Kus wordt schilderij fataal

Een vrouw is zaterdag aangeklaagd wegens de vernieling van een geëxposeerd schilderij in Frankrijk, nadat ze het werk met haar gestifte lippen had aangeraakt. Dat hoor je toch niet veel dat een schilderij wordt vernield door er een kus op te geven. Het lijkt me ook wel te herstellen, dus meer een storm in een glas water. De vrouw in kwestie wilde met haar daad – een kunstuiting – nog wat extra waarde aan het schilderij toevoegen. Toen ze nietsvermoedend de expositie wilde verlaten werd ze in haar kraag gegrepen. Kunstenaars zijn toch vaak niet te doorgronden. Ik verdenk deze vrouw ervan oprecht te menen dat ze de kunst met haar kus een dienst bewees. Kunstenaars zijn over het algemeen gevoelige mensen, snel geraakt ook, vaak onbegrijpelijk in hun gedrag en onvoorspelbaar in hun uitingen. Deze vrouw was dus ook een echte kunstenares, een liefhebber, een bewonderaar die dat met een kus wilde bezegelen. Jammer dat de gewone platte wereld dat nu niet begrijpt. Waarom moet zo’n liefdesuiting naar de kunst nu weer bestraft worden met een rechtzaak? Waarom moet er meteen weer over beschadiging worden gesproken, terwijl het juist een verrijking is. Het schilderij is door de kus meteen veel meer waard geworden. Het staat nu in de belangstelling van de hele wereld. Ik zou het ook niet laten schoonmaken. De afdruk van de kus moet blijven, de vrouw moet gehuldigd worden en misschien moet het wel een traditie worden dat het mooiste stuk uit een expositie door een kus wordt aangewezen. Zo zal ook voor leken duidelijk zijn dat het om topstukken gaat. Nee, niet veroordelen, maar belonen die vrouw. Leerden we vroeger al niet dat een topprestatie beloond hoort te worden met een tien met een griffel en een zoen van de juffrouw?