Londense kinderen gepantserd over straat

Steeds meer ouders in Londen schaffen voor hun kinderen kogelvrije vesten aan die hun kroost moeten beschermen tegen messteken en vuurwapens. Het is een gat in de markt, kogelvrije vesten voor kinderen. Gebruikelijk was dat er een of twee per jaar werden verkocht, maar in Londen de afgelopen maand al meer dan honderd. Je weet hoe dat gaat. Als er een kind een kogelvrij vest heeft en er de blits mee maakt, willen de anderen het ook. En als de kinderen elkaar niet opjutten, doen de ouders het wel. ‘Die van mij draagt tegenwoordig een kogelvrij vest en sindsdien voelt hij zich een stuk veiliger.’ Kogelvrije vesten worden tegenwoordig steeds lichter en makkelijker te dragen. De draden die gebruikt worden bij het weven zijn van een kunststof die sterker is dan staaldraad. Wat dat betreft moesten de ridders uit vroegere jaren zich maar behelpen met die metalen ringetjes van de maliënkolder. Want laten we eerlijk zijn, beschermende kleding is niet nieuw. Het nieuwe is alleen dat we ze nu onze kinderen te dragen geven. Voorheen was die kleding uitsluitend bestemd voor mensen die zich in het gevaar moesten begeven. Militairen en arrestatieteams van politie en ME. En natuurlijk de beschermende sportkleding, denk aan sporten als ijshockey, schermen en de racesporten. Maar niemand haalde het in zijn hoofd om te denken aan bescherming van spelende of schoolgaande kinderen. Ja, kniebeschermers en elleboogbeschermers bij het skeeleren is de laatste jaren in opkomst gekomen. En sommige ouders geven hun kinderen een fietshelm mee onderweg. Maar kogelvrije vesten is toch van een ander kaliber. Ik zou er maar meteen een helm bij geven tegen het ruimtepuin. Er is iets in het denken van de mens gekomen, een houding om elk denkbaar gevaar uit te sluiten. Er is een idee ontstaan dat we op die manier ons leven en dat van onze kinderen veiliger maken, maar ik betwijfel het. David kon een reus als Goliath verslaan omdat hij geleerd had om met leeuwen en beren te vechten. Met zijn blote handen sloeg hij erop los als het nodig was. Hij wilde geen harnas dragen, dat hinderde alleen maar. Hij wilde zich kunnen bewegen, vrij zijn. Wat was zijn geheim? Vertrouwen in God. Natuurlijk was hij geoefend in de strijd, maar die strijd werd gewonnen door geloof. Niet door kracht, noch door geweld. Een steentje uit de slinger van David doodde de reus. Maar David kon gooien omdat hij geen angst had. Het hele leger van Saul, geoefende soldaten, beefde als een rietje. David niet, hij trad de vijand tegemoet in de naam van de levende God. Ik geloof dat de kogelvrije vesten een uiting zijn van ongeloof en angst. Het zijn de vruchten van een ontkerstende samenleving.