Tieners verslaafd aan gsm

In Spanje zijn twee kinderen opgenomen omdat ze verslaafd zijn aan hun mobiele telefoon, aldus de BBC vrijdag. De kinderen zijn 12 en 13 jaar oud en volgens hun moeder kunnen ze niets meer doen zonder hun gsm. Het klopt inderdaad dat je veel kinderen van de basisschool al met een telefoon ziet lopen. Sommigen kunnen dan hun ouders bellen, want die zijn tegenwoordig niet meer thuis te vinden. Anderen vinden dat interessant en zeuren net zolang tot ze ook een gsm hebben. Zo gaan die dingen. Tot zover kunnen we de tijd nog wel begrijpen en bijbenen, maar het verslaafd raken aan een gsm is van een andere orde. Ik vraag me dan af waaraan ze verslaafd zijn, aan het bellen, het sms-en of het maken en versturen van filmpjes, het spelen van een spelletje op de telefoon, of het bezoeken van internet, of zouden ze misschien hun agenda beheren? Het kan immers allemaal tegenwoordig. De telefoons zijn complete mini-laptops geworden met alles erop en eraan. Voor kinderen is dat gewoon speelgoed en voor ouderen ook. Daarom zou het te prijzen zijn als kinderen alleen een bellende gsm zouden mogen hebben. Verder geen toeters en bellen. Dan zou het met de gsm-verslaving snel gedaan zijn. Maar er zijn zoveel andere leuke hebbedingetjes tegenwoordig waarmee je de blits kan maken onder je vriendjes, dat er al snel een andere vorm van verslaving zal optreden. Vroeger hadden we al die mooie spulletjes niet. Toen was je verslaafd aan duimzuigen of nagelbijten, of in je haren draaien met je vinger. Bestaat dat eigenlijk nog, of is daar tegenwoordig geen tijd meer voor?