Belgen dol op nieuw broodbeleg: speculaaspasta

Een nieuw Belgisch broodbeleg blijkt zeer in de smaak te vallen bij de zuiderburen. De een na de ander koopt potjes speculaaspasta, als ze tenminste niet zijn uitverkocht. Dat is toch wel heel apart, dat broodbeleg van speculaas, maar is dat wel zo? Ik herinner me uit mijn jeugd, dat mijn moeder speculaas tussen mijn brood deed als broodbeleg. Gewoon een speculaasje erop en dan dubbelklappen. Door de warmte en de boter veranderde het speculaasje dan in een zachte substantie die je het beste kan omschrijven als pasta. We hebben het over de jaren 50 uit de vorige eeuw. Maar nu hebben de Belgen dus de speculaaspasta uitgevonden. Hulde natuurlijk, maar dan voor mijn moeder, die kennelijk haar tijd ver vooruit was. Dat was ze trouwens met veel meer dingen, zo deed zij als eerste, daar ben ik van overtuigd, een potje sambal door de tomatensoep en hadden we de eerste echte Indische soep. Heet, heet, heet, maar ja, het was eten wat de pot schaft, dus niet zeuren. Mijn moeder speelde de gevierde onschuld en hield vol dat ze er maar een paar theelepeltjes had doorgedaan. Ja, de vooruitgang komt niet altijd zonder problemen, maar uiteindelijk wist mijn moeder dat een mespuntje sambal ook wel volstaat. Maar nu hebben de Belgen dus haar speculaasidee herontdekt. Ik zal het haar melden, als ze het zich nog kan herinneren, maar dat lijkt me eigenlijk geen probleem, want ze heeft een geheugen als een zeef. Dat wil zeggen, dat de onbelangrijke zaken gewoon niet bewaard zijn, maar alleen de grotere, de belangrijke, de zo je wil, wereldveranderende, zoals speculaaspasta op je boterham, of sambal in je soep, of een geklutst rauw eitje op je nuchtere maag, of smoort met krenten, of kaantjes op maandag, of een boterham met stroop en kaas, ach wat heb ik toch een bijzondere jeugd gehad met een moeder die eigenlijk uitvinder had moeten worden.