Nederlandse nadert Zuidpool

Bernice Notenboom is hard op weg als eerste Nederlandse vrouw de Zuidpool te bereiken. Deze week kreeg ze een longontsteking, maar ze hoopt op een dieet van antibiotica en boerenkaas zaterdag haar doel te bereiken. Goed spul die boerenkaas, daar ben ik zelf ook groot en sterk van geworden en het is nog steeds een vast onderdeel van mijn menu. Maar wat een vrouw is die Bernice, waarom al die ontberingen zoeken terwijl je ook gezellig bij de haard je pijpje kan roken, om maar eens iets afwijkends te noemen. Ze zal vast wel een drive hebben om het extreme te zoeken, want ze is ook al op de Noordpool geweest en op de koudepool ergens in Siberië. Met longontsteking op de Zuidpool rondtrekken lijkt me geen pretje, maar ja, je kan ook moeilijk teruglopen. Ik hoop voor haar dat ze het haalt, dan is het niet voor niets geweest. Niets lijkt me erger dan je doel bijna bereikt te hebben. Ik was bijna geslaagd voor mijn rijbewijs is gewoon helemaal niks. Ik was bijna de winnaar van de hoofdprijs is ook gewoon een niet. En bijna gered kan ook niet veel meer opleveren dan verloren gaan. Daarom inspireert deze vrouw me wel weer om eens na te denken over mijn eigen doelen. Wat wil ik zelf koste wat het kost bereiken, of zijn we ambitieloos geworden sinds onze bekering, nee toch? Boerenkaas heb ik al, antibiotica denk ik niet nodig te hebben, de Zuidpool ook niet, maar ik ga voor de vastberaden geest van Bernice. Dat moet een geest zijn die levend gehouden wordt door een droom. Mijn droom is dat alle mensen behouden worden, in elk geval enigen, door mijn leven.