Vrachtwagenchauffeur zet Defensie voor schut

Een Australische vrachtwagenchauffeur heeft zich toegang verschaft tot geheime vergaderingen van hoge officieren van de luchtmacht. Hij wist gekleed in valse militaire kledij - inclusief onderscheidingen - tien maanden lang als een nepmilitair te leven. Hij kreeg zelfs een identiteitskaart van de luchtmacht, aldus de Australische krant The Age.
Ik vind zulke berichten wel leuk. Laatst zag ik ook een man die helemaal niets was en nergens bij hoorde, maar die wel op elke foto naast beroemde mensen opdook. Hij had een hele verzameling foto’s met staatshoofden en regeringsleiders en daar stond hij dan naast. Ik mag dat wel, even door de luchtballon prikken van opgedirkte belangrijkheid. We weten toch hoe het gaat? Let er eens op als zo’n hoge pief iemand een hand geeft, dan kijkt hij de ander nauwelijks aan. En let als dat kan ook eens op de uitdrukking van zijn gezicht. Daar straalt meestal iets af van verveeldheid, vermoeidheid, desinteresse en je hoort zo iemand denken ‘Nee, he, alweer een banket, was ik maar thuis.’ En dan staat daar opeens zo’n vrachtwagenchauffeur verkleed als hoge militair. Een batterij rinkelende onderscheidingen en insignes. Je kan zo’n pak gewoon huren bij de toneelvereniging op de hoek. Iedereen kan dat. Je moet het alleen durven en leuk vinden. Maar welke portier kent alle gasten? En als je met het goede groepje mee naar binnen stapt gaat de rest vanzelf. Je zorgt ervoor dat veel mensen je zien en de volgende keer herkennen ze je nog en denken dat je erbij hoort. Het is geen nieuw fenomeen, maar geregeld komt zoiets wel in het nieuws. Ik heb het het afgelopen jaar minstens al twee keer gehoord of gezien. Ik vind het leuk ook. Het kan helemaal geen kwaad en het laat zien dat al die gewichtigdoenerij ook alleen maar buitenkant is, lucht dus eigenlijk. In de bijbel lees je ook deze verhalen van mensen die proberen een feestzaal binnen te komen zonder uitnodiging. Als ze ontmaskerd worden, loopt het wel altijd slecht af, ze worden er echt uitgeknikkerd. Want ja, even de schijn ophouden lukt wel, maar vroeg of laat val je door de mand. Bij God kun je geen toneel spelen. Je hoort erbij of niet. Dat bepaal je zelf. Sterker nog, de uitnodiging ligt er, je bent welkom. De keuze is aan jou, maar met schijn kom je er niet.