'Vaak vis eten niet gezond'

Meer dan drie keer per week vette vis eten, zoals haring of zalm, is riskant. Een mens krijgt dan te veel dioxine-achtige stoffen binnen. Nou dat weer, denk ik dan. Eerst wordt verteld dat vis eten heel gezond is, goed voor verlaging van het cholesterolgehalte, want de vis bevat goede vetten. Maar nu blijkt dat je meer naar binnen krijgt dan het goede. De zee is vol gifstoffen, waaronder dioxineachtige stoffen. Die zijn er door de mens gedumpt onder het mom dat de oceanen toch groot genoeg zijn. Maar als je de afvoerpijpen van de industrie hun giftige reststoffen ziet dumpen, dan kun je begrijpen dat het water steeds meer wordt vervuild. Schepen lozen vaak hun olie en troep op zee, want in de haven moet je ervoor betalen. De vissen krijgen al deze stoffen weer binnen en zo komen ze terug naar de mens die de veroorzaker is. We spuiten gif op ons fruit tegen insecten en ziektes, we spuiten gif op onze groentes en granen, we lozen gif in de zeeën en oceanen en uiteindelijk klagen we dat het voedsel ongezond is en dat we er ziek van worden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over wat er allemaal met de regen uit de lucht op aarde en zee terugvalt. Zo bezien zijn we bezig onze eigen planeet onleefbaar te maken. We produceren voor de winst, maar uiteindelijk kan het wel eens verlies zijn wat het oplevert. Is er iets aan te doen? Het lijkt haast onmogelijk. Wie kan de chemische industrieën stoppen en wat zijn daarvan de consequenties? Denk je eens in geen brandstoffen meer als benzine en diesel, geen medicijnen meer, geen plastics en andere kunststoffen, geen elektriciteit. Kunnen we nog terug naar de natuur? Ik vrees dat het antwoord nee is. Maar we kunnen wel nadenken over productiemethoden en afvalverwerking. Dat kost geld en dan worden producten duurder. Er zal een mentaliteitsverandering nodig zijn bij producenten en consumenten. Het waarschuwen om niet te vaak vis te eten brengt die verandering niet. Het zal moeten beginnen bij de regeringen. Wetten zullen moeten dwingen tot verandering. Maar zolang landen als China en Amerika, Japan en India niet bereid zijn schoner te produceren, vrees ik dat het dweilen is met de kraan open. Tenzij een nieuwe ziekte de halve wereldbevolking laat sterven, zal de vraag naar meer producten de vraag om minder vervuiling overschreeuwen. De vis wordt nog steeds duur betaald.