Italiaan beboet voor verzwijgen impotentie

Een 26-jarige Italiaan krijgt een boete van 200 duizend euro. Hij is namelijk met zijn vriendin getrouwd zonder haar te vertellen over zijn impotentie. Inmiddels is het paar alweer gescheiden. De man is schuldig bevonden aan fraude omdat hij de waarheid had verzwegen voor zijn aanstaande vrouw. Jaap Fischer zong vroeger al in een van zijn liedjes: 'Het gaat niet om liefde, het gaat om je geld. Je bent niet mooi, maar welgesteld...' Ja, ja, kennelijk komt dat vaker voor. Ik vind het weer een typisch voorbeeld van onze ik-gerichte maatschappij. Mijn man moet mij geven wat ik van hem verlang en anders doe ik hem een proces aan. Mijn liefde voor jouw geld. In dit geval mijn liefde voor jouw potentie, o, je hebt geen potentie, dan wil ik je geld. Het is maar beter dat ze er snel een einde aan hebben gemaakt, want dit heeft niets met liefde en huwelijk te maken. Dit is pure hebzucht. Ik kan begrijpen dat een vrouw teleurgesteld is als ze merkt dat haar man haar niet op elk gebied kan geven wat ze had verwacht. Maar om dan naar de rechter te stappen begrijp ik echt niet. Dan kan elke vrouw naar de rechter want welke man is perfect? En moet je al je fouten en gebreken opnoemen (als je ze al weet) en vragen: 'Weet je zeker dat je nog steeds met me wilt trouwen?' De meeste gebreken komen aan het licht tijdens gebruik. Dat is niet alleen met relaties zo. Waarom haalt dit bericht het nieuws? Omdat het toch opmerkelijk en vreemd is. Vreemd van de vrouw dat ze op deze manier reageert op het gebrek van haar man. Maar ook vind ik het vreemd van een rechter om daar zo'n hoge boete voor te geven. Wat heeft de man voor strafbaars gedaan? Fraude, vindt de rechter, het bewust verdraaien van de waarheid of het achterhouden van de waarheid. Maar zou hij dat ook hebben gedaan als de man na zijn huwelijk had verteld dat hij niet kan pianospelen of dat hij niet kan breien (of juist wel)? Waarom is deze vrouw eigenlijk met de man getrouwd? Om wie hij is of om wat hij kan? En als hij het dan niet blijkt te kunnen, komt de ware aard van de vrouw aan het licht, ze houdt niet van hem, maar van zijn kunne. Kijk en dat had ze hem waarschijnlijk ook niet voor het huwelijk verteld. Ik denk dat ze zelf schuldig is aan fraude, ze heeft haar liefde voorgedaan als echt, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Als ik de man was zou ik naar dezelfde rechter gaan en eisen dat hij haar dezelfde boete oplegt. Het einde is zoek als we op deze manier met elkaar omgaan. Er zijn geen volmaakte mensen. Hebben we niet zelf een spreekwoord dat zegt: 'Er is geen koe zo bont of er zit wel een vlekje aan.' Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Echte liefde verdraagt alles. Echte liefde eist niet, maar geeft. Echte liefde gaat verder dan de eigen verwachtingen. Echte liefde aanvaardt de ander zoals hij of zij is. Echte liefde blijft. Deze liefde vinden we niet bij mensen maar wel bij God. Alle gelovigen samen vormen Gods geliefde, Zijn vrouw. Die is niet volmaakt, maar Hij noemt haar volmaakt, uit liefde. Zij kon Hem niets geven, maar Hij gaf haar alles. En nu zij alles ontvangen heeft kan zij geven wat Hij gaf, liefde. Laten we daar een voorbeeld aan nemen. Zo hoort het te zijn, niet eisen maar geven, uit liefde.