Spelers Egypte offeren koe

De voetballers van het nationale team van Egypte hebben vrijdag tijdens de training een koe geofferd. Van voetballers is bekend dat ze in het algemeen nogal bijgelovig zijn. Ze hechten aan bepaalde rituelen en schrijven daar hun succes aan toe. Zo zijn er voetballers die altijd dezelfde slip dragen tijdens een wedstrijd. Er zijn er die altijd even de keeper op de schouders moeten slaan. Maar ook wordt het tenue aangetrokken in steeds dezelfde volgorde, of de schoenen worden aan-, uit- en weer aangetrokken. De bal moet op weg naar het veld drie keer tegen de muur worden gegooid, het gras gekust, evenals de doelpalen en natuurlijk komt steevast dezelfde spelers als eerste of laatste het veld op. Maar koeien slachten doen we in Nederland niet, tenminste niet op het veld. De Egyptische spelers lieten de koe eerst meespelen voordat ze haar in een hoek dreven en ritueel de keel doorsneden. Bloed aan de bal, bloed op de grasmat, het moet allemaal helpen om de overwinning te behalen. Bijgeloof is ook geloof en die zaken liggen dicht bij elkaar. Er zijn ook spelers die bidden voor een wedstrijd of zelfs ook wel tijdens. Een kruis slaan na een doelpunt is al heel gewoon geworden en zelfs niet-katholieke spelers doen het. Alle middelen zijn geheiligd als ze maar leiden tot het bereiken van het doel. Bij voetbal zelfs letterlijk. Wereldwijd worden er duizenden dieren per dag geofferd in religies en rituelen. Maar een koe slachten op een voetbalveld in een beschaafd land als Egypte, dat geloof je niet. Of het offer nu wel of niet helpt weet ik niet, maar het samen uitvoeren ervan versterkt de teamgeest. Offeren van dieren voor een bepaalde gebeurtenis wordt ook in de bijbel beschreven. Voor een strijd of bij de inwijding van de tempel, bij feesten en tempelbezoeken waren offers voorgeschreven. Totdat het ene offer van Christus alle andere overbodig maakte. In Hem zijn we meer dan overwinnaars, maar dat geldt niet voor sportwedstrijden.