Schoonheidswedstrijd voor nonnen

De Italiaanse priester Antonio Rungi wil met een schoonheidswedstrijd voor kloosterzusters het idee uit de wereld helpen dat nonnen oud en vermoeid zijn. Ik vertrouw de motieven van deze priester niet. Zoals bekend leven priesters binnen de katholieke kerk in celibaat, dat wil zeggen, dat ze afzien van de genoegens en verplichtingen van de huwelijkse staat om zich volledig aan hun taak te wijden. Daarin past volgens mij geen schoonheidswedstrijd voor nonnen, die trouwens dezelfde celibataire keuze hebben gemaakt. Zowel monniken als nonnen en priesters hebben wel wat anders aan hun hoofd dan te reageren op meningen uit de wereld. Wat kan hun dat nou schelen, of iemand de nonnen oud en vermoeid vindt. Kennelijk zijn de meesten dat ook, want anders deed de priester geen pogingen het te ontkennen. Iets wat niet waar is hoef je niet te ontkennen, want iedereen kan zien dat het onzin is. Door deze wedstrijd bewijst de priester het nonnenvolk geen dienst, want nu wordt opnieuw de aandacht op hun uiterlijk gevestigd en dan is nu juist wat zij niet willen. Een priester die met schoonheidswedstrijden voor nonnen bezig is, mag zich afvragen of het geen tijd wordt te huwen. Kennelijk zit hij met zijn gedachten meer bij de nonnetjes en hun schoonheid dan bij zijn liefde voor de arbeid. Misschien is verliefdheid wel de reden dat hij denkt dat nonnen niet oud en vermoeid zijn, wie weet. Ik denk er zo het mijne van.