zondag 5 oktober 2008

Scheldende papegaai te koop

Wie interesse heeft in een scheldende papegaai, kan deze kopen van een gezin in Groot-Brittannië dat zich doodschaamt voor de vogel. ‘Lorre’, of ‘Kopiekrauw’, dat was al heel wat voor de gemiddelde papegaai in de jaren 50 en 60. Alleen papegaaien die op een schip hadden meegevaren kenden een ander jargon en meestal was dat niet zo mooi. Als je dit verhaal geloven mag, is deze papegaai zich steeds meer gaan misdragen. In het begin begon hij met een vriendelijk ‘hallo’, maar nu fluit hij naar mooie vrouwen, hoewel, kan een papegaai zien wat een mooie vrouw is? En hij smijt met zijn voerbakje als hij niet op tijd zijn ‘currie’ krijgt. De eigenaars zijn ten einde raad en hopen dat iemand het beest wil overnemen. Je kunt op je klompen aanvoelen dat zo iemand hem weer nieuwe woorden gaat leren en blijft lachen om de huidige. Of dat beest nu verkocht wordt of niet, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de huidige eigenaars hem zijn gedrag zelf hebben aangeleerd. Ze zitten nu dus met de oogst van hun eigen handelen. Het gaat er bij mij niet in dat een papegaai dat allemaal zelf verzint zonder het eerst een keer te horen. Scheldwoorden, vloeken en brutaliteiten zijn meestal woorden die leuk gevonden worden als een papegaai ze zegt, maar zodra de visite wegblijft vanwege de beledigingen van het dier, begrijpt men te ver gegaan te zijn. Alles heeft een begin en wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten. Misschien helpt het om het beest in de schuur te zetten, of een doek over zijn kooi te gooien, of geef hem anders een koptelefoon met een cursus Algemeen Beschaafd Engels. Je kan hem toch moeilijk de nek omdraaien, omdat hij geluiden namaakt die hij heeft gehoord. Want laten we wel wezen, het beest begrijpt natuurlijk in het geheel niet waar al die drukte over gaat. De volgende keer toch maar een parkietje kopen, of kletsen die ook al tegenwoordig?

Geen opmerkingen: