Kerkdeuren Waalwijk dichtgelijmd

Kerkgangers in Waalwijk stonden zondagmorgen voor een dichte deur. In alle vroegte moest de omstreden pastoor Karel van Roosmalen vaststellen dat alle vier de deuren waren dichtgelijmd. Het lijkt een goede grap, maar dat is het niet. Het dichtlijmen van alle deuren is een gerichte actie tegen de pastoor die volgens zeggen veel te autoritair optreedt. De parochie is verdeeld en dat is geen reclame. De kerk zou de boodschapper van verdraagzaamheid en liefde moeten zijn. Als vertegenwoordigster van God op aarde zou de kerk het hart van God moeten tonen, zoals Jezus dat deed in zijn tijd. De liefde van God voor mensen, met name de kwetsbaarste mensen, de verschoppelingen, de vreemdelingen, weduwen en wezen, de zieken en gebondenen, die zou getoond moeten worden. Deze pastoor heeft dat kennelijk niet zo goed begrepen. Helaas gebeurt dat vaker. De kerkregels en de kerkorde en vooral het handhaven van vaak eeuwenoude tradities gaat vaak boven de verdraagzaamheid en het zoeken naar elkaars hart. Starre wettigheid jaagt mensen de kerk uit. Ook dat zagen we al in de tijd van Jezus. Hij predikte liefde van God voor mensen, terwijl de schriftgeleerden liefde voor regeltjes en voorschriften predikten. Het dichtlijmen van kerkdeuren is een wanhoopsdaad. Kennelijk is de discussie niet meer mogelijk, of levert geen bevredigende oplossing. Kennelijk hebben de lijmers geen behoefte de kerk te verlaten, maar willen ze gehoord worden. Hier is wijsheid nodig in plaats van een zaag. Het is te hopen dat de pastoor hulp inroept van een helper die meer verstand van mensen heeft dan van regels, anders vrees ik dat het einde van deze anti-reclame voor de kerk in Waalwijk nog niet voorbij is. En dat is veel triester dan een paar beschadigde deuren. Hier worden harten beschadigd en vertrouwen vernield en dat kan nooit een goede boodschap zijn.