Familie vergeet dreumes op vliegveld Vancouver

Een immigrantenfamilie uit de Filipijnen heeft als gevolg van een krappe overstaptijd op het vliegveld van Vancouver een 1-jarig zoontje achtergelaten. Nou ja, achtergelaten, gewoon vergeten. Pas in het vliegtuig naar hun bestemming werd de kleine gemist. Toch wel redelijk bizar, want een kind van 1 jaar zal toch gedragen moeten worden, daar zal toch iemand mee belast zijn, zou ik denken. Zowel de ouders als de grootouders dachten meer aan hun bagage dan aan het kind en dat is op zijn minst slordig te noemen. In de Bijbel wordt de vraag gesteld: ‘Kan een moeder haar zuigeling vergeten?’ Het is een retorische vraag waarop je niet eens antwoord hoeft te geven. Maar tegenwoordig zijn we zo gehaast en gestrest, dat de vraag wel relevant is geworden. Als je op weg naar de gate niet merkt dat je baby er niet bij is, dan ben je niet echt in de rust. Maar als van het hele gezelschap niemand er iets van merkt, wordt het toch heel bijzonder. Door dit voorval komt de aandacht van God voor ieder mens wel heel treffend over. Hij merkt het al als er een haar van ons hoofd valt. Hij weet wat we denken en voelen en Hij zegt dat Hij je nooit zal begeven of verlaten. De kans dat God je vergeet is nul. De kans dat Hij zonder jou weggaat is nul. De kans dat je Hem kwijtraakt is nul. ‘Ik ben met u, alle dagen’, is een betrouwbare belofte. Gelukkig is door de inzet van het luchthavenpersoneel de baby verenigd met de ouders, maar het blijft een bizarre gebeurtenis.