Mensen over de hele wereld hebben zeven nieuwe wereldwonderen gekozen: de Chinese Muur, de antieke stad Petra in Jordanië, het Christusbeeld in Rio de Janeiro, de ruïnesteden Machu Picchu in Peru en Chichen Itza in Mexico, het Colosseum in Rome en de Taj Mahal in India. Zeven wonderen van menselijk kunnen. Kijk eens wat we hebben gebouwd! En inderdaad zijn het wonderlijke prestaties, getuigenissen van menselijk vernuft. Sommige bouwwerken houden eeuwenlang stand, maar uiteindelijk vervalt alles weer tot stof. Het is niet voor niets dat er nieuwe wereldwonderen moesten worden gezocht, de oude zijn haast allemaal vergaan tot puin of helemaal verdwenen. Dat is het lot van alles hier op aarde, uiteindelijk vervalt het tot stof en ben je weer terug bij het begin. Daarom kun je je afvragen wat de zin is van dergelijke verkiezingen. Voor wie doen we het allemaal? Ik hoorde al dat de omgeving van de nieuwe wonderen zich verheugt over de stroom toeristen (lees inkomsten) die eraan komt. Hebben we als mens deze wonderen nodig en zijn het wonderen? Mijn antwoord is: nee. We hebben ze niet nodig en het zijn geen wonderen. Als we echt wereldwonderen zoeken moeten we niet de mens met zijn prestaties zoeken, maar de Schepper van de mens. Hij heeft ons het vermogen en de middelen gegeven om zulke wonderlijke werken te bouwen, maar nooit voor eigen eer (lees het verhaal over de torenbouw van Babel). Als we al iemand willen eren om het wonder dat Hij heeft verricht, laten we dan de Schepper vereren, die niet alleen de mens wonderlijk heeft gemaakt, maar hem ook het vermogen heeft gegeven wonderlijk te leven. Maar het grootste wonder vind ik de naastenliefde, waarin je afziet van eigen voordeel en eer ten gunste van de ander.
maandag 9 juli 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten