Jongeren vinden acne erger dan diabetes

Acne veroorzaakt meer problemen op psychologisch, sociaal en emotioneel vlak dan aandoeningen als astma, diabetes, rugpijn, epilepsie en artritis. Je zou ook kunnen zeggen, dat voor deze leeftijdgroep het uiterlijk heel belangrijk is. En dat lijkt me heel logisch voor mensen die op weg zijn belangrijke keuzes te maken in hun leven, waarbij het uiterlijk een niet geringe rol speelt. Het vinden van een man of vrouw (tegenwoordig moet je dat een partner noemen), het vinden van een baan, het opbouwen van je sociale netwerk, het heeft allemaal ook met je uiterlijk te maken. Acne is meestal een tijdelijke aandoening in een periode dat bijna iedere leeftijdgenoot er last van heeft, dus dat maakt het sociaal wat makkelijker te accepteren. Toch is dat voor velen kennelijk niet waar. De onzekerheid druipt eraf en dat is het belangrijkste probleem in deze groep. Je hebt nog niet kunnen tonen wie je bent. Je weet het misschien zelf nog niet eens. Je wilt er stoer uitzien als jongen of heel aantrekkelijk als meisje (voor de emancipatiegevoeligheid mag je de woorden jongen en meisje ook verwisselen) en dan verschijnen die plotselinge puistjes. Uitknijpen geeft een lelijke rode plek en laten zitten een bultje met een geel wordend kopje, dus wat moet je nou? Dan maar een laag clearasil of ander middel erover, zodat de cement de huid bedekt. Ja het valt niet mee om jong te zijn en je prijst je gelukkig als jouw velletje langer gaaf blijft dan dat van een ander, vooral in je gezicht. Maar om nou te zeggen dat je nog liever astma, diabetes, rugpijn, epilepsie of artritis hebt dan wat pukkels op je snoet, gaat wel ver. Het toont aan dat je nog niet echt volwassen bent en daarom reken ik de jongeren deze uitslag niet toe. En die andere, in hun gezicht, ook niet. En de rest van alle kwalen al helemaal niet.