De teddybeer Mohammed

In Sudan is een Britse onderwijzeres in staat van beschuldiging gesteld omdat ze een teddybeer in haar kleuterklas Mohammed noemde. Mohammed mocht elke dag met een ander kind mee naar huis en werd door de kleuters vertroeteld. Ze hadden zelf die naam bedacht voor de beer en de juf vond het goed, niet wetende dat zoiets in Sudan niet mag. Als je een teddybeer Mohammed noemt, zeg je eigenlijk dat de profeet een teddybeer is en je mag van de profeet geen afbeelding maken, dus… arresteren die juf. Kun je nog krommer redeneren? In Sudan is de naam Mohammed dus uitsluitend toegestaan voor mensen. In elk gezin is wel een Mohammed geboren, of een Mahmed, of een andere afleiding ervan, maar dat mag. Soms denk ik wel eens dat het zelfs moet. Waag het niet je zoon niet te vernoemen naar de profeet, want dan beledig je de islam. Het blijft een merkwaardige godsdienst en ik kan me goed voorstellen dat mensen het niet meer begrijpen. Islam betekent vrede en de volgelingen van Mohammed bezweren bij hoog en bij laag dat ze uitsluitend vreedzame bedoelingen hebben. Intussen wordt een kleuterjuf vastgezet omdat ze een teddybeer Mohammed laat noemen. Nu is het wel zo, dat het bij de kleuters thuis verwarring kan geven als de kleuter zegt dat Mohammed lief is en vraagt of hij ook mee in bed mag. Of als de beer uit bed is gevallen en de kleuter zegt dat Mohammed is gevallen, dan kan dat schokkend zijn. ‘Mohammed moet in bad, mam, hij is vies, mag ik hem inzepen?’, kan zelfs leiden tot hartproblemen. Hoe ziek kan een misleide geest worden in de mens? Arme juf, arme kleuters, arm Sudan. Alleen maar slachtoffers. ‘Aan de vruchten ken je de boom’, leerde Jezus en dat blijkt een goede graadmeter voor goed of fout te zijn. Iedereen mag zelf bedenken of deze vrucht goed of fout is, dan zullen we het over de boom verder maar niet hebben, lijkt me.