Een Belg had wel erg veel geluk bij een ongeluk. De man gaf eind vorige maand enkele oude lottobriefjes aan zijn lottowinkelier om weg te gooien. Er zat toch geen prijs op, meende hij. Gedachtenloos deed de winkelier de briefjes in zijn zak. Toen hij voor de zekerheid toch even keek, bleek er een winnend lot tussen te zitten. Tot zover alles goed, maar dan komt het: de man kwam in de verleiding niets te zeggen en het geld in eigen zak te steken. Dat had zomaar gekund en niemand zou het hebben gemerkt. Nou ja, behalve dat hij opeens veel te besteden had natuurlijk. De man besloot de winnaar te zoeken en dat viel nog niet zo mee, zonder adres en naam. Na enig speurwerk – hulde daarvoor – werd de winnaar gevonden. Uit dankbaarheid schonk hij een fles champagne. Dat vind ik dan weer erg karig, maar goed, het is zijn recht. Ik herken dat moment van verleiding goed en ik denk iedereen wel. We worden voortdurend aan verleiding blootgesteld en dus is het opletten geblazen. Wie in het kleine niet deugt, doet het ook in het grote niet. Je hart zuiver bewaren is een daad van geloof. De Bijbel zegt: ‘Brood des bedrogs is zoet voor een mens, maar daarna is zijn mond vol kiezel.’ De winkelier heeft het goede gedaan, hij kon stelen, maar deed het niet. De ‘winnaar’ is wat mij betreft toch een beetje verliezer. God heeft de blijmoedige gever lief en wat je zaait zal je oogsten. Als je God zou vragen wie nu het rijkst is geworden, dan denk ik dat er een verrassend antwoord komt.
maandag 6 augustus 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten