Duikers bij excursie vergeten

Twee duikers hebben urenlang in de zee voor de Australische kust gedobberd omdat ze vergeten waren. Als ik dat verhaal lees, moet ik denken aan al die schoolreisjes die ik in de loop van 30 jaar heb gemaakt. We bleven tellen. Eerst in de klas, dan in de bus, iedereen telde zijn eigen groep. We gingen pas weg als er minstens twee keer gecontroleerd was of echt iedereen aan boord was. En overal waar we uitstapten of instapten werd er weer geteld. “Heb ik ze allemaal? Zijn ze er allemaal nog?” En als de dag dan om was en iedereen kon veilig teruggegeven worden aan de wachtende ouders, dan viel er een last van je schouders. Het is daarom haast niet te begrijpen dat een kapitein of een excursieleider niet merkt dat er twee duikers ontbreken. Gaat het dan alleen maar om de verdiensten? Kunnen de mensen je niets schelen en gaat het slechts om het heen en weer varen van een ploeg duikers tegen betaling? Ik begrijp er helemaal niets van. Twee dagen in het water waar het wemelt van de haaien, dertien kilometer afgedreven van de plaats waar ze te water gingen en dan toch nog ontdekt door een oplettende helikopterpiloot, het is gewoon een wonder. Er zijn, denk ik, mensen die dit niet snel zullen vergeten. De kapitein van de boot, de excursieleider en de twee drenkelingen zeker niet. Krijgt dit muisje nog een staartje? Wordt de kapitein of de excursieleider ter verantwoording geroepen, gestraft wellicht? Hebben de drenkelingen erg in angst gezeten en hoe werkt dat verder door in hun leven? De toekomst zal het leren, maar het is zowel wonderlijk als oliedom, wat zich daar heeft afgespeeld.