Horrorfan wil hele bioscoopzaal voor zichzelf

Een Indiase filmfan heeft een hele bioscoopzaal afgehuurd. Hij wilde een regisseur in het ongelijk stellen die beweerd had dat zijn nieuwste film zo eng was dat niemand hem alleen zou durven kijken. Oei, dat tartte het ego van deze horrorliefhebber. Zeg niet dat je iets niet durft, want dan staat je eer op het spel. Het is een oude list, waar nog vaak mensen de dupe van zijn. Je hoort het kinderen zeggen: “Dat kan jij lekker toch niet.” Of ook: “Doe dan als je durft.” Zulke zinnen prikkelen je geest. Wanneer je tobt met je zelfbeeld, kun je niet anders dan reageren. “Wat? Denk je dat ik dat niet kan? Hier, kijk maar eens.” En dan begint een brute actie om te bewijzen dat voor de held niets te gek is. Waarom laten mensen zich zo frustreren door een opmerking? Waarom is het zo belangrijk te bewijzen dat de ander ongelijk heeft? Waarom al die emotie? Daar is voor iedereen een ander antwoord op te geven, maar meestal komt het neer op onzekerheid. Niet zeker zijn van jezelf, niet zeker weten wie je bent, geen vastheid hebben in je hart, het gevoel dat je misschien niet meetelt als je niet je stoerheid of je dapperheid toont. Ja, de mens zit ingewikkeld in elkaar. Psychologie is een hele bedrijfstak geworden. Iets heel anders is dat deze man door zich zo in de horror te storten zijn geest vergiftigt met allerlei duistere invloeden. Ik kan me niet voorstellen dat je rustig slaapt na het zien van zo’n enge film. Het is toch een zaad dat je zaait in je geest en je kan je wel voorstellen dat de vrucht dan niet lieflijk kan zijn. Dit is het terrein van de slang, die op een sluwe manier mensen in zijn greep probeert te krijgen. Uitdaging, sensatie, subtiele infiltratie, eergevoel, het zijn middelen die worden gebruikt voor het ene doel: de mens weglokken bij de enige Bron van rust en vrede: Jezus, de Zoon van God. Voor al degenen die van hun angsten af willen: Hij is de weg.