Japanse bedrijven die soja en miso produceren maken steeds vaker gebruik van klassieke muziek om het fermentatieproces te versnellen. Wie het ontdekt heeft, weet waarschijnlijk niemand meer, maar iedereen doet het nu, klassieke muziek spelen ter bevordering van het gistingsproces in de soja en de miso. Zeven luidsprekers staan op de ketel gericht en volgens zeggen is de winst 10 procent in tijd en gaat ook de smaak erop vooruit. Laat Bach het maar niet horen. Het werkt trouwens ook met andere componisten, zoals Beethoven en Mozart. Dat is wel prettig voor de werknemers, dan hoeven ze niet de hele week in dezelfde Bachcyclus te arbeiden. Waarschijnlijk spelen de trillingen van vooral de hoge tonen een bepaalde rol bij het versnellingseffect. Dat moet nog maar eens uitgezocht worden. Het is overigens niet te hopen dat er nu allerlei proeven worden gedaan met andere processen en andere soorten muziek. Straks kan niemand meer normaal leven, maar moeten we ontbijten op de klanken van Mantovani en naar het werk met Vivaldi en in de pauze wordt Scardelli ten gehore gebracht tijdens de koffie, terwijl de boterhammen het best worden verwerkt onder de klanken van Händel. Natuurlijk alles zo hard mogelijk, zodat de trillingen goed doordringen in elke vezel van het lichaam. Waarschijnlijk wordt er dan zo’n 8 tot 12 procent verbetering gehaald bij de arbeidsproductie, terwijl het lichaam er gezonder door wordt vanwege de betere fermentatie in de darmen. De moderne mens is bezeten van presteren. Nog beter, nog harder, nog meer, nog sneller. En dan, na alles gezien en gedaan te hebben, zijn we uitgeblust en afgebrand en uitgekeken. En als we dan klaar zijn met werken gaat er een etiket op: niet reanimeren. Is het nog normaal allemaal of moet ik toch ook eens wat vaker Bach draaien?
woensdag 27 augustus 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten