Nonnen ketenen zich vast aan lantaarnpaal

Twee bejaarde nonnen hebben zich zondag enkele uren vastgeketend aan een lantaarnpaal in Vaticaanstad. Er gebeuren opzienbarende zaken in deze wereld, maar dit heb ik nog nooit gehoord. Meestal ketenen mensen zich vast om ergens niet uit te hoeven, maar deze bejaarde zusters van het Karmelietenklooster willen er juist weer in. Het lijkt me niet zo’n verstandige keuze om je eerst vast te ketenen en vervolgens te denken dat je dan makkelijker binnenkomt, maar dat zal wel aan mij liggen. De beide dames hebben er al 50 en 60 jaar opzitten in het klooster, maar gingen er om gezondheidsredenen even twee maanden tussenuit. Wat ze in die tijd deden vertelt het verhaal niet, maar van moederoverste hoefden de ‘ongehoorzamen’ niet meer terug te keren. Vastbesloten hield ze de deur voor haar zusters gesloten. Geen spoor van ontferming voor de bejaarden, geen enkel mededogen voor de halve eeuw die ze samen optrokken. Regels zijn regels en het erfgoed van het klooster moet onbevlekt bewaard worden. Je gaat er een keer in en je gaat er een keer uit. Volkomen toewijding tot de dood, dat is de opzet. De bedoeling van een klooster is de mensen te helpen in het licht te leven, afgezonderd van de boze wereld. Volgelingen van Christus zouden ze willen zijn. Maar als ik het zo beschouw, zijn de enige twee die in het licht staan, de twee nonnen onder de lantarenpaal.