Bejaarde voor de rechter wegens diefstal bal

Een 89-jarige vrouw in de Amerikaanse staat Ohio riskeert zes maanden gevangenisstraf en een boete van duizend dollar, omdat zij de bal van een buurjongen niet wilde teruggeven. Dit verhaal gaat niet over de kromheid van het recht, maar over emoties. Een bejaarde mevrouw van 89 en een stel buurjongens van rondom 10 die elkaar niet begrijpen. Of dat expres of per ongeluk zo is, doet er niet toe, maar in dit geval was de bejaarde vrouw het zat, dat gebal rond haar huis. Dat is emotie. De reden ervan kennen we niet. Misschien mist ze haar overleden man, misschien doen de jongens haar denken aan haar eigen jongens, die ze nu al zo lang niet meer heeft gezien, we kunnen er slechts naar raden. Maar het eindigde ermee dat de vrouw de bal in haar tuin mee naar binnen nam en hem weigerde terug te geven. Allemaal emotie. De jongens kwaad natuurlijk, wat denk je, niet alleen hun spel was afgelopen, maar nu waren ze ook nog hun bal kwijt. ‘Misschien snijdt ze hem wel stuk, dat takkewijf.’ Allemaal emotie. Als dan de ouders zich er ook nog met hun emotie mee gaan bemoeien, wordt het tijd voor de politie. En daar eindigt de emotie, want in Amerika zijn ze niet zo zachtmoedig, daar geldt de wet van de sterkste en dat is de politie en het recht. Wat denk je wel, in dat land van cowboys, indianen, pistolen en rodeo’s, daar moet je niet aankomen met emotie. Wie heeft daar nu begrip voor een oude vrouw die zich eenzaam en niet geliefd voelt? Wie heeft daar nu begrip voor de overdrijving van de jongens in hun kleine wereld waarin een bal ontbreekt. De wet zegt dat die bal terug moet naar de eigenaar anders is het diefstal. Dat werd de mevrouw dan ook verteld, maar ja, dat helpt niets tegen haar emoties, die hebben begrip en een aai over de bol nodig. De vrouw weigerde dan ook de bal al af te staan. Ze heeft nu immers een middel om de jongens haar gevoel van rechten en plichten bij te brengen. Zij strijdt haar eigen strijd. Het werd alleen maar erger en de mevrouw werd gearresteerd. Bijna 90 en dan worden opgepakt en de cel in om een bal van een buurjongen. Ziet dan niemand in dat dit helemaal uit de hand loopt? In Amerika niet in dit geval. Hoe waar is het woord uit de Bijbel dat een vriendelijk woord, in de juiste vorm gesproken, is als gouden appelen op zilveren schalen. Hoe weldadig is in zo’n geval een liefdevol mens die al horend en sturend de zaak oplost met begrip en takt. Emotie is een mooi ding maar een heel slechte raadgever, en dat los je met de wet in je hand niet op. Wat de wereld nodig heeft is meer liefde, echte liefde, liefde die de jongens hun spel gunt en liefde die de oude vrouw haar rust gunt. Is dat nou zo moeilijk?