Cocaïneverslaving heeft biologische basis

De hersenactiviteit van mensen die verslaafd zijn aan cocaïne is anders dan die van niet-verslaafde proefpersonen. Onderzoekers ontdekten een soort gebrek aan wilskracht in de hersenen van cocaïnegebruikers. Een soort gebrek aan wilskracht, dat kan heel handig zijn. “Ja, edelachtbare, ik wilde niet inbreken, maar ik heb een soort gebrek aan wilskracht en zodoende heb ik het toch gedaan.” Zou het een soort van indruk maken? Ik denk het een soort van niet. Ik heb ook niet een soort van hoge dunk van deze soort van onderzoekers. Het is een soort van hetzelfde als vaststellen dat een appel een soort van vrucht is en dat die appel een soort van groen of een soort van rood is of een soort van een combinatie van de twee. Ik denk dat de onderzoekers ook verschillen in hersenactiviteit vinden bij mensen die slapen en bij degenen die dat niet doen, of bij degenen die nadenken en bij degenen die dat niet doen. Wat moet je met dit soort van berichten? Ik denk dat cocaïneverslaving een geestelijke basis heeft en niet een biologische. Maar ik denk ook dat God bestaat en dat de meeste mensen daar een soort van probleem mee hebben. Ze hebben een soort van gebrek aan geloof en gaan daarom een soort van domme beslissingen nemen. In plaats van zich naar God te keren met hun leven kiezen ze voor een soort van vluchtgedrag in een soort van verslavende middelen. En dan zijn er een soort van onderzoekers die menen een soort van verklaring te kunnen geven op basis van een soort van onderzoek naar het gedrag van de mens. Dat betekent dat ze in het zichtbare zoeken naar een soort van antwoord op vragen van bovennatuurlijke aard en dat is een soort van onmogelijk. Ik word er eigenlijk een soort van moe van om dat steeds weer te moeten vaststellen. Maar dat komt misschien ook wel door een soort van andere hersenactiviteit dan die van de onderzoekers. Ja dat moet haast wel zo zijn.