Duitser geeft gestolen camera na 66 jaar terug

Een voormalige Duitse militair uit de Tweede Wereldoorlog heeft na 66 jaar een gestolen camera teruggestuurd naar Denemarken. In een oorlog gelden andere wetten, dan wordt er niet zo gelet op het mijn en dijn. Het belang van bezit steekt schril af tegen het licht van een mensenleven. Toen de oorlog was beëindigd en ieder weer op huis aan ging, werd de oorlogsbuit meegenomen. Ach, wie zou er ooit nog iets over hebben gezegd, zo’n inmiddels ouderwetse camera, wie maalt daar nog om? Maar de man is intussen 85 en weet al jaren dat hij een dief is, zonder dat hij zich kan verschuilen achter een gegeven bevel daartoe van hogerhand. Misschien denkt hij na over de eeuwigheid. Misschien vreest hij God en is hij bang voor afwijzing. In elk geval werkt zijn geweten nog prima. Ook al is hij ruim 60 jaar te laat met zijn spijt, hij heeft het toestel toch ingepakt en opgestuurd, een briefje van €50 erbij als douceurtje. Ach ja, het heeft ook iets aandoenlijks, zo’n oude man en dan zo’n camera. De winkel waaruit hij hem stal bestaat al niet meer en de eigenaar is misschien wel overleden of spoorloos. Het maakt allemaal niets uit, de man maakt schoon schip. Beter laat dan nooit. Hoe lang zal hij hebben rondgelopen met dit idee voor hij het ten uitvoer bracht? Alle argumenten om het niet te doen zijn natuurlijk langsgekomen, maar de eerlijkheid won. Nu staat het toestel in een museum, met een briefje van €50 en excuses ernaast. Een stille getuige van een mens in gewetensnood. Na 66 jaar toch nog rust gevonden.