. Je kunt het valse herinneringen noemen, of een leugentje om bestwil, maar het deugt van geen kant. Niet aan beginnen, zou ik zeggen.

Boete voor ondergoed aan waslijn

Inwoners van het centrum van de Roemeense stad Timisoara riskeren een boete van bijna 300 euro wanneer ze hun ondergoed buiten aan de waslijn te drogen hangen. Bijna 20 jaar geleden begon in Timisoara de opstand tegen dictator Chaucescu. Het land was toen in een erbarmelijke staat van verval. Ik was er in die tijd en heb gezien dat de armoede groot was, de straten vol gaten, ongeverfde houten hekjes voor de huizen, de huizen zelf vervallen met veel te veel mensen die in vuile vaak gescheurde kleren daarin woonden. Er is veel veranderd en nu staat Roemenië er beter voor dan toen. Ze worden deel van de grote Europese Unie en nu moeten ze laten zien dat ze daar bij passen. De onderbroeken uit het straatbeeld dus. We zijn nu een echte grote stad. Van bovenaf wordt het de mensen opgelegd, nu zijn ze dat wel gewend, maar het probleem is dat ze binnen geen ruimte hebben om de was te drogen. De regering verbiedt de schone was buiten te hangen, maar biedt geen oplossing voor het probleem dat ze daarmee creëren. Het is zoals zo vaak, als de buitenkant er maar mooi en schoon uitziet, denkt de wereld vanzelf dat het binnen ook in orde is. Maar volgens mij laat het stadsbestuur hiermee alleen maar zien dat het in hun denken nog niet in orde is. Er is nog steeds geen vrijheid, er wordt nog steeds met absurde maatregelen geknecht. Het is voor mij duidelijk dat de vuile was op deze manier juist wel naar buiten komt, terwijl de schone binnen moet blijven.