Doofstom paar mag niet trouwen in Peru

Een Peruaanse ambtenaar van de burgerlijke stand heeft onlangs geweigerd een doofstom paar te trouwen, omdat ze geen ja konden zeggen. Tja, daar zit je dan in vol ornaat met alle gasten en een gevulde feestzaal en dan zegt de ambtenaar: “Nee”. En hoe leg je dat uit aan een doofstom echtpaar. Ze horen je niet en begrijpen er zeer zeker niets van, dat laatste heeft niets met hun toestand van doofstom zijn te maken, want het is door niemand te begrijpen. Hoe haalt zo’n rare ambtenaar het in zijn hoofd om van iemand die niet kan spreken te eisen dat hij ja zegt? Had hij daar van tevoren niet over kunnen nadenken? De burgemeester vond later van wel, want uit schaamte heeft hij zijn excuses aangeboden en voorgesteld het paar alsnog te trouwen, maar die hadden daar toen geen zin meer in. In elk geval niet in zijn stadje. Het zal best zo zijn, dat de wet een ‘ja’ als antwoord eist, maar dat kun je ook knikken, of schrijven. Je kunt een bordje met JA opsteken of wijzen naar het woord ja op een blad papier. Waarom heeft die ambtenaar dat allemaal niet overwogen? We weten het niet, maar duidelijk is wel, dat de wet op dit punt moet worden aangepast, want het kan toch niet zo zijn dat je door het missen van twee letters niet kan trouwen.